وحشتناک ترین مسیرهای قطار در دنیا

می دانید وحشتناک ترین مسیرهایی که قطارها از آن عبور می کنند کدام مسیرها هستند؟ مسیرهایی که هنگام رد شدن قطار از روی آنها، نفس در سینه مسافران حبس می شود و قلب آنها تند تند می زند.

اگر می خواهید این مسیرها را بشناسید و لحظه به لحظه ترس و وحشت را احساس کنید، سوار بر قطار سرنخ شوید و با ما به این مسیرها سفر کنید.

چامبرز و تولتک، نیومکزیکو
«چامبرز و تولتک» خط آهنی قدیمی و تاریخی است که در سال 1880 ساخته شد و چاما در نیومکزیکو را به آنتونیتو در کالرادو متصل می کند. تمام ریل در این مسیر از چوب ساخته شده و به همین خاطر بیشتر مسیر دچار فرسودگجی شده است. در سال 1970 این خط آهن به طور کامل بازسازی شد و از آن به بعد تنها برای سفر توریست ها مورد استفاده قرار گرفت. سفری 6 ساعته از میان جنگل و کنار رودخانه ها که در کنار زیبایی، بسیار وحشتناک به نظر می رسد.

پس از بازسازی، باز هم از همان قطارهای قدیمی استفاده شد و حتی خط آهن هم به همان باریکی قبل ساخته شد. همچنین هرگز مشخص نشد که چرا حتی ریل آن با قطعات فلزی تعویض نشد.

باریکی ریل به حدی است که تنها قرار روی آن قرار گرفته و از بالا گویی قطار روی هوا حرکت می کند. باریک بودن مسیر حفظ تعادل آن را بر سر پیچ ها دشوار می کند و این یکی دیگر از خطرات بزرگ است. خارج شدن قطار از ریل.

این قطار مسیری 245 متری را از داخل پارک تولتک طی کرده و پس از 3 کیلومتر به بالای کوه چامبرز می رسد، بلندترین کوه آمریکا که یک قطار تا نزدیکی قله آن می تواند پیشروی کند. این خط آهن در سال 1973 در لیست مکان های تاریخی آمریکا قرار گرفت. در ژوئن 2010 آتش سوزی شدیدی رخ داد که به خاطر چوبی بودن مسیر باعث از بین رفتن قسمت زیادی از راه آهن شد. بازسازی مجدد راه آهن تا سال 2011 طول کشید.

رامس وارم، هند
برای رسیدن به جزیره رامس وارام در جنوب هند باید سوار بر قطاری شد که از یکی از خطرناک ترین خط آهن های دنیا می گذرد. این مسیر در سال 1914 ساخته شده و البته در میانه راه از روی اقیانوس هند نیز گذر می کند. به خاطر شدت باد و گردبادهای وحشتناک مسیر، کمترین سرعت قطار 2/5 کیلومتر در ساعت است و همین گردباد تا به حال باعث به وجود آمدن حوادث زیادی شده است. در سال 1964 یک قطار بر اثر شدت باد از خط خارج شده و واژگون شد.

این حادثه باعث تخریب مسافت زیادی از پل و کشته و زخمی شدن بسیاری از مسافران شد. تعدادی از مسافران که به داخل آب سقوط کردند، هرگز پیدا نشدند و به همین خاطر هیچ آمار دقیقی از تعداد کشته شدگان اعلام نشد. همین مسئله دلیلی شد تا در روزهایی که باد بسیار شدید است، سفرهای غیرضروری لغو شوند.

لاس نوبس، آرژانتین
ترن «لاس نوبس» در آرژانتین به خاطر گذر از پل و کوهی بسیار بند و رسیدن به قله کوه، به قطاری در میان ابرها شهرت دارد.

این خط آهن، شهر سالتا در شمال آرژانتین را به لاپولوریلا در شیلی متصل می کند. ساخت این خط آهن در سال 1921 آغاز شده و در سال 1948 به پایان رسید. این راه آهن از 21 تونل، 13 پل بسیار بلند آهنی و 13 پل بتونی عبور می کند و از همه بدتر اینکه بیشتر مسیر این خط آهن به صورت زیگزاگ و مارپیچ است. حرکت مارپیچ قطار به خاطر بالا رفتن از کوهی به ارتفاع 4 کیلومتر است، همین مسئله باعث شده تا این خط آهن سومین خط آهن مرتفع دنیا محسوب شود. این قطار تا حدی بالا می رود که در روزهای ابری و مه آلود دیگر دیده نمی شود و تنها صدای آن است که در کوه می پیچد.

