کشف میکروبی که به اندازه طلا ارزش دارد

کشف میکروبی که به اندازه طلا ارزش دارد
جستجوگران طلا شاید یک روز به جای بیلچه و الک، از ظرف‌های کشت میکرب استفاده کنند. در مقاله ای که به تازگی در نیچر منتشر شده، ادعا شده که یک گونه خاص از باکتری، قطعه‌های کوچک طلا ایجاد می‌کند تا به رشد آن در محلول‌های سمی این فلز گرانبها کمک کند.
فرانک ریت، میکروبیولوژیست دانشگاه آدلاید استرالیا که بر روی باکتری‌های پردازش کننده طلا تحقیق می‌کند، می‌گوید که روزی می‌توان از مولکولی که این باکتری استفاده می‌کند، برای گرداوری طلا از پسماند معادن استفاده کرد.
تقریبا ده سال پیش، ریت اولین شواهد قانع کننده را در مورد استفاده باکتری از ذرات طلا کشف کرد. در چندین سایت که هزاران کیلومتر از هم فاصله داشتند، او و گروهش یک باکتری به نام Cupriavidus mealliduran یافتند که در بیوفیلم‌هایی روی ذرات طلا زندگی می‌کردند. این باکتری طلای محلول را با گردآوری آن در نانو ذرات خنثی در داخل سلول خود، سم‌زدایی می‌کند؛ ریت و گروهش دهه گذشته را به بررسی چگونگی آن گذراندند، اما نتیجه نهایی خود را منتشر نکرده‌اند.
برخی از این بیوفیلم‌ها حاوی یک نوع دوم باکتری هم بودند: Delftia acidovaran. ناتان ماگاروی، زیست شیمی‌دان دانشگاه مک‌مستر همیلتون کانادا، به همراه گروهش این گونه را در حضور یک محلول طلا رشد دادند و دریافتند که کلنی‌های باکتری با هاله‌های تیره‌ای از نانوذرات طلا احاطه می شوند. پژوهشگران نتیجه گرفتند که اسیدوواران‌ها به جای این که مانند باکتری‌های نوع اول طلا را در داخل سلول جمع کنند به نحوی ذرات طلا را در خارج از دیواره سلول تولید می‌کردند.
ژن‌های طلایی
با استفاده از تحلیل‌های زیست شیمیایی و ژنتیک، پژوهشگران یک سری از ژن‌ها و یک متابولیت شیمیایی را کشف کردند که مسئول ته‌نشین شدن طلا بودند. باکتری‌هایی که به گونه‌ای مهندسی شده بودند که ژن‌ها را نداشته باشند دیگر هاله‌های تیره تشکیل ندادند، و رشد آنها در غیاب طلا متوقف شد.

گروه همچنین یک ماده شیمیایی تولید شده توسط باکتری مهندسی ژنتیک نشده را جداسازی کردند که باعث می‌شد ذرات طلا در محلول ته نشین شوند. این ماده شیمیایی دلفتیباکتین نام گرفت.
پژوهشگران احتمال دادند که ژنهایی که شناسایی کرده‌اند در تولید دلفتیباکتین دخالت داشته باشند و آن را از سلول خارج کردند، اسیدواران‌ها، شاید با ته‌نشین کردن طلا در محلول، مانع از ورود آن به سلول خود می‌شوند. ولی ماگاروی می‌گوید که این احتمال وجود دارد که اسیدواران‌ها از شیوه‌های دیگری هم برای جدا سازی طلا از محلول استفاده کنند تا این طلا دیواره‌هایشان را تخریب نکند.
ریت می‌گوید که کار ماگاروی «کار ما را به خوبی تکمیل کرده است». ممکن است این دو باکتری در یک همزیستی زندگی کنند که در آن، دلفتیباکتین سطح طلای محلول را تا اندازه‌ای پایین می‌اورد که در آن هر دو گونه بتوانند زندگی کنند.
به گفته ریت، شاید یک تب طلا با استفاده ازمیکروب‌ها هم رخ دهد. دلفتیباکتین را می‌توان برای تولید کاتالیزورهای نانو ذرات طلا از خیلی از واکنش‌های شیمیایی به کار برد، یا برای ته‌نشین کردن طلای موجود در پساب‌های معادن از آن استفاده کرد. ریت می‌گوید: «ایده می‌تواند این باشد که یک باکتری یا متابولیت را به پساب اضافه کرده و آن را به مدت چند سال به حال خود رها کنیم، و بعد به دنبال قطعات بزرگ‌تر طلا بگردیم.»
ماگاروی این کاربردها را جدی‌تر گرفته است: او حقوق معنوی دلفتیباکتین را برای خود ثبت کرده است. ولی تاکید می کند که بیشتر به درک خصوصیات شیمیایی این متابولیت علاقه‌مند است: «آرزویم این است که روزی بتوانم بگویم که اینجا در کانادا، ما هر روز چندین کیلو طلا تولید می‌کنیم».

