دانش و فناوری


2 دقیقه پیش

گرفتن ویزای انگلیس در ایران

از زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ...
2 دقیقه پیش

دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSP

پروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ...

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟


گفته می‌شود که فرهنگ تیونینگ خودرویی ژاپنی رو به زوال رفته باشد. تیم Top Gear برای بررسی صحت و سقم این موضوع به توکیو سفر کرده که در ادامه، گزارش آن را می‌خوانیم.

وب‌سایت پدال: گفته می‌شود که فرهنگ تیونینگ خودرویی ژاپنی رو به زوال رفته باشد. تیم Top Gear برای بررسی صحت و سقم این موضوع به توکیو سفر کرده که در ادامه، گزارش آن را می‌خوانیم.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

قبل از آن که حتی به این شهر برسیم، با سر و صدا مواجه شدیم. در پایین‌دست مسیر «بِی‌شور» توکیو، یک لامبورگینی دیوانه‌وار و در عین حال، بسیار برازنده منتظر ما ایستاده بود.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

یک گردهمایی جدید که از سنت تیونینگ زیباشناسانه «بوسوزوکو» ژاپن فاصله گرفته و رسماُ به نام «کار گای» معرفی شده، قرار بود که برگزار شود. در یک تفاوت فرهنگی مخصوص قرن بیست و یکم، آنها ترجیح می‌دهند که سوپرماشین‌های فوق‌العاده خود را برای تصویربرداری در «اینستاگرام» آماده کنند. با بدل شدن چراغ‌های نئون به «غوغای اسیدی»، الگوی پلنگ بر روی رینگ‌ چرخ‌ها و درهای قیچی‌وار که بوسه بر آسمان می‌زد، به یک اونتادور SV زیبا و گستاخ نزدیک شدیم. در پشت فرمان این خودرو یک «کار گای» فوق‌العاده ثروتمند و محترم به نام تاکیشی کیمورا نشسته بود. وی در مورد فرهنگ خودرویی امروز ژاپن می‌گوید:

    گردهمایی‌های بزرگ که از قبل سازماندهی شده باشند، دیگر کمتر اتفاق می‌افتد. جایی که الان در آن هستیم (پارک دایکوکو در یوکوهاما)، قبلاً مملو از نویز، چراغ‌ها و اتومبیل‌ها بود، ولی الان پلیس به‌سرعت همه‌چیز را کنترل می‌کند.

برخی چیزها در سال‌های گذشته در ژاپن به پایان کار خود رسیده‌اند. پارک خودرویی که در آن حضور داشتیم، همیشه به عنوان قلب تپنده نمایشگاه تیونینگ ژاپنی مطرح بوده است. البته از لحاظ فنی، این یک مرکز خدماتی بوده، ولی برای دیوانه‌های خودروی ژاپنی، چیزی بیشتر از یک مکان برای استراحت و خوردن «یاکی‌زوبا» بوده است. برای دهه‌ها، این پارک محلی برای نمایش خودروهای تیونینگ بوده است.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

امّا به‌زودی قرار بود که صدها خودرو سوپرماشین، فضای پارک را پر کنند؛ چیزی که خواب را از چشمان همه حاضران می‌گرفت. در «دیکاکو» مجموعه‌ای متشکل از لامبورگینی‌های خرامان، مک‌لارن 675LT و مدل مسابقه‌ای فراری 360، چیزی است که موضوع چندان مهمی تلقی نمی‌شود. با این حال، گروهی از بچه‌ها در بیرون از مرکز خدماتی، هیجان زیادی برای آنها داشتند؛ چیزی که برای «کامیورا» یک پیروزی محسوب می‌شود.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

دلیل اصلی اینکه این توسعه‌دهنده املاک بسیار موفق، «کار گای» را سازماندهی کرده، به نمایش گذاشتن اشتیاقش به سوپرماشین‌ها بوده است. «کامیورا» در شبکه‌های اجتماعی خود با گذاشتن تصاویر از سوپرماشین‌هایش از جمله F40، F50، انزو، مک‌لارن P1، پورشه 911 GT3 RS، فراری 458 اسپشیاله و لامبورگینی اوراکان تروفیو، به روش‌های عجیب و غریب، خودنمایی می‌کند. وی این اقدامات را تلاشی برای ایجاد علاقه به خودرو در نسل جدید ژاپن می‌داند.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