کورانداسنیک، استرالیا
کوراندا سنیک به معنی زیباست. این نامی است که برای یکی از خطرناک ترین جاده های ریلی در دنیا انتخاب شده است. مسیر پر پیچ و خم که از میان جنگل های سرسبز استوایی استرالیا می گذرد. این مسیر در اواخر سال 1800 ساخته شده و هنوز هم از آن استفاده می شود.

به غیر از درختان انبوهی که تقریبا تمام مسیر این خط آهن را تاریک کرده اند، چند آبشار نیز در مسیر وجود دارند که قطار هنگام رد شدن از میان آنها به طور کامل خیس شده و با وجود سایبانی که برای همین منظور روی قطار قرار دارد، در بسیاری از مواقع آب به داخل واگن ها نیز می ریزد. انتهای مسیر این خط آهن در پارک ملی بارون جورج در شمال کوئینزلند قرار دارد و پس از آن به ایستگاه می رسد.

جورج تاون، کلرادو
خط آهن جورج تاون در اواخر قرن 19 برای جابجایی کارگران معدن و نقره های به دست آمده از معدن ساخته شد. این خط آهن، جورج تاون در شمال غرب را به سیلور پلام در غرب کلرادو متصل می کند. وحشتناک ترین قسمت این خط آهن که امروز به جای کارگران برای جابجایی مسافران معمولی از آن استفاده می شود، عبور از دروازه شیطان است.

این دروازه در واقع پلی به ارتفاع 30 متر است، زمانی که قطار از بالای این پل می گذرد لوکوموتیوران سرعت خود را به حداقل می رساند تا قطار تعادل خود را از دست ندهد. به همین خاطر، مدت بسیار زیادی طول می کشد تا قطار از روی پل گذر کند و این موضوع بر وحشتناک بودن مسیر می افزاید. این پل حتی از درختان مسیر هم بلندتر است و همین مسئله باعث می شود تا بلند بودن آن بیشتر از حد معمول به چشم بیاید.

مسیر سفید و یوکان، آلاسکا
خط آهن مسیر سفید و یوکان در آلاسکا، یکی دیگر از خطرناک ترین خط آهن های دنیاست. در سال 1898 تعداد زیادی از اهالی شهرهای مختلف آلاسکا برای یافتن طلا به یوکان مهاجرت کردند اما بسیاری از آنها برای بازدید از خانواده هایشان دائما به یوکان رفته و بازمی گشتند. همین مسئله دلیلی شد برای اینکه این خط آهن ساخته شود، این مسیر راه آهن در میان صخره هایی به ارتفاع 2/5 کیلومتر ساخته شده و مسافتی 32 کیلومتری را از میان صخره ها و از روی پل گذر می کند. اکنون این خط آهن به یکی از آثار تاریخی آلاسکا تبدیل شده و سالانه در حدود 450 هزار بازدیدکننده سوار بر این قطار می شوند.

بهترین زمان برای سفر با این قطار دودی، فصل زمستان و زمانی است که تمام مسیر راه آهن با برف پوشیده می شود. برف در برخی نقاط آنقدر زیاد است که گویا قطار تمام مسیر خود را بر روی برف ها طی می کند.

خط آهن صخره ای لینتون و لینموس، انگلیس
ساخت خط آهن صخره ای لینتون و لینموس در انگلیس از سال 1887 آغاز شد و همانطور که از اسمش پیداست دو شهر لینتون و لینموس در جنوب غرب انگلیس را به دوون در شمال متصل می کند.

قطارهای این مسیر از نوع کابلی بوده و هر واگن آن که گنجایش 40 مسافر را دارد، جداگانه در مسیر حرکت می کند. نیرویی هم که برای حرکت دادن این قطارها استفاده می شود از آب به دست می آید و به همین خاطر است که این قطار هیچ دود و آلودگی تولید نکرده و به محیط زیست هم آسیبی نمی رساند. این خط آهن در مسیر رفت از صخره هایی به ارتفاع 152 متر بالا رفته و در مسیر بازگشت از کنار دریا می گذرد.

