هر پزشک چقدر وقت صرف معاینه بیمار می‌کند؟

اخبار اجتماعی - هر پزشک چقدر وقت صرف معاینه بیمار می‌کند؟

زمان مشخصی که برای ویزیت هر بیمار تعیین می‌شود به این منظور است که بیمار به خوبی مورد معاینه قرار گیرد و آموزش درستی را در خصوص بیماری خود دریافت کند.آموزش اولین مرحله در سیستم ارائه خدمت محسوب می‌شود به این معنی که بدون آموزش هیچ ارتقایی در بحث سلامت جامعه صورت نخواهد گرفت.یک پزشک عمومی نباید در طول یک ساعت بیشتر از 4 بیمار را ویزیت کند، در حالی که متاسفانه این استانداردهای زمانی در بسیاری از مراکز درمانی رعایت نمی‌شود.اگر آموزش‌های لازم برای درمان بیماری‌ها به مردم داده نشود مجبور خواهیم شد، بخش عمده‌ای از هزینه‌ها را صرف توانبخشی افراد کنیم.

فاطمه رخشانی، معاون سابق وزارت بهداشت، در گفت‌و‌گو با ایلنا در رابطه با آموزش بیماران در مراکز درمانی، تاکید کرد: آموزش اولین مرحله در سیستم ارائه خدمت محسوب می‌شود به این معنی که بدون آموزش هیچ ارتقایی در بحث سلامت جامعه صورت نخواهد گرفت.وی با اشاره به اینکه آموزش در مراکز خدمات درمانی نادیده گرفته می‌شود و تنها چیزی که مورد توجه قرار می‌گیرد نسخه‌ای است که برای بیمار در نظر گرفته می‌شود، افزود: حتی بیمه نیز صرفا بابت نسخه پزشک پول پرداخت می‌کند اما به این موضوع که آیا به بیمار آموزشی ارائه شده یا خیر هیچ توجهی نمی‌شود بنابراین یکی از نکات مهم در رابطه با این موضوع به نظارتی برمی‌گردد، چنانچه نظارتی هم صورت بگیرد تنها محیط فیزیکی کار را در نظر می‌گیرد اما به هیچ وجه نظارتی در خصوص ارتباط بیمار و پزشک وجود ندارد.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: نکته بعدی این است که اساسا ما امر آموزش دهی درست به بیماران و مراجعین را به پرسنل خود آموزش نمی‌دهیم، در صورتی که اگر سیستم ارائه خدمت در صدد ارتقای سلامت جامعه است باید به این نکته اساسی توجه داشته باشد.

وی با تاکیدبر بحث توانمندسازی بیماران و مردم خاطر نشان کرد: اگر فرد سالم یاد بگیرد که چطور باید سلامت خود را حفظ کند و همچنین فرد بیمار آموزش‌های لازم را در خصوص اینکه چگونه می‌تواند درمان سریعتری دریافت کند و یا اینکه چگونه می‌تواند زندگی سالمی داشته باشد، به طور حتم هزینه‌های جامعه برای درمان بیماری‌ها نیز کمتر خواهد شد.

رخشانی یادآور شد: به عنوان مثال در سایر کشور‌ها اگر فردی دچار بیماری دیابت شود، بیمه بخشی از پولی که برای درمان این فرد در نظر می‌گیرد را به آموزش بیمار اختصاص می‌دهد زیرا اگر بیمار دیابتی یاد بگیرد که چگونه باید از خود مراقبت کند، در آینده دچار مشکلات ناشی از عوارض دیابت مانند از دست دادن بینایی و یا قطع پا نخواهد شد.وی با بیان اینکه اکنون با آموزشی که باید در خدمات درمانی خصوصی و دولتی به بیماران ارائه شود فاصله زیادی داریم، ‌اظهار داشت: به مرور زمان این وظیفه به دست فراموشی سپرده شده چرا که جامعه به آن توجه نمی‌کند؛ به این معنی که هم مردم فراموش کرده‌اند که وظیفه مراکز درمانی این است که به بیماران آموزش دهد ازهمین رو از مراکز درمانی چنین چیزی را درخواست نمی‌کنند و هم متخصصین توجهی به این موضوع ندارند.

رخشانی با اشاره به استانداردهای زمانی که برای ویزیت بیماران وجود دارد، خاطرنشان کرد: براساس استاندارد جهانی حداقل زمانی که پزشک عمومی باید صرف معاینه بیمار کند 20 دقیقه است و ما در کشور خودمان نیز تعیین کردیم که یک پزشک عمومی نباید در طول یک ساعت بیشتر از 4 بیمار را ویزیت کند، در حالی که متاسفانه این استانداردهای زمانی در بسیاری از مراکز درمانی رعایت نمی‌شود.

به گفته وی زمان مشخصی که برای ویزیت هر بیمار تعیین می‌شود به این منظور است که بیمار به خوبی مورد معاینه قرار گیرد و آموزش درستی را در خصوص بیماری خود دریافت کند.وی تصریح کرد: تا زمانی که بر روی این مسائل نظارت خاصی صورت نمی‌گیرد، با استانداردی که باید در خصوص آموزش بیماران در کشور وجود داشته باشد فاصله زیادی خواهیم داشت.این استاد دانشگاه همچنین با تاکید بر نقش مهم دستگاه‌های نظارتی بر این موضوع، ‌گفت: اگر در بحث نظارتی به این قضیه توجه شود، درصد قابل توجهی از مشکلات حل خواهد شد.

