مرتضی نبوی: خاتمی در برزخ درون ساختار بودن و حمایت از ساختار شکنان است/ نامزدی هاشمی منتفی نیست

مرتضی نبوی: خاتمی در برزخ درون ساختار بودن و حمایت از ساختار شکنان است/ نامزدی هاشمی منتفی نیست

وقتی هم عضو کابینه میرحسین موسوی بوده باشی و هم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، موضعت نسبت به روسای آن کابینه و این مجمع، از سر شناخت خواهد بود.

 

مرتضی نبوی از چنین ویژگیای برخوردار است. او بی آنکه از موسوی نامی ببرد، وی را به دلیل حواشی انتخابات 88 «ساختار شکن» میخواند اما به دقت و با احترام از هاشمی نام میبرد. «پیگیری اعتراض بر اساس قانون اساسی» نسخهای است که او برای حل مسائل آن سال میپیچد.

نسخهای که بر اساس آن پیشنهادی در همان سال به همراه ولایتی، عسگراولادی و حدادعادل به آیتالله هاشمیرفسنجانی ارائه دادهاند اما به آن توجهی نشده است و تمایلی هم به تشریح جزئیاتش ندارد. «توبه بکنند یا نکنند به خودشان مربوط است» و «من مسئول محاکمه کردن آنها نیستم» هم واکنشهای وی نسبت به نسخههایی است که دیگران برای عاقبت دو نامزد مغلوب انتخابات ریاست جمهوری گذشته میپیچند.

اگرچه با تحفظ سخن میگوید و اصرا دارد که نسبت به اشخاص صحبت نکند، اما نامزدی هاشمی در انتخابات سال 84 را «اشتباه» میداند. اشتباهی که از نظر او بعید است از سوی خاتمی تکرار شود اما نامزدی دوباره هاشمی را هم «منتفی» نمیکند.

مدیر مسئول روزنامه رسالت، در دفتر «مرکز پژوهشی مطالعات راهبردی توسعه» که پیش از آن دفتر «موسسه فرهنگی هنری یاس» بود و همچنان نیز فصلنامه علمی ترویجی «راهبرد یاس» را منتشر میکند؛ میزبان ما بود. دفتری در همسایگی روزنامه حزب الله، موسسه رسانهای عاشورا و دفتر مطالعات هنری بشارت.

 بخش نخست گفتوگوی مذکور را با اشاره به عضویت وی در مجمع تشخیص مصلحت نظام، در ادامه بخوانید: 

مجمع تشخیص مصلحت نظام به جهت اعضایی از جناحین مختلف سیاسی، مجمع منحصر به فردی است. برخی اعضا اختلاف نظرهای سیاسی پررنگی با یکدیگر بیرون از مجمع تشخیص مصلحت دارند، وقتی دور میز مجمع گرد هم جمع میشوید.

این اختلاف نظرها را چه میکنید؟ ادامه مییابد یا غلبه مسائل کارشناسی، مهلت مباحثه سیاسی را به اعضا نمی دهد؟ بر اساس تجربه چند دوره حضورم در مجمع تشخیص مصلحت نظام باید بگویم که حضور دیدگاههای مختلف در مجمع، یک فرصت است. چون فضای مجمع مثل مجلس نیست که تریبون آن باز باشد، اعضا نظراتشان را صراحتا اعلام کرده و با موضوعاتی مخالفت یا موافقت میکنند. روح حاکم بر مجمع این است که همه واقعا به دنبال مصلحت نظام، مردم و کشور هستند.

گاهی ممکن است بحثی طولانی شود و نهایتا پخته شود تا از درون آن نوعی وفاق جمعی و اجماع نظر ایجاد شود و به مصلحت نظام برسیم. همانطور که از اسم این مجمع انتظار میرود. اتفاق هم افتاده که کسانی از جریانات سیاسی مختلف، در موردی با یکدیگر اتفاق نظر بیابند. چون واقعیت این است که مباحث ما در مجمع بر اساس تشخیص مصلحت است. 

در جلسات مجلس شورای اسلامی، علی رغم اینکه مذاکرات به صورت علنی پخش میشود، گاهی مباحث آنقدر بالا میگیرد که کار به مشاجره لفظی و حتی در مجالس سه دوره اول، به زد و خورد فیزیکی میکشید. فضا در جلسات مجمع که تماما غیرعلنی است، چقدر شبیه مجلس است؟

فضای مجمع، شبیه حوزههای علمیه است که مباحثی شبیه بحثهای طلبگی مطرح میشود؛ اما با حفظ حرمتها. افراد هم خیلی راحت نظراتشان را با صراحت میگویند و به سمت یک جمع بندی میروند. 

