میراث نامرغوب احمدی نژاد برای روحانی

 

اخبار سیاسی - میراث نامرغوب احمدی نژاد برای روحانی

به گزارش فرارو، سال گذشته، در فضای رقابت انتخابات ریاست جمهوری 24 خرداد، یکی از دغدغه هایی برخی نامزدها، میراث به جامانده از دولت محمود احمدی نژاد بود؛ میراثی که نامرغوب بودنش همان موقع برای خیلی های معلوم بود.

تکاپوی دولتی ها برای استخدام های بی رویه و بدون ضابطه در دستگاه های دولتی، نگرانی ها درباره ارزش این میراث را هم دو چندان کرده بود.

محمود احمدی نژاد و همراهنش در دولت، حتی تا آخرین ساعات پایانی عمر دولت دهم هم دست از تلاش و تکاپو برنداشتند تا باری که روی دوش دولت بعدی می گذارند سنگین تر باشد.

دولت دهم تا واپسین ساعات عمر خود، آهسته و پیوسته نیروهای وابسته به خود را وارد دستگاه‌های مختلف‌ دولتی کردن و بسیاری از آنها را به استخدام رسمی در آوردند.

آنها همچنین اصرار به استخدام 500 هزار نفر را هم در قالب طرح مهر آفرین داشتند؛ طرحی که سر و صدای بسیاری هم به پا کرد و آغاز به کار دولت یازدهم را با لغو این طرح و سایر مصوبات استخدامی دولت یازدهم کلید زد.

بر اساس طرح مهر آفرین مقرر شده بود دولت شرایط استخدام حدود ۵۰۰ هزار نفر نیرو را فراهم آورد که جزییات اجرای طرح جنجالی مصوبه مهر آفرین در تاریخ 2 اردیبهشت ماه 92 از سوی غلامحسین الهام معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی، رئیس جمهور وقت به دستگاه های اجرایی ابلاغ شد.

طرحی که به واسطه آن در آستانه انتخابات یازدهم، به حمید بقایی معاون اجرایی احمدی نژاد اجازه داده شد بدون توجه به ضوابط استخدامی 4000 نفر را در استانداری ها و فرمانداری ها که متولی اصلی انتخابات بودند استخدام کند.

اسحاق جهانگیری هم در نخستین اقدام در قامت معاون اول رییس‌جمهوری دستور ابطال این مصوبه و 16 مصوبه دیگر هیات وزیران دولت احمدی‌نژاد در خصوص استخدام ها را صادر کرد.

با این حال با گذشت حدود یک سال از عمر دولت یازدهم و انجام بررسی های لازم مشخص شده است عمق فاجعه در خصوص تلاش های دولت دهم برای سنگین کردن بار تعهدات دولت یازدهم نزد کارمندان دولتی بیش از این مصوبات بوده است.

در همین حال هفته گذشته، غلامعلی جعفرزاده‌ ایمن‌آبادی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس به نقل از عسگری‌آزاد جانشین معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس‌جمهور که در نشست غیر علنی مجلس حضور پیدا کرده بود خبر داد که 200 هزار سازمان بر خلاف قانون در دولت‌های گذشته شروع به فعالیت کرده‌اند، همچنین 650 هزار نفر در چند سال گذشته استخدام شده‌اند که جذب حدود 450 هزار نفر از آنها بدون ضوابط و بر اساس رابطه‌ بوده است.

جعفرزاده هم در گفتگو با آرمان اعلام کرد که فقط در آموزش و پرورش از این تعداد 1520 نفر بی‌سواد هستند. با مدرك راهنمایی حدود 10هزار نفر استخدام شدند. حدود 14هزار نفر هم با مدرك زیردیپلم و دیپلم استخدام شدند.

انتشار این خبر با واکنش های متفاوتی روبرو شد و مطابق معمول این روزها عبدالرضا داوری، سخنگوی خود خوانده دولت احمدی نژاد پیش قدم شد تا به دفاع از دولتی بپردازد که در سال 84 رییس جمهورش رقیب نامزد مورد حمایت او یعنی علی اکبر هاشمی رفسنجانی بود.

