هر ایرانی یك پورشه!

روزنامه شهروندی یادداشت روز خود نوشت: دست تقدیر روزگار؛ برخی از مواقع چنان اتفاقات عجیب و غریب را در كنار یكدیگر قرار می‌دهد، كه بیننده تعجب می‌كند. گویی كه این اتفاقات واقعی نیست و ساخته و پرداخته ذهن اسطوره‌سازان است.

 

مثل داستان حضرت یوسف كه چگونه به دست برادران در چاه می‌افتد و سپس نجات یافته و به بردگی فروخته می‌شود و در ادامه سر از قصر فرعون درآورده و به زندان می‌افتد و در نهایت جانشین حاكم مصر می‌شود و برادرانش پیش پای او به كرنش می‌افتند. مواردی مشابه در اساطیر یونانی و ایرانی هم می‌بینیم. ولی اینكه در دنیای واقعی امروز رویدادهای عجیبی رخ دهد، اگر چه باید از آن تعجب کرد ولی از آن درس هم باید گرفت.

قضیه از این قرار است كه در ‌سال ١٣٨٤ دولتی بر سر كار آمد كه شعار محوری آن عدالت اجتماعی، نفی اشرافی‌گری، مبارزه با فساد و آوردن پول نفت روی سفره مردم بود. تأكید می‌شود كه كسی از انگیزه‌های واقعی آنان در بیان این شعارها مطلع نیست و لذا اصل را بر صحت گذاشته و می‌پذیریم كه این شعارها صادقانه و از روی اعتقاد داده شده باشد، ولی مسأله سیاست منحصر به صداقت داشتن در عقیده نیست، بلكه اجرای یك شعار و برنامه، هدف اصلی هر سیاستمداری است و ارزیابی سیاستمداران باید از این منظر صورت گیرد.

آن دولت با این شعارها روزگار مردم را سپری می‌کرد، تا آنكه دست تقدیر که بی‌ارتباط با عملکرد همانان نبود، چالشی عمیق و تاحدی خطرناك میان ایران و غرب به وجود آورد كه در نتیجه ایران از دو جهت مهم دچار تحریم شد. البته جهت‌های دیگری هم وجود داشت، ولی فقط به این دو مورد اشاره می‌شود. یكی از حیث فروش نفت، و دیگر از حیث دسترسی به منابع ارزی حاصل از مبادلات خارجی و فروش نفت. بنابراین دولت ایران از یك سو با كاهش شدید درآمدهای نفتی مواجه شد، به طوری كه صادرات آن به كمتر از نصف كاهش یافت و از سوی دیگر، ارزهای به دست آمده نیز چندان در دسترس نبوده تا به كار كشور و آبادانی آن آید.

بنابراین حتی اگر كسی شعارهای فوق را هم نداده بود، باید در مصرف منابع ارزی كشور نهایت احتیاط را می‌كرد. چرا كه در همین زمان و به دلیل پیش‌گفته مشكلات متعددی برای تأمین كالاهای ضروری كشور ایجاد شده بود، ازجمله واردات و تأمین داروهای خاص مثل داروهای سرطانی‌ها با وقفه بدی مواجه شد كه بیماران به آن دسترسی نداشتند، و اگر هم بود با کیفیت پایین و بسیار گران تهیه می‌شد. مجموع این وضعیت موجب شد كه قیمت دلار در فاصله بسیار كوتاهی ٣ برابر شود و به بیش از ٣ هزار تومان برسد. وضعیت بنزین و كمبود آن را هم فراموش نكنید.

خب حالا همه این شرایط و آن شعارها را در نظر بگیرید، یك باره متوجه می‌شویم كه تعداد پورشه‌سواران در سطح شهر تهران درحال افزایش شدید است. پورشه یك اتومبیل بسیار لوكس ٨سیلندر با حدود ٣٠٠ كیلومتر سرعت كه ٤٨٠٠ سی‌سی حجم آن است، از این مقطع به وفور وارد می‌شود. فراموش نكنیم كه قیمت هر پورشه پانامرا  1.55 میلیارد تومان است.

ماشینی كه به ندرت در كشور دیده می‌شد. همزمان با آغاز تحریم‌ها و كمبود دارو و كاهش درآمدهای نفتی و مشكل شدن نقل و انتقال ارز و كمبود بنزین و افزایش ترافیك و شعارهای گوشخراش مبارزه با فساد و اشرافی‌گری و نمایش نان و پنیر خوردن مسئولین، تهاجم پورشه‌ها به كشور آغاز می‌شود، و اگر دولت عوض نشده بود، احتمالاً در ‌سال‌های ١٣٩٢ و ١٣٩٣، چند ‌هزار پورشه دیگر وارد می‌شد و بعید نبود كه شعار «هر ایرانی یك پورشه» هم در جهت مبارزه با فقر و تبعیض اقتصادی و برای تحقق عدالت اجتماعی داده می‌شد. جالب است که با این شعارها پول تأمین دارو را برای واردات پورشه و امثال آن واریز کردند که با اعتراض و استعفای وزیر بهداشت منجر شد!! روشن است كه این پورشه‌ها نمی‌توانند در طول روز در داخل شهر تهران با سرعتی بیش از متوسط ٥٠ كیلومتر بروند، در نتیجه طبیعی است كه پورشه‌سواران روزها را استراحت كنند و شب‌ها در خیابان داخل شهر با سرعت بالای ٢٠٠ كیلومتر برانند تا بلكه بخشی از كاركرد این خودروی لوكس تأمین شود.

حال می‌توان پرسید كدام دست تقدیر است كه تا این حد موضوعات متناقض را در كنار یكدیگر قرار داده و مثل یك تابلوی نقاشی آن را كشیده و برای درس‌آموزی ما. شاید با دیدن آن متنبه شویم و از یك سوراخ چند بار گزیده نشویم. یادمان باشد که همیشه سیاستمداران را به عملكردشان ارزیابی كنیم و نه به گفتارشان.

 اخبار  اجتماعی  -  شهروند 

ویدیو مرتبط :
مستند سفر به ژاپن توسط یك ایرانی - قسمت اول

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عکس موفقیت پرشكوه یك جوان ایرانی!