پیش آمده که در حاشیه جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام با اعضای دیگر که از جناح مقابل شما هستند؛ بحث سیاسی هم داشته باشید؟

 پیش آمده، اما این کار غلبه بر کارهایمان در مجمع ندارد. معمولا در خود جلسات مجمع بحثهایی مطرح میشود. روابط ما با عموم اعضا، روابط صمیمی است و مشکلی برای صحبت با هم در مسائل مختلف ولو در مواردی که اختلاف نظر زیادی داریم؛ وجود ندارد. 

چندی پیش در مصاحبهای که با آقای عارف داشتم، ایشان گفتند که مسائل حساس کشور نظیر آنچه که در سال 88 پس از انتخابات رخ داد، باید در جمعی با حضور بزرگان و ریش سفیدان نظام حل و فصل شود. همان جا به ایشان گفتم که چنین جمعی در مجمع تشخیص مصلحت نظام وجود دارد. چهرههایی همچون شما آقایان ولایتی، هاشمی، عسگراولادی، حدادعادل از یکسو و آقایان عارف و انصاری از سوی دیگر حضور دارند. چرا این نوع مسائل را نه به عنوان یک دستور کار بلکه برای کمک به رفع آنها، در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی نمیکنید؟ 

بررسی برخی مسائل به دلیل اینکه ممکن است بار سیاسی برای مجمع داشته باشد و از آنجا که جزء شرح وظایف مجمع نیست، در مورد آنها یک تحفظی وجود داردتا اینگونه نباشد که اختلافات جریانات سیاسی در دستور کار مجمع قرار بگیرد. همچنین از آنجا که وظایف و ماموریتهای مجمع تشخیص در قانون اساسی برشمرده شده، این نوع مسائل دیگر در دستور کارش نیست. 

آقایان که همگی سر ساعت جلسات نمیآیند و سر ساعت هم نمیروند!

{با خنده} چرا همین طور است تقریبا.  

بالاخره قبل و بعد از جلسات فرصت گپ و گفت پیش می آید، این طور نیست؟

همانطور که گفتم «تحفظی» هم از سوی مجمع و هم از سوی اعضا وجود دارد تا وقت مجمع به وظایفی که برایش در نظر گرفته شده صرف شود. گاهی مسائل مهم در کشور به عنوان «پیش از دستور» قبل از رسمی شدن جلسات مطرح میشود و مسئول آن موضوع برای اعضا گزارش میدهد. اعضا هم سوالاتشان را مطرح میکنند تا در جریان قرار بگیرند. مثل مذاکرات هستهای که با حضور آقای جلیلی بررسی میشود و او در قبال سوالات اعضای مجمع، توضیحاتی میدهد قبلا آقایان آقازاده یا روحانی چنین گزارشهایی میدادند. 

خود شما پس از مسائل 88 صحبتی با اعضای مجمع تشخیص اعم از اعضای منتسب به جناح خودتان یا جناح مقابل داشتهاید تا موضوع ریش سفیدانه حل شود؟ 

بعد از انتخابات سال 88 من به همراه چند تن از اعضای مجمع تلاشهایی را در جمع 4-5 نفرهای کردیم و جلساتی را خارج از مجمع با جناب آقای هاشمی داشتیم. پیشنهادهایی را مطرح کردیم که مورد قبول قرار نگرفت و به جایی نرسید. 

کدام یک از آقایان عضو مجمع همراه شما بودند؟

حالا اینها دیگر لازم نیست مطرح شود. بنده با آقایان ولایتی، حدادعادل و عسگراولادی بودیم. 

پیشنهادی که مورد توجه آقای هاشمی قرار نگرفت را هم میشود بفرمایید؟

نه.

 خود شما چه پیشنهادی برای حل مسائل پس از انتخابات 88 دارید؟ در حالی به انتخابات سال 92 نزدیک میشویم که از چند ماه قبل از آن، برخی فتنه 92 را پیش بینی میکنند. چطور میتوان از تکرار حوادث سال 88 پیشگیری کرد؟ 

با توجه به اینکه نظام ما تجربه فتنه 88 را دارد، در این مقطع دیگر دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی ما غافلگیر نمیشوند. در سال 88 این پدیده جدید بود و به نوعی این دستگاهها غافلگیر شدند و آن مسائل پیش آمد.

