انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
چوب الف بر سر وزیران
اخبار سیاسی - چوب الف بر سر وزیران
در یازده دوره ریاست‌جمهوری و نه دوره مجلس شورای اسلامی، سابقه نداشته یا نگارنده به یاد ندارد که مثل این دوره و در این زمان، این گونه چوب الف بر سر وزرا باشد و مدام تن وزیر و وزارتخانه را بلرزانند و تهدید به استیضاحش کنند. آن گاه از او بخواهند تا برای چهارسال، طرح و برنامه مدون داشته، مشکلات را از پیش پای جامعه بردارد.
به قطع و یقین، برای جامعه مورد سوال است که چرا واژه «مشروط» و عنوان کردن آن، بدرقه راه وزیران است و چرا باید در پاسخ سوالی گفته شود که: «وزرا کاری نکنند که استیضاح شوند!» این تهدیدها چه معنی دارد؟ مگر قانون خود روایت «باید و نبایدها» نیست و مفهوم مشروط را با خود ندارد؟ مگر مجری قانون که رای اعتماد را از واضع و ناظر قانون گرفته است، علم به مسئولیت خود ندارند و پهنای کار را نمی‌بیند؟ اگر جواب مثبت است، پس بیان آن واژه و این جمله، بازگوکننده چه نیاتی است؟ آیا بوی عدم رفق و مدارا و همراهی و همکاری از آن برنمی‌آید؟ چون به فرموده مولای متقیان: «المرء مخبوء تحت لسانه« (مرد در زیر زبانش پنهان است) با ادای هر کلمه و جمله ای می‌شود مکنونات قلبی گوینده را دریافت. می‌شود استنباط کرد که علی رغم رای اعتماد به وزیران، به آنان اعتماد نیست.
می‌شود دریافت که آن واژه و این جمله، چوب الف بر سر وزیران و چراغ سبزی برای استیضاح مدام وزراست و بازگوکننده آن است که در این دوران باقی‌مانده هم با دولت، سر یاری ندارد و نمی‌تواند بپذیرد که انتخابات 25 خرداد 92، رای اکثریت برای «تغییر» بوده است . این مسائلی که اکنون در جامعه ماست و در دانشگاه‌ها می‌گذرد و تلقی آینده سازان را خیلی آشکار و صریح و آرمانی بیان می‌دارد آیا همه برای این نیست که طیف رای نیاورده نمی‌خواهد به قول «ناطق نوری» قاعده بازی را رعایت کند؟
باید از کسانی که آن ذهنیت را دارند و این واژه‌ها و جمله‌ها را می‌گویند، پرسید که «فانی» می‌بایست چه کند؟ دولت اعتدال و تدبیر و امید، برای چه ایشان را به مجلس معرفی کرده است؟ برای این که در بر همان پاشنه بگردد؟ برای آن که همان مهره‌ها و رفتارها و قواعد دوران دولت نهم و دهم، دست نخورده و بدون تغییر باقی بماند؟ آیا از دولت نهم و دهم هم همین انتظار بود آیا در همان دوران هم واژه «مشروط» و این عبارت از نمایندگانی که در همان دوران هم بودند بر زبان‌ها جاری شد؟ مگر همین عزیزان در تمامی رفتارها و گفتارها جمله مثلی « بالای چشمت ابروست» را برای یک لحظه جهت ثبت در تاریخ بر زبان آوردند ؟ این عزیزان باور کنند که مردم فهیم ایران، همه این واژه‌ها، عبارت‌ها و رفتارها را به دقت باورنکردنی، می‌شنوند و می‌بینند آنگاه برای تغییر رای می‌دهند یا اراده می‌کنند که کار بر همان روال سابق باشد .
اما به عنوان الف ب گوی قلم به دستی که قریب نیم قرن پای تخته ایستاده است و گفته و نوشته و در بطن و متن قضایا بوده است، می‌خواهد بگوید که جز جابه‌جایی چند چهره، آن هم با دست و دل‌لرزان، وضع در آموزش‌و‌پرورش جمهوری اسلامی، همان است که بود. نهادها همان نهادند، بسیاری از مسئولان با همان دیدگاه‌ها و تلقیات سابق‌اند.
معلمان با همان صورت‌های سرخ کرده از سیلی‌های دردناک خودند و هنوز هم حقوق سالانه آنها معادل دریافتی یک ماهه بعضی‌ها نیست و اوضاع حتی نیمه مطلوب خواهانان تغییر هم نیست! و نگارنده تعجب می‌کند- که با این وضع که خود آبستن حکایت‌هاست و رئیس‌جمهور محترم باید فکر عاجلی بکند و بر سر قول خود برای تغییر وفادار بماند - با «فانی» به جای قدردانی و سپاس و منت چه خطاب و عتابی هست؟
اخبار سیاسی - مردم سالاری
ویدیو مرتبط :
وزیران امورخارجه ایران و آمریکا سر میز مذاکره
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چوب «الف» بر سر مردان روحانی!