منبع: khabaronline.ir

ویدیو مرتبط :
آزمون هم کشیدگی در ارتباط با اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و مومنتوم در

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

افتخار اصغر فرهادی اندازه هادی ساعی ارزش ندارد؟!

 

 

برلیناله كه اصغر فرهادی به عنوان نخستین كارگردان تاریخ ۶۰ ساله اش برنده همزمان سه خرس شناخته شد، رویدادی است كه ژان لوك گودار، رومن پولانسكی، میكل آنجلو آنتونیونی، دیوید لین، ویتوریو دسیكا، پیر پائولو پازولینی، هایائو میازاكی، جیم شریدان و میلوش فورمن پیش از این خرس طلایی اش را شكار كرده اند، اما در داخل ایران چه اتفاقی افتاد؟

اصغر فرهادی چهره غرورآفرین سینمای ایران كه هم اكنون حتی اهالی مشكل پسند هنر هفتم كشورمان نیز به او و آخرین اثرش فخر می فروشند، شب گذشته به همراه گروهی از بازیگران اصلی و عوامل فیلم «جدایی نادر از سیمین» سحرگاه دوم اسفندماه با سه خرس برلین از طریق فرودگاه امام خمینی (ره) وارد شد، اما در زمانی كه مردم خواب بودند، به جز معدود سینماگران حاضر، تنها مقام مسئول ارشدی كه از او استقبال كرد، رئیس بنیاد سینمایی فارابی بود تا بار دیگر در خصوص جایگاه و وزن كنونی فرهنگ در این مرز و بوم كه روزگاری دور، نخبگان فرهنگی درصدرش بودند، در نزد عموم مردم و مسئولان و نخبگان به عنوان سرآمدان و قافله سالارشان، بتوان به نقدی جدی پرداخت.

حدود ۲۰ درصد از فیلم «جدایی نادر از سیمین» فیلمبرداری شده بود كه گفته های جنجال برانگیز اصغر فرهادی در جشن خانه سینما، باعث شد جواد شمقدری معاون سینمایی ارشاد در حركتی عجیب، از لغو مجوز این اثر فرهادی سخن به میان آورد و عملاً به جنجال ها دامن زده شود. اما در نهایت مشكل فیلمی كه می رفت تا نیمه تمام باقی بماند و سرنوشتی نامعلوم برای این كارگردان توانمند به دنبال داشته باشد، با واكنش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی كه شفاف بیان كرد مشكل مجموعه اش با فرهادی نیست و مقابله ای با اهالی سینما نداریم، رفع شد و فیلمی كه قرار بود نگاتیوهایش سال ها خاك بخورد، با عدم به كرسی نشستن برنامه شمقدری، سرنوشتی متفاوت یافت.

اصغر فرهادی كه نخستین كار حرفه ای اش، فیلمنامه ارتفاع پست حاتمی كیا بود و پس از آن «چهارشنبه سوری» و «درباره الی» بهترین آثارش بودند و به واسطه سبك كاری اش، توقع مخاطبانش بالا رفته بود، این بار با «جدایی نادر از سیمین» در مقام فیلم نامه نویس و كارگردان، ابتدا سیمرغ های بهترین كارگردانی و فیلمنامه جشنواره فیلم فجر را شكار كرد و البته تنها سمیرغ بهترین فیلم جشنواره ۲۹ را دریافت نكرد. اما هنوز جوایز فجر را دریافت نكرده بود كه راهی برلین شد تا در جشنواره فیلم برلین كه در كنار جشنواره های ونیز و كن، معتبرترین رویداد سینمایی جهان محسوب می شود، جایزه ای فراتر از خرس نقره ای كه برای «درباره الی» دریافت كرده بود را شكار كند.

