مهمترین عامل شادی چیست؟

اخبار علمی -  مهمترین عامل شادی چیست؟

محققان اما می‌گویند مهمترین عامل شادی و رضایت، پاداشی است که می‌گیریم و انتظار و توقعی است که از خودمان داریم. انتظار ما مثل پیچ تنظیم شادی عمل می‌کند.

اما پاداش، پاسخ مطلوب است، می‌تواند مالی باشد یا عاطفی، معنوی باشد یا انسان‌دوستانه، ممکن است تخدیری باشد یا تشویقی، تحصیلی باشد یا تفریحی، مهم این است که ما آن را پاداش بدانیم. پاداش شادی می‌آورد و نبود آن شادی را کم می‌کند.

اما پاداش تنها عامل شادی و رضایت نیست. پاداش به خودی خود تعیین‌کننده شادی نیست، بلکه تاثیر آن را انتظار و توقع ما تعیین می‌کند.

اما آیا می‌توان شادی را پیش‌بینی کرد؟
محققان دانشگاه UCL می‌گویند شادی را می‌توان با فرمول ریاضی پیش‌بینی کرد، آنها حتی این فرمول را پیدا کرده‌اند.

به گفته این محققان این فرمول بدقت شادی فرد را پیش و بعد از اتفاقاتی که بتازگی رخ داده پیش‌بینی می‌کند.

اما این فرمول بر چه اساسی تدوین شده است؟
"شادی به این ربطی ندارد که اوضاع چگونه پیش می‌رود، بلکه به این ربط دارد که اوضاع چقدر بهتر از انتظار و توقع ما پیش می رود."

دکتر راب راتلج پژوهشگر ارشد این تحقیق می‌گوید: "ما انتظار داشتیم که ببینیم شادی فرد در هر لحظه به پاداش هایی که اخیرا گرفته ربط داشته باشد اما در کمال تعجب دیدیم که انتظار و توقع ها در شادی نقش بسیار مهمی دارند."

"زندگی پر از انتظار و توقع است."
"این گفته معروفی است که اگر توقعتان کمتر باشد خوشحال‌ترید. ما متوجه شدیم که این تا حدی درست است، وقتی انتظار و توقعتان کم باشد اما نتیجه فراتر از انتظار، باعث خوشحالی می‌شود."

"توقع ما حتی پیش از اینکه نتیجه را بدانیم بر احساس خوشحالی و رضایت ما تاثیر می گذارد."

مثلا اگر شما می خواهید در رستوران محبوب خود با دوستتان شام بخورید، به محض اینکه تدارک برنامه را شروع کنید، انتظار مثبتی که شما از آن دارید باعث احساس خوشحالی می‌شود.

آنها معتقدند این فرمول ممکن است به پزشکان کمک کند تا اختلالات خلقی را بیشتر شناسایی کنند و متوجه شوند که فرد وقتی میزان خوشحالی خود را ارزیابی می کند چقدر این می تواند تحت تاثیر بردن یا باختن در یک بازی ساده روی موبایل باشد.

برای رسیدن به این فرمول، محققان ابتدا یک مسئله فرضی را برای ۲۶ نفر مطرح کردند. این افراد بر اساس تصمیمی که می‌گرفتند پولی بدست می‌آورند یا از دست می‌دادند.

در جریان این تصمیم‌گیری، فعالیت مغزی شرکت کنندگان آنها با fMRI بررسی می‌شد و از آنها مرتب سوال می‌شد "در این لحظه چقدر احساس خوشحالی می کنید؟"

بر اساس نتیجه این کارآزمایی، دانشمندان یک مدل کامپیوتری طراحی کردند که رضایت و شادی را به پاداش‌های و انتظارهای اخیر ربط می‌داد.

این مدل را روی بیش از هجده هزار نفر آزمایش کردند.

با استفاده از کلیک اپلیکیشنی که محققان دانشگاه UCL طراحی کردند، شرکت کنندگان با موبایل خود "چه چیز شما را خوشحال می‌کند؟" را بازی کردند.

نتیجه این که فرمول پیشنهادی بخوبی می‌تواند خوشحالی و رضایت افراد را پیش بینی کند.

شادی یا توقع شادی
یافته‌های این تحقیق با نظریه "تنظیم لذت" همخوانی دارد، بر طبق این نظریه هر فرد یک سطح شادی کلی دارد که به آن خو کرده است و بیشتر اوقات در این سطح یا نزدیک به آن است.

اگر کسی برنده بلیت بخت آزمایی شود مدتی دچار سرخوشی و شعف وافر خواهد بود اما بعد از مدتی دوباره به سطح شادی همیشگی‌اش بر می‌گردد.

علاوه بر این، خوشحالی ما در هر لحظه به 'اتفاقات اخیر' بستگی دارد، به آنچه که می توانیم در حال حاضر 'تجربه یا حس' کنیم نه آنچه که می‌توانیم 'به یاد آوریم'.

