خودروهایی که جلوتر از زمان خود بودند

در زمان های گذشته خودروها به شکل کنونی نبودند و امکانات خودروهای امروزی را نداشتند. اما برخی ماشین ها برای آن زمان های دور هستند که با دیدن آنها تعجب می کنید که آیا واقعا در آن زمان چنین چیزی وجود داشته است؟!

صبح بخیر: در دهه 1960 میلادی نشستن در مقابل مانیتور و بارگذاری اطلاعات روی دیسک های فلاپی و صحبت کردن با کامپیوتر به کمک نرم افزار تشخیص صوتی کمی عجیب و تخیلی به نظر می رسید و تماشای این تصاویر مختص فیلم های علمی-تخیلی آن دهه بود. اما این روزها همه آنها رنگ واقعیت به خود گرفته اند و به قدری معمولی و پیش پا افتاده به نظر می رسند که دیگر اعتنایی به آنها نمی کنیم.

ماشین ها نیز تقریبا همین حالت را دارند. در زمان های گذشته خودروها به شکل کنونی نبودند و امکانات خودروهای امروزی را نداشتند. اما برخی ماشین ها برای آن زمان های دور هستند که با دیدن آنها تعجب می کنید که آیا واقعا در آن زمان چنین چیزی وجود داشته است؟! سه دستگاه از این ماشین های آینده گرایانه که بسیار جلوتر از زمان خود بودند را در پایین برایتان معرفی کرده ایم.

1. 1980 AMC Eagle

Eagle، نسخه اولیه اتومبیل های SUV بود که در دهه 1990 میلادی فروخته می شدند. Eagle ویژگی های خط تولید AMC جیپ، همچون خودرو دو دیفرانسیل را با عناصر ماشین های سواری ادغام کرد و نتیجه این ترکیب طراحی و تولید ماشینی بود که قبلا هرگز تولید نشده بود؛ ماشینی که می توانست علاوه بر جاده های صاف خیابان، درون بیابان و بوته زار نیز حرکت کند. پس از این ماشین بود که سوبارو و آئودی نیز نسخه های شاسی بلند خود را طراحی کردند. اما  AMC نخستین اتومبیل این دسته بندی بود.

---

2. 1972 Volvo Experimental Safety Car (ESC)

اگر تصور می کنید این خودرو باید ترمزهای ضد قفل، کیسه هوا، دوربین های محافظ یا .. داشته باشد باید کمی بیشتر فکر کنید. این ماشین برای خیلی سال پیش است. البته، ماشین کانسپت ولوو همه این ویژگی ها بعلاوه امکانات بیشتر دیگر را تا دو سال پیش از کناره گیری نیکسون داشت. ESC نسخه اولیه ولوو 240 بود که در سال 1975 میلادی وارد بازار شد و تا سال 1993 میلادی فروخته می شد. در سال 1991 میلادی، این ماشین به عنوان امن ترین خودروی آمریکایی شناخته شد.

---

3. 1889 Lohner-Porsche Hybrid

درست خوانده اید. نخستین خودروی هیبرید برقی-گازی 115 سال پیش توسط فردیناند پورشه 18 ساله طراحی و تولید شد. او در آن زمان در استخدام جیکوب لاهنر و شرکت سازنده کالسکه های چهارچرخ بود. این ماشین، باتری های سربی-اسیدی حدود 1815 کیلوگرمی داشت و با موتور بنزینی کار می کرد. باتری ها به چهار موتور برقی جداگانه نیروی لازم را می رساندند. Lohner بعدها در مورد کارمند جوان خود گفت: «این مردی است که فکرهای بزرگی در سر دارد و دوباره نام او را به عنوان یک کارآفرین فوق العاده در دنیا خواهید شنید.»

اولین گفت وگو پس از انتشار قطعه «بُغض یعنی...» / آمین: «یاس» از زمان خودش جلوتر است

یکی از آثار قابل تامل «یاس» و «آمین»  «بُغض یعنی» است که عید امسال منتشر شد. به این مناسبت با «آمین» به گفت و گو نشستیم که در ادامه آن را می خوانید.
 