داوری در واکنش به تیتر نخست روزنامه شرق درباره 450 هزار استخدام فامیلی و رانتی در دولت احمدی نزاد در صفحه فیس بوک خود نوشت: یکبار فردی مدعی شد که ده هزار ضربه شلاق خورده است. دوستش که سابقه شلاق خوردن داشت به او گفت یا شلاق را نمی شناسی یا 10000 نمی دانی چند است! حکایت تیتر اول روزنامه شرق پنجشنبه نیز همین است. دوستان عزیز روزنامه شرق! لطفا کمی راجع به این اعداد و ارقامی که کیلویی علیه احمدی نژاد ساخته می شود تامل کنید. شما یا فرایند استخدام دولتی را نمی شناسید یا 450000 نمی دانید چند است! کل نیروی تحت امر ارتش جمهوری اسلامی ایران اعم از کادر یا وظیفه در 4 نیروی هوایی ، زمینی ، دریایی و پدافند جمعا شامل 815000 نفر است یعنی به زعم شما احمدی نژاد 55 درصد از کل ارتش ایران را با رابطه فامیلی و رانت سیاسی وارد دولت کرده است! جل الخالق! اگر چنین است حتما باید از فردی که نیمی از ارتش یک کشور را در روابط فامیلی و رانتیر تحت کنترل دارد به شدت بترسید و با شنیدن خبر بازگشتش بر خود بلرزید!

لطف الله فروزنده، معاون پارلمانی دولت دهم هم در واکنش به این اخبار به تسنیم گفت: متاسفانه دولت فعلی این گونه برداشت کرده که شرکت های دولتی در دولت های نهم و دهم ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر بدون حساب و کتاب وارد سیستم کرده اما واقعیت این است که اینها در سیستم بودند و با کاری که انجام شد، ساماندهی شدند.

اشاره فروزنده به نیروهایی شرکتی بودند که به صورت پیمانکار در ادارات دولتی مشغول می شدند و دولت دهم با حذف شرکت ها و پیمانکاران نیروهای آنها را جذب کرد و اکنون معاون پارلمامی دولت دهم مدعی است که دولت آنها را «ساماندهی» کرده است.

این در حالی است که یکی از ایرادات دولت کنونی بیش از استخدام خارج از ظرفیت، استخدام های بدون ضابطه و خارج از عدالت است.

جمالی قمی رییس امور آمار، برنامه ریزی و تامین نیروی انسانی معاونت توسعه، اردیبهشت ماه سال جاری در گفتگویی اعلام کرد: «متاسفانه در دولت قبل در فضایی كاملاغیركارشناسی یا اجباری غیرمنطقی استان ها را وادار كردند تا بدون در نظر گرفتن آثار و تبعات اداری و مالی آن و در شكل گسترده و فراگیر، استخدام ها انجام شود.»

او افزود: اكنون شرط دولت یازدهم برای جذب، شركت در آزمون هایی است که از طریق نشر عمومی برگزار شده باشند و رعایت ماده 44 قانون مدیریت خدمات كشوری است. بر این اساس معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور در زمان شكل گیری آزمون های استخدامی استانی تاكیدات لازم را مبنی بر حصول اطمینان از وجود پست سازمانی بلاتصدی و اعتبارات لازم قبل از هرگونه اقدام برای استخدام های موردنظر به استانداری ها داشته است.

محمود عسكری آزاد، جانشین معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور هم سال گذشته استخدام ها در دولت دهم بدون برگزاری آزمون های استخدامی را مغاییر با عدالت دانسته و گفته بود:« رعایت عدالت باید در عمل ما متجلی شود، نه اینكه فقط در لفظ و شعار متوقف بماند.»

دولت احمدی نژاد هموار خود را دولت عدالت محور معرفی می کرد.

استخدام های بی رویه و بدون حساب و کتاب دولت دهم جدا از زیر پا گذاشتن شعار عدالت محوری آثار و تبعات دیگری هم به دنبال داشته است که به نظر می رسد هدف اصلی تحمیل این پیامدها به دولت یازدهم بوده است.

حذف نیروهای کیفی و کارآمد، نارضایتی عمومی بواسطه عدم خدمات دهی مناسب از سوی افراد ناکاربلد، ایجاد انشقاق و فاصله میان حاکمیت و مردم، سقوط شاخصه های مختلف در حوزه های متکثر، تقلیل و تضعیف نظام کارشناسی که پایه آنان بر کنش نخبگان استوار است، از جمله میراثی که است که قرار بود احمدی نژاد روی دست دولت یازدهم بگذارد.

