چای خارجی اسانس است، ایرانی بنوشید

خبرگزاری ایسنا: رییس سازمان چای می‌گوید چای خارجی که نیمی از آن به ارزش حدود 200 میلیون دلار به کشور قاچاق می‌شود عمدتا رنگ و اسانس است که مردم ایران آن را با رغبت می‌خرند اما چای ایرانی جزو با کیفیت‌ترین چای‌ موجود در جهان است که با قیمت‌های بالایی به کشورهای اروپایی صادر می‌شود.

 به گفته وی چای سفید ایرانی که همان برگ‌های باز نشده برگ سبز چای است به قیمت کیلویی حدود یک میلیون تومان به کشورهای آسیایی مانند کشورهای عربی صادر می‌شود. البته قیمت و کیفیت چای سفید در بازار داخلی کمتر است.

محمدولی روزبهان معتقد است: روزگاری چای یکی از پردرآمدترین محصولاتی بود که چایکاران با آن زندگی‌شان را تامین می‌کردند اما طی سال‌های گذشته وضعیت به گونه ای شد که بسیاری از باغات چای به باغ‌های مرکبات یا ویلا تبدیل شد و بسیاری دیگر نیز همانطور به حال خود رها شدند.

رییس سازمان چای که ارزش سالانه تولید، واردات و مصرف چای در کشور را حدود 600 میلیون دلار ارزیابی می‌کند، می‌گوید در گذشته‌های نه چندان دور هر کیلوگرم چای ارزشی معادل یک کیلو گرم برنج داشت و چایکاران با پنج کیلوگرم چای می‌توانستند دستمزد کارگران خود را در فصل برداشت بدهند اما در حال حاضر هر کیلوگرم برنج حدود 7500 تومان قیمت دارد در حالی که ارزش یک کیلوگرم برگ سبز چای 1300 تومان است و از سوی دیگر یک کارگر 50 هزار تومان در روز دستمزد می گیرد اما پنج کیلوگرم برگ سبز چای حدود 7000 تومان می شود؛ بنابراین چایکار باید حدود 35 کیلوگرم برگ سبز را به جای حقوق یک روز یک کارگر بدهد!

البته روزبهان معتقد است طی دوسال گذشته دولت با افزایش مناسب نرخ خرید تضمینی چای و اعلام و پرداخت به موقع آن، اعطای تسهیلات به زراعی پس از 10 سال و تشکیل صندوق چای و عضویت بدون نیاز به پرداخت پول 25 هزار و 500 چایکار در این صندوق توانسته امید را به چایکاران بازگرداند و امسال اگر شرایط اقلیمی برخلاف سال گذشته مساعد باشد می‌توان به تولید حدود 100 هزار تنی برگ سبز چای و 22 هزار و 500 تنی چای خشک در کشور امیدوار بود.

گزیده ای از اظهارات رییس سازمان چای کشور را بخوانید:

* در سال های 1377 تا 1381 بیشترین میزان تولید چای را در کشور تجربه کردیم، چراکه حدود 320 هزار تن تولید برگ سبز چای داشتیم و 76 هزار تن چای خشک در کشور تولید می‌شد اما اکنون به تولید 65 هزار تن برگ سبز و 14 هزار و 500 تن چای خشک رسیدیم که البته اگر این آمارها دقیق باشد!

نیاز کشور به چای خشک 110 هزار تن است که حدود 14 هزار تن آن ( معادل 13 درصد) در داخل تولید می شود. این در حالی است که در سال‌ها گذشته 65 درصد نیاز مصرفی کشور را در داخل تولید می کردیم که البته تنها حدود 50 هزار تن تولید داخل در بازار داخلی مصرف می شد.

هم اکنون 20 هزار هکتار از باغات چای فعال هستند و بیشترین میزان تولید و برداشت این محصول به رودسر، لاهیجان و لنگرود اختصاص دارد. همچنین بیشترین باغ چای کشور در رودسر است.

حدود 50 هزار خانوار چایکار در کشور فعالیت می کنند و حدود 156 کارخانه فعال فرآوری چای داریم که تا کنون حدود 80 کارخانه برای خرید تضمینی چای قرارداد امضاء کرده اند.

* تبلیغ چای خارجی با برندهای مختلف در رسانه ملی و معابر همواره رو به افزایش است، در این زمینه برای حمایت از تولیدکنندگان چه برنامه‌ای دارید؟

حدود 85 درصد چای موجود در بازار کشور خارجی بوده و طبیعی است که شرکت‌های مختلف آن را وارد کنند و برای معرفی محصول خود آن را تبلیغ کنند. نمی‌شود آن‌ها را به عنوان حمایت از تولید داخلی از تبلیغات منع کرد اما تبلیغات در رسانه ملی مسئله‌ دیگری است، چرا که تبلیغات در رسانه ملی مقبولیت را بیشتر می کند و یک جنبه قانونی به محصول خاص می دهد.

با توجه به قوانینی که در سال‌های قبل هم وجود داشت تبلیغ محصول 100 درصد خارجی که در داخل کشور تولیدش را داشته باشیم ممنوع است و بر این اساس درخواستی از رییس صدا و سیما داشتیم تا تبلیغ چای 100 درصد خارجی را ممنوع کنند که البته این مکاتبات آثارش را گذاشته و تبلیغات بسیار محدود شده است.

