مذهبی


2 دقیقه پیش

دعای مشلول همراه ترجمه

دعای مشلول همراه ترجمه   موسوم به دعاى «الشاب المأخوذ بذنبه» [یعنى: جوانى كه به سبب گناهش گرفتار عذاب حق شده] این دعا از كتابهاى كفعمى و«مهج الدعوات» نقل شده، و دعایى ...
2 دقیقه پیش

رمزی برای استجابت دعا

یکی از این دعاهای ارزشمند، مناجات شریف شعبانیه است   بر اساس منابع روایی برترین و محبوب ترین کارها نزد خداوند متعال در بین بندگان خویش، دعا کردن معرفی شده است، از طرفی ...

تفصیل اعمال حجّ تمتّع (قسمت اول)



حجّ تمتّع,اعمال حجّ تمتّع

مسأله: اعمال واجب حجّ تمتّع سیزده چیز مى باشد، و چنین نیّت مى كند: حجّ تمتّع بجا مى آورم قربةً الى الله تعالى.

1 ـ احرام

مسأله: اوّلین واجب از اعمال حج تمتّع: احرام است، و این احرام با احرام عمره تمتّع از نظر كیفیّت، شرایط، واجبات و محرمات بیست و پنجگانه یكى است، تنها در دو مورد اختلاف دارد: 1 ـ در نیّت فرق مى كند بطورى كه در احرام عمره قصد مى كرد: (محرم مى شود به احرام عمره تمتّع قربة الى الله تعالى) و در احرام حج قصد مى كند (محرم مى شوم به احرام حج تمتّع قربة الى الله تعالى). 2 ـ در میقات فرق مى كند، و میقات عمره تمتّع قبلاً بیان شد، و امّا میقات احرام حج تمتّع شهر مكّه مكرّمه است و از هرجاى شهر كه باشد اشكالى ندارد، و بین مكه قدیم و جدید فرقى نیست، البتّه بهتر است در مسجد الحرام احرام ببندد، بلكه احرام نزد مقام ابراهیم (ع) و یا در حجر اسماعیل (ع) افضل است.

مسأله: بهترین اوقات براى احرام حج: روز ترویه است (هشتم ذى الحجّه) و اگر روز هشتم محرم نشد لازم است روز نهم احرام بپوشد و به عرفات برود.

مسأله: اگر نتواند از مكّه مكرّمه احرام ببندد از هر جا كه ممكن است ـ حتى از خود عرفات ـ محرم شود.

مسأله: اگر عالماً و عامداً از غیر مكه معظّمه براى حج محرم شد احرامش باطل است و باید به مكّه برگردد و تجدید احرام نماید، و اگر بر نگشت و تجدید احرام نكرد حجّش باطل است.

مسأله: اگر از روى جهل و یا فراموشى از غیر مكّه مكرّمه محرم شد باید به مكّه برگردد و احرام را تجدید نماید و اگر امكان برگشت نبود واجب است در هرجا كه هست احرام را تجدید نماید و حجّش صحیح خواهد بود.

مسأله: اگر به كلّى احرام را فراموش كند تا اینكه كلیه اعمال حج را انجام داد حجش صحیح است.

2 ـ وقوف در عرفات

مسأله: دوّم از واجبات حج تمتّع: وقوف (یعنى بودن) در سرزمین عرفات است با قصد قربت، و چنین نیّت مى كند: در سرزمین عرفات از اذان ظهر تا غروب آفتاب وقوف مى كنم براى حج تمتّع قربةً الى الله.

مسأله: حدود عرفات به وسیله علامتهاى موجود تعیین شده است و وقوف خارج از آن كافى نیست.

مسأله: وقت وقوف در عرفات از اوّل اذان ظهر روز نهم ذى الحجّه است تا غروب آفتاب، و این وقوف فى الجمله از اركان حج است كه ترك عمدى تمام آن موجب بطلان حج مى شود ولى اگر مقدارى از این وقت را عمداً ترك نماید معصیت كرده اما حج باطل نیست، و در غیر عمدش معصیت نیز نیست.