دلیل ساخت این خط آهن، ایجاد راهی ارتباطی بین دو شهر لینتون و لینموس بود که به خاطر وجود کوه ها و صخره های عظیم الجثه از هم جدا شده بودند و رفت و آمد بین آنها برای ساکنان دشوار بود.

آسو می نامی، ژاپن
یکی دیگر از خطرناک ترین خط آهن های دنیا و البته وحشتناک ترین خط آهن ژاپن، آسو می نامی است که درست از کنار یک آتشفشان فعال گذر می کند. جالب اینجاست که این آتفشان یکی از فعال ترین آتشفشان های ژاپن است که در بیشتر فصول سال فوران می کند و تنها شدت آن است که در فصل های مختلف تغییر می کند.

با اینکه خطر فوران آتشفشان، قطار و مسافرانش را به شدت تهدید می کند اما مسافران زیادی تنها به خاطر همین آتشفشان سوار بر قطار می شوند. بیشتر مسافران و توریست هایی که به این منطقه می آیند، ماه نوامبر را برای سوار شدن بر این قطار ترجیح می دهند. ماه نوامبر ماهی است که این آتشفشان بیشترین تعداد فوران را دارد و اکثر مواقع می توان از داخل قطار، شاهد خروج گدازه ها و جاری شدن آنها از کوه بود. درختان جنگلی که خط آهن از وسط آنها می گذرد، در این زمان با برگ های زرد و نارنجی پوشیده شده و زیبایی منحصر به فردی دارند، همچنین هوای سرد ماه نوامبر به مسافران این اجازه را می دهد تا به راحتی، بخاری را که از گدازه ها بلند می شود تماشا کنند.

کوتنیکوآچو، آفریقای جنوبی
کوتنیکوآچو در آفریقای جنوبی یکی دیگر از خطرناک ترین خطوط آهن در دنیاست. این خط آهن در سال 1908 افتتاح شد و در واقع تنها راه ارتباطی بین شهرهای کیپ غربی و خلیج موسل در آفریقای جنوبی بود. اما در همان سال وقتی قطار از میان جنگل ها گذر می کرد، چوب ها و شاخه های سنگین یک درخت روی یکی از واگن ها ریخته و در هم فشرده شدن سقف قطار، باعث زخمی شدن مسافران آن شد. پس از این حادثه، مسیر جنگل با بریدن درختان سر راه کمی ایمن تر شد اما به غیر از مسیر جنگلی، قسمتی از ریل، پل بزرگی است که روی اقیانوس هند قرار دارد.

با اینکه قبل از سفر به مسافران اطمینان داده می شود که این پل مطمئن و محکم است اما باز هم زمانی که قطار از روی این پل می گذرد، نفس مسافران در سینه هایشان حبس می شود. این خط آهن هر سال 115 هزار مسافر را جابجا می کند که 70 درصد آنها را توریست ها تشکیل می دهند. در سال 2006 این مسیر ریلی بر اثر سیل تا حد زیادی تخریب شد که بازسازی آن تا سال 2009 طول کشید.

آرگوگد، اندونزی
در فاصله 3 ساعت سفر از جاکارتا به باندونگ اندونزی، باید از میان کوه های سرسبز و از روی رودخانه هایی عمیق گذر کرد، مسیری که هیچ راهی به غیر از قطار قادر به گذر از آن نیست. برای این کار، خط آهن طولانی آرگوگد روی پل بسیار بلند «کیکاروتوگ» با چشم اندازی از زمین های سرسبز و آرام ساخته شده است. این خط آهن به خاطر گذجر از پلی طولانی و مرتفع یکی از خطرناک ترین مسیرهای خط آهن در دنیاست.

همچنین این خط آهن یکی از مسیرهایی است که بیشترین حادثه را تا به حال داشته اما تلفان جانی آن بسیار کم بوده است. در سال 2002، اتفاق وحشتناکی در این مسی رخ داد. یک قطار از ریل خارج شد و به پایین پل سقوط کرد. خوشبختانه در این حادثه هیچ کدام از مسافران جان خود را از دست ندادند ولی بسیاری از آنها دچار آسیب های جدی و حتی نقص عضو شدند.....  / bartarinha.ir

ویدیو مرتبط :
برخورد وحشتناک فیل با قطار....

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

وحشتناک ترین باغ دنیا !