• از زمانی که قطعه «سی دی رو بشکن» منتشر شد، اسم تو بیشتر شنیده شد. قبل از اینکه به سی دی رو بشکن بپردازیم می خواهم از قبل تر صحبت کنیم. شروع کار رسمی تو و مراحلی که گذراندی تا برسی به موقعیت کنونی.
کار «سی دی رو بشکن» سال 85 منتشر شد. قبلش در استودیو کارهایی می‌ساختیم ولی ماجرا هنوز چندان برای ما جدی نبود. آن زمان «یاس» یک آلبوم داشت و من هم همزمان یک آلبوم داشتم که با دوستانمان به صورت مشترک در یک استودیو ضبطش کرده بودیم. دوستی ما 2_3 سال قبل از «سی دی رو بشکن» آغاز شده بود. در آلبوم خود یاسر سیستم اینگونه بود که با همدیگر موسیقی می گذاشتیم و گوش می کردیم و من ساز می زدم و مثلا یاسر دوست داشت که من گیتار بزنم و می خواندم. برای من جالب است که هنوز هم یک سری از کارهای آن موقع را در گوشی اش داشت و چندوقت پیش برایم پخش کرد. از لحاظ فکری و اهداف و تاحدودی از لحاظ سلیقه موسیقی به هم نزدیک بودیم. به همین دلیل هم همکاری هایمان از آن موقع شکل گرفت. من در آلبوم خود یاسربرای قطعه بم گیتار زدم و در آن صدای من هم هست. یاسر کاری در آلبوم من داشت که انگلیسی خوانده بود.
 
• چرا کارها منتشر نشد؟
من آن موقع خیلی مصر بودم که حتما باید آلبوم مجاز کار کنم. اصلا اسم مجاز و غیرمجاز نداریم، من مصر بودم که کار رسمی انجام بدهم. و دوست داشتم که کارم شناسنامه و سابقه داشته باشد. ولی آن موقع من نمی‌دانستم که سیستم ارشاد و مجوز گرفتن برای آلبوم به چه شکل است.
 
• اوایل جوری بود که خودت در فضای رپ کار می کردی؟ یعنی اولین کارهایی که ساختی همه در فضای رپ بودند؟
نه،نه. من از اول شعر ملودی می ساختم و می خواندم. آرام آرام تاحدودی تنظیم یاد گرفتم و با بچه ها در استودیو شروع کردیم و بالاخره پیشرفت کردیم.
 
• شما مثل خیلی از نسل اول رپی ها استودیو کرگردن بودید؟
نه. استودیویی در خیابان شقایق بود؛ حوالی میدان ولیعصر استودیویی به نام ایلیا بود که آن موقع‌ تنها کسی که از ما پشتیبانی می کرد احمد (صاحب استودیو) بود. از لحاظ اینکه هزینه ای از ما نمی گرفت و دست وبالمان باز بود. هر کداممان داشتیم در شاخه ای کار می کردیم و می خواستیم موسیقی را هم ادامه بدهیم. بعدازظهر ها پاتوقمان آنجا بود.
 

• اصولا چه تعریفی از آن نسل اول موسیقی رپ در ذهنتان مانده؟
در ابتدا گروه هایی بودند که رپ کار می کردند ولی اصولا هدف و محتوای خاصی نداشتند و بیشتر در مورد مسائل غیر اخلاقی که با فرهنگ ایرانی مغایرت داشت می خواندند. شخصا فضای آثار آن گروه ها را نمی پسندیدم. آثاری که در کنار خانواده هم نمی شد گوش داد. چیزی که در ذهن من است رپ با یاسر فضای خانوادگی پیدا کرد و به گونه ای شد که کارهایش را با خانواده هم می شد گوش کرد و تاثیر مهمی داشت. یعنی حضور یاسر تاثیر مهمی در شنیده شدن رپ در عموم جامعه پیدا کرد.
 
• و رسیدید به «سی دی رو بشکن» که فراگیر هم شد. چه زمانی فهمیدید که این کار شنیده شده و به گوش مردم رسیده؟
فردای همان روز ساخت این قطعه.
 
• جدی؟
بله. ما تصمیم گرفتیم این کار راانجام بدهیم و به محض تصمیم گرفتن، شروع به عملیاتی کردن اش کردیم.آن موقع هم سایت های زیادی برای انتشار آثار وجود نداشت و خیلی فضا محدود تر بود.
 