به نظر میآید که راه حل کلی همین است که فعالان سیاسی بپذیرند که در چارچوب قانون اساسی فعالیت و حرکت کنند و نه خارج از آن و سراغ شیوههای ساختار شکنانه نروند و بنایشان بر این نباشد که خارج از چارچوب قانون اساسی و دیگر قوانین چیزی را بر نظام تحمیل کنند. پذیرش ساختارهای قانون اساسی و به رسمیت شناختن آنها به گونهای که اگر اعتراضی هم هست از طریق همین ساختارها پیگیری شود تا ما را به نتیجه برساند و مانع از آن شود که با فتنه و ناهنجاریها مواجه باشیم. عدم پذیرش این موارد هم برای آن جریان سیاسی که نمیپذیرد و ساختار شکنی می کند هزینه دارد و هم برای مردم و نظام. 

هیچ نظامی، ساختار شکنی را نمی پذیرد و تسلیم بی قانونی نمیشود. چون آن موقع «آغاز هرج و مرج» خواهد بود. با این مساله در فتنه 88 مواجه بودیم. یک جریان سیاسی معترض به نتایج انتخابات بود و ادعاهایی داشت ولی میخواست آن را از طریق غیرقانونی و کف خیابان حل کند. آن هم با شیوههایی که اخیرا از طرف «طرفداران دموکراسی غربی» طراحی شده و «انقلابرنگی» نامیده میشود. 

من قبلا هم گفتهام که انقلابهای رنگی کودتایی علیه «حذف دموکراسی» است که غرب به عنوان ارزش برتر روی آن خیلی تاکید داشت. یعنی وقتی نتیجه انتخابات به ذائقه غرب خوش نمیآید و کسانی در انتخابات رای می آوردند که در جهت منافع آنها نیستند؛ آنها متقابلا از کسانی که به نتیجه انتخابات قانونی، اعتراضهای غیرقانونی دارند حمایت می کنند و با حضور در خیابانها میخواهند که نتیجه را بر هم بزنند ونظام را تسلیم کنند تا یک امر غیرقانونی را بپذیرد.

 

چهار سال از آن زمان گذشته است اما همچنان شاهد اختلاف نظرهای چهرههای مختلف سیاسی درباره سرنوشت جریان اصلاح طلب و سران آن هستیم. خود شما قبلا گفته بودید که سران فتنه باید توبه کنند. اما چهرههایی همچون آقایان مطهری و افروغ معتقدند که طرف مقابل یعنی آقای احمدینژاد هم باید پاسخگوی برخی رفتارهای خود از جمله خس و خاشاک خواندن حامیان رقیب باشند. کسانی همچون آقای عسگراولادی هم بر آنند تا با اندکی تساهل و تسامح مساله را حل کنند. شما فکر می کنید چطور میتوان این مساله را حل کرد؟ 

من راه حل این مسائل را اعلام کردم. آن هم این بود که بپذیریم اختلافات و اعتراضات از طریق ساختارهای قانونی حل شود. اگر همان زمان به نصیحتهای مقام معظم رهبری گوش میدادند و از مهلتی که برای بررسی مجدد به شورای نگهبان داده شد، استفاده میشد؛ این اتفاقات رخ نمی داد. در دوره بازبینی شورای نگهبان در مرحلهای کاندیداهای معترض پذیرفتند که همه فهرست اعتراضاتشان مورد بررسی قرار بگیرد، اما وقتی نتیجه را نپذیرفتند؛ طبعا چنین مسائلی پیش آمد. الان هم فکر میکنم راه حل همان است. 

چیزی که نظام را سرپا نگه میدارد این است که بپذیریم قانون اجرا شود و مشکلات و اعتراضاتمان را در چارچوب قانون پیگیری کنیم. این یعنی در چارچوب نظام حرکت کردن، ساختار را قبول داشتن و دنبال ساختار شکنی نبودن. این اصل در هر زمانی باقی است. شما از اشخاصی اسم بردید که به نظرم مواضعشان شخصی است ولی چیزی که در مجموع مطرح است همین است که یک جریان سیاسی اگر اعتراضی دارد باید اعتراضاتش را با پذیرش اصول قانون اساسی و از طریق ساختارهای قانونی دنبال کند. 

