- «نلسون ماندلا» رهبر ضد آپارتاید درگذشت +بیوگرافی

اخبار بین الملل  - «نلسون ماندلا» رهبر ضد آپارتاید درگذشت +بیوگرافی

به گزارش فارس، نلسون ماندلا رئیس جمهور پیشین آفریقا جنوبی در سن 95 سالگی درگذشته است. وی مدتی بود که از عفونت ریه رنج می‌برد.

«ژاکوب زوما»، رئیس جمهور آفریقای جنوبی با اعلام خبر درگذشت ماندلا گفت: او (نلسون ماندلا) الان استراحت می‌کند و در آرامش است. ملت ما بزرگترین فرزند خود را از دست داده است. مردم ما یک پدر را از دست داده‌اند.

ماندلا از سال 1962 به دلیل مبارزه با نظام تبعیض نژادی حاکم بر آفریقای جنوبی به زندان افتاد و تا سال 1990 در زندان بود.

در حالی که اقلیت سفیدپوستان آفریقای جنوبی از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند در این شرایط بود که نلسون ماندلا رهبری جنبش ضد آپارتاید را به دست گرفت.

ماندلا پس از رهبری جنبش ضدآپارتاید (تبعیض نژادی)، اولین سیاهپوستی بود که از سال 1994 تا 1999 ریاست‌جمهوری آفریقای جنوبی را بر عهده گرفت.

ماندلا در 83 سالگی به سرطان پروستات مبتلا شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت و در سال 2004 اعلام کرد که فعالیت‌های عمومی خود را کاهش می‌دهد تا بقیه عمر خود را با خانواده و دوستان در زادگاه خود در روستا با آرامش بیشتر سپری کند.

وی را در آفریقای جنوبی اغلب تحت عنوان «مادیبا» می‌شناسند، این عنوان افتخاری را بزرگان خاندان ماندلا به وی داده‌اند و بسیاری از مردم آفریقای جنوبی نیز به نشانه احترام وی را «مخولو» (پدربزرگ) صدا می‌زنند.

 

 

نلسون ماندلا چهره‌ای شناخته شده در جهان و از احترام جهانی فراوانی‌ برخوردار است. کمتر کسی در ایران است که نام نلسون ماندلا را به زبان نشنیده باشد مبارزات او علیه ظلم و تبیعیض زمان نزد عام و خاص است و این ویژگی است که او را در نزد مردم ایران معروف و شناخته کرده است. ماندلا جوایز و نشان های متعدد افتخار دریافت کرده که جایزه صلح نوبل از جمله آنهاست.

ماندلا سه فرزند دختر دارد، در سال 2009 سازمان ملل برای گرامیداشت وی روز تولدش را روزی جهانی اعلام کرد.

اما نلسون ماندلا کیست؟
«نلسون ماندلا» 27 سال از عمر خود را در دوره رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی در زندان سپری کرد اما پس از آن به عنوان اولین رئیس جمهور سیاه پوست روی کار آمد و برنده جایزه صلح نوبل نیز شده است.

این مرد 95 ساله که به دلیل کهولت سن و ابتلا به عفونت ریوی درگذشت از محبوبترین شخصیت‌های مردمی در جهان است اگر چه وی از سال 2010 در انظار عمومی ظاهر نشده است.

ماندلا نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی است که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد، وی پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجسته مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود.

ماندلا به خاطر دخالت در فعالیت‌های مقاومت مسلحانه مخفی محاکمه و زندانی شد.

وی روز یازدهم فوریه 1990 زمانی که پس از قریب به سه دهه تحمل حبس در رژیم آپارتاید از زندان آزاد شد، همه چشم‌های جهان به وی دوخته شد و پس از آزادی رئیس جمهور کشورش شد و مسیر آشتی ملی در آفریقای جنوبی را بنیان نهاد، اعتبار اکثریت سیاهپوست این کشور را به آنها بازگرداند و البته به سفیدپوستان نیز اطمینان خاطر داد که تغییر چیز نگران کننده‌ای برای آنها نمی‌تواند باشد.

