تصویر بزرگترین سیارک منظومه شمسی

اخبار علمی - تصویر بزرگترین سیارک منظومه شمسی

سیارک سرس (Ceres) بعنوان بزرگترین سیارک منظومه شمسی در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری در حال چرخش بدور خورشید است.
سیارک سرس به پهنای 950 کیلومتر در سال 1801 میلادی کشف شد؛ محققان اوایل سال جاری در تحقیقات خود دریافتند که آب با سرعت شش کیلوگرم در هر ثانیه در حال جاری شدن بر سطح این سیارک است.

رصدهای صورت گرفته توسط تلسکوپ هرشل آژانس فضایی اروپا (ESA) نشان می‌دهد که احتمالا این آب ناشی از آتش‌فشان‌های یخ یا آب‌فشان‌های موجود بر سطح سرس است. محققان آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا با هدف بررسی دقیق‌تر این سیارک، فضاپیمای داون را در سال 2007 راهی فضا کردند؛ این فضاپیما تا ماه مارس 2015 (فروردین 94) به مدار سرس خواهد رسید.

با کمک اطلاعات جمع‌آوری شده توسط دوربین پیشرفته فضاپیمای داون، امکان تجزیه و تحلیل دقیق جزئیات از سطح این سیارک فراهم می‌شود. اگرچه رصدخانه‌های زمینی و مستقر در فضا می‌توانند نقشه رفتار این سیارک را تهیه کنند، اما فضاپیمای داون این نقشه را با جزیئات منحصربفردی تهیه می‌کند که به درک بهتر شکل‌گیری منظومه شمسی کمک می‌کند.

وجود و فراوانی آب در اجرامی مانند سیارک سرس، به درک منشأ حیات بر روی زمین و حیات احتمالی در سیارات دیگر مانند مشتری نیز کمک خواهد کرد.فضاپیمای دوان در مسیر حرکت بسمت سرس و از فاصله 1.2 میلیون کیلومتری، تصویری از این سیارک تهیه کرده است.

 

 تصویری از سیارک سرس از فاصله 1.2 میلیون کیلومتری

 

سیارک سرس، نقطه درخشان در مرکز تصویر

 اخبار علمی - ایسنا

ویدیو مرتبط :
کشف منظومه ای جدید در همسایگی منظومه شمسی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تصاویری از بزرگترین سیارک منظومه شمسی

با نزدیک شدن فضاپیمای داون ناسا به سرس، تصاویر جدید از این بزرگترین سیارک منظومه شمسی با کیفیت 27 پیکسل ارائه شده است که سه برابر بهتر از تصاویر ثبت شده در اوایل ماه دسامبر 2014 است.

فضاپیمای داون در هفته آینده به ارائه تصاویر دقیق‌تر از این جهان یخی پرداخته و در نهایت در روز ششم مارس (15 اسفند) وارد مدار سرس خواهد شد.

تازه‌ترین تصاویر سیارک سرس در روز 13 ژانویه (23 دی) در فاصله 383 هزار کیلومتری ثبت شده است.

اگرچه تصاویر اخیر داون به دقت و وضوح تصاویر هابل در ژانویه 2004 نیست، اما ناسا مدعی است که این وضوح بسیار بیشتر خواهد شد.

به گفته محققان، تصاویر جدید به نمایش اولین ساختارهای سطحی مانند دهانه‌ها پرداخته‌اند.

سرس 950 کیلومتر وسعت داشته و در سال 1801 کشف شد. در ماه ژانویه محققان کشف کردند که آب از سطح این سیارک با سرعت شش کیلومتر در ساعت به بیرون می‌جوشد.

رصدهای انجام شده توسط تلسکوپ هرشل سازمان فضایی اروپا نشان می‌دهد که این آب احتمالا از آبفشان و یا آتشفشان یخ بیرون می‌زند.

سرس در یک کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری به دور خورشید می‌چرخد و بسیار شبیه قمر اروپای مشتری و انسلادوس زحل است. این دو قمر به عنوان منابع احتمالی حیات محسوب می‌شوند.

حضور یا عدم حضور آب در اجسامی مانند سرس می‌تواند با منشا حیات بر روی زمین و مهاجرت مقیاس بزرگ سیاراتی مانند مشتری ارتباط داشته باشد.

یک سناریو بر این اساس است که مهاجرت سیارات غول‌پیکر باعث توزیع جمعیت سیارکهای یخی و صخره‌ای و دنباله‌دارهایی شد که به زمین و ماه برخورد و مولکول‌های آلی و آب را به زمین منتقل کرده بودند.

سرس دوبرابر قمر استلادوس بوده که گفته می‌شود از آب مایع در زیر سطح خود برخوردار است.

فاصله این قمر با خورشید سه برابر دورتر از زمین بوده اما به اندازه کافی برای ذوب شدن یخ و بازسازی آن گرم می‌شود.

فضاپیمای داون از زمان پرتاب در سال 2007 تاکنون از پیش‌سیاره وستا در فاصله 168 میلیون کیلومتری سرس دیدن کرده است.

فاصله میان وستا و سرس بسیار بیشتر از فاصله بین خورشید و زمین است.

این فضاپیما در طول 14 ماده گردش خود در مدار وستا، اطلاعات خیره‌کننده‌ای از جمله تصاویر سطح دهانه‌دار این سنگ آسمانی و سرنخ‌های مهمی در مورد تاریخچه زمین شناسی آن ارائه کرد.

وستا و سرس دو مورد از بزرگترین اجسام موجود در کمربند اصلی سیارکی منظومه شمسی هستند. 

 تصویر خام و پردازش شده سیارک سرس که در 13 ژانویه ثبت شد

تصویر تلسکوپ هابل از سیارک سرس در ژانویه 2004

 

اخبار علمی - ایسنا