کاربرد دکمه WPS در مودم وایرلس

WPS یا WiFi Protected Setup و QSS یا Quick Security Setup یک روش استاندارد و ساده شده برای برقراری ارتباط بین دستگاه های سرویس گیرنده بیسیم (مانند نوت بوک ها، کارت های شبکه بیسیم و ...) و روتر یا مودم های وایرلس می باشد که در سال 2007 توسط موسسه WIFI ارائه شد.

همانطور که میدانید تمامی دستگاه های وایرلس مانند انواع مودم ها و روتر ها و اکسس پوینت های وایرلس قابلیت رمز نگاری شبکه بیسیم خود را دارند به صورتی که شما با فعال کردن رمز گذاری بیسیم در داخل تنظیمات روتر، اجازه استفاده مجاز را فقط به دستگاه هایی خواهید داد که موقع اتصال، رمز صحیح شبکه را وارد کنند.

با استفاده از دکمه WPS می توان بین دستگاه های سرویس گیرنده و مودم های وایرلس ارتباط برقرار کرد.

از آنجایی که برای کاربران معمولی این وسایل، فعال سازی آن و برقراری ارتباط بیسیم رمزگذاری شده ممکن است فرایند پرزحمت و پیچیده ای باشد ( به واسطه پروتکل های مختلف و ...) بنابراین موسسه WiFi یک راه بسیار ساده برای برپایی رمز نگاری در شبکه های بیسیم بنا نهاد. نام عمومی این روش WPS است اما ممکن است در محصولات مختلف از سازندگان مختلف نام دیگری استفاده شود، به عنوان مثال برخی از محصولات شرکت TP-LINK این روش را QSS نام گذاری می کنند. بنابراین دکمه ای که غالبا در مودم ها یا روتر های بیسیم به این نام ها می بینید برای این کار ساخته شده است.

4 روش برای استفاده از پروتکل WPS وجود دارد:
روش PIN: در این روش یک PIN کد (رمز عددی) از روی یک برچسب یا در داخل تنظیمات دستگاه بیسیم خوانده شده و به سادگی در دستگاهی که خواهان اتصال به شبکه بیسیم است وارد میشود. این روش را باید تمامی دستگاه های دارای WPS ارائه کنند.

روش دکمه فشاری (چه فیزیکی و یا مجازی): در این روش دستگاه روتر یا مودم بیسیم و دستگاهی که خواهان اتصال است با فشار دادن دکمه WPS به راحتی و سادگی به هم متصل خواهند شد. این روش برای اکسس پوینت ها ( و یا مودم و روترها) اجباری بوده ولی برای دستگاه های سرویس گیرنده وجود آن اختیاری است.

NFC یا Near Field Communication: در این روش کافی است دستگاه خواهان اتصال را در فاصله بسیار نزدیک دستگاه مرکزی بیسیم (یعنی همان اکسس پوینت، روتر یا مودم وایرلس) قرار داد تا تبادل رمز اجرا شده و دستگاه سرویس گیرنده به روتر متصل شود. این روش در همه دستگاه ها ساپورت نشده و در دستگاه های دارای WPS وجود آن اجباری نیست.

روش فلش USB: در این روش کلید وایرلس توسط یک فلش درایو USB از اکسس پوینت به کلاینت ها منتقل می شود. این روش نیز برای سازندگان دستگاه های وایرلس اختیاری می باشد

کاربردهای دکمه WPS در مودم وایرلس

پس شما بواسطه یکی از روش های فوق براحتی و بدون داشتن دانش فنی درباره روش های رمز نگاری وایرلس، می توانید دستگاه سرویس گیرنده خود را با استفاده از پروتکل WPS، به شبکه بیسم موجود متصل کنید. به عنوان یک مثال ساده در مودم های بیسیم سری N تی پی لینک شما با فشار دادن دکمه WPS یا QSS خواهید دید که چراغ WPS یا QSS شروع به چشمک زدن خواهد نمود.