 

آنچه گفتید مربوط به سال 88 بود. الان دو نامزد مغلوب آن انتخابات که سران فتنه خوانده میشوند باید چه بکنند؟ محاکمه شوند یا توبه کنند؟ 

توبه کنند یا نکنند، به خودشان مربوط است. ما در مقام تعیین تکلیف برای اشخاص نیستیم. اما اگر نپذیرند که اعتراضاتشان را از مسیر قانونی پیگیری کنند، اعتراضاتشان هم پذیرفته نخواهد شد. 

نفرمودید که آیا برای این آقایان باید دادگاهی تشکیل شود؟ 

من مسئول این کار نیستم. اگر مصلحت این دیده میشد که قانون شکنیها و ساختار شکنیهای این افراد در دادگاه بررسی میشد؛ شاید شرایط دیگری بوجود میآمد. اما اینکه مسئولین این امر با توجه به مجموع مصالحی که مطرح است در این مقام هستند یا به همین صورت وضعیت ادامه مییابد، بستگی به نظر من ندارد. 

برخی معتقدند که پس از مسائل سال 88، اصلاح طلبان برای حضور مجدد در عرصه انتخابات با یک پارادوکسی مواجهند. از یکسو اگر معترض انتخابات قبل و مدعی تقلب باشند، پس نباید در عرصه حضور بیابند و اگر میخواهند در عرصه باشند، پس تکلیف ادعاهای گذشتهشان چه میشود؟ برخی برای فرار از این پارادوکس، اصلاح طلبان را طبقه بندی می کنند و از اصلاح طلبان تندرو و معتدل نام میبرند و میگویند که معتدلین باز هم میتوانند در انتخابات حضور یابند. نظر شما در این باره چیست؟ 

بنده هم معتقدم که اگر به واقعیت مراجعه کنیم باید قائل به تفکیک میان اصلاح طلبان باشیم. در درون اصلاح طلبان که پایگاه اجتماعی داشتند، سه طیف را نسبت به انتخابات سال 92 می بینیم. دسته اول همچنان مدعی تقلب هستند که قاعدتا در این مقطع طرفدار تحریم انتخابات و عدم شرکت هستند. این کارشان هم با ادعاهای سال 88 هماهنگ میشود. وقتی آنها بر این ادعا باقی هستند جایی هم برای مشارکتشان در انتخابات باقی نمیماند. دسته سوم هم در آن زمان قائل به تقلب نبودند و هم در این زمان قبول دارند که در چارچوب قانون حرکت کنند. اینها در انتخابات مجلس نهم شرکت کردند و در سایر مسائل نظراتشان را مطرح کردند که قائل به تقلب و تحریم انتخابات نیستند. برخی احزابی که در چارچوب اصلاح طلبی تعریف می شوند، اینگونه عمل کردند و در انتخابات 92 هم با همین منوال حضور خواهند داشت. 

 

 

گفتید سه دسته اما یکی را جا انداختید.

 نه، دسته اول و سوم یعنی دو طرف طیف را خدمتتان گفتم. الان هم دسته دوم را عرض میکنم. دسته دوم کسانی هستند که به تعبیر من در «برزخ» قرار دارند. یعنی از یک طرف ادعای تقلب را قبول ندارند و با ساختار شکنی می خواهند مرزبندی داشته باشند و مدعی هستند که در چارچوب قانون اساسی حرکت کنند؛ اما از آن طرف با ساختار شکنان مرز بندی نمیکنند. یعنی نه تنها مرز بندی نمیکنند بلکه به نوعی از آنها حمایت هم می کنند و خواستار آن هستند که مجازاتهای قانونی درباره آن طیف ساختار شکن لغو شود و حصر آقایانی که در انتخابات 88 کاندیدا بودند، برداشته شود. مواضع این طیف دوپهلو است و به تعبیر من «در برزخ»اند که هم میخواهند درون ساختار تعریف شوند و هم از ساختار شکنها حمایت کنند. 

