وقتی راهی برای فرار نیست/ ضجه‌های 16 سال سکوت امروز شنیده شد + تصاویر

به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از اسوشیتدپرس، "ریکالیلند" 22ساله پس از 16سال سکوت از خاطرات وحشتناک کودکی‌اش گفت و با شجاعت پس از قرار گرفتن در مقابل پلیس چهره یک هیولا را برای پلیس کنشایر فاش کرد. بنابراین گزارش ریکالیلند در زمان کودکی‌اش از جانب راننده اتوبوس مدرسه  به نام "فردریک راسکل" مورد تعرض جنسی قرار گرفت.

به گفته "ریکا" به نقل از این خبرگزاری، او به همراه چند دانش آموز دیگر پس از سوار شدن به سرویس مدرسه به دلیل دور بودن منزل مسکونیشان از مدرسه مجبور به استفاده از سرویس بودند و از همان اولین روزی که "فردریک" به عنوان راننده سرویس آنان انتخاب شده بود "ریکا" مورد توجه وی قرار گرفت.

وی برای رسیدن به اهداف پلید شیطانی خود پس از پیاده کردن تمام شاگردان در حالی که با "ریکا" تنها بوده نزدیک یک قبرستان قدیمی رفتند و "فردریک" دو گور را به وی نشان داد و گفت اگر در مورد آنچه رخ دهد پیش کسی بازگو کند وی را در کنار گور پدر و مادرش دفن خواهد کرد.

 

 
ریکا در حالی که می‌گریست، بازگو کردن دوران تلخ و تاریک کودکی اش را بسیار عذاب آور توصیف کرد و ادامه داد: در آن زمان من فقط پنج سال داشتم و منظور "فردریک" را از گفتن آنچه رخ دهد پیش کسی بازگو نکن را درک نمی‌کردم و به خیال اینکه او قصد بازی کردن با من را دارد قبول کردم و پس از آن روز تلخ سواستفاده‌های وی به صورت منظم ادامه پیدا کرد و همیشه صدای وی را در گوش خود داشتم که "اگر کسی متوجه رابطه ما شود تو را دفن می‌کنم" و "بدون آنکه کسی متوجه شود دیگر اعضای خانواده‌ات را نیز در کنار تو دفن خواهم کرد" در گوش من طنین انداز بود و چهره چروک و سیاه‌اش هنگام گفتن این تهدید هرگز از مقابل چشم‌هایم کنار نمی‌رفت حتی تلاش‌هایم برای فرار کردن پس از انکه تحمل رنج‌ها برایم بسیار دشوار بود با شکست منجر می شد.

وی گفت: همیشه سعی می‌کردم از گروه دیگر بچه ها جدا نشوم و یا در گوشه‌ای از مدرسه پنهان ‌می‌شدم تا سرویس مدرسه حرکت کند و پس از آن مسیر طولانی به خانه‌ام در پیش بگیرم که "فردریک" با صدای دلسوزانه صدایم می‌کرد و از دلتنگی‌هایش برایم شعر و دکلمه می‌خواند. وخامت "فردریک" تا حدی شده بود که وی در دوران کودکی هم که در هاله‌ای از ترس و انزوا سپری شده بود در اوایل نوجوانی هم همراه پنج دوست خود وحشیانه مورد تعرض جنسی آنان قرار می‌گرفتم و خواهش و التماس‌هایم برای رهایی نتیجه ‌ای در بر نداشت.

ترس از مرگ و تلاش برای زنده ماندن و حفظ خانواده‌ام منجر به یک دهه تعرض جنسی به صورت یک راز شد. گفتنی است، ریکا در حالی مورد تعرض قرار می‌گرفت که فردریک در آن زمان 56 ساله بود.

**فاش شدن هویت هیولا
ریکالیلند در نهایت در سن 18سالگی با ترس و وحشت از حضور "فردریک" خود را به اداره پلیس رساند و آنچه برایش اتفاق افتاده بود را فاش کرد.  اعتراف "ریکا" و فاش شدن چهره این هیولا منجر به دستگیری "فردریک راسکل" در سن 56 سالگی در سال 2013 شد.

به  گفته "ریکا" قربانیان تعرض جنسی باید با اعتراف به آنچه برایشان رخ داده موجب دستگیری عاملان آن به منظور اجرای عدالت شوند.

"ریکالیلند" که اکنون 22سال سن دارد و مادر یک کودک چند ماهه است با شجاعت خود پس از فاش کردن این راز در خبرگزاری‌ها گفت: هدفم از این کار تنها برای ایجاد امنیت اجتماعی برای کودکم و صدها کودک دیگر است تا با دستگیری این مجرمین کودکان از بلای چنین هیولاهایی در امان باشند.

