پرتره‌ «کاسینی» از خانواده منظومه شمسی+تصاویر

پرتره‌ «کاسینی» از خانواده منظومه شمسی+تصاویر

 

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

این تصویر توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده و نمای موجود را با وضوح هر چه تمام‌تر به نمایش گذاشته است.

تیم تصویربرداری کاسینی 141 تصویر گرفته شده با زاویه باز را به منظور خلق این پانورامای جالب‌توجه پردازش کرده است.

این تصویر که در Newseum در واشنگتن رونمایی شده، 404 هزار و 880 مایل از سطح زحل و حلقه‌های درونی این سیستم را پوشش می‌دهد. این حلقه‌ها شامل حلقه E است که شاخص‌ترین حلقه این سیاره به شمار می‌آید.

گفته می‌شود مسافت بین زمین و ماه به راحتی در این حلقه جای می‌گیرد.

در این تصویر زمین مانند یک نقطه آبی شفاف در قسمت سمت راست پایین و ناهید نیز یک نقطه شفاف در بخش بالای سمت چپ زحل است. مریخ نیز به عنوان یک نقطه قرمز کمرنگ در قسمت بالا و در سمت چپ ناهید قابل‌مشاهده است.

تصویر ارائه‌شده طوری به نظر می‌رسد که گویی سیارات منظومه شمسی در ترتیب اشتباهی قرار گرفته‌اند، اما این صرفا خطای دید است.

در این تصویر هفت عدد از قمرهای زحل نیز رویت می‌شوند که از آن میان می‌توان به انسلدوس در سمت چپ تصویر اشاره کرد.

کاسینی حتی توده یخی قطب‌جنوب این قمر را گیر انداخته است. این ذرات یخ ریزی که حلقه E را تشکیل می‌دهد، ارائه می‌دهند.

حلقه E مانند هاله‌ای به دور زحل و حلقه‌های درونی است و در نوری که از پشت آن ساطع می‌شود، قابل‌مشاهده است.

شکل‌های موزائیک بخشی از برنامه کاسینی به نام «به سمت زحل دست تکان دهید» است که در تاریح 19 جولای مردم را برای یافتن زحل در آسمانشان و تکان دادن دست به سوی آن ترغیب می‌کرد.

دانشمندان با استفاده از رایانه‌هایی حلقه‌های زحل را بررسی می‌کنند تا به طور قابل‌توجهی مقایسه تصاویر را افزایش داده و رنگ‌ها را تغییر دهند و بتوانند ماده‌ای را که از مدارهای قمرهای ریزی مانند Anthe و Methone ساطع می‌شود، برای نخستین بار مشاهده کنند.

به ویژه، حلقه E الگوهایی را به نمایش می‌گذارد که اختلالاتی از جانب منابع مختلف مانند نور خورشید و جاذبه انسلدوس را منعکس می‌کنند.

کاسینی تصاویر زیادی از زمین نمی‌گیرد، زیرا خورشید به اندازه‌ای به این سیاره نزدیک است که نمای غیرمسدود به دتکتورهای حساس این فضاپیما آسیب می‌رساند.

مت هدمن، دانشمند حاضر در پروژه کاسینی از دانشگاه ایداهوی مسکو بر این باور است که "این موزائیک داده‌های با کیفیت‌ بالای قابل‌توجهی را در خصوص حلقه‌های زحل ارائه می‌دهد و تمامی انواع ساختارهایی را که ما به دنبال درک آن هستیم، آشکار سازی می‌کند.

این تیم علمی در انتظار فرصتی بود که خورشید از نقطه دید کاسینی به پشت زحل برود، تا سفینه بتواند این تصاویر را بگیرد.