چهرههایی از این سه طیف را معرفی میکنید تا بیشتر با طبقه بندی اصلاح طلبان از منظر شما آشنا شویم؟ 

طیف اول که مشخص است. برخی از آنها همچنان گرفتارند و مشمول مجازاتهای قانونیاند و نیازی نیست از آنها نام ببریم. طیف سوم هم نظیر حزب مردم سالاری و امثال آن هستند که مواضعشان را صریح بیان می کنند و برخی چهرههای شاخصی که اظهار می کنند اعتقادی به تقلب در سال 88 ندارند. طیف دوم هم شامل شخصیتهایی همچون آقای خاتمی رئیس جمهور سابق هستند. 

تکلیف طیف سوم که مشخص است و میتوانند در انتخابات شرکت کنند. طیف اول هم که تحریمی هستند. نظرتان درباره نحوه حضور انتخاباتی طیف دوم چیست؟ آنها هم میتوانند در انتخابات سال 92 حضور داشته باشند؟ 

اینکه طیف سوم میتوانند در انتخابات شرکت کنند، تعیین تکلیف بنده نیست. منظور این است که خودشان پذیرفتهاند در چارچوب قانون عمل کنند و بر این اساس میتوانند در انتخابات نیز حضور داشته باشند. اما برداشتم در مورد طیف دوم این است که باید موضعشان را شفاف بیان کنند. شرط حرکت سیاسی این است که قبول داشته باشند که درون ساختارند و با ساختار شکنها مرز بندی داشته باشند. وقتی کسانی با ساختار شکنها مرزبندی ندارند و به نوعی آنها را تایید و حمایت می کنند، یعنی عملکردشان شفاف نیست و مردم هم نمی توانند تکلیفشان را با آنها روشن کنند. 

مشخصا چون این روزها احتمال نامزدی آقای خاتمی مطرح است، به نظرتان ایشان میتوانند کاندیدای مورد وثوقی برای انتخابات بعد باشند و اساسا امکان تایید صلاحیتشان وجود دارد؟ 

مسئولیت این مساله با من نیست. من هم نظرم را گفتم که فتنه 88 محکی است تا افراد به مردم اعلام کنند که درون ساختار هستیم. برای اثبات این حرفشان هم باید با ساختار شکنها مرزبندی کنند. چون آن مسائل خیلی برای نظام هزینه ایجاد کرد و ما دستاوردهایی را از دست دادیم و خسارتهای زیادی را برای نظام داشتیم.

 از میان اصلاح طلبان، چهرههایی همچون آقایان عارف، شریعتمداری، نجفی، جهانگیری، سعیدی کیا و ... برای کاندیداتوری در انتخابات بعد مطرح هستند. شما این آقایان را در کدام یک از سه طیف اصلاح طلب میدانید؟ 

من فکر می کنم همه کسانی که به نوعی آرم اصلاح طلبی دارند، ضرورتا باید در این مقطع به طور شفاف با فتنه و اصحاب آن مرزبندی داشته باشند و اعلام کنند اعتقادی به تقلب در انتخابات 88 ندارند. 

انتخابات بعد را چند قطبی میبینید؟

 اگرچه در آستانه این انتخابات به نوعی با تکثر روبرو هستیم اما همچنان فکر میکنم که احتمال دارد رقابت اصلی بین دو جریان اصولگرا باشد. یعنی با وجود حضور کاندیداهای متعدد که برخی از آنها مثل آقای محسن رضایی مستقل هستند و برخی چهرههای اصلاح طلب نیز در انتخابات هستند؛ رقابت اصلی بین دو کاندیدای اصولگرا خواهد بود. ضمن اینکه فکر نمیکنم چهره حداکثری در میان نامزدهای اصلاح طلب داشته باشیم که مورد اجماع این طیف باشد. بعید است که آنها با چهره حداکثری به عرصه رقابت بیایند. 

یعنی احتمال نامزدی آقای خاتمی را بعید میدانید؟

بله. به نظرم ایشان اهل چنین ریسکی نیست. کسی که 8 سال رئیسجمهور بوده بعید است که دوباره بخواهد شانسش را در این عرصه امتحان کند. 

اما آقای هاشمی این کار را کردند.

بله. ما همان موقع هم گفتیم که کار ایشان اشتباه است. نتیجهاش را هم که دیدید. فکر میکنم آقای خاتمی اشتباه آقای هاشمی را تکرار نمیکند. 