 • فقط یک سایت بود. درست است؟
بله و اوضاع جوری شده بود که همه در سایت ها اشراف داشتند و منتظر بودند که کار بیاید و موضوعات روز موسیقی را پیگیری می کردند. اوایل، دانلود کردن و موسیقی اینترنتی گونه دیگری بود و نسبت به الان فضا خیلی فرق داشت. فردای روزی که «سی دی رو بشکن» را منتشر کردیم، دوستم برای کارش به اهواز رفته بود که از آنجا به من زنگ زد که در کافی نت هم این کار پخش می شود. برای من جالب بود. شب همان موقع هم دیدم شبکه های ماهواره ای کار را پخش می کنند و اسم های ما را هم نمی دانستند. حالا باز اسم یاسر در جایی از بخش رپ قطعه آورده شده بود ولی اصلا اسمی از من نبود واصولا خودمان هم می خواستیم نباشد. کار هم به صورت خیلی دلی بود و واقعیتش را بگویم هدف این بود که کاری انجام دهیم جو بشکند و تلنگری زده باشیم.
 
• ایده اش از کجا آمد؟ مثلا از چه همفکری به وجود آمد، چه کسی پیشنهاد داد؟
خود یاسر هم در مصاحبه هایی که آن موقع انجام داده بود گفته ایده اولیه و جرقه اولیه آن از من بود. به این صورت بود که یک دفعه ما در جمع هایی که هر روز در استودیو بودیم و دور هم جمع بودیم صحبت این کار شد و من تا آن روز این فیلم را ندیده بودم. از جایی که ما کار هنری انجام می دهیم یک مقدار حساس هستیم و شاید زودتر از بقیه هم ناراحت شویم. چون تمام جوانب را در نظر می گیریم و خودمان را جای آن می گذاریم، شاید من شخصا اینگونه هستم؛ یاسر هم می دانم این طوری است. یعنی غصه اتفاق بد را می‌خوریم.

من یادم است روی یک مبل نشسته بودم و بچه ها داشتند راجع به آن صحبت می کردند و یک موسیقی زیر تصاویر بچه ها هم داشت پخش می شد و من داشتم به آن موسیقی گوش می کردم. داشتم فکر می کردم این موسیقی چقدر غمگین است و نابود شدن یک آدم را نشان می دهد. آنجا بود که جرقه اش خورد و به یاسر گفتم می آیی یک کاری در این مورد بسازیم؟ گفت آره؛ این آره گفتن همانا و رفتیم برای ساختنش همان. وسط کار ترجیع بندش در نمی آمد. لحظه آخر می گفتم خدایا یک کاری کن و برای ما بفرست، به همین دلیل من ترجیع بندش را خیلی دوست دارم چون دقیقا داشت اذان می گفت و ایستادم و گفتم خدایا یه چیزی بده ما وسط این بگذاریم.
 
• خیلی‌ها از این قطعه به عنوان شروعی برای موج رپ فارسی یاد می کنند که بسیار تاثیرگذار بود که خانواده ها به سمت این سبک آمدند. آن موقع موج اینترنت خیلی همه گیر نبود ولی این کار موبایل به موبایل چرخید. آیا اصولا خودتان پیش بینی این استقبال را می کردید؟
هم من و هم یاسر دنبالاین نبودیم که استقبال بشود یا نه. ما می خواستیم کاری انجام بدهیم که تاثیر گذار شود. من خودم فکرش را نمی کردم آن قدر سریع همگانی شود. حتی بعدها هم مصاحبه ای کردم با آقایی که مستند ساز بود و لاله و لادن را ساخت، (که هیچ وقت هم این مستند پخش نشد). ایشان با من صحبت می کردند و تنها چیزی که می‌گفت این بود که آن خانم بازیگر ظاهرا به ایشان گفته بود تنها چیزی که در آن لحظه‌ها آرامش می کرده همین آهنگ «سی رو بشکن» بود. آنجا بود که من فهمیدم کارمان خوب بوده و توانسته به نتیجه برسد.
 
• این همکاری در قطعاتی مثل «وقت رفتن» و «بغض یعنی» با یاس ادامه پیدا کرد. دقیقا چند همکاری مشترک با هم داشته اید؟
«سی دی رو بشکن» بود، بعدش به عنوان یک همکاری کوچک و خیلی اتفاقی در کاری به نام «سیصد» بود که برای فیلم سیصد بود. آهنگ «نیستی» که خودش براساس یک داستان واقعی بود. آهنگ «وقت رفتن»، قطعه «آمین»، آهنگ «هانی» که برای همان قبل است و آخری هم قطعه «بغض یعنی».
 
