ماساژ ماه با جزر و مد گرانشی زمین!

در ماه اوت سال 2010، محققان با استفاده از تصاویر دوربین زاویه باریک متعلق به LROC، کشف 14 صخره را بر روی سطح ماه گزارش کردند و این رقم صرف‌نظر از 70 صخره شناخته‌شده دیگری بود که تصاویر دوربین پانورامایی با وضوح محدود آپولو نشان داده بودند.

در این جا، به دلیل توزیع تصادفی در سراسر سطح ماه، تیم علمی نتیجه گرفت که ماه در حال کوچک‌شدن است.

طول این گسل‌های کوچک معمولا کمتر از 10 کیلومتر است و فقط ده‌ها متر ارتفاع دارند. بیشتر آن‌ها احتمالا به دلیل انقباض کلی ناشی از خنک‌شدن بخش درونی داغ ماه شکل گرفته‌اند.

زمانی که بخش درونی این قمر خنک می‌شود و بخش‌هایی از هسته بیرونی مایع منجمد می‌شوند، حجم ماه کاهش و بنابراین کوچک می‌شود و پوسته جامد آن خمیدگی پیدا می‌کند.

هم‌اکنون «دوربین مدارگرد شناسایی ماه» (LROC) با گذشت شش سال از حضور خود در مدار، از حدود سه چهارم سطح ماه در وضوح بالا تصویربرداری و امکان کشف بیش از 3000 مورد گسل بیشتر را فراهم کرد.

بررسی جهت‌های این بریدگی‌های کوچک نشان می‌دهد گسل‌های ایجادشده به هنگام کوچک‌شدن ماه، تحت تاثیر منبع غیرمنتظره‌ای‌ یعنی نیروهای جزر و مد گرانشی از سوی زمین هستند.

الگوی جهت‌های هزاران گسل نشان می‌دهد جزر و مد گرانشی زمین بر شکل‌گیری آن‌ها اثر می‌گذارد و به نوعی آن‌ها را ماساژ و از نو آرایش می‌کند.

جزئیات این مطالعه در مجله Geology ارائه شده است.

 

اخبار علمی - ایسنا

 

ویدیو مرتبط :
جزر و مد در خشکی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کشف تازه: زمین در حال ماساژ ماه است!

محققان از مدتها پیش می‌دانستند كه همان طور كه كشش گرانشی ماه باعث به وجود آمدن جذر اقیانوس‌ها و دریاها روی زمین می‌شود زمین هم نیروهای كشنده بر ماه وارد می‌كند. پژوهشی جدید اما مشخص كرده كه گرانش زمین عملا دارد گسل‌های ماه را باز می‌كند.
 
توماس واترز،از محققان اصلی این پژوهش در گفته با سایت اسپیس گفت: می دانیم که پیوند نزدیک میان زمین و ماه به روزگار پیدایش آن ها بر می گردد، ولی مایه ی شگفتی است که فهمیدیم زمین هنوز هم دارد پیكره ماه را دگرگون می‌كند.

در تحقیق صورت گرفته تصاویر دریافتی از فضاپیمای مدارگرد شناسایی ماه (LRO) که از سال ۲۰۰۹ در مدار ماه جای گرفته مورد استفاده قرار گرفته است. LRO پس از گذشت بیش از شش سال فعالیت در مدار ماه و تصویربرداری از حدود سه چهارم سطح آن، بیش از ۳۲۰۰ نمونه دیواره های گسلی را پیدا کرده است.

 

این دیواره ها مهمترین ویژگی سطح  روی ماه هستند و به طور معمول ده ها متر بلندی و نزدیک به ۱۰ کیلومتر طول دارند. پیش از این تصور می‌شد كه تنها دلیل پیدایش این دیواره‌های گسلی سرد سرد شدن درون ماه است. اما اگر تنها دلیل پیدایش دیواره های گسلی ماه، سرد شدن درون آن بود، جهت گیری این دیواره ها می بایست بی نظم می شد. چون شدت نیروهای انقباض ماه در همه ی جهت ها یکسان است. واترز می گوید: «بی نظم نبودن جهت گیری این دیواره های گسلی یک شگفتی بزرگ برای ما بود.»
 
به گفته محققان الگویی در جهت گیری هزاران گسل دیده می شود، و این نشان می دهد نیروی دیگری دارد بر پیدایش آن ها اثر می‌گذارد. نیرویی  كه اثرش سرتاسری و در اندازه ی کل ماه است. این نیرو چیزی جز  کشش گرانشی زمین نیست.

 اخبار علمی  -  خبرآنلاین