پیام شادی مردم پس از باخت مقابل آرژانتین

خبرگزاری ایسنا: شیرین احمدنیا - پژوهشگر جامعه‌شناسی - در تحلیل شادی ایرانیان در برابر باخت ایران مقابل تیم آرژتنتین گفت: فوتبال ایران در بازی اخیر در مقابل تیم پرآوازه آرژانتین، نه فقط یک تیم ورزشی، بلکه در واقع، به نوعی جامعه‌ی ایرانی را در حال و هوای امروزش نمایندگی می‌کرد.

به‌اعتقاد این استاد دانشگاه، در واقع این بازی نمایشی بود از اتحاد، هماهنگی، انسجام، و ایستادگی جمعی اعضای تیم، توام با غرور ملی، امید، اعتماد به نفس، و تلاشِ جمعی سازنده و هدفمند برای احیای آبرو و ارزشمندی، اعتبار و مجموعه‌ی نقاط قوتی که ایرانیان در طول تاریخ خود بر اساس آن به جهانیان معرفی شده بودند و شاید، در واقع، پس از افت و خیزهای تجربه شده طی سال‌های اخیر، نیازی به یادآوری دوباره‌ی همه‌ی این ارزشمندی‌ها، به جهانیان احساس می‌شد.

او افزود: اعضای این تیم به نظر مصمم می‌رسیدند که اثبات کنند همواره توان این را داشته و دارند که در برابر نیروهایی که در مقابل اراده‌شان قد علم می‌کنند با تمام قوا ایستادگی کنند، و تا آخرین نفس بایستند و حتی اگر در معادلات صوری و کمی، برگ‌های برنده در دست طرف مقابل باشد، عزت و افتخار اصیلی که از درون – و نه به مدد هرگونه نیروی حمایتی بیرونی- برمی‌خیزد را به منصه ظهور برسانند.

احدنیا همچنین بیان کرد: بزرگ و کوچک، در انتهای این بازی اذعان داشتند که برنده‌ی اصلی میدان کدام طرف بود، و واکنش مردم ایران هم به نظرم صرفاً تلاشی برای قدردانی تلاش‌های ارزنده ی اعضای این تیم، و به عبارتی نمایندگان و فرزندان لایق این سرزمین بود که در واقع، به نوعی پیام ملت ایران را به جهان عرضه کردند.

ملت ایران با بزرگداشت تلاش‌های تحسین برانگیز این تیم در این بازی، نشان دادند که این تیم سخنگوی خوبی برای معرفی ایران و پیام این جامعه بوده است و تمام فریادهای شادی و حمایت و همبستگی پرشور مردم را می‌توان در واقع در حکم مهر تاییدی بر دستآورد تیم ملی ایران در این راستا تلقی کرد.

او در پاسخ به این پزسش که چه‌قدر این رویداد را نوعی تغییر در رفتار مرم ایران می‌توان به شما آورد، بیان کرد: تغییر عمده، در واقع در دنباله‌ی مسیری اتفاق افتاده و می‌افتد که شما شاهد تقویت امید و اعتماد به نفس در جوانان این سرزمین هستید، امیدی که حفظ آن و تقویت آن البته دشوار است اما دیده‌ایم که ناممکن نیست، و هرچند با موانع بسیار روبه‌رو می‌شود اما تا زمانی که در دل‌ها زنده است، ثمرات شگرفی به بار می‌آورد و طرف مقابل را صرف نظر از این که که باشد و در چه جایگاهی قرار گرفته باشد، دچار ضعف، نگرانی، و متوسل به حرکت‌هایی از روی استیصال یا غیرمنصفانه می کند.

این استاد دانشگاه همچنین در پاسخ به این پرسش که چه‌قدر این اتفاق را با دلایل سیاسی توجیه می‌کند، بیان کرد: به هر حال، سیاست در تمامی شئون زندگی افراد جامعه جاری است، و چه در عرصه‌ی خصوصی و چه در عرصه‌ی عمومی افراد جامعه را متاثر می‌سازد، و می‌توان انتظار داشت که به هر ترتیب، موفقیت‌های سیاسی ایران تاثیر مثبت خود را در همراهی های تیم ملی با خیل عظیم ایرانیان در داخل و خارج از کشور بر جای گذاشته باشد.