اسقف اعظم دسموند توتو که خود نیز برنده جایزه صلح نوبل است می‌گوید: ماندلا در سال 1994 به قدرت رسید اما بخشش و مهربانی که در روحش موج می‌زد به وی اجازه نداد که کسانی را که روزی در حق وی ظلم و جفا روا داشته بودند مجازات کند.

ماندلا از کودکی تا جوانی
نلسون رولیهلاهلا ماندلا در هجدهم ژوئیه 1918 (برابر با 26 تیر 1297 خورشیدی) در خانواده تمبو در روستای کوچک موزو در ناحیه متاتا، مرکز مناطق ترانسکی از استان کیپ از اتحادیه آفریقای جنوبی به دنیا آمد. پدر ماندلا، گادلا هنری مپهاکانییسوا، عضو شورای سلطنتی مردم تمبو بود، او از زمان تولد این مقام را به ارث برده بود و ماندلا نیز قرار بود چنین مقامی را به ارث ببرد. پدر ماندلا نقشی اساسی در به سلطنت رسیدن جونگینتابا دالیندیبو در تمبو داشت، دالیندیبو نیز پس از مرگ گادلا با به فرزندی گرفتن ماندلا به صورت غیر رسمی این لطف وی را جبران کرد.

رولیهلاهلا ماندلا در 7 سالگی، نخستین عضو خانواده خود بود که به مدرسه پا گذاشت، وی در مدرسه توسط یک معلم متدیست، با تبعیت از نام هوراسیو نلسون دریاسالار انگلیسی «نلسون» نام نهاده شد. پدر رولیهلاهلا وقتی وی 9 ساله بود در نتیجه بیماری سل درگذشت، و جونگینتابا، نایب السلطنه سرپرستی وی را بر عهده گرفت. ماندلا در یک مدرسه تبلیغی وسلی در همسایگی محل زندگی نایب السلطنه مشغول به تحصیل شد. بر اساس رسوم تمبو، او در شانزده سالگی تشریف، و در موسسه شبانه روزی کلارک بری، مشغول به تحصیل فرهنگ غرب شد. او به جای سه سال، در دو سال مدرک مقدماتی خود را اخذ کرد.

ماندلا در نوزده سالگی، در سال 1937، به هلدتون، دانشکده وسلی در فورت بیوفورت که بیشتر خانواده سلطنتی در آن مشغول به تحصیل بودند عزیمت کرد و به ورزش‌های بوکس و دو و میدانی علاقه‌مند شد. پس از شرکت در کنکور، وی شروع به تحصیل در مقطع کارشناسی علوم انسانی در دانشگاه فورت هار کرد، او در این دانشگاه با اولیور تامبو، آشنا شد و آنها تبدیل به دوست و همکار همیشگی یکدیگر شدند.

ماندلا در پایان سال اول تحصیلات خود، در تحریم شورای نمایندگی دانشجویان که در اعتراض به سیاست‌های دانشگاه انجام گرفت شرکت کرد، و پس از آن از فورت هار اخراج شد. کمی پس از آن، جونیگنتابا به ماندلا و جاستیس (پسر نایب السلطنه که وارث تاج و تخت بود) اعلام کرد که قصد دارد برای هر دوی آنها مراسم ازدواج ترتیب دهد. هر دو مرد جوان با ناراحتی از این مساله به جای آنکه ازدواج کنند، تصمیم گرفتند راحتی قلمرو نایب‌السلطنه را رها کرده و به ژوهانسبورگ تنها جایی که امکانش بود بگریزند.