همچنین با استخدام نیروهای خودی، توسط دولت دهم، شایسته سالاری جای خود را به رابطه سالاری داد. این همان میراثی است که محمود احمدی نژاد برای دولت حسن روحانی به جا گذاشته بود و و قرائن نشان می دهد که این میراث تا چه اندازه نامرغوب بوده است.
اخبار سیاسی - فرارو

 

ویدیو مرتبط :
طنزمایه ای به روحانی و احمدی نژاد در حضور حسن روحانی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تنش با اعراب، میراث احمدی نژاد برای روحانی

همسایگان به کلید تدبیر و عقلانیت شیخ دیپلمات امید بسته اند

تنش با اعراب، میراث احمدی نژاد برای روحانی

دیپلماسی ایرانی: آیا انتخابات ریاست جمهوری ایران  زمینه را برای بازگشت مختصات روابط ایران و کشورهای عربی به وضعیت قبل از دولت نهم فراهم خواهد کرد؟

روحانی شخصیت ناشناخته ای برای اعراب به ویژه همسایگان نیست. او همانطور که در نخستین  کنفرانس خبری خود گفته معمار اولین موافقتنامه امنیتی ایران وعربستان بوده است. 

او همچنین  از پشتیبانی آقایان هاشمی و خاتمی برخوردار است که کماکان از شهرت و اعتبار ویژه ای نزد اعراب برخوردارند. روحانی ذاتا یک دیپلمات است و تجربیات او پس از انقلاب عمدتا در حوزه سیاست خارجی بوده است.

روحانی دیپلمات برخلاف رئیس جمهور فعلی که هنگام به قدرت رسیدن فاقد اتاق فکر سیاست خارجی بود، با همه دیپلمات های با تجربه و تکنوکرات های عرصه سیاست خارجی ایران کار کرده و در دوره ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام روابط حرفه ای خود را با آنها حفظ کرده است.

امتیاز دیگر روحانی در عرصه سیاست خارجی "نه" بزرگ مردم به سیاست خارجی دولت فعلی در انتخابات ریاست جمهوری بود. این مسئله نه تنها در آرای طرفدارانش بلکه در آرای کسانی که حداقل به چهار رقیب دیگر او نیز تمایل داشتند متبلور بود. 

خاطر نشان باید کرد که به جز یک کاندیدا که بر ادامه گفتمان تقابلی با دنیا سخن می گفت سایر کانددیداها و رقبای آقای روحانی نیز نسبت به سیاست خارجی دولت فعلی نقدهای جدی داشتند و از ضرورت اعتدال و تعامل با دنیا سخن می گفتند.

از سوی دیگر سران کشورهای عربی همسایه نیز در شمار نخستین شخصیت هایی بودند که با ارسال پیام تبریک برای روحانی برای او آرزوی توفیق کردند.

اینها بخشی از نشانه هایی است که موجب شکل گرفتن امیدواری زودهنگام در مورد تغییرمختصات روابط ایران با کشورهای عربی شده است. واقعیت این است که وضعیت فعلی روابط ایران و اعراب و فضای منطقه ای به هیچ وجه قابل قیاس با قبل از دوران ریاست جهوری احمدی نژاد نیست.

احمدی نژاد زمانی بر سر کار آمد که جمهوری اسلامی ایران پس از یک دوره تنش زدایی شانزده ساله در دولتهای سازندگی و اصلاحات توانسته بود روابط قابل قبولی را با همسایگان عرب خود شکل دهد و بر آثار نامطلوب جنگ تحمیلی عراق غلبه کند.

در سال 1384 روابط ایران و کشورهای عربی (بجزمصر) به بالاترین سطوح دیپلماتیک رسیده بود. نه تنها در سطح رسمی و دولتی بلکه در افکار عمومی عربی نیز جایگاه ایران ارتقا یافته بود. اعراب سیاست خارجی ایران را زیرکانه، مدبرانه و عزتمندانه می دانستند.

اما احمدی نژاد  در سال 1392 در حالی دولت را به رئیس جمهور منتخب واگذار خواهد کرد که روابط ایران و اعراب یکی از پر تنش ترین دوره های خود را سپری می کند و همکاری و مرادوات با کشورهای عربی تقریبا به صفر رسیده است. 

اگر بخواهیم منصفانه به سیاست خارجی احمدی نژاد نگاه کنیم باید خاطر نشان کنیم اگرچه دولت های عربی از همان روزهای نخست به رویکرد تقابلی سیاست خارجی او روی خوش نشان ندادند ولی در سالهای اول و دوم ریاست جهموری او تحت تاثیر رفتارهای عوام پسندانه اش، تصویر ایران در افکار عمومی عربی بد نبود. 