پس از تحسین های منتقدان داخلی در خلال جشنواره ۲۹ فیلم فجر و جوایز هیات داوران این جشنواره برای «جدایی نادر از سیمین» سالم كه نمی توان ادعا كرد سیاه نمایی است و مزد سیاه نمایی اش را گرفته، نقدهای مثبت نشریات مطرح سینمایی از جمله اسكرین اینترنشنال، هالیوود ریپورتر و ورایتی و پیش بینی رسانه های خبری بزرگ جهان حكایت از آن داشت كه تنها نماینده سینمای ایران با دست پر از آلمان باز خواهد گشت و باعث سربلندی اهالی سینمای ایران خواهد شد كه البته چنین نیز شد و كارگردانی كه علی الظاهر شمقدری و سجادپور روابط حسنه ای با او ندارند، به مدد سناریونویسی كم نقص، بازیگردانی حرفه ای و تسلطش به اجزای دیگر فیلم، خودش و سینمای ایران را در این رویداد بزرگی سینمایی سربلند كرد.

برلیناله كه اصغر فرهادی به عنوان نخستین كارگردان تاریخ ۶۰ ساله اش برنده همزمان سه خرس شناخته شد، رویدادی است كه ژان لوك گودار، رومن پولانسكی، میكل آنجلو آنتونیونی، دیوید لین، ویتوریو دسیكا، پیر پائولو پازولینی، هایائو میازاكی، جیم شریدان و میلوش فورمن پیش از این خرس طلایی اش را شكار كرده اند و حالا فرهادی در كنار این كارگردانان شاخص جهان قرار گرفته تا منتقدان بین المللی آخرین اثرش را با آثار و سبك كاری هیچكاك مقایسه كنند و حتی دوستان فراستی در انجمن منتقدان سینمای ایران به این مسئله اشاره كنند كه موفقیت «جدایی نادر از سیمین» این نكته را یادآوری كرد كه سینمای ایران زنده است و دوباره می خواهد مهم ترین سفیر این كشور در سراسر دنیا باشد. اما در داخل ایران چه اتفاقی افتاد؟

با همه این افتخارات، وقتی نوبت به استقبال از فرهادی می شود، از مسئولان ارشد فرهنگی كشور، تنها میرعلایی رئیس بنیاد سینمایی فارابی قابل مشاهده است كه به فرودگاه امام خمینی رفته و بامداد ۲ اسفندماه، استقبال كوچكی از این كارگردان می كند و فرهادی نیز بدون هیچ گله و شكایتی به دوربین كنار پلاكاردی كه معدود استقبال كنندگانش آورده اند، لبخند می زند و یادگاری بازگشت این كارگردان خوش آتیه اصفهانی سینمای كشورمان این گونه خالی تر از مردمی به نظر می رسد كه می بایست با حضور در فرودگاه، به مسئولان سینمایی ایران اعم از شمقدری و سجادپور كه حتی تاكنون زحمت یك تبریك خشك و خالی نیز بابت این اتفاق بزرگ نگفته اند، پاسخ محكم بدهند اما خواب شب را مگر می توان رها كرد و به استقبال آمد؟! این واقعیت تلخ خنده دار نیست؟

استقبال كم نظیر از اصغر فرهادی!

واقعیت آن است كه مردم ما به طور وسیع، هنوز ارزش فرهنگ و فرهنگ سازان خودشان در بخش های مختلف از جمله سینما را در نیافته اند و اینچنین است كه وقتی هادی ساعی كه نشان زرین قهرمانی المپیكش ارزشمند و غرورآفرین است، پس از المپیك چین به ایران باز می گردد، لشگری از مردم به استقبالش می آیند اما هنگامی كه فرهادی كه خرس های طلا و نقره اش را در عرصه ای كه پایین تر از المپیك در حوزه فرهنگ نیست، با خود به ایران می آورد، حتی اهالی سینما نیز همت نمی كنند تا گروهی به استقبالش بروند و با چند پلاكارد و بیلبورد، از او تقدیر كنند تا بتوان گفت مشكل از ماست كه مسئولان سینمایی كشور پس از این افتخارات به خود جرات می دهند سكوت كنند و برایمان افتخار فرهادی اندازه ساعی ارزش ندارد؛ مشكل از ماست كه برای فرهنگ به قدر ورزش ارزش قائل نیستیم..... / گزارش : آینده نیوز