شاید کامیورا واقعاً حق داشته باشد؛ سخت‌گیری‌های پلیس و بازرسی‌های محدود کننده، احتمالاً باعث شده که نسلی از طرفداران اتومبیل از جامعه ژاپن زدوده شود. اگر بخواهیم نگاهی عمیق‌تر به این موضوع داشته باشیم، باید به آمار جوانان دارای گواهینامه نگاهی بیندازیم؛ جایی که تنها ۱۳ درصد از ژاپنی‌هایی که در دهه سوم زندگی‌شان قرار دارند، در سال گذشته دارای گواهینامه رانندگی بوده‌اند. این در حالی است که ۳ دهه قبل، این آمار ۲۶ درصد بالاتر بوده است. با توجه به هزینه‌های قابل‌توجه پارکینگ و دریافت یک گواهینامه (حدود ۱۸۰۰ پوند)، می‌توان تصور کرد که چرا جوانان محروم از حق انتخاب‌های دیگر، در خانه‌هایشان به‌تنهایی در جلوی کامپیوتر می‌نشینند. امّا با تغییر رفتاری که برای برخی از بچه‌ها صورت گرفته، کامیورا می‌خواهد امیدوارانه به این کمپین ادامه دهد.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

دایکوکو را با موجی از V12‌های سنت آگاتا و نور چراغ‌های مختلف ترک کردیم و رهسپار «وانگان» در «گریتر توکیو» شدیم؛ جایی که خانه باشگاه بدنام «میدنایت کلاب» است. این باشگاه که در سال ۱۹۸۷ شکل گرفته، محلی غیرقانونی برای مسابقات سرعت خیابانی Vmax است که تنها زمانی می‌توان وارد رقابت در آن شد که خودروی شما بتواند مرز ۲۵۷/۵ کیلومتر بر ساعت را رد کند. همچنین برای اینکه بتوانید رقابت خوبی با دیگر شرکت‌کنندگان داشته باشید، می‌بایست از یک خودروی با سرعت ۲۰۰ مایل (۳۲۲ کیلومتر) بر ساعت استفاده کنید. در حالی مسابقات خیابانی در اطراف توکیو به تاریخ پیوسته، ولی این بدان معنا نیست که این موضوع در سایر بخش‌های ژاپن رواج ندارد.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

۳۰۰ مایل (۴۸۳ کیلومتر) آن سو تر، در اوزاکا گروهی از جوانان عاشق «هوندا» با نام «کانجوزوکو» وجود دارند که مسابقات خیابانی پنهانی و در عین حال، غیرقانونی انجام می‌دهند. تنها زمانی می‌توانید به این باشگاه ملحق شوید که یک هوندا سیویک آماده برای مسابقات داشته باشید. این سیویک‌ها در طول شب جاده‌های اکسپرس اوزاکا را در یک چشم به هم زدن طی کرده و دور از چشم پلیس‌ها، خطوط خود را به صورت متوالی عوض می‌کنند.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

سپس به یک استراحتگاه دیگر رفتیم: تاتسومی PA. در حالی که «دایکوکو» در درون یک جزیره مصنوعی در نزدیکی یوکوهاما قرار داشت. تاتسومی پنج طبقه در بالای «وانگانِ» شلوغ قرار گرفته بود. این بنا از نظر معماری، واقعاً فوق‌العاده بود. با توجه به زمانی که به این مکان رسیدیم، یعنی ساعت یک شب، میزان شلوغی در آن واقعاً شگفت‌انگیز بود. ضمن اینکه خبری از رفتارهای ضدّ اجتماعی در این موقع از شب نبود.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

با سابقه «زندگی» در دنیای گرن توریزمو، دو مدل فضای فوق‌العاده نیسان، به‌سرعت توجه ما را به خود جلب کردند. مرد جوانی به نام «هیروکی» در آنجا بود که دستی به سر و روی یک R34 نیسمو می‌کشید. هیروکی که احتمالاً نزدیک ۲۳ سال سن داشت، در مورد این خودرو می‌گفت:

    خودروی پدرم بوده است. وقتی نتوانست دیگر رانندگی کند، آن را به من داد و من الان جانم را به خاطر پدرم، برای این خودرو می‌‌دهم.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

یک بیان سنگین از افتخار به سبک ژاپنی. اندکی جلوتر، دو جوان دیگر نیز در کنار یک مزدا MX-5 با رنگ سبز منحصر به فرد و یک سوزوکی کاپوچینو ایستاده بودند. آقای کوماچی، مالک «کاپوچینو» پس از روشن‌کردن سیگار خود، این چنین در مورد خودرویش توضیح داد:

    این اولین خودروی من است. مسابقات سوپر GT مرا به خودروها علاقه‌مند کرد. ولی با توجه به سنی که دارم، این مدل رؤیایی‌‌ام در حال حاضر است.

در داخل پارکینگ، خبر زیادی از علاقه‌مندی به دنیای خودرو نبود. آقای ماسارا، مالک ۲۲ ساله یک GT-R با قدرت ۷۰۰ اسب‌بخار در این رابطه، این چنین صحبت می‌کرد:

    از چند سال قبل، خودروهای تیونینگ بسیار کم شده‌اند. ولی الان پس از رکورد و فاجعه فوکوشیما، اوضاع دوباره برگشته است.