مسأله: اگر كسى از روى فراموشى وقوف به عرفات را به كلّى ترك كرد تا وقت وقوف تمام شد حجّش صحیح است و به وقوف مشعر اكتفا مى شود، و اگر تا وقت باقى است یادش آمد باید فوراً به عرفات برود و وقوف را انجام دهد چه آن وقت باقیمانده از وقت وقوف اختیارى عرفه باشد (كه از اوّل اذان ظهر است تا غروب آفتاب) یا وقت اضطرارى آن (كه از اوّل غروب آفتاب روز عرفه است تا اذان صبح عید قربان) و در این صورت به هر اندازه كه وقوف كند حتّى ربع ساعت یا كمتر كافى است و بودن تمام شب لازم نیست.

مسأله: اگر از روى فراموشى قبل از غروب آفتاب از عرفات خارج شد چنانچه تا وقت باقى است متوجه شود باید به عرفات برگردد، و اگر متوجه نشد چیزى بر او نیست و حجش صحیح است.

مسأله: اگر قاضى عامّه به ثبوت هلال حكم نمود و نزد شیعه ثابت نشد در موارد تقیّه دو صورت دارد:

1 ـ شیعه علم به خلاف ندارد، دراین صورت تبعیّت از قاضى عامّه نماید و وقوف عرفه و مشعر طبق فتواى آنها مانعى ندارد و حج صحیح است.

2 ـ شیعه علم به خلاف داشته باشد (مثلاً یقین دارد یا بیّنه شرعیّه اقامه شده كه عرفه دوشنبه است و قاضى عامّه یكشنبه را عرفه قرار داده) اگر احتیاط حرجى باشد و با مشكل زیاد مواجه گرد بعید نیست بگوئیم وقوف بر طبق فتواى قاضى مجزى است و حج صحیح است ولى سزاوار است احتیاط ترك نشود، و در این صورت انجام دادن اعمال منى در روز عید حقیقى حرجى نیست و باید در مثال مزبور اعمال منى را روز سه شنبه انجام دهد.

3 ـ وقوف در مشعر الحرام

مسأله: سوّم از واجبات حجّ تمتّع: وقوف (یعنى بودن) در مزدلفه (مشعرالحرام) است قربة الى الله تعالى.

مسأله: واجب است بعد از آن كه محرم شب عید از عرفات خارج مى شود به مشعرالحرام برود، و احوط این است كه شب را در مشعر باشد، و هنگامى كه فجر طلوع كرد چنین نیّت مى كند: در سرزمین مشعرالحرام وقوف مى كنم از اذان صبح تا طلوع آفتاب براى حجّ تمتّع قربةً الى الله تعالى.

مسأله: حدود مشعر (مزدلفة) كه به وسیله علامتهاى موجود تعیین شده است معتبر و وقوف خارج از مشعر مجزى نیست، و وقوف در مشعر از واجبات اساسى حج است اگر كسى عمداً آن را ترك نماید حجّش باطل است.

مسأله: وقوف در مشعر دو قسم است:

1 ـ وقوف اختیارى كه از اوّل اذان صبح روز عید قربان است تا اوّل طلوع آفتاب، و مقدار ركن، وقوف در این فاصله است هرچند كم باشد و اگر كسى پس از گذشتن چند دقیقه از اذان صبح عمداً از مشعر خارج شد و تا طلوع آفتاب نماند معصیت كرده امّا حجش صحیح است.

2 ـ وقوف اضطرارى مشعر دو وقت است: یكى از اوّل اذان مغرب شب عید تا اذان صبح، و دیگرى از اوّل طلوع آفتاب روز عید قربان تا ظهر همان روز.

مسأله: براى مردان در صورت اختیار وقوف اختیارى واجب است، امّا زنان و كودكان و بیماران و كسانى كه از دشمن ترس دارند و اشخاص ضعیف كه در شلوغى اذیت مى شوند، مانند پیرمردان جایز است به همان وقوف اضطرارى اول (مقدارى از شب عید، از اذان مغرب به بعد) اكتفا نمایند و حج آنها صحیح است و كفّاره نیز ندارد، و افرادى كه لازم است همراه این جمع باشند حكم همین جمع را دارند، یعنى به همان وقوف اضطرارى اكتفا مى كنند و كفّاره ندارند.

مسأله: كسانى كه جاهل به حكم یا موضوع بوده و یا ناسى و مضطرّ باشند به همان وقوف اضطرارى اكتفا نموده و كفّاره نیز ندارند.

