تولد نخستین کودک با روش جایگزینی میتوکندری

 

زاین زاجانی 22 روز پیش در نورنتوی کانادا توسط یک روش جدید جایگزینی میتوکندری بدنیا آمد که مشابه روش بارداری با سه والدین است، اما در اینجا تنها از دو والد استفاده شده است.

والدین زاین که پس از چندین سال انتظار به روش بارداری خارج رحمی روی آورده بودند، متوجه شدند که تخمکهای مادر تاحدی پیر و بی‌کیفیت هستند. از این رو پزشکان از یک روش جایگزینی میتوکندری استفاده کردند.

محققان در این روش، میتوکندری را از سلول‌های بنیادی تولیدکننده تخمک در بافت تخمدان مادر جدا کرده و آن را با میتوکندری درون تخمک پیر جابجا کردند که در نتیجه پس از بارور شدن، مانند تخمک جوان عمل کرده و درمان لقاح خارج رحمی را موفق‌تر کرد.

روش‌های دیگر جایگزین میتوکندری که هنوز منجر به تولد کودک نشده‌اند، از میتوکندری شخص سوم استفاده می‌کردند؛ اما در این درمان جدید، از تخمک و میتوکندری خود مادر استفاده شد.

والدین زاین در روش قدیمی لقاح خارج رحمی تنها یک رویان زنده تولید کردند، اما روش جدید به آن‌ها چهار رویان داد که یکی از آن‌ها، به زاین تبدیل و دو رویان دیگر منجمد شدند تا در آینده برای تولد فرزندان دیگر مورد استفاده قرار بگیرند.

زاین نخستین مورد از هشت کودکی است که قرار است تابستان سال جاری توسط این روش در جهان متولد شوند. از آنجایی که این روش نوعی ژن درمانی تلقی می‌شود، استفاده از آن در آمریکا قانونی نیست اما بنظر می‌رسد که با تولد نوزادان بیشتر مشابه زاین، سازمان غذا و داروی آمریکا مجبور به تجدیدنظر شود. 

 

اخبار علمی - ایسنا

ویدیو مرتبط :
‫08 04 27 روش دوم جایگزینی یا تعویض‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تنبیه بدنی نامناسب ترین روش تربیت کودک

 

 

 

تنبیه به عملی گفته می شود که باعث می شود کودک پس از آن رفتار نامناسب خود را ترک کند. پس اگر ما تنبیه را اعمال کردیم و رفتار کودک بدتر شد بنابراین روش تنبیه مناسب نبوده و باید آن را عوض کنیم.

 

پس اگر با کودکمان قهر می کنیم و یا او را تهدید می کنیم که دیگر مادرش نیستیم ودر واقع هدف ما آن است که کودک گریه اش را قطع کند ولی در عمل می بینیم که او بیشتر گریه می کند و اضطراب و بی قراری بیشتری از خود نشان می دهد پس تنبیه ما مشکل کودکمان را بدتر کرده است.

 

وقتی کودکمان را تنبیه می کنیم و می گوییم دیگر نبینم با من بلند صحبت کنی، وقتی کودکمان را کتک می زنیم و می گوییم دیگر حق ندارد دوستش را کتک بزند. او دقیقا همین الگوی رفتاری را در مقابل ما و دوستانش به کار می برد. چون کودکان از ما الگوبرداری می کنند. وقتی کودک خود را به هر شکلی تنبیه می کنیم چون در آن زمان خشمگین بوده ایم و کنترلی بر رفتار خود نداشته ایم پس از مدت کمی پشیمان می شویم و درصدد جبران بر می آییم و در اینجا است که خطر بزرگ رشوه دادن به کودک را تجربه خواهیم کرد از خطاهای او چشم پوشی می کنیم ودر تربیت او کوتاهی می کنیم. همان طور که می دانید تنبیه طرق مختلفی دارد.

 

۱) مقایسه کودک با سایر کودکان

 

۲) سرزنش کودک که او باعث بیماری و مریضی والدین شده است. (مریضم کردی، وقتی از دستت مریض شدم و مردم می فهمی با من چه کار کردی)

 

۳) تحقیر کردن کودک که کارهایش احمقانه است و هیچ نمی فهمد (دیوانه هستی، احمقی و دست و پا چلفتی)

 

۴) محروم کردن او از عشق و دوست داشتن (مادرت نمی شوم، دیگر دوستت ندارم)

 

۵) تهدید او به جدایی (دیگر در این خانه نمی مانم)

 

۶) ارعاب و ترساندن او(اگر گوش نکنی بلایی به سرت می آورم که مرغان آسمان به حالت گریه کنند) و موارد فراوان دیگری که ما فکر می کنیم خاصیت تنبیهی دارند ولی صرفا از روی خشم ما اعمال می شوند.

 

 

تنبیه فیزیکی ممکن است یک کنترل موقتی بر رفتار کودک باشد ولی در درازمدت بی تاثیر بوده و اثرات سوء دارد. مطالعات نشان داده که تنبیه بدنی دختران را افسرده و مضطرب و پسران را لجباز و پرخاشگر می کند. والد زمانی تنبیه بدنی را انتخاب می کند که خودش به شدت خشمگین و عصبانی است و می خواهد راهی برای تخلیه عصبانیت خود بیابد و بلافاصله پس از تنبیه نامناسب کودک پشیمان می شود.

 

در این شرایط است که ثباتی در روش والدگری وجود ندارد و هیچ چیز از قبل قابل پیش بینی نیست. پس از مدتی کودک گیج و آشفته می شود. چون نمی داند رفتارهایش چه واکنشی را به دنبال خواهد داشت. مسلم است پس از مدتی مشکلات رفتاری کودک افزایش می یابد و والدین خود را ناکام و ناتوان در مقابل بدرفتاری کودک احساس می کنند.

 

 

مورد دیگری که در تنبیه بدنی هست این است که ما با داد و فریاد تنها به کودک می گوییم که چه کاری را نباید انجام دهد و نمی گوییم که به جای آن چه کاری را باید انجام دهد. آنچه در این میان صحیح به نظر می رسد این است که کودک ما در کنار نبایدها و نکن ها، بایدها و بکن ها را هم بشناسد و بداندمثلا به جای (عربده نکش بگوییم آرام صحبت کن، به جای مثل دست و پا چلفتی هاکار نکن بگوییم تو باید حواست را بیشتر جمع کنی تا موفق شوی) و چیزهایی از این دست. پس حالا بهتر است که با خود بیندیشیم از کدام روش تنبیه در مورد کودک خود استفاده می کنیم و آیا این روش صحیح است یا خیر و اگر خیر به دنبال روش بهتر برای تربیت دلبندانمان باشیم.