* بعضی ها اعتقاد دارند که «آمین» بعد از این همه کاری که توانسته منتشر کند، هنوز نتوانسته به آن شکلی که همه انتظار دارند به یک استقلال هنری برسد و هنوز به عنوان یک مکمل خوب مطرح است. در این مورد چه نظری داری؟
اولا کسی نبود که من را راهنمایی کند. من خودم شخصا می خواستم موسیقی کار کنم، دیگر در قسمت تجاری و مدیریت و هدایت مسیر کسی نبود و تنها بودم. کارهایی هم که با یاسر می کردیم، عمدتا محتوا محور بود و قرار نبود جنجالی شود. لزوما یاسر باید بیشتر در آن حرف می زد، چون شما نمی توانستی خیلی حرف ها را در قسمت پاپ بگویی و در ترانه ات بیاوری. این بوده که ما مکمل یکدیگر شدیم و اگر من می خواستم ده دقیقه بخوانم و یاس ده دقیقه بخواند و بشود بیست دقیقه، دیگر کسی آثار ما را نمی‌شنید. ما باید یک چیز خاص و چکیده درست کنیم که طبیعتا من باید همیشه کمتر باشم. به این دلیل که یاسر باید مطالب را باز کند و من باید کلی گویی کنم و او وارد جزئیات شود. جزئیات باعث می شود که او بیشتر دیده شود؛ به خاطر این مسائل بوده که شاید من در سایه بودم ولی قطعا کم کاری خودم هم در این مورد مزید بر علت شده است.
 
• شخصیت هنری تو قرار است برای همیشه به عنوان یک همراه کنار یاسر باشد یا به مرور در حال ساختن کامل شخصیت خودت هستی؟
ما همیشه داستانمان این گونه بود که هر سال یا دو سه سال یکبار بیاییم با هم کاری را انجام بدهیم و دوباره سر کار و زندگی خودمان برویم؛ یاسر کار خودش را انجام می دهد و من هم کار خودم را انجام می دهم و از این پس می‌خواهم در فضای موسیقی و استقلال هنری و کاری ام پررنگ تر باشم.
 
* ولی نکته مثبت این موضوع هم این است که به هرحال اتفاق، اتفاق مثبتی بوده و در کنار همه فعالیت‌های شخصی خودت، این تیم یاسر و آمین به عنوان یک تیم در جامعه موسیقی توانسته به مقبولیت برسد. حالا شاید برای تو کمتر باشد. البته فکر می کنم در خیلی جاهای دنیا هم اینگونه است که وقتی یک تیم موفق می شود یک نفر نسبت به دیگری پررنگ تر شود. ولی گروه تو و یاسر خیلی توانسته خودش را نشان بدهد و بعد از اینکه فعالیت هایتان رسمی شود، خیلی قابل پرورش است.
دقیقا همین است. ترکیب ما چیز قشنگی شده است . زحمت زیادی برایش کشیده ایم و از حضور در کنار یاسر همیشه احساس خوبی داشته و دارم.
 
• فعالیت‌های رسمی خودت در چه مرحله ای است؟
من کلا خودم هم یک مقدار کم کار بوده ام. اینکه پشت سرهم موسیقی بسازم و منتشر کنم نبوده است؛ حالا سعی می کنم این عادت بد را ترک کنم. امسال دیگر کارهای بیشتری از من می‌شنوید.
 
• کارهای شخصی و مجوز خودت به کجا رسید؟ آلبوم، اثر جدید یا رسمی؟ و آیا قراره در حوزه پاپ آلبومت وارد بازار شود؟
بله من یک آلبوم ساختم که در حوزه پاپ وارد بازار می شود و راجع به مسائل اداری اش نمی دانم چه بگویم ولی در حال انجام است. تک آهنگ هایی را هم برای پخش در اینترنت دارم.
 
• فکر می کنی سال 95 آثار رسمی تو و مجوز فعالیت هایت و آلبومت صادر می شود؟
ان شاالله سال 95 برای زندگی شخصی هنری خودم سال خوبی می شود.
 
• خودت تمایل داری این شخصیت هنری زیرزمینی را که در جامعه ایرانی به دست آورده ای، بعد از انتشار آلبومت حفظ کنی؟ در مورد سایر چهره ها که شرایط مشابه تو راداشتند این موضوع به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است.
من موافق با این اسم ها نیستم، زیرزمینی یا روزمینی، مجاز یا غیرمجاز. زیاد دنبال این اسم ها نیستم و اصل داستان را بیشتر دوست دارم.
 