این فرصت در 19 جولای فراهم شد، زمانی که کاسینی قادر به شکار تصویری از زمین و قمرهایش و این موزائیک چندتصویره و پانورامای سیاه و سفید از سیستم زحل بود.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی و مستقر در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالفیرنیا بر این باور است که "علاوه بر به نمایش‌گذاشتن زیبایی این سیاره حلقوی، داد‌ه‌هایی‌ از این دست درک ما را از تاریخ حلقه‌های کمرنگ احاطه‌کننده زحل و شیوه‌ای که در آن دیسک‌های اطراف این سیاره شگل گرفتند، ارتقا می‌دهد و این موضوع دانش ما را از چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی حول خورشید افزایش می‌دهد."

کاسینی در سال 1997 به فضا پرتاب شد و برای بیش از 9 سال است سیستم زحل را کنکاش می‌کند و تا سال 2017 به ماموریت خود ادامه خواهد داد.

یکی از ماموریت‌های این سامانه فضایی جمع‌آوری داده‌های علمی بیشتر، تصاویری از زحل، حلقه‌ها و همچنین قمرهای آن است.

 

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

مدارگردی کاسینی در اطراف زحل

تصویری از دریاچه‌های نزدیک قطب شمال تیتان (بزرگ‌ترین قمر زحل)

 

منبع :isna.ir

ویدیو مرتبط :
تصاویر گرفته شده از اشیائ ناشناخته(یوفو) در منظومه شمسی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کشف نحوه‌ی شکل گیری منظومه‌ی شمسی + تصاویر

اخبار علمی - کشف نحوه‌ی شکل گیری منظومه‌ی شمسی + تصاویر

فضاپیمای تحقیقاتی سپیده‌دم(Dawn)  سال ۲۰۰۷ به منظور بررسی دو جرم بزرگ در کمربند سیارکی بین سیارات مشتری و مریخ به فضا پرتاب شد، سپیده دم  سال ۲۰۱۱ به سیارک وستا رسید و یک سال به مطالعه آن پرداخت. سپس به سوی سیارک سرس حرکت کرد که اوایل سال ۲۰۱۵ به این سیارک می‌رسد.

 

نقشه ی ماموریت فضاپیمای سپیده دم

 دانشمندان امیدوارند با مطالعه این دو سیارک به اسراری از چگونگی شکل گیری منظومه شمسی پی ببرند.
 
مارک ریمن مهندس و طراح ماموریت داون گفت: هدف این ماموریت کشف دو جهان ناشناخته در بخش داخلی منظومه شمسی است. این فضاپیما در حال بررسی سیارک‌های وستا و سرس، دو جسم پر جرم در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری است.
 
بسیاری از مردم تصور می‌کنند سیارک‌ها نوعی صخره در اندازه ساختمان‌ها یا کوه‌ها هستند در حالی که وستا و سرس اجرام بزرگی در منظومه شمسی هستند. آن دو بسیار عظیم هستند و زمین شناسی پیچیده‌ای دارند به طوری که می‌توان آنها را یک پیش سیاره در نظر گرفت. آنها بقایای دوره‌ای از تاریخ منظومه شمسی هستند که سیارات در حال شکل گیری بوده‌اند، شاید این دو نیز در حال تبدیل شدن به سیاره بودند، اما به دلایلی این روند متوقف شد.

وی افزود وستا دو قرن پیش از آن که این سفینه به آنجا برود کشف شده بود، اما بیشتر و به کمک تلسکوپ‌ها به صورت یک ذره غبار در میان صحرای پرفروغ ستاره‌ها دیده می‌شد و اکنون ما این دنیای شگفت انگیز و پیچیده را با تمام ویژگی‌های عجیب و شگفت انگیزش نمایان ساخته‌ایم، چشم انداز بیگانه‌ای از گودال‌های عظیم، کوه‌های مرتفع و شکاف‌های پهناور که تصاویر نشان می دهد روی سطح وستا دهانه‌های ناشی از برخورد دیگر خرده سنگ‌های سرگردان فضایی به قطر بیش از ۵۰۰ کیلومتر وجود دارد.