در جامعه ژاپن هنوز هم نسبت به اصلاح و تغییرات در خودرو مقاومت وجود دارد و شما وقتی این کار را می‌کنید با عنوان «هشیریا» یا «راننده مسابقات خیابانی» خطاب می‌شوید. ولی این موضوع در چشم جوامع خودرویی، ایده‌ی چندان بدی نیست. در واقع، موضوع اصلی در آزادی و ظاهر هر چه عجیب‌وغریب‌تری است که می‌تواند برای اتومبیل ایجاد کرد. یکی از متغیرهایی که به شکلی گسترده، همه‌چیز را در سال‌های گذشته تغییر داده، «اینترنت» است. نفوذ و گستردگی اینترنت باعث شده که دنیای خودرو با تغییراتی عظیم روبرو شود. جایی که زمانی تنها تیونینگ‌های امریکایی و JDM حضور داشتند، حالا به جولانگاهی برای ارائه مدل‌های هیبرید بدل گشته است؛ موضوعی که برای برخی هواداران متعصب ژاپنی، چندان قابل‌هضم نیست.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

پدر و مادرهای ژاپنی، تا اندازه‌ای می‌توانند پسران و دختران خود را به جاهایی مانند «تاتسومی» بکشانند. ولی در حالی که این ژاپنی‌های مسن‌تر با داستان‌های کمیک سرگرم هستند، فرزندان آنها دسترسی قابل‌توجهی به تار جهان‌گستر وب، یوتوب و بهترین بازی‌های اتومبیل تاریخ دارند. چیزی که در نهایت منجر به یک استایل جایگزین شده و در پلتفرم‌های جدید JDM نمایان است. مدل‌های اخیر تویوتا GT86، مزدا MX-5 و هوندا S660، مدل‌هایی ساده و «اصلاح‌پذیر» هستند که باعث به حرکت درآوردن این صحنه راکد شده‌اند.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

بنابراین، اینکه فرهنگ خودرویی ژاپنی در دوران دیجیتال، رفته‌رفته رو به افول است، حتی اندکی هم با واقعیت منطبق نیست. تنها نگاهی به نمایشگاه امسال «توکیو اتو سالن» و ارکستر تیونینگ حاضر در آن، شامل دریفترهای دیوانه‌وار، لامبورگینی‌های وحشی و خودروهای گستاخ Kei ژاپنی، کافی است که به زنده بودن این فرهنگ پی ببریم. این تنها شرایط بازی است که تغییر کرده است. تیونینگ ژاپنی چیزی است که ابتدا از دل ناکامی‌های پس از جنگ‌جهانی بیرون می‌آمد، ولی در حال حاضر، متغیرهای دیگری نیز به آن وارد شده‌اند. این فرهنگ رو به جلو حرکت می‌کند و در همین حال، به میراث گذشته خود احترام می‌گذارد.

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟

فرهنگ خودرویی ژاپنی‌ها چقدر تغییر کرده است؟


ویدیو مرتبط :
خودرویی جدید از مرسدس بنز که ظاهرش تغییر می کند

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

صفارهرندی: طرح تغییر نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهداف جریان انحرافی است



 

 

صفارهرندی: طرح تغییر نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از اهداف جریان انحرافی است

 

محمدحسین صفارهرندی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی کشورمان درخصوص پیشنهاد تغییر نام «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» به «وزارت فرهنگ و هنر» گفت: «من گمان می‌کنم طرح این گونه مباحث یک شعبه‌ای از همان اهداف جریان انحرافی است که با مطرح کردن مسائل غیر مرتبط با موضوعات ضروری این زمان، می‌خواهند یک نوع فرافکنی بکنند و موضوع مهم‌تر را در ذیل موضوعات بی اهمیت یا مسائل جنجالی قرار دهند.»

تدبیر مؤسسین نظام مشخص کردن چهارچوب برای وزارت فرهنگ بود

صفارهرندی افزود: «در این که تصمیم موسسان نظام در نام‌گذاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چه بوده، بحث مفصلی می‌طلبد، اما برداشت من این است که «فرهنگ و هنر» به سیاق آنچه در رژیم شاهنشاهی عملی و اجرایی می‌شد، طبعا مورد قبول انقلاب اسلامی نبود.

نمونه بارز و روشن آن هم جشن‌های فرهنگ و هنر شیراز بود که فضاحت تمام‌عیاری به بار آورد و یک برنامه‌ای بود که حتی صدای افرادی را که مختصر وجدانی در همان رژیم پلید داشتند، درآورد و زبان‌‌شان را به اعتراض گشود.»