مسأله: اگر وقوف اختیارى (مابین اذان صبح روز عید تا طلوع آفتاب) و اضطرارى اوّل (از اذان مغرب تا اذان صبح شب عید) را درك نكرد لازم است وقوف اضطرارى دوّم را (كه مقدارى از اوّل آفتاب صبح عید است تا ظهر) انجام دهد.

مسأله: درك وقوفین چند قسم است:

1 ـ تنها وقوف اختیارى عرفه را درك كند و از وقوف به مشعر معذور باشد (به جهت اضطرار یا سایر عذرها) در این صورت حج صحیح است.

2 ـ تنها وقوف اضطرارى عرفات را درك كرده باشد (مقدارى از شب عید) حج او صحیح نیست.

3 ـ تنها وقوف اختیارى مشعر را درك كرده باشد و عمداً وقوف عرفات را ترك نكرده باشد بلكه به جهت عذرى ترك شده، حج صحیح است اما اگر عمداً وقوف به عرفات را ترك كرده باشد حج صحیح نیست.

4 ـ تنها وقوف اضطرارى مشعر را درك نماید، اگر وقوف عرفات را عمداً ترك نكرده باشد حج صحیح است و اگر عمداً وقوف عرفات را ترك كرده باشد حج صحیح نیست.

5 ـ هر دو وقوف اختیارى عرفات و مشعر را درك كند، حج صحیح است.

6 ـ اختیارى عرفه و اضطرارى مشعر را درك نماید، حج صحیح است.

7 ـ اضطرارى عرفه و اضطرارى مشعر را درك نماید، حج صحیح است.

8 ـ اضطرارى عرفه و اختیارى مشعر را درك نماید، حج صحیح است.

9 ـ هیچ یك از دو وقوف را درك نكند نه اختیارى و نه اضطرارى آن را، حج باطل است، از روى علم باشد یا جهل، معذور باشد یا نباشد.

مسأله: چنانچه محرم به احرام حج شد ولى حج از او فوت شد مانند اینكه هیچیك از وقوفین اختیارى و اضطرارى را درك نكرد، باید اعمال عمره مفرد را انجام دهد یعنى از نیّت احرام حج به احرام عمره مفرده عدول نماید و اعمال آن را انجام دهد و محلّ شود و بقیّه مناسك مثل اعمال منى و مكّه از او ساقط است.

مسأله: یكى از مستحبّات وقوف در مشعر، جمع آورى مقدارى سنگ ریزه است براى رمى جمرات در منى و جایز است بیشتر از آنچه رمى مى نماید بردارد كه اگر تعدادى خطا كرد از زیادى استفاده نماید گرچه اگر كم برداشت یا كم آورد مى تواند از ریگهاى منى یا وادى محسّر استفاده كند.

4 ـ رمى جمره عقبه

مسأله: چهارم از واجبات حج تمتّع: رمى جمره عقبه است، و سه جمره در منى موجود است كه آخرین آنها به طرف مكّه مكرّمه به نام جمره عقبه مى باشد.

مسأله: واجب است انسان بعد از طلوع آفتاب روز عید از مشعر به منى برود تا اعمال مخصوص منى را انجام دهد كه اوّل آنها رمى مى باشد.

مسأله: واجبات رمى چند چیز است:

1 ـ نیّت با قصد قربت به این صورت: رمى مى كنم جمره عقبه را به هفت سنگ ریزه براى حجّ تمتّع قربةً الى الله تعالى.

2 ـ باید هفت سنگ ریزه رمى كند، نه زیادتر و نه كمتر، امّا اگر احتیاطاً چند سنگ ریزه اضافه بزند اشكالى ندارد.

3 ـ باید سنگ ریزه ها به جمره برسد (بخورد) و اگر در بین راه به چیز دیگرى بخورد اشكال ندارد.

4 ـ باید سنگ ریزه ها را پرتاب كند و گذاشتن سنگ ریزه بر جمره كافى نیست.

5 ـ زدن ریگها یكى پس از دیگرى باشد، یعنى در هفت نوبت پرتاب شود نه اینكه همه را باهم بزند.

6 ـ رمى در روز باشد یعنى از اوّل طلوع آفتاب تا غروب، مگر كسانى كه شبانه از وقوف اضطرارى مشعر استفاده كرده و وارد منى شده اند مانند زنها كه مى توانند شب رمى نمایند.