گفتید رقابت اصلی در انتخابات آتی میان دو جریان اصولگرایی است و دو نامزد اصلی در این جریان خواهید داشت. منظورتان دقیقا چه جریاناتی از اصولگرایان است؟ 

یکی جریان موسوم به جبهه پایداری که رهبری معنوی آنها با آیتالله مصباح یزدی است و طیف دوم دیگرانی که رهبران معنوی آنها آیتالله مهدوی کنی است. 

 

جریان نزدیک به دولت چطور؟ آنها را از مستقلین میدانید؟ 

نه. این دولت تا کنون هیچ حزبی به صورت رسمی تاسیس نکرده است. در زمان آقای هاشمی حزب کارگزاران سازندگی از سوی دولت ایجاد شد و در زمان آقای خاتمی هم حزب مشارکت را داشتیم. برای انتخابات مجلس هشتم یک طیف موسوم به رایحه خوش بود که یکی از اضلاع جبهه متحد را در کنار جبهه پیروان و ایثارگرایان و رهپویان، تشکیل می داد. از دل رایحه خوش، جبهه پایداری درآمد. یعنی کسانی که انتقاداتی نسبت به حامیان دولت داشتند.این دولت چون حزب ندارد قاعدتا کمی سخت است که فکر کنیم رئیس جمهور و یا دولت مجری انتخابات بخواهد کاندیدای رسمی داشته باشد. 

واقعا این طور فکر میکنید؟

پس این همه تکرار عبارت «زنده باد بهار» از سوی رئیس جمهور که برخی آن را حمایت از نامزدی آقای مشایی می دانند، چیست؟ خب درباره آن هم توضیحاتی دادهاند که منظورشان از بهار «امام زمان (عج)» است. باید کمی در این باره صبر کنیم. 

شما این توضیح را باور میکنید؟

ما بنا را بر این میگذاریم که افراد اگر حرفی میزنند آن را باور دارند. {با خنده} وگرنه طرفدار نشر اکاذیب میشویم! در ذهن من بعید است که رئیس جمهور و دولت رسما کاندیدایی برای انتخابات بعد داشته باشند و بخواهند از او حمایت کنند. این موضوع با کار و ماموریت آنها که اجرای انتخابات است، در تناقض است. 

و اگر حمایتشان از آقای مشایی یا معرفی یک نامزد از سوی دولت جدیتر شود، چطور؟ 

آن دیگر به من مربوط نیست. بررسی صلاحیت کاندیداها مسئول خاص خودش را دارد که به وظایفشان عمل می کنند. دولت مجری انتخابات است و شورای نگهبان ناظر بر انتخابات خواهد بود. خیلی جور در نمیآید که مجری نامزدی برای انتخابات داشته باشد و بر آن اصرار کند تا در مقابل ناظر قرار بگیرد. 

چنین رویاروییای را میان دولت با شورای نگهبان در امر انتخایات نداشتهایم اما در مورد اجرای برخی قوانین و نظرات قانونی شورای نگهبان دیدهایم که گاهی دولت در مقابل این شورا قرار گرفته است.

انشالله که این بار چنین رویاروییای نخواهیم داشت. 

انشاالله. در مورد دو جریان اصولگرا که گفتید رقابت اصلی میان آنها است؛ در حال حاضر شاهد تعدد نامزد در هر دو جریان هستیم و حتی نامزدهای مستقل اصولگرا نیز حضور دارند. در انتخابات سال84 نیز شاهد تعدد نامزدهای اصولگرایان -البته کمتر از تعداد نامزدهای کنونی این طیف در سال جاری- بودیم که منجر به دو مرحلهای شدن انتخابات شد. آیا این تعدد در انتخابات 92 ممکن است به سمت وحدت پیش برود؟ 

فرق این دوره با سال 84 این است که در آن دور رقابت بین اشخاص بود اما الان با ائتلافها در جریان اصولگرا روبرو هستیم. اینگونه که از اظهار نظرها میشنویم اینها دنبال ائتلاف حداکثری و یافتن یک کاندیدا از میان آنها هستند. پس روند کار کمی پیشرفته تر از سال 84 است که ائتلاف 3 نفره یا ائتلاف 3+2 به جای افراد منفرد وارد عرصه شدهاند. پس یک عزمی برای رسیدن به وحدت هست که یک تیمی خودش را برای جلب اعتماد مردم عرضه کند تا یک نفر کاندیدای ریاست جمهوری شود و بقیه در کابینه اش او را همراهی کنند. 