این کارشناس مسائل فرهنگی در ادامه بیان داشت: «فرهنگ و هنر افسار‌گسیخته بی‌نسبت با اخلاقیات و مسائل اعتقادی مردم این سرزمین، مشخصات این‌گونه دارد، لذا موسسان جمهوری اسلامی که در وضع قوانین اولیه نظام و نهادسازی‌ها دخیل بودند، تدبیرشان این بود برای این وزارتخانه که بالقوه استعداد غش کردن به سمت همان مسائل منکر گذشته را دارد، یک چارچوب مشخص کنند که دستگاه در آن چارچوب عمل کند و آن، در حقیقت چارچوب‌های اعتقادی و بنیادین دینی و اسلامی بود.»

نام‌گذاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محصول یک فهم درست بود

صفارهرندی ادامه داد: «تنها وزارت‌خانه‌ای که عنوان اسلامی را با خودش یدک می‌کشد، وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در ابتدای انقلاب با نام «وزارت ارشاد اسلامی» تأسیس شد. یعنی ما مثلا وزارت نیروی اسلامی یا مسکن اسلامی نداریم، اما وقتی پای فرهنگ به میان می‌آید، این فرهنگ باید متاثر از چهارچوب‌های اعتقادی و دینی و اسلامی باشد و این موضوع هم در آن زمان به درستی تشخیص داده شده بود. این که در طول این مدت چقدر توانستیم به سمت اهداف و آرمان‌های اولیه نزدیک شویم، جای مطالعه جداگانه‌ای می‌طلبد و باید در این زمینه، علت ناکامی‌ها‌ بررسی شود.»

وی در ادامه بیان داشت: «به گمان من آن آرمان ابتدایی در نام‌گذاری وزارت ارشاد اسلامی، محصول یک فهم درست بوده و متاثر از یک هوس‌بازی نبوده که حالا امروز با یک هوس‌بازی جدید، بخواهد جای خودش را به یک چیز دیگری بدهد که تجربه شده است و از آن سابقه داریم. تمام فرهنگ و هنر رژیم گذشته، کارنامه«وزارت فرهنگ و هنر» پیشین با تمام کارها و عملکرد و قوانین‌اش است. معلوم است که یک ضرورتی موسسان نظام را به اینجا رساند که این عنوان را برای این وزارت‌خانه انتخاب کنند. من احساس می‌کنم این عنوان می‌تواند خودش راهنمای عمل باشد.»

وزیر ارشاد دولت اصلاحات برای اولین بار از «فرهنگ بدون ارشاداسلامی» سخن گفت

وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان این که حرف‌های اخیر، تکرار حرف‌های قدیم است، اضافه کرد: «پیش از این که این حرف‌های اخیرا گفته شود، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات برای اولین بار این حرف‌ها را زده بود که من نمی‌دانم که این ترکیب ارشاد اسلامی چه ضرورتی دارد که کنار فرهنگ باشد و این شخص در آن زمان از فرهنگ بدون ارشاد اسلامی سخن گفت.»

شاید هدف اصلی پنهان کردن مسائل مهم جامعه باشد

وی تأکید کرد: «به هر حال، این حرف، حرف سابقه‌داری است، یعنی ابتکار حضراتی نیست که جدیدا آن را بر زبان آورده‌اند. من تعجب می‌کنم که این دوستان فکر می‌کنند تکرار خزعبلات گذشتگان، می‌تواند بهره‌ای برای گویندگان امروز داشته باشد ولی چیزی که مشخص است، این است که هدف اصلی شاید پنهان کردن مسائل مهم جامعه باشد و جاهایی که باید پاسخگویی‌های اساسی نسبت به مشکلات روزمره صورت بگیرد، با طرح مباحث شبه‌نظری و مباحث ایدئولوژیک انحرافی، عملا می‌خواهند صورت‌مسئله جامعه را حذف کنند.»

صورت مسئله مهم ما اختلاس سه ‌هزار میلیارد تومانی است

محمدحسین صفارهرندی در پایان گفت: «به گمان من صورت مسئله مهم ما این است که چه اتفاقی می‌افتد که در غفلت و بی‌خبری دست‌اندرکاران مرتبط اجرایی و نظارتی کشور ظرف مدت کوتاهی سه هزار میلیارد تومان از دارایی‌های عمومی مردم توسط عناصر سودجو به سرقت می‌رود، در حالی که تجربه مشابه آن را هم قبلا داشتیم.»

وی اظهار داشت: «به نظرم کسانی که وظیفه پاسخ‌گویی نسبت به موضوعاتی این‌چنین را دارند، حق ندارند با طرح مباحث مشکوک نظری ذهن جامعه را از پیگیری این جور مسائل منصرف کنند و بخواهند حرف‌هایی که حرف ابتکاری خودشان هم نیست را بر زبان برانند.»..../تحلیل:انتخاب