ماندلا به محض ورود به ژوهانسبورگ، به عنوان نگهبان معدن شروع به کار کرد اما، بلافاصله پس از آنکه کارفرمای وی پی برد که ماندلا پسر ناتنی نایب‌السطنه ‌است که از خانه گریخته وی را اخراج کرد. پس از آن ماندلا به لطف ارتباطی که با دوست و همکار خود والتر سیسولو داشت به عنوان منشی یک شرکت حقوقی شروع به کار کرد. ماندلا در حین کار، تحصیلات خویش را به صورت مکاتبه‌ای در دانشگاه آفریقای جنوبی (UNISA) به اتمام رساند، و پس از آن شروع به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه ویتواترسرند کرد. ماندلا در این مدت در شهرکی به نام الکساندرا زندگی می‌کرد.

مقاومت مسلحانه ماندلا علیه رژیم آپارتاید
ماندلا در سال 1961 فرمانده عالی جناح مسلح محرمانه کنگره ملی آفریقا بود سپس یک سال بعد در الجزایر و اتیوپی آموزش‌های نظامی دید و پس از یک سال مقاومت مخفیانه دستگیر و در سال 1964 به حبس ابد محکوم شد.

ماندلا پس از آن در بیانیه‌ای اعلام کرد: در طول زندگی خود برای ملت آفریقا مبارزه کردم و با سیطره سفید پوستان مبارزه کردم با سیطره سیاه پوستان مبارزه کردم و از نمونه یک جامعه دموکراتیک آزاد دفاع کردم و من آماده‌ام در این راه جان خود را از دست بدهم.

ماندلا 18 سال از دوران حبس خود را در جزیره روبن سپری کرد و پس از آن در سال 1982 به زندان بولزمور در کیپ تاون منتقل شد و سپس در زندان ویکتور فیرستر در شهر بارل زندانی بود.

ماندلا پس از آزادی از زندان در سال 1990، سیاست صلح‌طلبی را در پیش گرفت، و این امر منجر به تسهیل انتقال آفریقای جنوبی به سمت دموکراسی‌ شد که نماینده تمامی اقشار مردم باشد.

تبعیض نژادی در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم
در سال 1948 حزب ملی آفریقای جنوبی (رژیم آپارتاید) از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و شروع به انجام یک رشته قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. این تبعیض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتی سازی سریع دهه‌های 50، 60 و 70 میلادی نیز به کار رفت.

در حالی که اقلیت سفیدپوستان آفریقای جنوبی از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند.

آپارتاید نژادی در آفریقای جنوبی روز به روز در جهان باعث جنجال بیشتر می‌شد و به تحریم‌های خارجی کشورهای غربی و شورش و سرکوب‌های داخلی انجامید.

سرکوب شدید توسط دولت متشکل از سفیدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپیمایی، اعتراض و خرابکاری توسط احزاب ضد آپارتاید به‌ویژه کنگره ملی آفریقا (ANC) در آفریقای جنوبی دیر زمانی ادامه داشت تا در سال 1990 دولت حزب ملی نخستین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر نهادهای سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از 27 سال زندان آزاد کرد.

قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند و اولین انتخابات چند نژادی در سال 1994 برگزار شد. حزب کنگره ملی آفریقا (ANC) با اکثریت آراء پیروز انتخابات شد و از آن زمان تاکنون قدرت را در دست داشته‌ است.

ماندلا از ترک قدرت تا دست و پنجه نرم کردن با بیماری
ماندلا تا سال 1999 برای یک دوره پنج ساله ریاست جمهوری در آفریقای جنوبی را در اختیار داشت اما پس از آن از صحنه سیاست خارج شد.

وی پس از آن نقش میانجیگر در مناقشات مختلف کشورها به خصوص در جنگ بوروندی بر عهده داشت.

ماندلا پس از دریافت جوایزی در طول چهار دهه، هم اکنون یک چهره سرشناس دولتمرد است که همچنان در مورد مسائل مهم عقاید خود را ابراز می‌دارد.

