دانش و فناوری


2 دقیقه پیش

گرفتن ویزای انگلیس در ایران

از زمانی که اخذ وقت سفارت انگلیس در تهران ممکن شد، بسیاری از مشکلات متقاضیان این ویزا نیز به فراموشی سپرده شد. اگر چه هنوز هم بعضی از متقاضیان این ویزا، به جهت تسریع مراحل ...
2 دقیقه پیش

دوره مدیریت پروژه و کنترل پروژه با MSP

پروژه چیست؟ پروژه به مجموعه ای از فعالیتها اطلاق می شود که برای رسیدن به هدف خاصی مانند ساختن یک برج، تاسیس یک بزرگراه، تولید یک نرم افزار و … انجام می شود. در همه پروژه ...

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند+ تصاویر



یکی از زیباترین اوقات روز زمانی است که خورشید در افق قرار می‌گیرد و دقایقی پیش از پنهان شدنش، آسمان را با رنگ‌های پررنگ نارنجی، قرمز، بنفش و صورتی نقاشی می‌کند؛ اما آیا هر ستاره‌ای می‌تواند چنین زیبایی شگفت‌انگیزی را خلق کند؟

این رنگ‌آمیزی به دلیل شیوه تعامل مولکول‌های درون جو با نور خورشید طی فرآیندی موسوم به انکسار است. هنگامی که ذره نور با مولکول برخورد می‌کند، از روی آن جهش یافته و در جهت‌های تصادفی حرکت می‌کند. از آن‌جایی که نور آبی آسان‌تر از رنگ‌های دیگر نور منکسر می‌شود، آسمان در طول روز آبی بنظر می‌رسد.

اما در زمان غروب و طلوع خورشید، نور خورشید از میان جو وسیعتری عبور می‌کند، در نتیجه نور باید از مولکول‌های هوای بیشتری برای رسیدن به زمین گذر کرده و کسر بیشتری از نور آبی نسبت به سایر اوقات روز منکسر شود. در این زمان، نور به رنگ‌های قرمز، نارنجی و زرد دیده می‌شود که مشخصه غروب است.

اگر خورشید از اندازه، رنگ و دمای متفاوتی برخوردار بود، این نمایش‌ها می‌توانست تفاوت زیادی داشته باشند.

اکنون «مارتین وارژیک» طراح اهل اسلواکی از شرکت Halcyon Maps مجموعه‌ای از تصاویر غروب‌ خورشید را ایجاد کرده و در آن، ستارگان دیگر را بجای میزبان منظومه شمسی قرار داده است.

در این تصاویر از ستارگانی مانند بارنارد، گلیزه 581،‌ کپلر 35، تائو نهنگ، آلفا قنطورس A، شعرای شامی، شباهنگ، سرپسین، ژوبین‌دار و دبران بجای خورشید استفاده شده است. «وارژیک» از دانسته‌های انسان در مورد ستارگان و انکسار برای تعبیر ظاهری که ممکن است این ستارگان در موقعیت غروب پیدا کنند، استفاده کرده است.

وی به توصیف طبقه هر ستاره پرداخته که مبتنی بر حروف الفبایی بوده و ستاره‌شناسان آن‌ها را برای نمایش دمای ستارگان مورد استفاده قرار می‌دهند. این طرح از داغترین تا سردترین ستارگان به شکل (M سردترین و O داغترین) نوشته می‌شود. میزان سرما یا گرمای یک ستاره، تعیین‌کننده رنگ نور منتشر شده و در نهایت، شکل این نور پس از فیلتر و خم شدن توسط جو زمین است.

داغترین ستارگان به رنگ آبی و سفید و سردترین‌ها به رنگ قرمز خواهند بود.

در هر تصویر، وارژیک به حرف ستاره دقت کرده و جرم آن را در مقایسه با خورشید در گوشه سمت چپ پائین هر تصویر غروب لحاظ کرده است.
خورشید در لحظه غروب

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره برنارد که به دلیل دمای سرد آن، قرمزتر دیده می‌شود

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره کوتوله قرمز گلیزه 581 که سردتر از خورشید است

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره تائو نهنگ که از غروبی مشابه خورشید برخوردار است

ستارگان دوتایی کپلر 35

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره آلفا قنطورس A

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره شعرای شامی

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره شباهنگ در زمان غروب

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره سرپسین در گروه ستارگان داغ
ستاره ژوبین‌دار در گروه ستارگان بسیار داغ

غروب ستارگان، اگر میزبان منظومه شمسی بودند

ستاره دبران که داغترین ستاره این گروه در مقایسه با خورشید است

اخبارعلمی - ایسنا

 


ویدیو مرتبط :
تصاویر گرفته شده از اشیائ ناشناخته(یوفو) در منظومه شمسی

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

پرتره‌ «کاسینی» از خانواده منظومه شمسی+تصاویر



پرتره‌ «کاسینی» از خانواده منظومه شمسی+تصاویر

تصویری رنگی از زحل که از فضا گرفته شده، قمرها و حلقه‌های این سیاره و همچنین زمین، ناهید و مریخ را برای نخستین بار به همراه یکدیگر به نمایش گذاشته است.

 

تصاویر فضاپیمای کاسینی,عکس گرفتن از سیاره ها توسط فضاپیمای کاسینی
تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی


این تصویر توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده و نمای موجود را با وضوح هر چه تمام‌تر به نمایش گذاشته است.