به ویژه پیروزی حزب الله در جنگ سی و سه در سال 2006 موجب افزایش محبوبیت ایران نزد افکار عمومی عربی شده بود. اما حوادثی که در سالهای اخیر به وقوع پیوست از جمله  اوج گرفتن نزاع های مذهبی و طائفی در منطقه و به خصوص عراق،همچنین بحران های سوریه و بحرین باعث شد که کارنامه پایانی دولت احمدی نژاد در افکار عمومی عربی بهتر از کارنامه روابط رسمی او با دولتهای عربی نباشد.

 

امتیاز دیگر روحانی در عرصه سیاست خارجی "نه" بزرگ مردم به سیاست خارجی دولت فعلی در انتخابات ریاست جمهوری بود. این مسئله نه تنها در آرای طرفدارانش بلکه در آرای کسانی که حداقل به چهار رقیب دیگر او نیز تمایل داشتند متبلور بود. 

خاطر نشان باید کرد که به جز یک کاندیدا که بر ادامه گفتمان تقابلی با دنیا سخن می گفت سایر کانددیداها و رقبای آقای روحانی نیز نسبت به سیاست خارجی دولت فعلی نقدهای جدی داشتند و از ضرورت اعتدال و تعامل با دنیا سخن می گفتند. از سوی دیگر سران کشورهای عربی همسایه نیز در شمار نخستین شخصیت هایی بودند که با ارسال پیام تبریک برای روحانی برای او آرزوی توفیق کردند. اینها بخشی از نشانه هایی است که موجب شکل گرفتن امیدواری زودهنگام در مورد تغییرمختصات روابط ایران با کشورهای عربی شده است.

برخی از ناکامی های احمدی نژاد در حفظ و استمرار روابط حسنه با اعراب را می توان به حوادثی نسبت داد که خارج از اراده دولت او به وقوع پیوسته بود؛ اما ناکارآمدی و رویکردهای ناپخته و غیر منسجم او باعث شد که فرصت سوزی های مهمی نیز در این دوره به وقوع بپیوندد. همه اتفاقات منطقه در دوره احمدی نژاد بدیُمن و ناگوار نبود؛ برخی از این رویدادها از جمله خیزش های عربی سال 2011  اتفاقات خوش یمنی بود که می توانست باعث ارتقاء جایگاه کشورمان شود.

خیزش های عربی اخیر موجب برکشیدن نخبگانی شد که اکثرا از دوستان قدیمی ایران محسوب می شدند؛ اما وضعیت نامطلوب سیاست خارجی دولت ایران و افت جایگاه کشورمان در افکار عمومی عربی موجب شد که این نخبگان پس از به دست گرفتن قدرت، به جای قدر شناسی از مناسبات خود با ایران در ایام محنت، در اعلام برائت از سیاست های ایران بر هم سبقت بگیرند. 

با همه اتفاقات ناگوار و فرصت سوزی های هشت ساله گذشته در عرصه سیاست خارجی اکنون این انتظار ایجاد شده  که داشته ها و توانمندی های روحانی در عرصه سیاست خارجی  آبهای رفته را به جوی بازگرداند. 

شکی نیست که امید را نباید از دست داد و کلیدی به جز بازگشت به عقلانیت و تدبیر در حوزه سیاست خارجی وجود ندارد. گفتمان تغییر و اعتدال در سیاست خارجی از پشتیبانی وسیعی در بین نخبگان و مردم کشورمان برخوردار است و این مسئله یکی از مهم ترین پیام های انتخابات اخیر برای دست اندرکاران عرصه سیاست خارجی کشور بود.

اما در عین حال نباید گرفتار خوش بینی غیر واقعی شویم. حل بحران هایی مثل سوریه و بحرین و فائق آمدن بر نزاع های طائفی که بر روابط ایران و اعراب سایه افکنده است، بسیار پیچیده و دقیق است.

در اصول و مبانی رویکرد نظام به این بحران ها فضای مانور زیادی وجود ندارد. نکته دیگر این که اعراب همواره در تنظیم روابط با کشورمان پیرو فضای بین المللی بوده اند، گرچه در خصومت ممکن است بر دیگران پیشی بگیرند اما در برقراری روابط دوستانه دنباله رو هستند.

در عرصه سیاست خارجی نیز مانند سایر عرصه ها  با آمدن روحانی  امید ایجاد شده است. اما وقتی شور و هیجان روزهای نخست  فروکش کند و زمان برنامه ریزی و اقدام فرا برسد روشن خواهد شد که فائق آمدن بر میراث سیاست خارجی احمدی نژاد مأموریت ساده ای نیست./دیپلماسی ایرانی