البته در سال 84 هم چنین عزمی در قالب شورای هماهنگی نیروهای انقلاب وجود داشت.

بله ولی این شورا موفق نشد که بین 5 کاندیدایی که مطرح کرد، وحدت ایجاد کند.اضلاع شورای هماهنگی نهایتا نتوانستند به توافق برسند، مدیریت آن هم به هم خورد و افراد به صورت مستقل وارد عرصه شدند. 

خود شما فکر میکنید چه چهرههایی از سوی هر دو طیف جریان اصولگرا که نام بردید، هم مقبولیت و هم کارآمدی بیشتری برای احراز پست ریاست جمهوری دارند؟در این مورد من از پیش گویی قاصرم. احتمال نامزدی آقایان هاشمی رفسنجانی، ناطق نوری و حسن روحانی را چقدر جدی میدانید؟

آقای روحانی که اعلام آمادگی کردهاند. آقای ناطق نوری هم منتفی است اما آقای هاشمی منتفی نیست. 

منتفی نیست یعنی حضورشان قرین به واقعیت است؟ 

همینی که عرض کردم، یعنی یک احتمال خیلی ضعیفی را باید در نظر بگیریم. گرچه شرایط سنی و جسمی ایشان خیلی اقتضای این کار را ندارد. بعلاوه اینکه ایشان 8 سال رئیس جمهوربوده و تجربه انتخابات 84 را هم دارد.

 آقایان هاشمی و روحانی اگرچه عضو جامعه روحانیت مبارز هستند اما اگر نامزد انتخابات شوند، شما آنها را در رده نامزدهای اصولگرا میدانید یا اصلاح طلب؟ 

آقای هاشمی همیشه سعی داشته که خودش را فراجناحی مطرح کند. دولت وحدت ملی را هم که مطرح می کند بر اساس نمونه هایی است که در دولت خودش وجود داشت. همین که استاندارها و وزرایش هم از جریان چپ بودند و هم از جریان راست. آقای روحانی هم شخصیتش به گونهای است که برخی اصلاح طلبان او را اصولگرا و برخی اصولگرایان او را اصلاح طلب میدانند.

 به نظر شما مهمترین معضلی که دولت بعد با آن روبرو خواهد بود، چه معضلی است؟

 موضوع دهه چهارم انقلاب مساله پیشرفت و عدالت است. ما در زمینه های مختلفی پیشرفت کردهایم اما همچنان مسائل اقتصادی مورد توجه مسولین و مردم است و به نوعی پاشنه آَشیل است. چون اقتصاد ما رانتی و نفتی است و تا زمانی که از آن بیرون بیاییم، این اقتصاد میتواند برای ما مشکل ساز باشد. 

با این حساب می توان تصور کرد که با توجه به تعدد نامزدهای اقتصاددان، دولت بعدی از آن اقتصادیون باشد؟

یکی از مشکلات اقتصادی ما بحث مدیریت است. ما مشکل منابع، نیروی انسانی و نظریه و سیاست کلی و راهبرد نداریم. مدیریت و تدبیر خیلی مهم است.

نمی خواهم بگویم که یک اقتصاددان نباید رئیسجمهور شود بلکه می گویم یک انسان مدیر و اهل تدبیر می تواند از کارشناسان مجرب اقتصادی استفاده کند و یک بسته جامع اقتصادی داشته باشد و بر اساس سلیقه شخصی خودش تصمیم نگیرد و با استفاده از مشاوران، بسته منطبق با سیاستهای کل نظام همچون سیاستهای اصل 44 و سند چشم انداز و .. داشته باشد. در همین دولت هم برخی از این مسائل در همین چارچوب مطرح بود مثل قانون هدفمندی یارانهها. 

اگرچه گفتید به عنوان عضو جامعه مهندسین با ما مصاحبه نمی کنید اما یک سوال مرتبط با این حزب میتوانم بپرسم؟

{باخنده} شما می توانید بپرسید، ولی این حق را هم برای من قائل باشید که جواب ندهم. 

بله شما محق هستید. می خواستم نظرتان را راجع به کاندیداتوری آقای باهنر بپرسم.

در اینباره اظهار نظر نمیکنم. 

اگر اعضای ائتلاف 3 نفره و 5 نفره تنها نامزدهای انتخابات 92 باشند، شما به کدام یک رای می دهید؟

فعلا تصمیم نگرفتهام.