تیم تصویربرداری کاسینی 141 تصویر گرفته شده با زاویه باز را به منظور خلق این پانورامای جالب‌توجه پردازش کرده است.

این تصویر که در Newseum در واشنگتن رونمایی شده، 404 هزار و 880 مایل از سطح زحل و حلقه‌های درونی این سیستم را پوشش می‌دهد. این حلقه‌ها شامل حلقه E است که شاخص‌ترین حلقه این سیاره به شمار می‌آید.

گفته می‌شود مسافت بین زمین و ماه به راحتی در این حلقه جای می‌گیرد.

در این تصویر زمین مانند یک نقطه آبی شفاف در قسمت سمت راست پایین و ناهید نیز یک نقطه شفاف در بخش بالای سمت چپ زحل است. مریخ نیز به عنوان یک نقطه قرمز کمرنگ در قسمت بالا و در سمت چپ ناهید قابل‌مشاهده است.

تصویر ارائه‌شده طوری به نظر می‌رسد که گویی سیارات منظومه شمسی در ترتیب اشتباهی قرار گرفته‌اند، اما این صرفا خطای دید است.

در این تصویر هفت عدد از قمرهای زحل نیز رویت می‌شوند که از آن میان می‌توان به انسلدوس در سمت چپ تصویر اشاره کرد.

کاسینی حتی توده یخی قطب‌جنوب این قمر را گیر انداخته است. این ذرات یخ ریزی که حلقه E را تشکیل می‌دهد، ارائه می‌دهند.

حلقه E مانند هاله‌ای به دور زحل و حلقه‌های درونی است و در نوری که از پشت آن ساطع می‌شود، قابل‌مشاهده است.

شکل‌های موزائیک بخشی از برنامه کاسینی به نام «به سمت زحل دست تکان دهید» است که در تاریح 19 جولای مردم را برای یافتن زحل در آسمانشان و تکان دادن دست به سوی آن ترغیب می‌کرد.

دانشمندان با استفاده از رایانه‌هایی حلقه‌های زحل را بررسی می‌کنند تا به طور قابل‌توجهی مقایسه تصاویر را افزایش داده و رنگ‌ها را تغییر دهند و بتوانند ماده‌ای را که از مدارهای قمرهای ریزی مانند Anthe و Methone ساطع می‌شود، برای نخستین بار مشاهده کنند.

به ویژه، حلقه E الگوهایی را به نمایش می‌گذارد که اختلالاتی از جانب منابع مختلف مانند نور خورشید و جاذبه انسلدوس را منعکس می‌کنند.

کاسینی تصاویر زیادی از زمین نمی‌گیرد، زیرا خورشید به اندازه‌ای به این سیاره نزدیک است که نمای غیرمسدود به دتکتورهای حساس این فضاپیما آسیب می‌رساند.

مت هدمن، دانشمند حاضر در پروژه کاسینی از دانشگاه ایداهوی مسکو بر این باور است که "این موزائیک داده‌های با کیفیت‌ بالای قابل‌توجهی را در خصوص حلقه‌های زحل ارائه می‌دهد و تمامی انواع ساختارهایی را که ما به دنبال درک آن هستیم، آشکار سازی می‌کند.

این تیم علمی در انتظار فرصتی بود که خورشید از نقطه دید کاسینی به پشت زحل برود، تا سفینه بتواند این تصاویر را بگیرد.

این فرصت در 19 جولای فراهم شد، زمانی که کاسینی قادر به شکار تصویری از زمین و قمرهایش و این موزائیک چندتصویره و پانورامای سیاه و سفید از سیستم زحل بود.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی و مستقر در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالفیرنیا بر این باور است که "علاوه بر به نمایش‌گذاشتن زیبایی این سیاره حلقوی، داد‌ه‌هایی‌ از این دست درک ما را از تاریخ حلقه‌های کمرنگ احاطه‌کننده زحل و شیوه‌ای که در آن دیسک‌های اطراف این سیاره شگل گرفتند، ارتقا می‌دهد و این موضوع دانش ما را از چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی حول خورشید افزایش می‌دهد."

کاسینی در سال 1997 به فضا پرتاب شد و برای بیش از 9 سال است سیستم زحل را کنکاش می‌کند و تا سال 2017 به ماموریت خود ادامه خواهد داد.

یکی از ماموریت‌های این سامانه فضایی جمع‌آوری داده‌های علمی بیشتر، تصاویری از زحل، حلقه‌ها و همچنین قمرهای آن است.

 

تصاویر فضاپیمای کاسینی,عکس گرفتن از سیاره ها توسط فضاپیمای کاسینی
تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

تصاویر فضاپیمای کاسینی,عکس گرفتن از سیاره ها توسط فضاپیمای کاسینی
تصویر ارائه‌شده توسط کاسینی

تصاویر فضاپیمای کاسینی,عکس گرفتن از سیاره ها توسط فضاپیمای کاسینی
مدارگردی کاسینی در اطراف زحل

تصاویر فضاپیمای کاسینی,عکس گرفتن از سیاره ها توسط فضاپیمای کاسینی
تصویری از دریاچه‌های نزدیک قطب شمال تیتان (بزرگ‌ترین قمر زحل)

 

منبع :isna.ir