 

 
در سال 2011 پس از دستگیری "فردریک" برای اولین بار به دلیل نبودن مدارک کافی برای ثابت شدن جرمش در نهایت در سال 2013 به اتهام سواستفاده جنسی و تجاوز به عنف به 16سال زندان محکوم شد.

همچنین براساس مدارک ارائه شده به دادگاه که توسط دو بازرس ویژه در پلیس بلکبرن در کنشایر انگلستان "فردریک راسکل" شش فقره تعرض جنسی دیگر را که دو مورد از آن کودکان زیر 16سال بودند کشف شده است که وی توانسته بود با هویت جعلی و تغییر چهره پلیس را گمراه کند.

به  گفته کارآگاه ویژه این پرونده به نقل از این خبرگزاری اگر چه این جرایم مدت‌ها پیش صورت گرفته و قربانیان مجبور به ادامه زندگی با اثرات سوء بوده اند اما این دلیل نمی‌شود تا عاملان آن به دلیل نبودن مدرک یا شاهد در مقابل قانون قرار نگیرند.

این موارد پیچیده که بازگو نشدن آن به تاریخی شدن جرایم می‌انجامد به صورت یک واقعیت در طول زمان زنده باقی خواهند ماند و اجرای عدالت تنها با کمک افشای قربانیان نزد پلیس میسر خواهد بود تا یک هیولا و شیطان صفت از خیابان‌های کنشایر توسط خانواده با اجرای عدالت حذف شود. 

اخبار حوادث - باشگاه خبرنگاران

 

ویدیو مرتبط :
ضجه های مریم قاسمی در آخرین پنج شنبه سال بر مزار پاشایی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سال نو با سوخته شدن صورت "شیرین" در اسید آغاز شد (تصاویر 16+)

سال نو با سوخته شدن صورت "شیرین" در اسید آغاز شد (تصاویر 16+)

دیه و زندان جواب نداد: «اسید» در برابر «اسید»

نتیجه این وضعیت نیز مشخص است: فرد اسیدپاش ، بعد از این که قربانی خود را برای ابد از زندگی متعارف انسانی ساقط کرد ، چند سالی را به زندان می رود و سپس با پرداخت چند میلیون تومان به زندگی عادی برمی گردد ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده باشد! و این در حالی است که قربانی ، تا پایان عمر ، در عذابی دائمی به سر خواهد برد.

 

عصرایران - "ساعت 18 و 45 دقیقه نخستین روز سال‌جاری مردمی كه از بلوار اصلی تهرانسر رد می‌شدند، ناگهان صدای فریادهای دختری را شنیدند كه مرتب تكرار می‌كرد: «سوختم سوختم.» این دختر در یكی از آلاچیق‌های بلوار روی زمین افتاده بود و از درد به خودش می‌پیچید. او دقایقی بعد به بیمارستان شهید مطهری منتقل شد و پزشكان بعد از معاینه اولیه متوجه شدند، دختر 18 ساله كه «شیرین» نام دارد، قربانی اسیدپاشی شده است و مایع سوزاننده روی چشمان و صورت او ریخته شده است... ."

این اولین باری نیست که دختران کشورمان قربانی جنایت هولناکی به نام " اسیدپاشی" می شوند و احتمالاً آخرین مورد نیز نخواهد بود. اسید پاشی در سال های اخیر رواج رعب انگیزی داشته است و علاوه بر قربانیان اصلی که عمدتاً از ناحیه سر و صورت و چشم آسیب می بینند ، جامعه نیز جریحه دار می شود.

برغم این ، هنوز قوانین موجود در جامعه ما برای مقابله با اسید پاشی بسیار ناکارآمد و قدیمی است و این "عقب ماندن قانون از وضع موجود" باعث تشدید این جرم شده است.

طبق قوانین موجود ، برای جرم اسید پاشی ، حبس تا 5 سال و دیه و یا قصاص قابل طرح است. با این حال ، عملاً قصاص در اسید پاشی منتفی است زیرا طبق فقه و قانون ، قصاص باید دقیقاً با جنایت برابر باشد و از آنجا که هیچ تضمینی وجود ندارد که در قصاص اسیدپاشی ، فرد مجرم به اندازه قربانی آسیب ببیند ، حکم به قصاص اسیدپاش داده نمی شود.

نتیجه این وضعیت نیز مشخص است: فرد اسیدپاش ، بعد از این که قربانی خود را برای ابد از زندگی متعارف انسانی ساقط کرد ، چند سالی را به زندان می رود و سپس با پرداخت چند میلیون تومان به زندگی عادی برمی گردد ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده باشد! و این در حالی است که قربانی ، تا پایان عمر ، در عذابی دائمی به سر خواهد برد.