وی را در آفریقای جنوبی اغلب تحت عنوان «مادیبا» می‌شناسند، این عنوان افتخاری را بزرگان خاندان ماندلا به وی داده‌اند و بسیاری از مردم آفریقای جنوبی نیز به نشانه احترام وی را «مخولو» (پدربزرگ) صدا می‌زنند.

در سال 1998 ماندلا در سن 80 سالگی با غراکا ماشیل، همسر سامورا ماشیل رئیس جمهور فقید موزامبیک ازدواج کرد.

ماندلا در 83 سالگی به سرطان پروستات مبتلا شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت و در سال 2004 اعلام کرد که فعالیت‌های عمومی خود را کاهش می‌دهد تا بقیه عمر خود را با خانواده و دوستان در زادگاه خود در روستا با آرامش بیشتر سپری کند.

ماندلا سه فرزند دختر دارد، در سال 2009 سازمان ملل برای گرامیداشت وی روز تولدش را روزی جهانی اعلام کرد.

ماندلا آخرین بار در سال 2010 در مسابقات جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی در ملاء عام حاضر شد.
 
ماندلا را قهرمان آپارتاید، رئیس جمهور و پدربزرگ ملت رنگین کمان می خوانند همچون دوران مقاومت خود علیه ظلم و تبعیض با بیماری دست و پنجه نرم کرد و سرانجام تسلیم مرگ شد.

اغلب از آفریقای جنوبی به‌ عنوان ملت رنگین‌کمان یاد می‌کنند، این اصطلاح را اسقف اعظم «دسموند توتو» خلق کرد و بعدها رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی نلسون ماندلا از آن به عنوان استعاره‌ای برای توصیف پیشرفت‌های جدید تنوعات فرهنگی نشات گرفته از ایدئولوژی مبارزه با آپارتاید استفاده کرد.

اخبار بین الملل - فارس

 

ویدیو مرتبط :
اولین سالگرد درگذشت نلسون ماندلا برگزار شد

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هوگو چاوز درگذشت + بیوگرافی و عکس

هوگو چاوز درگذشت + بیوگرافی و عکس

رئیس جمهور ونزوئلا پس از ماه‌ها مبارزه با سرطان در سن ۵۸ سالگی درگذشت.

به گزارش خبرگزاری فارس، «نیکلاس مادورو» معاون رئیس جمهوری ونزوئلا اعلام کرد «هوگو چاوز» که در چند روز اخیر وضعیت جسمانی وی به دلیل مشکلات تنفسی رو به وخامت گذاشته بود، فوت کرده است.

بر اساس اعلام رسانه‌های ونزوئلا چاوز 58 ساله در ساعت 16:25 روز سه شنبه به وقت محلی در بیمارستانی در کارکاس درگذشته است.

همچنین اعلام شد که سران ارتش این کشور وفاداری خود به مادورو را اعلام کرده‌اند.

به دنبال بدتر شدن وضعیت جسمانی «هوگو چاوز» رئیس جمهور ونزوئلا، مقامات ارشد سیاسی و نظامی ونزوئلا سه شنبه در کاخ ریاست جمهوری این کشور جلسه تشکیل دادند.

در این جلسه که به طور زنده از تلویزیون دولتی ونزوئلا پخش شد نیکلاس مادورو معاون رئیس جمهوری در مقابل کابینه و دیگر اعضای بلند پایه حکومتی درباره شرایط جسمانی چاوز، وضعیت کشورش و توطئه دشمنان سخنرانی کرد.

وی تاکید کرد که مبتلا شدن چاوز به بیماری سرطان توطئه دشمن بوده است.

نیکلاس مادورو از اخراج دیپلمات‌های آمریکایی که به دنبال توطئه علیه دولت ونزوئلا هستند خبر داد و گفت که قصد داریم یک دیپلمات آمریکایی را به جرم تلاش برای ارتباط با نیروهای نظامی و بی ثبات کردن کشور اخراج کنیم.