• اصل داستان به نظر من جوری است که هویت زیرزمینی بودن شماها یک جذابیت عجیب و غریبی هم در پی دارد. تو در این موضوع با من موافقی؟ واقعا این شکلی که میگویی است؟
من از روز اول که این قضیه در ذهنم بود و خواستم کار کنم، کار رسمی در ذهنم بود. یکی از اشتباهات من این بود که زمانی که همه داشتند روی اینترنت کار می گذاشتند، من می گفتم نه، چرا روی اینترنت کار بگذارم؟ من باید کار اصلی ام را انجام بدهم که شناسنامه داشته باشد و آلبوم بدهم. به این فکر می کردم و تایم خیلی زیادی گذاشتم و آلبوم ساختم. اینگونه بگویم که کم کار بودم ولی دو آلبوم ساختم که هیچ کس چیزی از آن نمی داند. اوایل که شروع کردیم بعدش کار جدید دادیم و دیدیم کارها دارد بهتر می شود و آن آلبوم ها را کلا کنار گذاشتیم. برای یک آلبوم گیر یک تهیه کننده بد افتادم و چندسال مارا سر کار گذاشت وبعد لابلای آن یک آهنگ دادم؛ شاید در این ده سال جمع همه کارهایی که کرده ام به بیست تا نرسد ولی از روز اول تلاشم برای این بود که کار رسمی انجام بدهم؛ حالا اسمش مجاز است یا غیرمجاز نمیدانم. زیرزمینی هم که می گویی شاید روی قضیه باشد ولی شما نمی توانی بگویی که ما مفهوم بدی آورده ایم.
 
* درباره واکنش همکارانتان به همکاری مجدد تو و یاس هم صحبت کن
یک وقت هایی برخی موج ها در شبکه ها مجازی راه میفتد و مثلا همه می روند زیر پست لیونل مسی فحش می دهند؛ ولی شروع کننده اش یک تعدادی آدم هستند که بقیه هم به واسطه این‌ها اضافه می‌شوند. زیر پست امیر تتلو هم اینگونه شد. ایشان یک مصاحبه ای با شبکه دو کرد که همزمان با آهنگ «بغض یعنی» شد و یک تعداد آدم رفته بودند و زیرش نوشتند که منظور «بغض یعنی» به تو است که در تلویزیون نشان داده و ایشان هم تصمیم ناگهانی گرفت و یکجور گل به خودی زد. امیر بارها در اینستاگرامش پست هایی می گذاشت که مثلا فردی در یک کشتی نشسته و نمی داند اگر کشتی را سوراخ کند اول از همه خودش غرق می شود و امیر همیشه توضیح می داد که این کشتی موسیقی را خودمان سوراخش نکنیم. اعتقاد دارم امیر تتلو با این کارش خودش کشتی را سوراخ کرد ولی سریع هم آن را پوشاند. بالاخره امیر هم حساس است و در این سیستم اذیت می شود. نمی توانیم خودمان را جای او بگذاریم و من هم نمی توانم قضاوت کنم و خودم را جای او بگذارم. شاید هم اگر من جای او بودم کار بدتری می کردم.
 
 • درباره یاس و کارهایش هم نظرت را بگو
به نظرم یاس هنرمندی ست که از زمان خودش جلوتر است و یک پیچیدگی های خاصی در رفتار و سیاست های کاری اش هست که همیشه نتیجه اش مثبت بوده است. ما جفت مان خردادی هستیم. خردادی ها اصولا شخصیت های عجیب و غریبی دارند. ولی یاسر یک شخصیت بسیار پیچیده ای دارد که من خودم بعضی وقت ها در کارش می مانم، ولی بعدا می بینم که نه درست بوده است و نتیجه خوبی داشت.

احساس می کنم که جلوتر را واضح می بیند. یعنی تمام تصمیم گیری هایش این گونه است. نمی دانم این یک موهبت الهی است شاید. احساس می کنم خودش می داند تمام مهره ها را چگونه بچیند. همیشه به این فکر می کردم که یاسر با این کارهایی که کرده، خیلی هم پرکار نیست اگر دقیق حساب کنید. ولی همیشه به این فکر می کنم چطور می شود یک نفر هم کم کار باشد و همیشه نفر اول باشد. خیلی دوست دارم کشفش کنم ولی آدمی است که به راحتی کشف نمی شود و دلیل موفقیتش هم شاید همین باشد.

اخبار فرهنگی و هنری - موسیقی ما