کارشناسان می‌گویند ارتفاع کوه در وسط یکی از دهانه‌ها دو برابر بیشتر از ارتفاع قله اورست است. این فضاپیما، شبکه گسترده از دره‌های پهناور را در وستا یافت که برخی از آنها با گرند کانیون در آمریکا قابل مقایسه بوده و گاه حتی بسیار عظیم تر از آن هستند، آنجا واقعا یک جهان ناشناخته و پر از شگفتی است.

به اعتقاد محققان شهاب سنگ‌هایی روی زمین وجود دارد که از مریخ آمده و شاید شما بدانید منشا برخی شهابسنگ‌ها نیز از ماه است، اما اکنون ما شهابسنگ‌هایی داریم که از فاصله بسیار دوری می‌آیند؛ از سیارک وستا. این سه جرم (ماه، مریخ و وستا) تنها اجرام منظومه شمسی هستند که شهاب سنگ‌هایی از آنها به زمین رسیده است و بنابراین دیدن شهاب سنگ‌هایی از وستا در موزه چیز غیرمتعارفی نیست.
 
آژانس فضایی اروپا حدود دی ماه سال گذشته اعلام کرد که تلسکوپ فضایی هرشل توانسته در اطراف سرس بخار آب کشف کند.

محققان هدف ماموریت فضاپیمای سپیده دم نقشه برداری از این دو سیارک است. قصد داریم این سیارک را تا جایی که می‌توانیم با ابزار هایی که در دست داریم بررسی کنیم.

 

نقشه ی اطلس مانند سیارک وستا که از تصاویر منتشر شدۀ ماموریت فضاپیمای سپیده دم بدست آمده است.

 ناسا در ماموریت "اعماق فضای ۱" حدود سال ۱۹۹۹ با موفقیت یک سیستم پیش رانش یونی را تست کرد، اما سپیده دم اولین بار این سیستم را در طول ماموریت خود استفاده کرد. درواقع بدون رانشگر یونی، رفتن به وستا و سرس واقعا غیرممکن می شد. به طور معمول، سیستم پیش رانش یونی ۱۰ برابر بیشتر از سیستم پیش رانش شیمیایی بازده دارد، به طوری که با همان مقدار سوخت می‌توانیم خیلی بیش از حد تعیین شده برای ماموریت، کار انجام دهیم. در واقع سپیده دم تنها سفینه فضایی است که برنامه ریزی شده تا در مدار دو جرم متفاوت در منظومه شمسی قرار گیرد و به نظر من این موضوع بسیار قابل توجه است.
 
نیروی پرتاب موتور یونی بسیار کم است و حدود ده هزار بار کمتر از نیروی پرتاب موتور برخی فضاپیماهای سیاره‌ای است. اگر یک ورق کاغذ را در دست خود نگه دارید، این ورق کاغذ همان فشاری را به دست شما وارد می‌کند که موتور یونی به سفینه فضایی وارد می‌کند. این فشار به تدریج می‌تواند در جاذبه صفر و محیط بدون اصطکاک سفینه را به سرعت درآورد.

در حداکثر فشار پرتابی، چهار روز طول می‌کشد تا سرعت داون ازصفر به ۶۰ متر برساعت برسد. اصلا هیجان انگیز به نظر نمی رسد مخصوصا وقتی فکر می‌کنید سرعت قدم زدن انسان ۵۰۰۰ متر بر ساعت است، اما چون در استفاده از سوخت بسیار صرفه جویی می‌شود، می‌تواند میزان بهره وری از سوخت را از چهار روز به سه سال افزایش دهد. و این همان چیزی است که آن را "شتاب صبورانه" نام می‌گذارند. ماموریت‌های جاه طلبانه و هیجان انگیز بسیاری وجود دارد که بدون استفاده از قابلیت فوق العاده ای که نیروی پیشران یونی فراهم می کند، قابل انجام نیستند.

اخبار علمی - باشگاه خبرنگاران