خبرآنلاین

 

ویدیو مرتبط :
کنترل و نظارت طراحی ساختار سازمانی (1) تمرکز و عدم تمرکز نگرش سیستمی ساختار سازم

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نامزدی هاشمی در انتخابات ریاست‌جمهوری منتفی است

فلاحیان: نامزدی هاشمی در انتخابات ریاست‌جمهوری منتفی است

عضو مجلس خبرگان رهبری درباره کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری، گفت: براساس رایزنی‌های صورت گرفته کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری منتفی است.

 

 

علی فلاحیان گفت: افرادی که خود را برای نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری آماده می‌کنند کلی‌گویی نکنند و برنامه‌های خود را با ذکر جزئیات برای افکارعمومی تشریح کنند تا مردم این‌بار با بررسی مورد به مورد برنامه‌های ارائه شده، نامزد اصلح را برگزینند.

عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری برای طرح شعار مصداق و تعریف بیاورند و توضیح دهند که مثلا پرداخت پول به مردم عدالت است یا اینکه اعتبارات صرف تولید و اشتغال شود مسئله عدالت تحقق پیدا می‌کند. 

پرداخت یارانه نقدی به مردم عدالت نیست

فلاحیان ادامه داد: پرداخت یارانه‌ها منجر به افزایش نقدینگی در جامعه شد و مردم از این مسئله زیان دیدند، پس پرداخت یارانه نقدی عدالت نیست.

وی در بخش دیگری از سخنان خود تحلیلی از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ارائه و برنامه کاندیداها را مورد بررسی قرار داد و گفت: زمانی که اوباما بر سر کار آمد، قیمت یک گالن بنزین ۲ دلار بود اما در حال حاضر قیمت آن به بیش از ۴ دلار رسیده است و این یکی از ضعف‌های دولت اوباما است، هر چند که وی توضیح داد تقاضا برای بنزین در دوره قبل از ریاست جمهوری وی پایین بوده، اما الان با بهتر شدن اوضاع اقتصادی مردم تقاضا برای بنزین افزایش یافته است.

اوباما از رامنی جلوتر است

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: اوباما چون طرفدار طبقه متوسط به پایین آمریکا است، تاکنون از رقیب خود جلوتر است و با توجه به اینکه رقیب وی رامنی هم تحلیل‌های غیرواقعی زیاد می‌کند و می‌گوید ۱۲ میلیون شغل ایجاد می‌کند، مردم به او اعتماد ندارند.

وی با بیان اینکه واشنگتن بداند الان زمانه‌ای نیست که بتوانند کشوری را با تحریم از پا درآورند، افزود: اوباما برای موفقیت بیشتر در انتخابات باید به اهداف و قول‌هایی که به مردم داده عمل کند و سیاست‌هایش را درباره خاورمیانه تغییر دهد و بداند که اساساً اعمال تحریم‌های ضد ایرانی نتیجه‌ای جز ایجاد مشکل برای آمریکا ندارد.

زمان دولت سازندگی ایجاد مشکل در فروش نفت را پیش‌بینی می‌کردم

فلاحیان درخصوص حمایت از صنایع مادر و جنگ اقتصادی و راهکارهای مقابله با آن، گفت: در دورانی که من وزیر اطلاعات دولت سازندگی بودم این هشدار را دادم که اصولاً خام فروشی نفت خوب نیست و ممکن است در آینده دچار مشکل فروش نفت شویم، از این‌رو پیشنهاد ایجاد ۱۵ پالایشگاه را دادم که برخی اعضای کابینه با تاسیس تمام این پالایشگاه‌ها به دلیل احتمال جنگ دوباره مخالفت کردند.

عضو مجلس خبرگان رهبری، افزایش بهای ارز را به نفع صادرات دانست و گفت: باید به هر نحوی از صادرکنندگان حمایت و مزیت‌هایی برای افزایش صادرات ایجاد کرد چرا که صادرات به هر نحوی در حال حاضر به صرفه است.

صحبت درباره نامزد شدنم در انتخابات زود است

وزیر اطلاعات دولت سازندگی در ادامه درباره کاندیداتوری خویش در انتخابات ریاست جمهوری تصریح کرد: صحبت کردن در این‌باره زود است./خانه ملت