گفتمان تهدید آمیز باید تمام شود

 با نزدیك شدن به زمان برگزاری انتخابات در اسفندماه امسال، تنها یك اصل مهم در سیاست به ذهن می‌رسد و آن گفتمان‌سازی است. اصلی كه هرچند در تمام دوره‌های انتخاباتی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد آن نبوده‌ایم اما به نظر می‌رسد در این برهه از زمان بیش از پیش ضروری به نظر می‌رسد. انتخابات مجلس شورای اسلامی كه تا برگزاری آن تنها فرصتی چهار ماهه را در پیش‌رو داریم یكی از مهم‌ترین رویدادهایی است كه دولت روحانی در عرصه سیاست داخلی با آن روبه‌رو می‌شود.

 

اما دولت برای انتخابات دهمین دوره مجلس چه كرده است؟ با دو ساله شدن عمر دولت كه اكثرا به حل مسائل سیاست خارجی معطوف شد، حال نوبت به فراهم‌سازی ضروریت‌های انتخابات پیش رو می‌رسد. احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هرچند توقع گفتمان‌سازی از سوی دولت را زیاده از حد می‌شمارد اما بسترسازی برای انتخابات باشكوه را یكی از وظایف دولت می‌خواند. بستری كه البته باید برای احزابی فراهم شود كه وظیفه گفتمان‌سازی دارند. فرصتی كه هرچند تاكنون ایجاد نشده اما از سوی این نماینده ادوار مجلس جای هیچ نگرانی را باقی نگذاشته است. شیرزاد برای این عدم نگرانی خود با بیان چند شرط، به گذشته‌ای باز می‌گردد كه با یك رد صلاحیت جامعه‌ای به حركت درآمد.

 

«پس از رد صلاحیت هاشمی‌رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٢ كه فاصله كمی تا برگزاری انتخابات داشت در فاصله دو هفته‌ای جامعه كاملا پشت سر روحانی به حركت درآمد. این اتفاق قابلیت تكرار دارد، به شرطی كه فضای سنگین گذشته و گفتمان تهدیدآمیزی كه برخی جریانات قدرت به‌كار می‌گیرند، كنار رود. كسی تهدید نشود. افراد از حضور در ستاد انتخاباتی و حتی كاندیدا شدن احساس ناامنی نكنند و نهایتا اینكه یك حداقل اطمینانی وجود داشته باشد كسی كه به منافع ملی علاقه‌مند است و مشكل قانونی ندارد، بیاید و خدمت كند.»

گفت‌وگوی «اعتماد» با احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و نماینده دور ششم مجلس شورای اسلامی در ادامه می‌آید:

با توجه به فرصت باقیمانده تا انتخابات مجلس شورای اسلامی و با توجه به میزان اهمیت آن برای دولت، چقدر گفتمان‌سازی از سوی دولت را دارای اهمیت می‌دانید؟
این درخواست توقع زیادی است. این را از باب دفاع از دولت نمی‌گویم. متاسفانه در ایران به دلیل فقدان یك سیستم حزبی حمایت‌كننده دولت‌ها، ما شاهد حضور دولت‌های نحیفی هستیم. حتی در زمان‌هایی كه دولت‌های خوبی سر كار آمدند و توانستند منشأ خدماتی برای كشور باشند، نتوانستند در بخش گفتمان‌سازی در جامعه تاثیرگذار باشند.

 

حتی در شرایطی كه دولت اصلاحات به روی كار آمد كه البته دولت دارای گفتمانی هم بود، اما ما این گفتمان‌سازی را از سوی دولت شاهد نبودیم. بلكه جبهه اصلاحات و حركتی كه از سوی این جریان پشت سر دولت بود این كار را انجام می‌دادند. در واقع گفتمان‌سازی از طرف چهره‌های برجسته‌ای صورت می‌گرفت كه در دولت هیچ سمتی نداشتند. مانند آقای حجاریان و دوستان دیگری كه بیرون دولت بودند یا حتی احزاب و جریاناتی كه حامی دولت بودند. شخص رییس دولت اصلاحات البته گفتمان خاص خود را داشت اما به معنای اینكه گفتمانی از جلسه هیات دولت، وزیران یا از مجموعه مدیران انتظار رود، تاكنون اتفاق نیفتاده است.

پس نقش دولت‌ها در سیاست به خصوص در عرصه انتخابات چه می‌شود؟
فكر می‌كنم باید جایگاه دولت را مقداری متمایز كنیم. معتقدم اگر مدیران دولت همان كار خودشان را انجام دهند جای شكر دارد و دیگر توقع گفتمان‌سازی را نداریم. اما فكر می‌كنم كه این احزاب و جریان‌های سیاسی هستند كه باید گفتمان خاص خود را به عرصه انتخابات بیاورند و فضای انتخاباتی را ایجاد كنند. بتوانند مطالبات مردم را سازماندهی كنند و برنامه‌ریزی برای اجرایی شدن آن داشته باشند. از این رو می‌شود شاهد انتخابات پرشور بود.