وی به این دیپلمات آمریکایی که از وی به عنوان وابسته نیروی هوایی یاد کرد هشدار داد که طی 24 ساعت ونزوئلا را ترک کند.

سخنگوی سفارت آمریکا در کاراکاس گفت که دیپلمات مورد نظر دولت ونزوئلا «دیوید دلموناکو» است.

هوگو رافائل چاوز فریاس (زاده 28 ژوئیه 1954) پنجاه و سومین رئیس جمهور ونزوئلا بود.

چاوز به عنوان رهبر «انقلاب بولیواری» شناخته می‌شد و به دلیل سیاستهای سوسیال دموکراتیک و ضدیتش با جهانی‌سازی نئولیبرالی و سیاست خارجی ایالات متحده مشهور بود. او موسس حزب چپگرای «جنبش جمهوری پنجم» بود که از دسامبر سال 2007 در ونزوئلا در قدرت است.

چاوز؛ از تولد تا قدرت

وی در 28 جولای 1954 در منطقه روستایی «سابانتا» در غرب ونزوئلا به دنیا آمد. والدین او، معلم مدرسه بودند و او دومین فرزند خانواده در بین شش برادرش بود.

 

 

هوگو در مدرسه دولتی تحصیل کرد و در سال 1971 به عنوان دانشجو وارد دانشکده افسری ونزوئلا شد. قبل از به عهده گرفتن منصب دولتی، به عنوان یک سرباز چترباز و معلم تاریخ در دانشکده افسری مشغول به کار شد.

 

 

وی در 6 دسامبر 1998 به عنوان کاندیدای اصلاح طلب و جوان ترین رئیس جمهور کشورش با به دست آوردن 56 درصد آراء انتخاب شد و در 2 فوریه 1999 پست ریاست جمهوری را به عهده گرفت. با تصویب یک قانون جدید مدت ریاست جمهوری در ونزوئلا را از پنج سال به شش سال افزایش داد. هوگو ائتلافی با کشور کوبا ایجاد کرد و با افزایش قدرت، تدیل به مشهورترین رهبر چپ گرا نیمکره غربی شد. وی به کشورهای هم پیمان ونزوئلا کمک می کرد و با ایجاد برنامه های اجتماعی حمایت مردم فقیر کشورش را به دست آورده بود. وی مجدداً در سال های 2006 و 2012 در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.

چاوز همواره خود را به عنوان یک فرد سیاسی به اثبات رساند. قبل از ابتلا به بیماری سرطان، تقریبا هر روز با لباس قرمز ارتشی‌اش در تلویزیون حاضر می شد و ساعت ها برای مردم کشورش صحبت می‌کرد.

 

 

«چاوز»، ثروت عظیم نفتی کشورش را صرف اجرای برنامه های اجتماعی، ازجمله بازارهای مواد غذایی دولتی، طرح مسکن عمومی، کلینیک های درمان رایگان و برنامه های آموزشی می کرد. در دوره ریاست جمهوری چاوز، افزایش درآمدهای نفتی کشور ونزوئلا بی سابقه بود و میزان فقر کاهش یافت.

چاوز در ماه ژوئن 2011 در کشور کوبا تحت عمل جراحی قرار گرفت تا تومور به اندازه توپ بیسبال که در ناحیه لگنی وی وجود داشت را دربیاورند. اما با وجود جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی های متعدد، مجددا بعد از 18 ماه سرطان در وی عود کرد. وی جزئیات اصلی بیماری، ازجمله نوع سرطان و محل دقیق تومور را افشاء نکرده بود.

وی خود را یک انقلابی و ناجی افراد فقیر می دانست. چاوز در عرصه جهانی هم چهره شناخته شده ایی بود. در سخنرانی 2006 خود در مجمع عمومی سازمان ملل، رئیس جمهور آمریکا «جرج بوش» را شیطان خواند./فارس