مصرف شیشه را چگونه تشخیص دهیم؟

به گزارش فارس، متامفتامین یک ماده محرک بسیار اعتیادآور، مهلک، خطرناک و غیر قابل پیش‌بینی است و محرکی قوی برای سیستم عصبی مرکزی یعنی مغز و نخاع به شمار می‌رود.

این ماده که اثرات بسیار خطرناکی برای مصرف کننده و اطرافیان او بر جا می گذارد، این روزها جای مخدرهای سنتی را گرفته و جوانان به تصور اینکه این ماده اعتیاد آور نیست به مصرف این ماده روی آورده اند.

شیشه این روزها توسط دختران برای لاغری استفاده می شود و آنها نمی دانند که چه اثراتی خواهد داشت، این ماده در قالب داروهای لاغری نیز به فروش می رسد و طبق اعلام کارشناسان، بیشتر داروهای لاغری که در شبکه های ماهواره ای تبلیغ می شوند، حاوی شیشه و آمفتامین هستند.

کریستال متامفتامین به لحاظ شکل ظاهری خود معمولاً شیشه یا آیس هم نامیده می‌شود، بدون رنگ، بو و دارای کریستال‌های بزرگ است. اغلب اوقات شیشه از تبلور مجدد پودر متامفتامین محلول در متانول، اتانول، ایزوپروپانول یا استون تولید می‌شود.

شکل ظاهری آن به صورت کریستال سفید و شفافی است که بو ندارد و مزه آن تلخ است و به سادگی در آب یا مشروبات الکی حل می‌شود. به لحاظ شیمیایی، ساختار آن شباهت بسیاری به آمفتامین دارد اما تأثیرات آن بر سیستم اعصاب مرکزی بسیار قوی‌تر است. همانند آمفتامین باعث افزایش فعالیت و تحریک، کاهش اشتها و احساس شادابی می‌شود. آثار این ماده بین 6 تا 8 ساعت طول می‌کشد.

از آنجا که حالت «تحمل» در برابر تأثیرات متامفتامین ظرف چند دقیقه به وجود می‌آید، یعنی آن که آثار خوشایند آن قبل از آنکه غلظت ماده در خون کاهش یابد از بین می‌رود، فرد مصرف‌کننده سعی می‌کند تا به مصرف مکرر و در فواصل کوتاه خود را در حالت «سرحالی» نگه دارد.

علائم مصرف:

1- گشادی مردمک چشم

2- تعرق

3- بر افروختگی و قرمزی پوست

4- خشکی دهان

5- لرز

6- افزایش انرژی یا بیش‌فعالی

7- تشویش ذهن

عوارض جسمانی ناشی از مصرف شیشه

مصرف این مواد می‌تواند سبب مشکلات متعددی شود که عبارتند از:

1- افزایش ضربان قلب

2- ضربان نامنظم قلب

3- افزایش فشار خون

4- صدمه دیدن رگ‌های مغزی ناشی از سکته مغزی

5- افزایش دمای بدن و تشنج

6- شیشه بدن را تحریک می‌کند تا وضعیت مشابهی از انگیزش احساسات به وجود آورد و این کار را با فریب دادن مغز برای تولید و آزاد سازی بیشتر مواد شیمیایی محرک انجام می‌دهد.

7- با تأثیرگذاری بر روی نوار اپی نفرین آهنگ طبیعی خواب را به دست می‌گیرد و باعث احساسی می‌شود که به طور طبیعی در بدن به هنگام صبح وجود دارد.

 

ویدیو مرتبط :
آخر عاقبت مصرف مواد مخدر از زبان زن مصرف کننده شیشه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چگونه هپاتیت A را تشخیص دهیم؟

علایم بیماری

افراد مبتلا به هپاتیت همیشه تمامی علایم بیماری را نشان نمی‌دهند. برای مثال کودکان هیچ نشانه‌ای از آلودگی ندارند. در حالی که در نوجوانان و بزرگسالان علایم بیماری دیده می‌شود. این علایم عبارتند از: زردی پوست و سفیدی چشمها ، احساس خستگی و کوفتگی ، درد در ناحیه بالا و طرف راست شکم ، کاهش اشتها و وزن ، تب ، تهوع ، اسهال ، استفراغ ، درد مفاصل ، تیره شدن رنگ ادرار و بی‌رنگ شدن مدفوع.

