معرفی نسل آینده تلویزیون های جهان

در این نسل از تلویزیون ها شما میتوانید درباره برنامه های تلویزیونی مورد علاقه خود با سایر بینندگان آن بحث و گفتگو کنید و یا شاید بتوانید اطلاعات زیادی در مورد اینکه چه برنامه ای را تماشا کنید به دست آورید، اما..

صبح بخیر:  در این نسل از تلویزیون ها شما میتوانید درباره برنامه های تلویزیونی مورد علاقه خود با سایر بینندگان آن بحث و گفتگو کنید و یا شاید بتوانید اطلاعات زیادی در مورد اینکه چه برنامه ای را تماشا کنید به دست آورید، اما همه این موارد هیچگونه حسی را از تلفیق دو صفحه نمایش در یکدیگر به شما نمیدهد. در حالی که نرم افزاری به تازگی به بازار آمده است یک تلفیق خوب از صفحه گجت با صفحه تلویزیون به شما میدهد.از طریق این نرم افزار شما می توانید همزمان با تماشای یک برنامه تلویزیونی، با دوستان خود در این مورد بحث و گفتگو نمایید.

سالهاست که آدمها در حال بحث با یکدیگر در مورد برنامه های مختلف تلویزیونی مورد علاقه خود هستند. اما با گذشت سالها ، به تازگی تولید کنندگان برنامه ها به این فکر افتاده اند که فضای اینترنت با همان صفحه نمایش دومی را که بینندگان از آن استفاده می کنند را در تولیدات خود دخیل کنند. مثلا سینمای هالیوود از این تکنولوژی برای بالا بردن فروش فیلمهای با تکنولوژی بلو ری (BlueRay)استفاده میکند.

به تازگی سونی از اپلیکیشنی به نام  مو وی آی کیو سینک(Movie IQ Sinc) استفاده میکند که توسط آن با استفاده از اینترنت دستگاه بلو ری، اطلاعات فیلم و نقد و بررسی های مربوط به آن را در صفحه نمایش می دهد. برای اینکار کافیست تا کد روی دیسک فیلم را به دستگاه یا لپ تاپ یا تبلت بدهیم و متوجه خواهیم شد که دقیقا کجای فیلم هستیم و این برنامه ، سکانس به سکانس فیلم ما را همراهی خواهد کرد.

شرکت دیسنی هم از هماهنگ کردن دو صفحه نمایش استفاده می کند. می توان با میکروفون لپ تاپ یا حتی آی پد ، تکه ای از صدای قسمتی از فیلم را ضبط کرده و توسط این برنامه متوجه شد که کجای فیلم قرار داریم. سپس پشت صحنه ها ، عکس ها و بسیاری از اطلاعات مربوط به فیلم را در اختیار ما قرار می دهد.

و سایتهایی مثل زیباکس پا را از این هم فراتر نهاده و اپلیکیشن و براوزر را همزمان به داخل تلویزیون برده و به بینندگان این امکان را میدهد که توضیحات بسیار زیادی را در مورد برنامه های تلویزیونی به آنها بدهد. البته این امکان فعلا منحصر به تنها چند کشور خاص است و هنوز جهانی نشده است. زیباکس محتوای مربوط به هر برنامه را بررسی کرده و اطلاعات مربوط به آن را در صفحه نمایش نشان میدهد. مثل صفحه های ویکی پدیا و اپلیکیشن های مربوط به آن که بینندگان بتوانند از آن استفاده کنند. خلاصه یک سفره گسترده اصلاعاتی پهن شده که هرچه بخواهید می توانید از آن تغذیه نمایید.


اما در اینجا این سوال مطرح است که آیا بینندگان تلویزیون تشنه این همه اطلاعات به هنگام تماشای برنامه های تلویزیونی هستند یا خیر؟

چواب اینکه عموما آدمها وقتی مشغول تماشای برنامه های تلویزیونی هستند ، همیشه خود را با یک چیز دیگر نیز مشغول می کنند. و ابزار و سرگرمیهای اطراف تلویزیون هاست که روز به روز به تعداد آنها اضافه می شود. محققان روانشناسی می گویند کلا بازی کردن و ور رفتن با یک وسیله دیگر در هنگام تماشای تلویزیون ، به یک عادت عمومی تبدیل شده است.  تولید کنندگان و طراحی کنندگان اپلیکیشن ها و سرگرمی های اطراف تلویزیون باید به این نکته توجه کنند که تمامی بینندگان تلویزیون عادت دارند که هنگام تماشای برنامه های آن ، روی مبل و یا کاناپه دراز کشیده و یا ولو شوند و از تماشای تلویزیون لذت ببرند . بنا بر این ، این تولیدات زمانی موفق و مورد قبول استفاده کنندگان قرار خواهد گرفت که این حالت استراحت و لم دادن را از آنها نگیرد و ضمنا دوستان نزدیک فرد بیننده را در به اشتراک گذاشتن عقاید و نظرات بر روی اینترنت به هنگام تماشای برنامه به او نزدیک نماید.