رخشانی افزود: در خصوص پوشش بیمه‌ای نیز آموزش باید به عنوان بخشی از ارائه خدمت توسط بیمه مورد توجه قرار گیرد که البته منظور ما این نیست که برای آموزش باید پول اختصاصی داده شود.وی با بیان اینکه هزینه زیادی برای طرح تحول نظام سلامت در نظر گرفته شده است، گفت: اگر از کل اعتبار در نظر گرفته شده برای طرح تحول نظام سلامت تنها یک درصد را به آموزش بیماران اختصاص دهیم آینده سلامت مردم بسیار بهتر از زمانی خواهد بود که این اعتبار را صرف پرداخت هزینه‌های درمانی کنیم.
اخبار اجتماعی - ایلنا

پزشک و پرستار، مخدر به بیمار زدند، او مرد

یک متخصص روانپزشک و کادر پرستاری یکی از بیمارستان های پایتخت، در مرگ یکی از بیماران مقصر شناخته شده و به پرداخت دیه محکوم شدند. قربانی که در بخش روانپزشکی بیمارستان بستری بود، در اثر ایست قلبی و تنفسی به کام مرگ فرو رفت.

۳۰ دی ماه سال گذشته پسر ۳۴ ساله ای به نام علی به علت مشکلات عصبی در بیمارستانی بستری شد اما یک روز بعد به طرز مشکوکی جان باخت و پزشکان علت مرگ وی را ایست قلبی و تنفسی اعلام کردند. به دنبال مرگ مرموز این جوان، مادر وی به شعبه نهم دادسرای جرائم پزشکی رفت و به طرح شکایت از مقصران مرگ پسرش پرداخت.

مادر قربانی که پس از ۹ ماه هنوز مرگ ناگهانی پسرش را باور ندارد درباره حادثه گفت: علی تنها پسرم بود. او ۴ سال پیش تصادف شدیدی کرد که در روحیه اش تاثیر بدی گذاشت. روز حادثه، او قصد داشت با موتور به محل کارش برود که بین راه تصادف کرد و از روی پل به پایین پرتاب شد. اگر کلاه ایمنی نداشت زنده نمی ماند اما در آن زمان معجزه شد و فقط دست و پایش شکست و قسمتی از صورتش آسیب دید.

وی ادامه داد: بعد از این تصادف روحیه پسرم به هم ریخت. خیلی پرخاشگر شده بود و رفتارهای عجیبی داشت. بیشتر اوقات به اتاقش می رفت و با هیچ کس صحبت نمی کرد و افسرده شده بود. به پیشنهاد اطرافیانم او را نزد یک روانپزشک بردم. پسرم مدتی تحت نظر بود و قرص های آرامبخش مصرف می کرد. روانپزشک می گفت که این تصادف تاثیر بدی در روحیه اش گذاشته و به همین دلیل قرص ها را تجویز کرده بود. وی افزود: پسرم مدتی قرص ها را مصرف کرد و حالش بهتر شد. کم کم به سراغ ورزش رفت. بدنسازی کار می کرد و روحیه اش خیلی بهتر شده بود و من از این موضوع خیلی خوشحال بودم. همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه سال گذشته برادرم نیز تصادف کرد و در بیمارستان بستری شد.

علی خیلی دایی اش را دوست داشت و در مدت یک هفته ای که برادرم در بیمارستان بود او هم همراهش بود. او نگران دایی اش بود و هرچه می خواست برایش فراهم می کرد. این اتفاق باز هم در روحیه اش تاثیر بدی گذاشت و دوباره علائم پرخاشگری و بی قراری به سراغش آمد. نگرانش بودم چون می دانستم دوباره باید قرص های آرامبخش مصرف کند که اعتیادآور بود. باز هم او را نزد یک متخصص روانپزشک بردم و او به پسرم دارو داد. علی هر روز داروها را مصرف می کرد و حالش بهتر شده بود اما متأسفانه به قرص های والیوم اعتیاد پیدا کرده بود.

وقتی متوجه ماجرا شدم، با پزشک متخصص علی تماس گرفتم و او را در جریان قرار دادم. پزشک به او گفت که باید او در بیمارستان بستری شود. برای همین فورا او را به بیمارستان رساندیم و در بخش روانپزشکی بیمارستان بستری شد. در این مدت پسرم خیلی بی قراری می کرد و دوست نداشت در بیمارستان بماند اما چاره ای نداشتم چون باید کاری می کردم که حالش خوب شود. او یک شب در بیمارستان بستری بود اما اول بهمن ۸۹، یعنی یک روز پس از بستری شدن، در اثر ایست قلبی و تنفسی فوت کرد و من هنوز مرگش را باور ندارم. نتایج آزمایش ها حکایت از این داشت که علت مرگ پسرم سوء مصرف مواد مخدر و دارو بوده است. برای همین از کادر پرستاری شیفت شب و پزشک متخصص به خاطر استفاده از این داروها برای درمان پسرم شکایت کردم.

پس از شکایت این زن، کمیسیون پزشکی با شرکت دو متخصص روانپزشکی و یک متخصص پزشکی قانونی تشکیل شد و پس از بررسی پرونده، کارشناسان، متخصص روانپزشکی را به خاطر پذیرش بیمار بدون ویزیت و عدم ارائه دستورات لازم پرستاری و دارویی مقصر شناختند و به پرداخت ۱۰درصد دیه کامل انسان محکوم کردند.

همچنین کادر پرستاری شیفت شب نیز به دلیل بی توجهی و کنترل وضعیت بالینی بیمار و در نتیجه عدم انجام به موقع اقدامات درمانی لازم به میزان ۱۰ درصد مقصر شناخته شده و به پرداخت ۱۰درصد دیه کامل انسان محکوم شدند.... / گزارش : همشهری آنلاین