خبرگزاری ایسنا: شیرین احمدنیا - پژوهشگر جامعه‌شناسی - درباره‌ی شادی مردم پس از باختن تیم ملی ایران در برابر آرژانتین می‌گوید که به هر حال موفقیت‌های سیاسی تاثیر خود را بر همه‌ی عرصه‌ها می‌گذارد و شاید همراهی ایرانیان سراسر دنیا با تیم ملی را بتوان نتیجه‌ی این موفقیت دانست.

این استاد دانشگاه در تحلیل شادی ایرانیان در برابر باخت ایران مقابل تیم آرژتنتین گفت: فوتبال ایران در بازی اخیر در مقابل تیم پرآوازه آرژانتین، نه فقط یک تیم ورزشی، بلکه در واقع، به نوعی جامعه‌ی ایرانی را در حال و هوای امروزش نمایندگی می‌کرد.

به‌اعتقاد او، در واقع این بازی نمایشی بود از اتحاد، هماهنگی، انسجام، و ایستادگی جمعی اعضای تیم، توام با غرور ملی، امید، اعتماد به نفس، و تلاشِ جمعی سازنده و هدفمند برای احیای آبرو و ارزشمندی، اعتبار و مجموعه‌ی نقاط قوتی که ایرانیان در طول تاریخ خود بر اساس آن به جهانیان معرفی شده بودند و شاید، در واقع، پس از افت و خیزهای تجربه شده طی سال‌های اخیر، نیازی به یادآوری دوباره‌ی همه‌ی این ارزشمندی‌ها، به جهانیان احساس می‌شد.

این پژوهشگر جامعه‌شناسی افزود: اعضای این تیم به نظر مصمم می‌رسیدند که اثبات کنند همواره توان این را داشته و دارند که در برابر نیروهایی که در مقابل اراده‌شان قد علم می‌کنند با تمام قوا ایستادگی کنند، و تا آخرین نفس بایستند و حتی اگر در معادلات صوری و کمی، برگ‌های برنده در دست طرف مقابل باشد، عزت و افتخار اصیلی که از درون – و نه به مدد هرگونه نیروی حمایتی بیرونی- برمی‌خیزد را به منصه ظهور برسانند.

احدنیا همچنین بیان کرد: بزرگ و کوچک، در انتهای این بازی اذعان داشتند که برنده‌ی اصلی میدان کدام طرف بود، و واکنش مردم ایران هم به نظرم صرفاً تلاشی برای قدردانی تلاش‌های ارزنده ی اعضای این تیم، و به عبارتی نمایندگان و فرزندان لایق این سرزمین بود که در واقع، به نوعی پیام ملت ایران را به جهان عرضه کردند. ملت ایران با بزرگداشت تلاش‌های تحسین برانگیز این تیم در این بازی، نشان دادند که این تیم سخنگوی خوبی برای معرفی ایران و پیام این جامعه بوده است و تمام فریادهای شادی و حمایت و همبستگی پرشور مردم را می‌توان در واقع در حکم مهر تاییدی بر دستآورد تیم ملی ایران در این راستا تلقی کرد.

او در پاسخ به این پرسش که چه‌قدر این رویداد را نوعی تغییر در رفتار مرم ایران می‌توان به شما آورد، بیان کرد: تغییر عمده، در واقع در دنباله‌ی مسیری اتفاق افتاده و می‌افتد که شما شاهد تقویت امید و اعتماد به نفس در جوانان این سرزمین هستید، امیدی که حفظ آن و تقویت آن البته دشوار است اما دیده‌ایم که ناممکن نیست، و هرچند با موانع بسیار روبه‌رو می‌شود اما تا زمانی که در دل‌ها زنده است، ثمرات شگرفی به بار می‌آورد و طرف مقابل را صرف نظر از این که که باشد و در چه جایگاهی قرار گرفته باشد، دچار ضعف، نگرانی، و متوسل به حرکت‌هایی از روی استیصال یا غیرمنصفانه می کند.

این استاد دانشگاه همچنین در پاسخ به این پرسش که چه‌قدر این اتفاق را با دلایل سیاسی توجیه می‌کند، بیان کرد: به هر حال، سیاست در تمامی شئون زندگی افراد جامعه جاری است، و چه در عرصه‌ی خصوصی و چه در عرصه‌ی عمومی افراد جامعه را متاثر می‌سازد، و می‌توان انتظار داشت که به هر ترتیب، موفقیت‌های سیاسی ایران تاثیر مثبت خود را در همراهی های تیم ملی با خیل عظیم ایرانیان در داخل و خارج از کشور بر جای گذاشته باشد.