پشت پرده مسابقات دختران شایسته چه بود؟

روزنامه هفت صبح: همه چیز از خبر یک مسابقه با عنوان «دختران مسلمان» در اندونزی شروع شد. مسابقه ای که از آن عکس های پر زرق و برقی از دختران مسلمان با پوشش های رنگارنگ منتشر شد و خیلی زود مورد توجه رسانه های داخلی قرار گرفت، بخصوص اینکه یکی از فینالیست های این مسابقات دختری ایرانی بود که با ژست ها و لباس های مختلف در میان عکس ها حضور داشت تا حساسیت ها روی این مسابقه و هویت این دختر ایرانی بیشتر شود و این سوالات به وجود بیاید که در این مسابقه چه می گذرد و این دختر ایرانی کیست و چطور در چنین رویدادی شرکت کرده است؟


هر کسی می توانست در این مسابقه شرکت کند

سمانه زندی متولد سال 67 در شیراز است. در دانشگاه اصفهان طراحی صنعتی خوانده و در حال حاضر در یک شرکت صنعتی مشغول به کار است. از روی علاقه با بچه ها سر و کله می زند و به آنها زبان انگلیسی درس می دهد.

سمانه می گوید شرکت در مسابقه اصلا کار سخت و پیچیده ای نبود و این مسابقات هم مثل دیگر فستیوال های دیگر؛ هر کسی می توانست درآن شرکت کند.

او می گوید: «من از طریق یکی از دوستانم با این مسابقه آشنا شدم و در ثبت نام اینترنتی مسابقه شرکت کنم. سال قبل هم شرکت کردم اما به فینال نرسیدم و خانم «معصومه ابراهیمی» از اصفهان توانست به مرحله پایانی برسد. امسال هم من توانستم به این مرحله برسم و راهی اندونزی شدم.»


طبق گفته های زند داوری های این مسابقه در مرحله اول کاملا اینترنتی بوده و براساس سوابق تحصیلی، فعالیت های اجتماعی، عکس و ویدئوی ارسالی توسط شرکت کننده انجام گرفت. در فیلم ارسالی شرکت کننده باید از خانواده، محل زندگی و نحوه قرآن خواندنش فیلم بگیرد. رعایت حجاب اسلامی نیز در این فیلم واجب است. این مسابقه محدودیت سنی هم دارد و فقط دختران بین 18 تا 27 سال می توانند در آن شرکت کنند. همچنین شرکت کننده باید یک عکس و چهره یک عکس تمام قد نیز برای مسابقه بفرستد که عمومی منتشر نخواهد شد.

همه فضای مسابقه مطابق با فرهنگ ما نیست

شرکت کنندگان این مسابقه هیچ هزینه ای را پرداخت نکردند و در کل شرکت در این مسابقه برایشان کاملا رایگان تمام شده است. زندی مکی گوید همه مخارج از جمله بلیت، ویزا و دیگر امکانات به عهده اسپانسر مسابقه بوده است. در دوره پایانی نیز 25 نفر انتخبا شدند و تمام بلیت ها برایشان صادر شد. ویزا نیز بعد از پرواز و هنام رسیدن دختران به اندونزی به آنها داده شد.


سمانه درباره نحوه برگزاری مسابقه نظراتی هم دارد؛ او معتقد است که همه فضای مسابقه مورد قبول جامعه ما نیست: «در کل دنیا دین با بخشی از فرهنگ مردم جامعه ترکیب می شود. ترکیبی از عرف، دین و رسم و رسومات آن جامعه و ممکن است فضای حاکم بر آنجا نیز با فضای جامعه ما مطابقت نداشته باشد. مثلا دختران ایرانی بخصوص مذهبی ها ترجیح می دهند ساده تر لباس بپوشنداما در اندونزی این موضوع برعکس است. کسی که حجاب دارد بیشتر لباس های پر زرق و برق می پوشد به طوری که شاید ما ایرانی ها این پوشش را نپسندیم. پوشش مسابقه هم همینطور است، بیشتر تاکید روی متانت و نجابت است.»

اسپانسرها برندهای مد و لوازم آرایش بودند!

در عکس های منتشر شده از این فستیوال تصاویری از صحنه آرایش شدن شرکت کنندگان وجوددارد که زندی در این باره حرف های جالبی می زند: «اسپانسرهای مسابقه از شرکت های مد و لوازم آرایشی بودند، پس طبیعی است که تاکید بیشتری روی آرایش دختران شود. همچنین انتخاب لباس ها نیز خیلی دست خودمان نبود. مثلا در سایز من سه لباس وجود داشت که من فقط می توانستم بین آنها انتخاب کنم. خود من خیلی سبک لباس ها و حجم آرایش ها و بعضی سبک های رفتاری را نمی پسندم اما روزهای اول دست خودمان نبود ولی در روزهای بعد به خاطر مخالفت چند نفر مقداری آرایش ها تغییر کرد. من به خاطر نشان دادن زیبایی در این مسابقه شرکت نکرده بودم، به همین خاطر با بعضی کارها مخالف بودم و بعدها اعتراضم را به گریمور اعلام کردم.»