در این شرایط چه انتظاری از دولت می‌توان داشت؟ می‌توان برای دولت در مهیا‌سازی و ساختن بستر‌های ایجاد گفتمان نقشی قائل شد؟
آن چیزی كه ما از دولت انتظار داریم این است كه شرایط انتخابات را درست فراهم كند. انتخابات را سالم برگزار و كاملا با بی‌طرفی تمام رفتار كند. در واقع این بی‌طرفی را تنها از دولت انتظار نداریم. ولی طبیعتا چون دولت را به این باور نزدیك‌تر می‌بینیم كه در انتخابات دخالتی نداشته باشد به خود جرات می‌دهیم كه آن را دولت بگوییم تا دیگران هم بشنوند.

 

امیدواریم تمام دستگاه‌ها و نهادهایی كه می‌توانند در عرصه انتخابات دخیل باشند و به نوعی به امكانات عمومی متصل هستند به صورت كاملا بی‌طرف عمل كنند. این احزاب و جریان‌های سیاسی هستند كه نباید بی‌طرف باشند و باید فعالیت گسترده‌ای در عرصه انتخاباتی داشته و در واقع گفتمان ساز باشد تا فعالانه وارد عرصه انتخابات شوند. در این میان مطبوعات و رسانه‌ها هم می‌توانند به مراتب نقش زیادی ایفا كنند. این بخش از جامعه این وظیفه خطیر را برعهده دارد. همچنین انجمن‌ها و نهادهایی كه در فعالیت سیاسی معمولا موثر بودند مثل فعالیت‌های دانشجویی و امثال آنها.

در گفتمان‌سازی به نقش مهم احزاب اشاره داشته‌اید. فكر نمی‌كنید این جریانات سیاسی می‌توانستند در دو سال گذشته و با آغاز به‌كار دولت یازدهم به گونه‌ای فرصت حضور پیدا كنند تا در زمان‌هایی مانند انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی، یكی از بازوهای قدرت دولت باشند؟ آیا رسیدگی صرف به مسائل سیاست خارجی باعث چنین مشكلی شده است؟
مسائل سیاست خارجی بسیار حاد بودند. هم در زمانی كه دولت شروع به‌كار كرد و هم‌اكنون، این موضوع از جدی‌ترین مسائل كشور ما است. اما مسائل سیاست خارجی هم كه دو سال وقت دولت یازدهم را به خود معطوف كرد جدای از احزاب نیستند. به‌طور مثال اگر به گفتمان اصلاحات نگاه كنیم بخشی از اهداف و آرمان‌های آن، تنش‌زدایی از سیاست خارجی و در پیش گرفتن رفتار معقول بین‌المللی و رسیدن كشور به یك جایگاه سالم و طبیعی و آبرومند در نظام بین‌المللی است. پس این هم جزو خواسته‌ها و شعارهای امروز ما است.

 

بنابراین این بخشی كه دولت به آن پرداخته بسیار قابل تحسین و ستایش است. هرچند ما همواره از روز استقرار دولت می‌گفتیم كه این كار بسیار بزرگی است، اما آنچه در سیستم دولتی وجود دارد این است كه وزارتخانه‌های داخلی مانند وزارت كشور باید نقش خود در این زمینه را به درستی انجام دهند و بتوانند فضا را به گونه‌ای آماده كنند كه جریان‌های سیاسی نقش خود را به‌خوبی ایفا كنند. هرچند باز هم تاكید می‌كنم كه دولت وظیفه گفتمان‌سازی ندارد اما باید راه را باز كند.

می‌توان برای این بستر‌سازی به عملكرد وزارتخانه‌های مرتبط به امر سیاست داخلی هم اشاره كرد؟
انصاف این است كه وزارت كشور جزو ضعیف‌ترین وزارتخانه‌های دولت یازدهم بوده و كارنامه خیلی درخشانی ندارد. شاید فقط بتواند كمی بالاتر از نمره قبولی را كسب كند. در عین حال ما توقعات خود را می‌گوییم ضمن اینكه به هیچ‌وجه هم به مصلحت نمی‌دانیم كه دولت بخواهد تغییری در كابینه بدهد اما و در عین حال می‌توان از وزارت كشور مطالبات خود را مطرح كنیم. اگر واقعا احزاب سیاسی مجال فعالیت نداشته باشند ما شاهد انتخابات سردی خواهیم بود. شرط این فرصت‌سازی هم این است كه ما اجازه دهیم گفتمان‌های جدید در عرصه انتخابات بروز یابد تا شعارها و مطالبات جدید مردم شكل بگیرد. این بستر‌سازی و حمایت از فضای انتخابات یكی از وظایف اصلی دولت است.