مسأله: هرگاه شك كند كه سنگ ریزه ها به جمره رسیده یا نه، بنا به نرسیدن بگذارد و سنگ دیگرى بزند مگر آنكه شك وى وقتى باشد كه شب داخل شده و یا مشغول انجام واجب دیگرى مانند قربانى شده باشد كه در این دو صورت به شك اعتنا نكند، بلكه اقوى عدم اعتناء به شك است اگر شك بعد از اتمام رمى حاصل شد چه شك در عدد باشد یا در یكى از واجبات رمى شك كند.

مسأله: لازم است این ریگها بكر باشند یعنى با آنها قبلا رمى جمره نشده باشد، و باید متوسّط باشد نه خیلى ریز و نه خیلى درشت مثلاً به اندازه یك بند انگشت، و جنس آن باید سنگ باشد پس كلوخ و چوب و خزف و امثالش كفایت نمى كند، و لازم نیست سنگ ریزه ها پاك باشند، امّا باید سنگ ریزه ها از محدوده حرم برداشته شود.

مسأله: لازم نیست كه سنگ ریزه ها را بطور متوالى رمى كند، بلكه جایز است دراثناى رمى كمى استراحت نماید، امّا اگر فاصله زیاد شد اعاده كند.

مسأله: رمى جمرات از طبقه فوقانى حتّى در غیر حال اضطرار جایز است.

  

منبع:shirazi.ir

 

 تفصیل اعمال حجّ تمتّع (قسمت دوم)

 

 

 


ویدیو مرتبط :
فلسفه ی رفتن به مکّه وآداب حجّ چیست؟

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تفصیل اعمال حجّ تمتّع (قسمت دوم)



حج تمتع, اعمال حج تمتع, احکام حج تمتع

5 ـ قربانى

مسأله: پنجم از واجبات حج تمتّع: قربانى در منى است در روز عید قربان.

مسأله: واجبات قربانى عبارتند از:

1 ـ نیّت كند.

2 ـ از انعام ثلاثه باشد (شتر یا گاو یا گوسفند).

3 ـ داراى سنّ خاصّى باشد.

4 ـ تامّ الخلقه باشد.

5 ـ در روز عید یا ایّام تشریق باشد.

6 ـ در منى باشد.

7 ـ ترتیب را رعایت كند.

8 ـ قربانى را از محدوده حرم خارج نكند.

مسأله: باید خود حاجى با قصد قربت نیّت كند، مثلاً بگوید: قربانى مى كنم از براى حج تمتع قربة الى الله تعالى، و اگر قصّاب قربانى را مى كشد، هر دو نیّت كنند، و چنانچه فقط حاجى نیّت كرد كافى است.

مسأله: یك قربانى تنها براى یك نفر كافى مى باشد و براى دو نفر یا بیشتر كافى نیست مگر در حج مستحبى.

مسأله: قربانى باید از جنس شتر یا گاو و یا گوسفند باشد.

مسأله: شتر قربانى باید على الأحوط الأولى پنج سالش تمام شده و داخل سال ششم شده باشد، و گاو و بز دو سالش تمام شده و داخل سال سوم شده باشد، و گوسفند یك سالش تمام شده باشد، گرچه در گوسفند هفت ماهه كفایت مى كند.

مسأله: قربانى بایستى از جمیع اعضاء سالم باشد، بنا بر این قربانى كور و شل بیّن و گوش بریده و شاخ داخلى شكسته و اخته كرده و دندان شكسته و امثالش و همچنین حیوان بسیار لاغر كفایت نمى كند.

مسأله: بعضى از گوسفندها كه خلقةً دنبه ندارند اشكالى ندارد و اگر به حسب خلقت باید دنبه داشته باشد امّا به جهتى از جهات ندارد كافى نیست. و اگر تخم حیوان را كوبیده باشند یا رگ او مالیده شده باشد اشكالى ندارد، و همچنین اگر شاخ خارجى او شكسته باشد كافى است، و اگر خود دندان افتاده باشد اشكالى ندارد، و مكروه است كه گوشش سوراخ یا شكافته و یا پیچیده شده باشد.

مسأله: شرایطى كه براى قربانى ذكر شد در صورتى است كه مقدور باشد امّا اگر قربانى كامل پیدا نشود و به قربانى ناقص دسترسى دارد باید همان ناقص را قربانى كند.