منصور فرزامی در سرمقاله مردم سالاری نوشت: در یازده دوره ریاست‌جمهوری و نه دوره مجلس شورای اسلامی، سابقه نداشته یا نگارنده به یاد ندارد که مثل این دوره و در این زمان، این گونه چوب الف بر سر وزرا باشد و مدام تن وزیر و وزارتخانه را بلرزانند و تهدید به استیضاحش کنند. آن گاه از او بخواهند تا برای چهارسال، طرح و برنامه مدون داشته، مشکلات را از پیش پای جامعه بردارد.
به قطع و یقین، برای جامعه مورد سوال است که چرا واژه «مشروط» و عنوان کردن آن، بدرقه راه وزیران است و چرا باید در پاسخ سوالی گفته شود که: «وزرا کاری نکنند که استیضاح شوند!» این تهدیدها چه معنی دارد؟ مگر قانون خود روایت «باید و نبایدها» نیست و مفهوم مشروط را با خود ندارد؟ مگر مجری قانون که رای اعتماد را از واضع و ناظر قانون گرفته است، علم به مسئولیت خود ندارند و پهنای کار را نمی‌بیند؟ اگر جواب مثبت است، پس بیان آن واژه و این جمله، بازگوکننده چه نیاتی است؟
آیا بوی عدم رفق و مدارا و همراهی و همکاری از آن برنمی‌آید؟ چون به فرموده مولای متقیان: «المرء مخبوء تحت لسانه« (مرد در زیر زبانش پنهان است) با ادای هر کلمه و جمله ای می‌شود مکنونات قلبی گوینده را دریافت. می‌شود استنباط کرد که علی رغم رای اعتماد به وزیران، به آنان اعتماد نیست.
می‌شود دریافت که آن واژه و این جمله، چوب الف بر سر وزیران و چراغ سبزی برای استیضاح مدام وزراست و بازگوکننده آن است که در این دوران باقی‌مانده هم با دولت، سر یاری ندارد و نمی‌تواند بپذیرد که انتخابات 25 خرداد 92، رای اکثریت برای «تغییر» بوده است.
این مسائلی که اکنون در جامعه ماست و در دانشگاه‌ها می‌گذرد و تلقی آینده سازان را خیلی آشکار و صریح و آرمانی بیان می‌دارد آیا همه برای این نیست که طیف رای نیاورده نمی‌خواهد به قول «ناطق نوری» قاعده بازی را رعایت کند؟
باید از کسانی که آن ذهنیت را دارند و این واژه‌ها و جمله‌ها را می‌گویند، پرسید که «فانی» می‌بایست چه کند؟ دولت اعتدال و تدبیر و امید، برای چه ایشان را به مجلس معرفی کرده است؟ برای این که در بر همان پاشنه بگردد؟ برای آن که همان مهره‌ها و رفتارها و قواعد دوران دولت نهم و دهم، دست نخورده و بدون تغییر باقی بماند؟
آیا از دولت نهم و دهم هم همین انتظار بود آیا در همان دوران هم واژه «مشروط» و این عبارت از نمایندگانی که در همان دوران هم بودند بر زبان‌ها جاری شد؟ مگر همین عزیزان در تمامی رفتارها و گفتارها جمله مثلی « بالای چشمت ابروست» را برای یک لحظه جهت ثبت در تاریخ بر زبان آوردند ؟ این عزیزان باور کنند که مردم فهیم ایران، همه این واژه‌ها، عبارت‌ها و رفتارها را به دقت باورنکردنی، می‌شنوند و می‌بینند آنگاه برای تغییر رای می‌دهند یا اراده می‌کنند که کار بر همان روال سابق باشد .
اما به عنوان الف ب گوی قلم به دستی که قریب نیم قرن پای تخته ایستاده است و گفته و نوشته و در بطن و متن قضایا بوده است، می‌خواهد بگوید که جز جابه‌جایی چند چهره، آن هم با دست و دل‌لرزان، وضع در آموزش‌و‌پرورش جمهوری اسلامی، همان است که بود. نهادها همان نهادند، بسیاری از مسئولان با همان دیدگاه‌ها و تلقیات سابق‌اند.
معلمان با همان صورت‌های سرخ کرده از سیلی‌های دردناک خودند و هنوز هم حقوق سالانه آنها معادل دریافتی یک ماهه بعضی‌ها نیست و اوضاع حتی نیمه مطلوب خواهانان تغییر هم نیست! و نگارنده تعجب می‌کند- که با این وضع که خود آبستن حکایت‌هاست و رئیس‌جمهور محترم باید فکر عاجلی بکند و بر سر قول خود برای تغییر وفادار بماند - با «فانی» به جای قدردانی و سپاس و منت چه خطاب و عتابی هست؟