مثلا در مورد برنامه های فوتبال ، بینندگان ترجیح میدهند که به هیچ وجه چشم از صفحه تلویزیون بر ندارند و تمام حواس خود را بر دیدن مسابقه مورد علاقه شان متمرکز کنند. بنابراین از این اپلیکیشن های جانبی، فقط در وقفه بین برنامه ها از آن استفاده می کنند. این سرگرمی ها در یک برنامه مسابقه فوتبال می تواند بصورت مشارکت بینندگان در مثلا پیش بینی نتیجه  فلان ضربه کرنر و یا پیش بینی نتیجه بازی نمایان شود. با این نرم افزار ، هزاران بیننده یک مسابقه فوتبال می توانند با بدست آوردن امتیاز بیشتر در پیش بینی نتیجه فلان ضربه کرنر و یا ضربه آزاد ، با یکدیگر به رقابت بپردازند و امتیازاتی همچون بلیط رایگان بازی بعدی تیم محبوبشان و یا وجه نقد و جوایز دیگر را نصیب خود نمایند.

جالب اینجاست که این امکان شرکت در مسابقه تلویزیونی همزمان با مسابقه فوتبال ، و طرح سئوالات مربوطه ، به هیچ وجه توسط کامپیوتر و یا خود نرم افزار ، طرح نمیگردد. بلکه این کار توسط افراد صورت می پذیرد. چون یک کامپیوتر قادر نیست تا اتفاقات چند دقیقه و یا چند لحظه بعد را حدس بزند. این گروهی از طرفداران حرفه ای آن مسابقه و یا تعدادی از طرفداران پر و پا قرص آن تیم فوتبال هستند که این کار را توسط شرکت ارائه دهنده این سرویس انجام می دهند و آنها هستند که می توانند حدس بزنند که با توجه به تجربه خود ، در چه لحظه ای از مسابقه، چه سئوالی را بپرسند. و آنسوی این ارتباط، سایر طرفداران و تماشاگران حرفه ای این مسابقه فوتبال هستند که در این مسابقه شرکت می کنند و با توجه به دیدگاه خود ، حدس بزنند که چه اتفاقی خواهد افتاد.

درست است که مسابقات ورزشی و برنامه های زنده تلویزیونی ، سهم عمده ای را در تبادل اطلاعات بصورت آن لاین دارند، اما اپلیکیشن هایی نیز وجود دارند که به درد هر نوع برنامه دیگر می خورند. بعنوان مثال یاهو برنامه ای را با عنوان زیر عرضه کرده است:


که با میکروفون موبایلتان به چند لحظه از برنامه ای که به آن نگاه می کنید، گوش میکند و آن را شناسایی می کند. از کلیه سایتهای مربوط به موضوع آن برنامه ، کلیه اطلاعات مربوط به آن برنامه را در اختیار شما قرار می دهد و همچنین میتواند کلیه کسانی را که همزمان با شما در حال تماشای آن برنامه هستند را شناسایی کرده و آنها را به شما مرتبط نماید. محققان توسعه دهنده این برنامه ها معتقدند که دارند روی عادتی سرمایه گذاری میکنند که همین الان هم وجود دارد. انسانذاتاٌ دوست دارد سرگرمیها و تماشای سایر برنامه های تلویزیونی را در کنار دیگران داشته باشد. حالا این روابط اجتماعی می تواند غیر از اطاق نشیمن ، توی دستگاهی هم که مورد استفاده قرار میگیرد، قرار داشته باشد. بنابر این هدف تنها ساده تر کردن ارتباط بین افراد است و همچنین ایجاد امکان تبادل راحت تر اطلاعات بیت آنها. درست مثل توئیتر و سایر شبکه های اجتماعی.

این پدیده حتی تولیدات رسانه ها را نیز تحت تاثیرخود قرار داده است. مثال تولید برنامه های جدیدی هستند که شرکت کنندگان آن همان بینندگان آن برنامه در خانه است و با استفاده از  تبلت یا موبایلشان ، آن را کنترل می کنند و با بقیه بینندگان جهت بدست آوردن جایزه برنامه با یکدیگر به رقابت می پردازند.

پس تکلیف تلویزیونهای جدید مجهز به اینترنت چه می شود؟

بله ، سئوال اینجاست که تکلیف تلویزیون هایی که مجهز به اینترنت هستند و قرار است که ما را از تبلت ها و لپ تاپ ها بی نیاز کنند چه می شود؟ آیا این ایده محکوم به شکست است که تلویزیونهای مجهز به اینترنت وارد بازار شوند؟

باید دید که سرانجام این صفحه نمایشهای دوم کنار تلویزیون ها به کجا می انجامد. شاید تلویزیون ها آنقدر پیشرفت کنند که انجام خیلی از کارها را از دست وسایل دیگر و تجهیزات کامپیوتری در بیاورند. و شاید هم برعکس شود و تلویزیون ها از صحنه خارج شوند.

آنچه که مسلم است این است که در دوره ظهور و بوجود آمدن انواع شبکه های اجتماعی زندگی می کنیم. و قاعدتاٌ نمی توان جلوی پیشرفت صفحه دوم نمایش در کنار صفحه تلویزیون را گرفت. اما سئوالی که باقی می ماند اینست که ظرفیت بینندگان صفحه دوم نمایش چقدر است؟ و در آن واحد به چند مطلب می توانند توجه کنند؟ و آیا آمادگی اضافه کردن یک بعد دیگر به این صفحه تخت دو بعدی را هم داریم؟