مسأله: اگر قربانى ناقص نیز مقدور نبود چنانچه خود حاجى تا آخر ذى الحجّه در مكه مكرّمه مى ماند و مى تواند قربانى تهیّه كند باید آن را تهیّه نموده و قربانى كند، و اگر نمى ماند و مى تواند به شخص امینى پول بدهد تا برایش قربانى كند این كار را انجام دهد، و اگر این نیز ممكن نشد عوض قربانى باید ده روز روزه بگیرد.

مسأله: ده روز روزه عوض قربانى باید سه روزش در حج و هفت روزش در وطن باشد، و سه روز در حج باید در ماه ذى الحجّه باشد همراه با شرایط زیر:

1 ـ سه روز متّصل یا در حكم اتّصال باشد.

2 ـ در ایّام تشریق (دهم و یازدهم و دوازدهم) نباشد مگر اینكه روز دوازدهم و سیزدهم در منى نباشد كه در این صورت جایز است و مى تواند روزه بگیرد.

مسأله: مى تواند روزه را تا آخر ذى الحجّه تأخیر بیندازد مگر اینكه دو روز عرفه و ترویه را روزه گرفته باشد كه باید بلافاصله پس از بازگشت از منى روز سوّم را روزه بگیرد و تأخیر نیندازد، و واجب است این سه روز را در منى یا مكّه روزه شود، و چنانچه عذرى داشت در بین راه و اگر از آن نیز معذور بود در وطن انجام دهد، و چنانچه بدون عذر در منى و مكّه و سفر روزه نگرفت معصیت كرده ولى روزه اش در وطن صحیح خواهد بود.

مسأله: اگر از قربانى و بدلش (روزه) معذور بود چیزى بر او نخواهد بود.

مسأله: اگر سه روز روزه گرفت سپس قربانى پیدا شد كشتن آن بر او واجب نیست، گرچه بهتر است.

مسأله: هرگاه قربانى را به خیال اینكه لاغر نیست خرید و بعد از ذبح معلوم شد لاغر بوده، یا به اعتقاد اینكه لاغر است خرید بعد از ذبح معلوم شد لاغر نبوده، یا موقع خرید لاغر نبود ولى موقع ذبح لاغر شد در هر سه صورت كافى است، امّا اگر پیش از ذبح معلوم شود لاغر بوده كافى نیست على الأحوط.

مسأله: چنانچه به اعتقاد كامل بودن خرید و معلوم شد ناقص است اگر پولش را پرداخته كافى است و اگر پولش را نپرداخته لازم است ـ على الاحوط ـ تبدیل نماید و اگر با اعتقاد به ناقص بودن خرید و بعد معلوم شد كامل است كافى است حتى اگر بعد از ذبح معلوم شود در صورتى كه قصد قربت شده باشد.

مسأله: احتیاط مستحب آن است كه گوشت قربانى را به سه قسمت تقسیم كند: از یك سوّم آن خود و عیالش بخورند و یك ثلث به فقیر بدهد و یك سوّم آن را به دیگران هدیه بدهد، بلى جایز نیست همه آن را خود و عائله اش بخورند اگر آنها فقیر نباشند یا واجب النفقه وى باشند، و جایز نیست همه قربانى را به غیر فقیر بدهد اگر فقیرى باشد و بتواند به او برساند.

مسأله: لازم نیست خود انسان شخصاً كشتن قربانى را انجام دهد، بلكه مى تواند نایب بگیرد در این صورت باید صاحب قربانى نیّت نماید و نایب لازم نیست نیّت كند گرچه احوط است.

مسأله: واجب است قربانى را در روز عید یا در طول ایّام تشریق (دهم، یازدهم و دوازدهم ذى الحجّه) بكشد و تأخیر آن جایز نیست، امّا اگر با عذر یا بدون عذر تأخیر انداخت تا آخر ذى الحجّه مى تواند قربانى كند و او را كفایت مى نماید.

مسأله: واجب است قربانى را در منى بكشد و در غیر منى كافى نیست، امّا كشتارگاههایى كه جدیداً احداث شده و گفته مى شود بیرون از حدود منى است، به جهت اضطرار و عسر و حرج و مانند آن، قربانى در آنها كفایت مى كند.

مسأله: واجب نیست قربانى بعد از رمى و قبل از حلق یا تقصیر باشد، و اگر از روى عمد یا فراموشى یا نادانى بر خلاف ترتیب یاد شده عمل كند اشكالى ندارد.