با توجه به اینكه در زمان باقیمانده فرصتی دیگر برای حضور فعال احزاب وجود ندارد و طبیعتا گفتمان‌سازی هم صورت نخواهد گرفت، می‌توان امید داشت كه انتخابات باشكوهی برگزار شود و آنچه كه مدنظر روحانی ودولتمردان یازدهم برای تشكیل مجلسی همسو با دولت است شكل بگیرد؟
پیش‌بینی این است كه اگر انتخابات خوب و سالم برگزار شود مجلس بعدی همراهی بیشتر خواهد داشت و حتی مجلس جدید می‌تواند پیشرو و پیشتاز تحولات باشد و دولت را به دنبال خود بكشاند؛ این امكان كاملا برای دوره آینده وجود دارد. روزگار كه با دولت اصلاحات و گفتمان اصلاح‌طلبی تمام نشده است. ما باید از چیزی دفاع كنیم كه همواره دفاع كرده‌ایم. ما اگر زمان دولت قبل بی‌طرفی را تقاضا داشتیم اكنون نیز باید منصفانه همان تقاضا را داشته باشیم. دولت باید انتخابات سالم و بی‌طرفانه برگزار كند اما این فقط دولت نیست بلكه تمامی دستگاه‌ها باید خود را طبق این اصل وفق دهند. اگر دولت بی‌طرفانه رفتار كند مطمئن باشید جامعه وظیفه خود را انجام خواهد داد و انتخابات نتیجه‌ای را به منصه ظهور خواهد گذاشت كه آینه جامعه خواهد بود.

با شرایط موجود پیش‌بینی شما از اسفند ماه كه انتخابات سرنوشت‌سازی را در خود دارد، چیست؟
نگران اینكه احزاب به دلیل ناتوانی‌های قبلی نتوانند ماه‌های آینده خوب ظاهر شوند نیستم. اگر مجال وجود داشته باشد و فضای سنگین برطرف شود نسل جوان ما پتانسیل اینكه به سرعت بیاید و یك فضای مثبت و فعال را ایجاد كند، دارد.

 

ما در گذشته این را تجربه كردیم. پس از ردصلاحیت هاشمی‌رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٢ كه فاصله كمی تا برگزاری انتخابات داشت در فاصله دو هفته‌ای جامعه كاملا پشت سر روحانی به حركت درآمد. این اتفاق قابلیت تكرار دارد. به شرطی كه فضای سنگین گذشته و گفتمان تهدیدآمیزی كه برخی از جریانات قدرت به‌كار می‌گیرند كنار رود. كسی تهدید نشود. افراد از حضور در ستاد انتخاباتی و حتی كاندیدا شدن احساس ناامنی نكنند و نهایتا اینكه یك حداقل اطمینانی وجود داشته باشد كه كسی كه به منافع ملی علاقه‌مند است و مشكل قانونی ندارد، بیاید و خدمت كند.

 

 اخبار سیاسی  -  قانون 

ویدیو مرتبط :
پیامک های تهدید آمیز سپاهانی ها به فرکی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سایه وحشتناک تعلیق بر سر قایقرانی جدی شد؛ متن نامه تهدید آمیز جدید

با ارسال نامه از سوی فدراسیون جهانی

پس از کانوئینگ، روئینگ نیز تهدید به تعلیق شد

 

 

پس از نامه تهدید آمیز تعلیق ایران از سوی فدراسیون جهانی کانوئینگ، روز گذشته نامه‌ای از سوی رئیس فدراسیون جهانی روئینگ مبنی بر دلایل برکناری دنیامالی به وزیر ورزش و جوانان ایران ارسال شد.

به گزارش فارس، متن این نامه به شرح زیر است:

 

آقای عباسی عزیز، وزیر محترم ورزش ایران

اطلاع یافتیم که آقای احمد دنیا مالی رئیس فدراسیون ملی روئینگ، کانو و قایقرانی ایران با دخالت شما و بدون طی شدن روند دموکراتیک از سمت خود برکنار شده است.

آقای دنیامالی یکی از رؤسای فعال و باانرژی ورزش قایقرانی در ایران بوده است و در سطح بین‌المللی به دلیل معرفی ورزش المپیکی روئینگ به ایران و تمام موفقیت‌هایی که از زمان تصدی این پست به دست آورده، شناخته شده است.

فدراسیون بین‌المللی قایقرانی به همراه کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون جهانی کانو به اصول و ارزش‌هایی که سازمان‌های ورزشی را اداره می‌کند، پایبندند.

رهبری فدراسیون‌های ملی روئینگ نیاز به انتخابات آزاد و مستقل افراد در میان شرکت‌کنندگان فعال در این ورزش دارد. این یکی از اصول اولیه مدیریت ورزشی است.

اگر این شرایط برطرف نشود، فدراسیون بین‌المللی قایقرانی این حق را برای خود قایل است که فدراسیون روئینگ، کانو و قایقرانی ایران را تعلیق کند که پیامدهای وخیمی به دنبال خواهد داشت.

از شما می‌خواهیم که فورا این شرایط را تغییر دهید.

با احترام

دنیس اوسوالد، رئیس فدراسیون بین‌المللی قایقرانی

مت اسمیت، مدیر اجرایی فدراسیون بین‌المللی قایقرانی

این نامه همچنین برای کمیته بین‌المللی المپیک و خوزه پرورنا، رئیس فدراسیون بین‌المللی کانو نیز ارسال شده است./فارس