معمای دایناسورهای غول پیکر حل می‌شود؟

دیرینه شناسان امید به بررسی تخم دایناسوری بسته اند که معمای رشد گونه های غول پیکر آنها را حل می کند.

حل معمای ناپدید شدن غول زرد + تصاویر

اخبار علمی - حل معمای ناپدید شدن غول زرد + تصاویر

این در حالی است که طبق نظریه ی استاندارد، تنها بر روی ستاره های تکی قابل اجراست و تنها ستاره های سرد و گسترش یافته(ابر غول های قرمز)یا آبی و گرم(ولف رایه) قادر هستند تا تبدیل به ابرنواختر شوند، این در حالی است که به تازگی یک ستاره غول زرد ناگهان ناپدید شد.

 در این عکس می توانید سیر تکاملی این ابرنواختر و ستاره غول زرد به همراه همدم آبی رنگش را در تصویر هنری(بالا) و تصاویر تلسکوپ هابل(پایین) ببینید.

در هر حال شواهد جدید پیشنهاد می دهد که بیشتر ستاره های بسیار پرجرم تنها نیستند، بلکه در یک سیستم دوتایی با فعل و انفعالات شدید قرار دارند. مراحل انتقال جرم بین اعضای سیستم های دوتایی در مسیر تکامل ستاره ها تاثیر گذار است، به این معنی که بسیاری از سناریوهای بالقوه برای مراحل نهایی اجداد ابرنواختر ها وجود دارد. ابرنواختر SN 2011dh که در سال ۲۰۱۱ در کهکشان گرداب یا M51 در فاصله ۲۴ میلیون سال نوری زمین به وقوع پیوست، بعنوان یک مثال خوب که به وسیله تئوری استاندارد قابل توضیح نیست معرفی شده است.

به نظر می رسد، طبق مشاهدات، این ستاره پیش از انفجار ابرنواختری یک ستاره ابر غول زرد بود، اما ستاره های غول زرد تنها هستند و قابلیت تبدیل شدن به ابرنواختر را ندارند. بحث پدید آمده در جامعه اخترشناسی در میان کارشناسان مختلف پیشنهاد می دهد که جد واقعی این ستاره باید یک ستاره روشن آبی مشاهده نشده مانند یک ستاره ولف رایه باشد. در هر حال تیم مطالعات نشان داد که این ستاره در حال انفجار باید مانند یک ابرغول زرد گسترش یافته باشد و باید متعلق به یک سیستم دوتایی ستاره ای باشد.

  در ماه مارس زمانی که تیم تحقیقاتی ناپدید شدن غول زرد را مشاهده کردند تشخیص دادند که این ستاره در واقع یک ستاره آبی در حال انفجار نبود. در آن زمان این مشاهدات تاییدی برای این مدل بودند. به همین دلیل دانشمندان مجبور به یافتن همدم ستاره بودند که بر طبق محاسبات باید یک جسم داغ و فشرده در آنجا بود. با این هدف گروه مجموعه ای از مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل را بدست آورد که در سال ۲۰۱۳ و به تازگی در هفت آگوست ۲۰۱۴ به ثبت رسیده بود. تصاویر در نور ماورا بنفش بدست آمده بود جایی که همدم ستاره انتظار می رفت در آنجا باشد و باید بطور واضح قابل مشاهده باشد. در تصاویر جدید از منطقه ابرنواختر یک نقطه منبع نوری بطور واضح تشخیص داده شد.

"گاستون فولاتلی" رهبر مطالعات جدید هابل گفت: یکی از هیجان انگیزترین لحظات در حرفه من زمانی بود که من تصاویر جدید ارسال شده ی هابل را مشاهده کردم، دیدم جرمی در آنجاست، شی ای که تمام مدت تیم ما پیش بینی می کرد در آنجا باشد.

مشاهدات بیشتر هابل در طیف نوری به وسیله یک تیم اروپایی بدست آمد، زمانی که اطلاعات بررسی بیشتری شد، محققان توانستند اطلاعات مهمی برای بهبود مدل های اصلی ستاره های دوتایی فراهم کنند که توسط تیم پیش از این پیشنهاد شده بود. این یک فرصت منحصر به فرد برای مطالعه ی دقیق از اجداد ابرنواخترهاست، زیرا نتایج، پیامدهای مهمی به درک ما از تکامل ستاره ای و ارتباط آن با خواص ابرنواخترها خواهد داشت.

اخبار علمی - باشگاه خبرنگاران