بر اساس نظریه "اوج و انتها"، ما در به یاد آوردن عواطف خود نسبت اتفاقات گذشته، احساس ما بیشتر از هر چیز بر اساس نقطه اوج و پایان آن شکل می‌گیرد تا تجربه کلی ما از آن اتفاق.

به عبارت دیگر یادآوری عاطفی ما از تجربه گذشته میانگین آن نیست. مثل یک جراحی دردناک بعدا بر اساس اوج درد و درد در مراحل آخر به یاد آورده می‌شود، اگر درد در آخر کار درد کم بوده، یادآوری آن خاطره برای ما کمتر دردناک است.

این تحقیق همچنین نشان می‌دهد اگر ما منتظر نتیجه مثبتی باشیم، تاثیر عاطفی آن اتفاق بر ما کمتر می شود، اگر انتظار داریم که در امتحان قبول شویم، خوشحالی ما از قبولی کمتر از وقتی است که فکر می کنیم در امتحان رد می‌شوم.

از طرف دیگر، اگر انتظار داشته باشیم که در امتحان مردود شویم از رد شدن آنقدر ناراحت نمی‌شویم که وقتی فکر می‌کنیم قبول می‌شویم اما در امتحان رد شوبم.

پایین نگهداشتن سطح توقع و انتظار، احتمال نتیجه مطلوب را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، وقتی توقع کم است، نتیجه مطلوب، شادی زیاد به همراه می‌آورد و نتیجه نامطلوب کمتر ناگوار است.

بنابراین پایین نگهداشتن توقع می‌تواند روشی مفید باشد اما باید در نظر داشته باشیم که پایین نگهداشتن سطح توقع تا زمانی که نتیجه عمل یا تصمیم روشن شود، کیفیت زندگی را کم می‌کند.

با این حال نباید فراموش کرد حتی اتفاق نامطلوب هم می تواند شادی ایجاد کند.

اگر در سالن انتظار فرودگاه اعلام کنند پرواز یک ساعت تاخیر دارد، کسی خوشحال نمی‌شود.

اگر اعلام کنند به احتمال زیاد پرواز شش ساعت تاخیر خواهد داشت باز هم کسی خوشحال نخواهد شد. اما اگر کمی بعد اعلام کنند که به جای شش ساعت، تاخیر پرواز یک ساعت خواهد بود، در کل باعث احساس خوشحالی مسافران خواهد شد.
اخبار علمی - بی بی سی ,فرارو

 

ویدیو مرتبط :
مهمترین عامل تاثیر

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اضطراب مهمترین عامل جویدن ناخن

 

یک روانشناس با بیان اینکه اضطراب مهمترین عامل جویدن ناخن است و اگرتبدیل به عادت شود دیگر نباید منتظر توقف خود به خودی آن باشیم، گفت: بسیاری از کودکان تنها هنگامی که فشار روحی عصبی دارند ناخن‌های خود را می‌جوند که این فشارها ناشی از نگرانی، عصبانیت، تماشای فیلم‌های مهیج و یا ترس از امتحان و مهمتراز همه اضطراب است.

دکتر ربابه غفار تبریزی گفت: با بیان اینکه ناخن جویدن یکی از اختلالات عادی "نوروتیک" است، افزود: ناخن جویدن معمولاً از 1 تا 5 سالگی آغاز و بتدریج در 9 تا 15 سالگی شدت می‌یابد به طوری که فرد در سنین نوجوانی متوجه عادت نامطلوب خود می‌شود. این اختلال در دخترها بیشتر از پسرها است و تقریباً در همه گروه‌های اجتماعی وجود دارد.وی ادامه داد: علاوه بر ناخن جویدن مواردی مانند حس کنجکاوی، خستگی، مکیدن انگشتان، انگشت در بینی، پیچیدن موها یا کشیدن آنها، ساییدن دندان‌ها و دندان قروچه از دیگر نشانه‌های عادات عصبی بودن فرد است.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تاکید بر اینکه ناخن جویدن در کودکان غالبا راهی برای رهایی از سختی‌ها و فشارهای کوتاه مدت و گذرا است، تصریح کرد: اگر کودک در شرایطی مانند یادگیری مسائل جدید در مدرسه، احساس خجالت در مهمانی و شرکت در زمین بازی قرار گرفت و شروع به ناخن جویدن کرد نگران نباشید به دلیل اینکه کودک سرانجام خودش از این کار دست می‌کشد.