مسأله: نباید چیزى از قربانى را از محدوده حرم خارج كند مگر اینكه در منى و محدوده حرم مورد مصرف نباشد.

6 ـ حلق یا تقصیر

مسأله: ششم از واجبات حج تمتّع: حلق یا تقصیر است.

مسأله: بر مردان واجب است پس از قربانى، حلق (تراشیدن تمام سر) یا تقصیر نمایند (كم كردن مقدارى از ناخن یا موى سر یا صورت) و بین حلق یا تقصیر مخیّر مى باشند، گرچه افضل حلق است مخصوصاً براى صروره یعنى: كسى كه براى اولین بار به مكه مكرّمه مشرّف شده است، خواه براى خود حج كند یا نایب باشد، بلكه حلق احوط است، و پسر بچه ها در حكم مردها مى باشند، امّا تراشیدن سر بر زنان و دختران حرام است ـ على الأحوط ـ و باید آنها تقصیر نمایند.

مسأله: واجبات حلق یا تقصیر سه چیز است:

1 ـ نیّت كند.

2 ـ در منى باشد.

3 ـ ترتیب رعایت شود، على الاحوط.

مسأله: واجب است هریك از حلق یا تقصیر با نیّت قربةً الى الله انجام شود و این را باید شخص حاجى نیت كند نه كسى كه سر را مى تراشد، مثلاً مى گوید: حلق یا تقصیر مى كنم براى حجّ تمتّع قربةً الى الله تعالى.

مسأله: باید حلق یا تقصیر در روز انجام شود و جایز است تأخیر آن تا آخرین روز از ایّام تشریق، امّا مضطرّ مى تواند در شب انجام دهد.

مسأله: هرگاه حلق یا تقصیر را انجام نداده و از منى بیرون رود (چه عمداً بیرون رود یا از روى فراموشى و یا نادانى و یا اضطرار) واجب است به منى بر گردد و حلق یا تقصیر را انجام دهد حتّى اگر بعد از ماه ذى الحجّه باشد، و چنانچه امكان برگشت به منى را نداشت هرجا كه هست حلق یا تقصیر نماید، و واجب نیست موى سر را به منى بفرستد گرچه مستحب است.

مسأله: چنانچه در غیر منى حلق یا تقصیر را انجام داد بعداً متوجّه شد كه مى بایست در منى انجام دهد باید برگردد و در منى انجام دهد و چنانچه امكان برگشت نداشت هرجا كه هست حلق یا تقصیر را اعاده نماید و حلق یا تقصیر در مسأله قبلى و این مسأله باید فوراً انجام شود.

مسأله: ترتیب بین اعمال منى واجب نیست، گرچه احوط است یعنى: اوّل رمى جمره عقبه و بعد قربانى و بعدش حلق یا تقصیر.

مسأله: رمى جمره عقبه باید در روز عید (دهم ذى الحجّه) باشد، ولى قربانى و حلق یا تقصیر را مى تواند تا آخر ایّام تشریق تأخیر بیندازد.

مسأله: لازم نیست حلق را با تیغ انجام دهد، بلكه با ماشینهاى اصلاح (شماره صفر) نیز كفایت مى كند.

مسأله: اقوى این است كه پس از حلق یا تقصیر تمام محرّمات احرام حلال مى شود غیر از استعمال بوى خوش و استفاده از زن كه بعد از طواف نساء حلال خواهد شد، بلى مكروه است براى مردان پوشیدن لباس دوخته و پوشاندن سر تا بعد از سعى.

مسأله: در مواردى كه به جاى قربانى بخواهد روزه بگیرد، با حلق یا تقصیر حلّیت از محرّمات حاصل مى شود حتّى اگر هنوز سه روز روزه را نگرفته باشد. و همچنین اگر وظیفه اش این بود كه پول قربانى را در نزد شخص امینى بگذارد و گذاشت گرچه هنوز آن شخص قربانى را تهیّه نكرده و ذبح ننموده است با حلق یا تقصیر محرّمات احرام حلال خواهد شد.

7 ـ طواف زیارت

مسأله: هفتم از واجبات حج تمتّع: طواف حج تمتّع است كه طواف زیارت نام دارد، و این طواف مانند طواف عمره تمتّع است در كلیه واجبات و شرایط آن، مگر در نیّت، كه چنین قصد مى كند: طواف زیارت بجا مى آورم براى حجّ تمتّع قربةً الى الله تعالى.