تا خاموش شدن این چراغ وقت دارید که دکمه WPS روی کارت شبکه خود را نیز فشار دهید تا کارت شبکه شما به مودم متصل شود. اگر کارت شبکه شما دارای دکمه فیزیکی WPS نیست ولی WPS را ساپورت میکند، معمولا در محیط ویندوز و با نصب کامل نرم افزار همراه کارت شبکه به شما این امکان داده خواهد شد تا بصورت مجازی و در محیط نرم افزاری عملکرد WPS را روی کارت شبکه فعال کنید.
منبع:sobhanehonline.com

کاربرد این دکمه روی شلوار جین چیست؟!

این دکمه‌های فلزی بر روی جیب شلوار لی، در عین ناباوری، نقش بسیار مهمی دارند. در صورتی که شلوار لی شما فاقد این دکمه باشد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

وبسایت فرادید: این دکمه‌های فلزی بر روی جیب شلوار لی، در عین ناباوری، نقش بسیار مهمی دارند. در صورتی که شلوار لی شما فاقد این دکمه باشد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

 
به گزارش ایندیپندنت، به این دکمه‌های فلزی «میخ پرچ» گفته می‌شود و آن‌ها در جاهایی به کار گرفته می‌شوند که احتمال پارگی شلوار وجود دارد. طرفداران شلوار لی کم نیستند، اما شاید کسی پیشتر به این مسئله توجه نکرده بود که کاربرد این دکمه‌های فلزی چیست؟
 
میخ پرچ یا ریوِت بر روی نقاطی از شلوار لی پیاده می‌شود که احتمال پارگی به علت تحرک یا فشار وجود دارد. از این طریق استقامت شلوار بیشتر می‌شود. به عبارت بهتر، اگر این دکمه‌ها نبودند، شلوار لی زودتر پاره و یا حتی سوراخ می‌شود.
 
ماجرای میخ پرچ و شلوار لی ریشه در تاریخ تولید این پارچه دارد و اینکه چگونه میخ پرچ تا این اندازه محبوب شد، بسیار جالب است. در واقع همین میخ پرچ بود که باعث تولید شلوار لی یا جین شد.
 
در دهه 1870 میلادی، کارگران از این شلوارها برای کار استفاده می‌کردند، اما مشکل اینجا بود که شلوارشان به علت سنگینی و نوع کار به سرعت پاره می‌شد. به همین دلیل بود که همسر یکی از کارگران به سراغ خیاطی به نام «جاکوب دیویس» رفت و از او خواست تا شلواری برای شوهرش بدوزد که به سرعت پاره نشود.
 
آقای دیویس پس از مدتی به این نتیجه رسید که بهتر است از میخ پرچ در نواحی که بیشترین فشار را متحمل می‌شوند، استفاده کند. این نواحی شامل گوشه‌های جیب‌ها و پایین زیپ می‌شود. میخ پرچ می‌تواند پارچه دنیم را به خوبی نگه دارد و از این طریق استقامت آن را بالا ببرد.

لوی استراوس (راست) و جاکوب دیویس (چپ)
 

او به لطف طرح پر بازده خود توانست به موفقیت برسد. از این رو، آقای دیویس به یک شریک تجاری نیاز داشت تا بتواند آن را به تولید انبوه برساند. وی با لوی استراوس ارتباط گرفت که در آن روزها تاجر بود.
 
آقای دیویس و لوی استراوس توانستند گواهی ثبت اختراع را در سال 1873 میلادی به نام خود ثبت کنند. دیری نپایید که شلوارهای مجهز به میخ پرچ به تولید انبوه رسید و در اوایل دهه 60 میلادی هم با نام «جین» به بازار عرضه شد.
 
شلوارهای دنیم تا سال‌ها پیش از معرفی میخ پرچ به بازار عرضه می‌شد، اما همین طرح کوچک ولی خلاقانه بود که باعث شد شلوار لی حتی همین امروز هم تا این اندازه طرفدار داشته باشد.