وضعیت کنونی بازار چای در ایران به گونه‌ای است که حجم عملکرد کارخانه‌های چایسازی قابل قیاس با چای‌های خارجی نیست، چرا که تولید داخلی نهایتا 15 درصد از سهم بازار کشور را دارد و به همین نسبت هم در درآمدها اثرگذار است؛ به عنوان مثال قیمت چای خارجی کیلویی 30 تا 40 هزار تومان و قیمت چای ایرانی بین کیلویی 7000 تا نهایتا حدود 18 هزار تومان است.

* از 85 درصد واردات چای حدود نصف آن قاچاق و واردات چمدانی است؛ یعنی حدود 45 هزار تن آن واردات رسمی و مابقی آن غیر رسمی است. البته چای در بسته‌های پنج کیلوگرمی وارد می‌شود و در کارخانه‌های بسته‌بندی آماده عرضه به بازار می‌شود.

سازمان استاندارد تنها بر واردات رسمی و قانون نظارت می‌کند اما بسیاری از چای‌های بی کیفیت، قاچاق است یا اینکه به صورت سالم به داخل وارد می‌شود و پس از آن اسانس و افزودنی‌های دیگر به آن اضافه می‌شود که تقریبا نظارتی بر آن‌ها وجود ندارد. البته سازمان چای همواره با دستگاه‌های نظارتی مانند ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در کشف، ضبط و امحاء محموله‌های قاچاق همکاری داریم.

* در حال حاضر از 20 هزار هکتار باغات چای فقط حدود 500 هکتار( 2.5 درصد) مجهز به سیستم آبیاری تحت فشار است. در حالی که 10 سال پیش، بیش از 5000 هکتار آبیاری تحت فشار در باغات چای داشتیم اما همه این تجهیزات از بین رفته است. چایکاران باغ های خود را فروختند یا اینکه چند قطعه زمین با هم بودند، یک قطعه آن جدا شده و کسی هم توجهی نکرده است.

* چای را در دو زمینه می توان مد نظر قرار داد یکی در اقتصاد استان و منطقه و دوم در اقتصاد کشور. در اقتصاد استان های گیلان و مازندران چای یک رکن اصلی اشتغال و درآمد و ایجاد ثروت است، چرا که در سال هایی که چای پر رونق است بازار گیلان و مازندران نیز رونق بیشتری دارد و به عنوان مثال این هشت میلیارد و 600 میلیون تومانی که تا کنون وام به زراعی دادیم و پیش بینی می کنیم تا حدود 15 میلیارد تومان هم برسد تاثیر روانی روی مردم گذاشته است، چرا که چایکاران بیش از 10 سال است که وامی به عنوان وام به زراعی دریافت نکرده‌اند و هیمن سبب شده تا رونق به باغات نیز بازگردد.

این روند از حالت نزولی به حالت تعادل رسیده است و برای سال جاری برای اولین بار حدود 2000 هکتار باغ رها شده سال های قبل را داریم که دوباره هرس شده، احیاء شده و اعلام کردیم که به این باغ ها هم وام می‌دهیم آن ها نیز که طی چند سال پیش تا کنون از گردونه تولید خارج شده بودند دوباره به ادامه تولید امیدوار شده‌اند.

و دومین تاثیر چای در اقتصاد کشور است که علی رغم ناچیز بودن آن نسبت به دیگر محصولات در سبد مصرفی خانوار اهمیت بسزایی دارد؛ به عنوان مثال هر فرد در طول روز حدود 40 تومان چای می خورد که برای یک خانواده چهار نفره در روز به حدود 170 تا 200 تومان می رسد (با احتساب قیمتی بین چای ایرانی و خارجی)، در حالی که یک نان بربری 600 تومان است اما شاید برخی از محصولات غذایی میوه ها در کشور نباشند هیچ اتفاقی نیافتد اما چای یکی از پایه های تغذیه، پذیرایی و عده های غذایی است و نمی تواند نباشد. از سوی دیگر همین چای در کشور 600 میلیون دلار ارزش اقتصادی دارد که البته مجموع تولید و واردات این محصول می شود، چرا که در کشور 110 هزار تن چای در کشور نیاز داریم که متوسط کیلویی حدود پنج تا شش دلار به رقمی حدود 600 میلیون دلار می رسیم. که حدود 120 میلیارد تومان آن ارزش تولید داخل بوده و مابقی نیز به واردات برمی گردد.

* صادرات چای بسیار محدود است که به حدود دو تا 3000 تن در سال می رسد و عمده مقصد چای صادراتی ایرانی به کشورهای اروپایی و حاشیه خلیج فارس است که البته در موارد بسیار معدودی نیز چای ایرانی که به همسایگان ایران صادر می شود مجددا به عنوان چای وارداتی به ایران بازمی گردد.

چای صادراتی عمدتا با گونی و کیسه می رود اما برخی از چای های صادراتی ارگانیک بوده و با برند خاص خود صادر می شود از آنجا که در باغ‌های چای ایران حتی از یک گرم سم هم برای تولید این محصول استفاده نمی شود بخشی از محصول ایرانی صادر می‌شود.

چای ایرانی از قیمت‌های کیلویی کمتر از یک دلار تا کیلویی یک میلیون تومان صادر می شود که گران‌ترین قیمت این محصول صادراتی چای سفید یا همان برگ باز نشده چای است که با قیمت کیلویی حدود یک میلیون تومان به کشورهای آسیایی مانند کشورهای عربی صادر می‌شود. البته قیمت چای سفید در بازار داخلی با قیمت کمتر و البته کیفیت متفاوت تر عرضه می شود.