 

تصور شما از نامی شبیه «جزیره عروسک ها» چیست؟ یک نام فانتزی دخترانه که به دنیای کارتونی بچه ها مربوط می شود یا اسمی که احتمالا قرار است روی یک شهربازی گذاشته شود؟

 

مکزیکی ها پیش از آنکه این نام برای یک شهربازی دخترانه در نظر گرفته شود، آن را روی وحشتناک ترین جاذبه توریستی دست سازشان گذاشته اند! شهری که نماد گردشگری سیاه در مکزیک به شمار می رود و شما را به دیدن هزاران عروسک زشت حلق آویز دعوت می کند!

 

جزیره عروسک ها، با نام دون ژولیان سانتانا عجین شده است. مرد گوشه نشینی که دنیا و خانواده اش را ترک کرد تا پنجاه سال از عمرش را صرف ساخت چنین باغ وحشتناکی کند. اطرافیان دون می گویند که گوشه نشینی او درست از زمانی آغاز شد که او شروع به جمع آوری عروسک های کهنه از زباله دان های شهر کرد.

 

 

 

 

او همچنین بعضی از عروسک های باغ وحشتناکش را از طریق مبادله میوه های باغ با عروسک ها کهنه خریداری کرد تا با آویزان کردنشان از درخت ها، بازدید کننده ها را وحشت زده کند. ایده ای که این روزها در سینمای ژانر وحشت هالیوود هم جای خود را باز کرده است!
جزیره عروسک ها

 

 

خیلی ها معتقدند که انگیزه اصلی دون ژولیان از ساخت چنین باغی، راضی کردن روح دختربچه ای بوده است که سال ها پیش در کانال نزدیک منزل او غرق شد و دون ژولیان نتوانست او را نجات دهد. عده ای دیگر اما این باغ را یک اثر هنری سیاه می دانند که از بیماری های حاد روحی او نشأت گرفته است.

 

 

 

با تمام اینها، انگیزه دون ژولیان هر چه که بود، منجر به ساخت عجیب ترین جاذبه توریستی کشورش شد که اگرچه تماشای آن لذتی به گردشگران نخواهد داد، اما هر سال کنجکاوی هزاران توریست خارجی را بر می انگیزد تا به بهانه دیدن زشت ترین باغ دنیا هزینه زیادی را صرف سفر به مکزیک و جزیره عروسک ها کنند!

 

دون ژولیان افسرده، سرانجام در سال 2001 خود را در همان کانالی که شاهد مرگ دخترک بود، غرق کرد تا از آن تاریخ، باغ وحشتناک او بیشتر از گذشته مشهور شود و رسانه ها به زوایای پنهان زندگی او و انگیزه ای که از ساختن این باغ داشته بپردازند.

 

 

 

 

شاید نمونه ایرانی این ژانر از گردشگری را بتوانید در باغ درویش خان ببینید که البته هم در انگیزه های شکل گیری آن تفاوت چشمگیری با جزیره عروسک ها وجود دارد و هم در شخصیت سازنده اش. با این حال، وجه اشتراک این دو باغ، خلق یک جاذبه گردشگری خوفناک است که در اثر یک اندوه عمیق درونی خلق شده اند و در گذر زمان توانسته اند در حد و اندازه یک جاذبه گردشگری مطرح شوند.

 

 

 

باغ سنگی درویش خان در 40 کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار گرفته و از 40سال پیش که زمین زراعی درویش خان دستخوش اصلاحات ارضی شد، به این شکل درآمد.

 

 

درویش خان به نشانه اعتراض و در واقع به خاطر رنجی که از این اتفاق کشید، درخت‌های باغش را که دیگر خشک شده بودند، در جای دیگری کاشت و سنگ‌هایی را از کوه‌های اطراف جمع کرد تا میوه درختان ازدست رفته‌اش باشند؛ کاری که باعث شد خیلی‌ها بگویند پیرمرد چون نتوانسته این حادثه را تحمل کند، مجنون شده است.

 

 

 

کرولال بودن درویش‌خان و اینکه نمی‌توانست چیزی از گذشته و حالش بگوید هم باعث شده بود که اهالی روستا او را یک مرد عجیب‌وغریب بدانند. تا زمانی که چند سال پیش تعدادی گردشگر و مسافر، اتفاقی باغ سنگی را دیدند و این باغ به عنوان یک جاذبه گردشگری رونق گرفت.

 

منبع:tebyan.net