8 ـ دو ركعت نماز طواف

مسأله: هشتم از واجبات حج تمتّع: دو ركعت نماز طواف حج تمتّع است نزد مقام ابراهیم (ع) یا پشت آن، و این نماز با نماز طواف عمره تمتّع فرقى ندارد مگر در نیّت، كه چنین نیّت مى كند: دو ركعت نماز طواف حج تمتّع بجا مى آورم قربة الى الله تعالى.

9 ـ سعى بین صفا و مروه

مسأله: نهم از واجبات حج تمتّع: سعى بین صفا و مروه است. و كیفیّت و شرایط آن مانند كیفیّت سعى در عمره تمتع است، و تنها در نیت تفاوت دارد، و چنین قصد مى كند: سعى بین صفا و مروه انجام مى دهم براى حج تمتّع قربةً الى الله تعالى.

مسأله: بعد از این سعى تقصیر نیست، بر خلاف سعى در عمره.

مسأله: بهتر این است كه همان روز عید پس از انجام رمى جمره عقبه و قربانى و حلق یا تقصیر حاجى به مكّه معظّمه برود و اعمال مكه (طواف، نماز طواف و سعى) را انجام دهد گرچه تا روز سوّم تأخیرش جایز است بدون كراهت، و تأخیرش تا آخر ذى الحجّه جایز است با كراهت.

مسأله: تقدیم طواف حج و نماز طواف و سعى و همچنین طواف نساء و نمازش بر وقوفین در حال اختیار جایز نیست ولى براى افراد معذور اشكالى ندارد، مانند زنى كه از حیض و نفاس ترس داشته باشد، و همچنین بیمار و پیر مرد و پیر زنى كه براثر ازدحام انجام این اعمال بعد از منى بر آنها مشقت داشته باشد، و همینطور شخص مضطر مى تواند آنها را تقدیم كند و پس از انجام اعمال منى و صبح بخیر آن مناسكش تمام و حجّش صحیح است انشاء الله.

مسأله: با انجام طواف حج و نماز طواف و سعى، استعمال بوى خوش نیز حلال مى شود.

10 ـ طواف نساء

11 ـ نماز طواف نساء

مسأله: دهم و یازدهم از واجبات حجّ تمتّع: طواف نساء و نماز طواف نساء است.

مسأله: كیفیّت و شرایط این دو مانند كیفیّت و شرایط طواف عمره تمتّع و نمازش مى باشد فقط در نیّت فرق است، كه در اینجا چنین قصد مى نماید: طواف نساء بجا مى آورم براى حج تمتّع قربةً الى الله تعالى، و نماز طواف نساء بجا مى آورم براى حج تمتّع قربةً الى الله تعالى.

مسأله: با انجام طواف نساء و نماز آن زن نیز حلال مى شود و این طواف با نمازش بر زن و مرد، كوچك و بزرگ، واجب است.

12 ـ صبح بخیر در منى

مسأله: دوازدهم از واجبات حج تمتّع: صبح بخیر در منى است، یعنى: شب در منى بماند، و فرقى نمى كند كه در این مدّت خواب باشد یا بیدار.

مسأله: ماندن شب یازدهم و دوازدهم ذى الحجّة (و در بعضى موارد نیز شب سیزدهم) در منى واجب است و لازم است به قصد قربة الى الله بماند، و چنین نیّت مى كند: امشب در منى صبح بخیر مى كنم براى حج تمتّع قربةً الى الله تعالى.

مسأله: در سه مورد ماندن شب سیزدهم نیز واجب مى شود:

1 ـ اگر در حال احرام شكار كرده باشد.

2 ـ چنانچه در حال احرام با زن نزدیكى كرده باشد.

3 ـ اگر تا غروب آفتاب روز دوازدهم از منى خارج نشده باشد.

مسأله: براى صبح بخیر در منى نیمى از شب كفایت مى كند، چه نیمه اوّل شب باشد (از اوّل اذان مغرب تا نصف شب) یا نیمه آخر شب (از نصف شب تا اذان صبح) و مقصود از نصف شب: نیمه از اوّل اذان مغرب تا اذان صبح است، گرچه احوط مراعات نیمه تا طلوع آفتاب است براى كسى كه نیمه اوّل شب را در منى صبح بخیر مى كند، و هرگاه عمداً صبح بخیر در منى را ترك نماید كفّاره اش براى هر شب یك گوسفند است.