ملاک انتخاب ها به گفته زندی زیبایی چهره نبوده و می گوید که در تلویزیون خودمان هم اگر بخواهند مجری یا بازیگری را انتخاب کنند برایش شرایط خاصی را از نظر ظاهری در نظر می گیرند و تاثیرگذاری چهره در انتخاب افراد در مسابقه موثر بوده است اما اینطور نبوده که ملاک اصلی انتخاب افراد باشد.


در این مسابقات چندین مدل مسلمان هم حضور داشتند که به دخترها یاد می دادند چطور روی سن راه بروند: «مدل ها تاکید می کردند که راه رفتن دخترها باید با بقیه مدلینگ ها تفاوت داشته باشد چون آنها مسلمانند. عکاسی که اسپانسر برای ما فرستاده بود آقا بود. این آقا قبلا مخیحی بود اما مسلمان شده ولی من نمی پسندیدم که عکس هایم را یک آقا بگیرد و به همین خاطر عکاس من یک خانم انتخاب شد اما ژست و پز داخل عکس ها همگی دست خودم بود. در کل این عکس ها را نمی پسندیدم و این در معرض نمایش بودن را دوست نداشتم چون دردسر زیاد دارد.»

نماز شب و منجوق دوزی اصلا ملاک نبود

خبر حضور سمانه زندی در این مسابقات ابتدا توسط رسانه های فارسی زبان خارجی با عنوان «نماینده دختر شایسته ایران همراه با حواشی مسابقات» منتشر شد اما او معتقد است بیشتر این اخبار واقعی نیست چون این رسانه ها هیچ نماینده ای در این فستیوال نداشتند: «من قبلا در راست یا دروغ بودن این رسانه ها شک داشتم اما الان مطمئن شدم که راست نمی نویسند.

مثلا در این رسانه ها نوشتند که مسابقه «انتخاب دختر شایسته مسلمان» در صورتی که ترجمه انگلیسی آن اصلا کلمه شایسته ندارد. همچنین در رسانه ها نوشته شد که دخترها باید نیمه های شب بیدار شوند و نماز شب بخوانند اما اصلا چنین چیزی وجود نداشت و این موضوع کاملا اختیاری بود و از همه خنده دارتر اینکه یکی از ملاک ها را منجوق دوزی دخترها عنوان کردند و یکسری عکس منتشر کردند اما اصلا اینطور نبود.

ما برای بازدید به یکی از کارگاه های صنایع دستی اندونزی رفتیم که در آنجا پارچه های دست دوز گرانقیمتی تولید می شد. بعد از بازدید به ما گفتند دوست دارید دوخت این پارچه ها را یاد بگیرید و بعد دوخت آن را به ما آموزش دادند.»


سمانه در این مسابقات عنوان (most inspiring) را کسب کرد. خودش می گوید که این عبارت ترجمه فارسی ندارد ولی می توان آن را به معنی الهام بخش ترین دختر جمع ترجمه کرد: «این مسابقه عنوان های مختلفی داشت که من موفق به دریافت این عنوان شدم. یکی دیگر از دخترها که از اندونزی بود خواننده بود و به خاطر صدای خوبی که در آواز خواندن داشت، لقب با استعدادترین فرد مسابقه را کسب کرد. یک یدیگر هم به خاطر قرائت خوب قرآن جایزه گرفت.»

بیشتر آدم «معنوی» هستم

معیارهای انتخاب این مسابقه برای خود زندی هم خیلی واضح نیست و وقتی از وی درباره اعتقادات مذهبی و فعالیت های اجتماعی اش می پرسیم اینگونه پاسخ می دهد: «من آدم معنوی هستم. من در رشته حفظ و قراءت قرآن در زمان کودکی و نوجوانی مقام هایی دارم اما بعدها بیشتر به تفسیر قرآن روی آوردم.»

زندی در رسانه های اجتماعی نیز فعالیت می کند. او درباره فعالیت هایش در شبکه های اجتماعی می گوید: «داوری های مسابقه هم فعالیت ها و پست ها و عکس های من در شبکه های اجتماعی را حتما دیده اند و با علم به آنها مرا انتخاب کردند؛ حالا اینکه معیار آنها چه بوده من نمی دانم اما واقعیت این است که من خودم، خودم را انتخاب نکردم.»


این سفر سمانه را حسابی مشهور کرد؛ شهرتی که برایش دردسرساز شده است اما او از کارش پشیمان نیست و می گوید به تجربه اش می ارزد.

نکته

من نماینده مردم ایران نبودم

سمانه معتقد است که او نماینده ایران نبوده و صرفا یک ایرانی است که در این مسابقه شرکت کرده اما رسانه ها به این موضوع دامن زدند و وی را نماینده ایران معرفی کردند: «من نماینده هیچ کس در این مسابقه نبودم. اگر قرار بود نماینده ایران باشم باید همه مردم ایران در یک رأی گیری به من رأی می دادند و من انتخاب می شدم تا نماینده ایران شوم اما من فقط یک دختر ایرانی بودم که در این مسابقه شرکت کرده است.»