هپاتیت A باعث افزایش میزان آنزیمهای کبدی می‌شود، فعالیت دستگاه ایمنی بدن افزایش می‌یابد. علایم بیماری 4 - 2 هفته بعد از شروع آلودگی بروز می‌کند. این علایم گاهی از یک هفته تا یک ماه بعد نیز خود را نشان می‌دهند. 15 درصد مردان 9 - 6 هفته بعد از آلودگی علایم را نشان می‌دهند و حدود یک درصد افراد علایم بیماری را خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند و به ندرت این بیماری باعث از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

چگونگی تشخیص هپاتیتA

بهترین راه تشخیص بیماری ، آزمایش خون است. در این آزمایشها ، دو نوع آنتی بادی برای ویروس مشخص می‌شود. آنتی بادی ایمونوگلوبولین M که 10 - 5 روز قبل از ظاهر شدن علایم بوسیله دستگاه ایمنی ساخته می‌شود و کمتر از 6 ماه ناپدید می‌شود. و آنتی بادی ایمونوگلوبولین G که جایگزین آنتی‌بادی اول می‌شود و بدن را در مقابل آلودگی نسبت به HAV ایمن می‌کند و مصونیت بوجود می‌آورد.

تفسیر نتایج حاصل از آزمایش خون

اگر آزمایش خون شخص نسبت به آنتی بادیهای ایمونوگلوبولین G و M هر دو منفی باشد، او هرگز به ویروس آلوده نشده و می‌تواند واکسن بزند.

اگر در آزمایش خون شخص ایمونوگلوبولین M مثبت باشد. آلودگی HAV وجود و ممکن است تا 6 ماه دیگر بهبود یابد یا وضعیت بیمار بدتر شود.

اگر ایمونوگلوبولین M منفی و ایمونوگلوبوین G مثبت باشد، شخص از طریق ویروس یا واکسن آلوده شده و برای همیشه ایمن شده است.

ارتباط بین HIV (ایدز) و HAV

افرادی که به ایدز مبتلا هستند بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت A هستند. در این افراد دوره ابتلا به بیماری و بروز علایم و بهبودی کامل طولانی‌تر است. در افراد مبتلا به ایدز چون داروهای ضد HIV به کبد آسیب می‌رسانند علایم بیماری هپاتیت A بیشتر بروز می‌کند. در حقیقت لازم است با مشورت با پزشک ، داروها را قطع کنند تا آنزیمهای کبدی به حد طبیعی باز گردند.

چگونگی درمان

درمان معمول بیماری ، استراحت است. اگر شخص اسهال و استفراغ دارد می‌تواند از مایعات استفاده کند. اگر چه بهترین راه ، مراجعه به پزشک است ولی می‌توان از ایبوپروفن یا مسکنهای دیگر برای مهار نشانه‌های بیماری استفاده کرد. اگر فکر می‌کنید، اخیرا ویروش هپاتیت به بدن شما منتقل شده است، گاماگلوبولین تزریق کنید. به شرط آنکه بیشتر از 6 - 2 هفته از ورود ویروس نگذشته باشد.

چگونگی پیشگیری از بیماری

بهترین راه واکسیناسیون است دو نوع واکسن برای این بیماری وجود دارد. VAQTH و HAVRIX. اثرات جانبی این واکسنها خیلی خفیف است و علایمی شبیه سرماخوردگی و درد در ناحیه واکسن می‌باشد. می‌توان از یک واکسن ترکیبی برای هپاتیت B و A استفاده کرد.(TWIRIX) این واکسن بسیار موثر است بطوری که 99 درصد افراد واکسینه شده دیر به بیماری مبتلا نمی‌شوند. چون در افراد مبتلا به ایدز دستگاه ایمنی تخریب شده است. بعد از واکسیناسیون دوباره به هپاتیت A مبتلا می‌شوند. بهتر است موقعی که تعداد CD4 در محدوده طبیعی است، واکسن تزریق شود.