مسأله: اگر در منى نماند در چهار مورد معصیت نكرده و كفّاره نیز ندارد:

1 ـ كسى كه از مكّه معظّمه به قصد منى بیرون آمده و در بین راه به خواب رود.

2 ـ كسى كه شب را در مكّه بماند و حال آنكه نصف شب را به عبادت مشغول بوده است.

3 ـ اگر در منى جا نباشد یا عذرى مانع آن شود مانند بیمارى، یا ترس بر جان یا عرض یا مال خود داشته باشد.

4 ـ كسى كه جاهل به حكم یا موضوع بوده، یا فراموش كرده، یا غافل بوده و یا عذر دیگرى داشته باشد.

مسأله: چنانچه تا غروب آفتاب روز دوازدهم در منى ماند واجب است نیمى از شب سیزدهم را در منى بماند، و هرسه جمره را در روز سیزدهم رمى كند، و چنانچه عمداً نماند معصیت كرده و كفّاره اش یك گوسفند است.

مسأله: براى شخص صروره ـ یعنى كسى كه اوّلین بار به حج مشرّف مى شود ـ مستحب است كه شب سیزدهم را نیز در منى بماند و روز سیزدهم رمى كند، و همچنین كسى كه مرتكب بعضى از محرّمات احرام شده باشد، بلكه براى عموم حجّاج بهتر است.

مسأله: حاجى مىتواند به جاى صبح بخیر در منى، نیمى از شب را در شهر مكه مكرمه به عبادت مشغول شود مثلاً نماز یا قرآن یا دعا بخواند.

13 ـ رمى جمرات

مسأله: سیزدهم از واجبات حج تمتّع: رمى (زدن سنگ ریزه) به جمرات سه گانه است (صغرى و وسطى و عقبه) در روز یازدهم و دوازدهم (و چنانچه ماندن شب سیزدهم در منى واجب بود روز سیزدهم نیز باید جمرات سه گانه را رمى نماید) به قصد قربة الى الله تعالى، و چنین نیّت مى كند: رمى مى كنم این جمره را با هفت سنگ ریزه براى حج تمتع قربة الى الله تعالى.

مسأله: وقت رمى جمرات از اوّل طلوع آفتاب است تا غروب آفتاب و رعایت ترتیب لازم است، یعنى: اوّل هفت سنگ ریزه به جمره صغرى. سپس هفت سنگ ریزه به جمره وسطى. سپس هفت سنگ ریزه به جمره عقبه مى زند. كه مجموعاً بیست و یك سنگ ریزه در هر روز مى شود.

مسأله: افرادى كه از رمى در روز معذورند مانند زنان و كودكان و بیماران و كسانى كه از شلوغى یا از دشمن ترس دارند مى توانند شب رمى نمایند.

مسأله: شخص مختار واجب است شخصاً رمى را انجام دهد و تا زمانى كه مضطّر نباشد نمى تواند نایب بگیرد و واجباتى را كه در رمى جمره عقبه در روز عید ذكر شد اینجا نیز باید رعایت كند.

مسأله: موالات و پى در پى بودن در رمى هفت سنگریزه شرط نیست، بلى در فاصله زیاد باید اعاده كند، اما استراحت مختصر در بین آنها مانعى ندارد، و بین جمره صغرى و وسطى و عقبه فاصله زیاد اشكال ندارد و مى تواند اوّلى را اوّل صبح و دوّمى را ظهر و سوّمى را نزدیك غروب انجام دهد.

مسأله: اگر رمى سه جمره را عمداً ترك نمود معصیت كرده ولى حج او باطل نیست و كفّاره ندارد و موجب باقى ماندن هیچ یك از محرّمات احرام نمى شود، و اگر جهلاً یا از روى فراموشى و اضطرار یا عذر دیگرى بود معصیت نكرده وكفّاره ندارد ولى در تمام اقسام باید آن را قضا كند.

مسأله: اگر رمى جمرات را فراموش كند و به مكه مكرّمه برود باید به منى برگردد و آن را قضا نماید، و چنانچه به یاد نیاورد تا اینكه به شهر خود بازگشت باید سال بعد خودش یا نایبش آن را قضا كند.

 

منبع:shirazi.ir

تفصیل اعمال حجّ تمتّع (قسمت اول)