این متخصص روانشناسی با اشاره به اینکه مهمترین عامل موثر در بروز ناخن جویدن اضطراب موضوعی است که فرد را دچار نگرانی ذهنی درباره بروز واقعه‌ای درآینده می‌کند، اظهار داشت: اضطراب موضوع دار وابسته به موقعیت‌هایی مانند اضطراب به علت دیدن فیلم‌های ترسناک، مشاهده مشاجره والدین و شرکت در امتحانات و داغدیدگی ایجاد می‌شود. به همین دلیل مهمترین عامل مؤثر در بروز ناخن جویدن، این نوع اضطراب است.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه بسیاری از کودکان فقط هنگامی که فشار روحی و عصبی دارند ناخن‌های خود را می‌جوند، گفت: اگر ناخن جویدن تبدیل به عادت شود دیگر نباید منتظر توقف خود به خودی آن باشیم همچنین بسیاری از کودکان تنها در زمان فشار روحی عصبی ناخن‌های خود را می‌جوند که این فشارها شامل نگرانی، اضطراب، عصبانیت، تماشای فیلمهای مهیج و یا ترس از امتحان است.

ناخن جویدن روشی برای تسکین ناراحتی از موقعیت اضطراب زا و فشارآور!

دکتر غفار تبریزی با بیان اینکه برخی افراد ناخن جویدن را روشی برای تسکین ناراحتی از موقعیت اضطراب زا و فشارآور می دانند، بیان کرد: این عادت معمولا راهی برای کاهش فشار دورنی فرد محسوب می‌شود که به احتمال زیاد در بزرگسالی هم ادامه می یابد. همچنین فرد با قرار گرفتن در موقعیت فشار آور برای تسکین خود شروع به ناخن جویدن می‌کند.وی با بیان اینکه ناخن جویدن در افرادی که هیجان پذیرترند و به طور غیرارادی این عمل را انجام می‌دهند بیشتر از دیگران دیده می‌شود، افزود: روانشناسان ناخن جویدن را واکنشی برای تخلیه هیجان‌ها و تمایلات ناخودآگاه فرد برای خودآزاری می‌دانند و این عمل به خاطر احساس گناهی است که در فرد به وجود آمده و به خودآزاری او منجر می‌شود.

تقلید از والدین یکی از علل ناخن جویدن کودکان!

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه تقلید یکی دیگر از علل ناخن جویدن کودکان محسوب می شود، گفت: در صورتی که یکی از والدین، اطرافیان و همسالان، عادت به ناخن جویدن داشته باشند احتمال اینکه کودک مبتلا به چنین اختلالی شود، بیشتر از کودکان دیگر است زیرا آنان برخی از رفتارها را به طور ناخودآگاه از والدین و اطرافیان خود تقلید می‌کنند.دکتر غفار تبریزی ادامه داد: کودک با دیدن الگوهای رفتاری والدین که در مواقع ناراحتی و فشارهای روانی انجام می‌دهند یاد می‌گیرند برای رفع تنش‌های درونی خود به جویدن ناخن بپردازند.

توجه بیش ازحد به کودک، منجر به تشدید ناخن جویدن می‌شود

این متخصص روانشناس درمان اساسی هر اختلال را تنها با شناخت عامل به وجود آورنده آن امکان پذیر دانست و تصریح کرد: توجه بیش ازحد به کودک منجر به تشدید آن می شود و باید به عامل وجود آورنده ناخن جویدن توجه شود زیرا درمان اساسی هر اختلال تنها با شناخت عامل به وجودآورنده و روان درمانی امکان پذیر است.

وی با بیان اینکه بستن ناخن، مالیدن داورهای تلخ و بدمزه برای ترک ناخن جویدن موثر نیست، اظهار داشت: سرزنش، تنبیه و تهدید نه تنها این عمل را کاهش نمی دهد بلکه تاثیر منفی دارد و موجب تشدید این عادت هم می شود و رفتار نامطلوب دیگری از قبیل تیک‌های عصبی، جایگزین آن می‌شود. با ایجاد اضطراب در کودک این رفتار تشدید و موجب کاهش اعتماد به نفس در فرد می‌شود.این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: عادات عصبی ناخن جویدن به صورت ناخودآگاه است پس تا زمانی که کودک شما مایل به ترک آن نباشد شما نمی‌توانید از این کار جلوگیری کنید و باید کودک را تنها از عملش آگاه و با آرامش او را همراهی کنید.

دکتر غفار تبریزی با اشاره به اینکه ایجاد بهداشت روانی در زندگی موجب کاهش هیجان پذیری و ناخن جویدن در فرد می‌شود، تصریح کرد: عوامل ایجاد کننده هیجان پذیری در فرد را باید شناسایی کنیم به طوری که با کاهش رفع اضطراب و ناراحتی شخص، رفتار ناخن جویدن هم از بین می رود. به همین دلیل قبل از هر اقدامی باید علت بروز هیجان‌های نامطلوب را مشخص کرد.

این روانشناس در پایان در خصوص این که یکی از روش‌های آسان برای کاهش ناخن جویدن حرف زدن کودک از عواملی که فکرش را درگیر کرده است، خاطرنشان کرد: این عوامل شامل آوردن دلایل مضحک و خنده دار والدین برای عمل کودک خود است که اجازه دهند کودک درباره عواملی که فکرش را درگیر کرده است حرف بزند.

منبع:سلامت نیوز