کشف تأثیر جاذبه ماه بر کاهش بارندگی زمین

به گزارش مهر، دانشمندان دانشگاه واشنگتن در این مطالعه که نتایج آن در Geophysical Research Letters منتشر شده برای نخستین بار ثابت کرده اند که میان نیروی کشش ماه و میزان بارشها در زمین ارتباط مستقیمی وجود دارد.

نکته جالب توجه درخصوص این کشف جدید، اتفاقی بودن آن است. دانشمندان در حال بررسی امواج اتمسفری بودند که ناگهان متوجه نوسان جزئی در فشار هوای منطقه مورد نظر شدند.

همین نکته کافی بود تا دانشمندان نزدیک به دو سال زمان صرف بررسی این رویداد غیرعادی کنند تا در نهایت به کشف مهم تأثیرگذاری نیروی جاذبه ناچیز ماه بر بارشهای زمینی نائل شوند.

بر این اساس مشخص شده که همزمان با قرار گرفتن ماه بر فراز نقطه ای خاص از زمین (اوج ارتفاع)، بارشها در آن منطقه کاهش محسوسی پیدا می کند.

بررسی های دقیقتر این دانشمندان نشان داد زمانی که ماه دقیقا بر فراز منطقه ای از زمین قرار می گیرد، اثر جاذبه ای آن بر زمین موجب می شود که اتمسفر آن ناحیه تاحدودی به سمت ماه افزایش ارتفاع پیدا کند که در نتیجه فشار اتمسفریک آن نیز افزایش یافته و بر میزان بارشها تأثیر می گذارد.

دانشمندان دانشگاه واشنگتن برای کشف این رابطه حیرت انگیز از اطلاعات ماهواره ای به دست آمده طی ۱۵سال (۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲) استفاده کرده اند تا نشان دهند وقتی ماه دقیقا در اوج ارتفاع منطقه ای خاص از زمین قرار دارد، بارشها در آن منطقه اندکی کاهش می یابد.

اخبار علمی - مهر

ویدیو مرتبط :
درخت سیبی که باعث کشف جاذبه زمین توسط نیوتون شد دروغ است!!! وتوضیحی درباره عموم دانشمندان اروپایی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

"جاذبه زمین" شکل "ماه" را تغییر می دهد

 

اخبار علمی - "جاذبه زمین" شکل "ماه" را تغییر می دهد

به گزارش باشگاه خبرنگاران، برای اولین بار دانشمندان توسط ماهواره های ناسا، توانستند برامدگی هایی را از مدار ماه رصد کنند.

بر اساس این گزارش،نیروی جاذبه ماه و زمین و اثر یدک کشی بین آنها، برای کشیدن هر دوی این اجرام آسمانی کافیست،كه ما در زمین اثر این کشش را در جزر و مد دریاها مشاهده میکنیم. ماه تاثیر بسزایی بر اقیانوس های زمین دارد چرا که آب اقیانوس ها با توجه به مایع بودن و سطح گسترده شان توان جابجایی بیشتری دارند.

این اثر در ماه، جزر و مد جسم ماه نامیده می شود که رصد آن به مراتب دشوار تر از مشاهده اثر آن در زمین است. چرا که ماه حتی هسته فعال هم ندارد و انعطاف لایه های آن کمتر است. اما واقعیت این است که کشش زمین توانسته سطح نزدیک ماه را حدود 50 سانتی متر نسبت به سطح دور ماه برآمده تر کند.

به گفته ی ادوارد مازاریکو، محاسبه این تغییر شکل ماه بسیار چالش برانگیز است اما هرچه بیشتر در مورد آن بدانیم، سرنخ های بیشتری درباره درون آن بدست می آید.

روی نزدیک ماه همواره به سمت زمین است اما مرکز برآمدگی های رصد شده، در محدوده ی چند اینچی تغییر میکند. این تغییر باعث لنگ زدن ماه در مدار خود می شود.

پیش از این نیز دانشمندان توسط مدارگرد ناسا جزر و مدهای سطح ماه را رصد کرده اند و تغییرات ماه را از زمین مورد مطالعه قرار داده اند اما این اولین باری است که یک مدار گرد از اثر جزر و مد سطحی ماه تصویر برداری می کند. این یافته ها مطالعات و محاسبات پیشین دانشمندان را تایید کرده است.

اخبار علمی - باشگاه خبرنگاران