 

 

آمنه ، یکی از دخترانی که قربانی اسید پاشی شد

 

بنابراین تشدید مجازات اسیدپاشی به عنوان یک "جرم مستقل" ، از الزامات گریزناپذیر جامعه ماست. البته بسیاری از کارشناسان بر لزوم کار فرهنگی و ریشه یابی علل اسیدپاشی و درمان ریشه ها تأکید می کنند که قطعاً نظرات آنها محترم و صائب است اما در کنار عمل به توصیه های آنان - که ضمانت اجرایی هم ندارد - باید قانون نیز در این باره محکم و قاطع باشد.

بدیهی است که "پول" و "زندان" نتوانسته است اسیدپاشی را در جامعه ما از بین ببرد و شاید همین خفیف بودن مجازات باعث شده است افراد با خوف کمتری دست به اسید شوند.

بنابراین باید به سطوح بالاتری از مجازات اندیشید ، آن هم نه صرفاً برای مجازات مجرم که برای بازدارندگی.

در این خصوص دو سطح مجازات بالاتر برای این جرم قابل تصور است: اعدام ، مقابله به مثل.

از آنجا که اعدام سالب حیات است و نیز در مواردی مجرم دست از زندگی هم شسته ، بدان ناامید شده و حتی مرگ را رهایی از زندگی نکبت بار و شکست آلود خود می بیند ، مجازات اعدام توصیه نمی شود. به علاوه باید کوشید تا حد امکان از قوانین اعدام زدایی کرد.

 

 

طاهره ، یکی دیگر از قربانیان اسیدپاشی

 

اما "مقابله به مثل" می تواند بازدارندگی قابل توجهی در قبال تصمیم فرد برای اسید پاشی داشته باشد ؛ علت نیز کاملاً مشخص است: فرد اسیدپاش ، سوختن با اسید را فلاکتی بزرگ می داند و درست به همین دلیل است که از میان جنایت های مختلف ، اسید پاشی را انتخاب می کند و به صورت طرف مقابلش اسید می پاشد. حال اگر او بداند که این فلاکت بزرگ گریبانگیر خودش نیز خواهد بود ، در تصمیم خود برای اسیدپاشی مردد خواهد بود و ای بسا به خاطر "حراست از خودش در برابر اسیدپاشی" ، این کار را مرتکب نشود.

ذکر این نکته ضروری است که قانونگذار باید "مقابله به مثل" را نه از باب قصاص که به عنوان یک "مجازات مستقل" ، در نظر بگیرد چرا که در جرم اسیدپاشی ، تساوی آسیب در قصاص میسر نیست.

 

 

 

یکی دیگر از قربانیان اسیدپاشی

که جواب رد یه خواستگارش داده بود

 

شاید در نظر برخی ، مقابله به مثل در جرم اسید پاشی ، هولناک و غیرانسانی به نظر برسد ؛ طبیعتاً این مجازات مخوف است و اتفاقاً درست به همین دلیل است که قدرت بازدارندگی دارد.

نکته مهم این است: اگر قانون مقابله به مثل در اسید پاشی تصویب شود ، ممکن است چند "جنایتکار" با این روش مجازات شوند ولی قطعاً تعداد بسیار بیشتری "انسان بی گناه" که با ادامه شرایط فعلی ممکن است قربانی اسیدپاشی شوند ، نجات خواهند یافت و وجودشان در اسید ذوب نخواهد شد.

وانگهی وقتی مجازات مالی و زندان عملاً بازدارنده نیست و قصاص نیز قابلیت اجرا ندارد ، چه باید کرد؟ آیا باید دست روی دست گذاشت و منتظر ماند که کدام انسان بی رحم بر سر و صورت کدام دختر بی گناه اسید می پاشد و او را به خاک سیاه می نشاند؟

اگر اعلام شود که از این پس ، هر کس اسید بپاشد ، خود نیز به همین سرنوشت دچار می شود ، حتماً کاهش قابل ملاحظه این جنایت در جامعه را شاهد خواهیم بود زیرا هیچ کس دوست ندارد با سر و وصورت سوخته با اسید زندگی کند چه آن که در اغلب موارد ، این زندگی ، حتی از مرگ هم بدتر است.

کسانی که بر کرسی های سبز قانونگذاری تکیه کرده اند ، باید بدانند که اگر می توانند با تصویب این قانون ، زندگی افرادی را نجات خواهند داد ، ولی این کار را نکنند ، در جنایات بعدی شریک گناه محسوب می شوند.

واقعاً تا کی باید مجرمان اسید بپاشند ، دختران بسوزند ، رسانه ها تیتر بزنند و دادگاه ها به همین قوانین موجود بسنده کنند و دوباره و چندباره همین چرخه تکرار شود؟ آیا زمان اقدام فرانرسیده است؟!/عصر ایران