انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
مراجعه به وکیل، چقدر آب می خورد؟
سال 85 قوه قضاییه تعرفه های جدید وکالت را ابلاغ کرد که به گفته وکلا در بسیاری از خدمات، فرقی ناچیز با تعرفه های قبلی داشت.
بر اساس تعرفه های قبل از سال 85 در دعاوی مالی، وکیل حق داشت 10 درصد از بهای خواسته (مبلغی که شاکی دنبال احقاق آن است) را به عنوان دستمزد از موکل خویش دریافت کند و اگر بهای خواسته در دعاوی مالی قطعی نبود از 2 تا 6 درصد آن را به عنوان حق الوکاله محاسبه کند.
براساس این تعرفه ها در دعاوی غیرمالی و کیفری مثلا در دعاوی خانوادگی، طلاق و تمکین، وکیل حق داشت حداکثر 400 هزار تومان، در دعاوی مستلزم مجازات شلاق، جزای نقدی، سرقت مشمول حد، قصاص عضو یا حبس کمتر از ده سال حداکثر 500 هزار تومان و در دعاوی مستلزم قصاص نفس، محاربه و حبس های بیشتر از ده سال حداکثر میلیون تومان حق الوکاله دریافت کنند.
البته در آیین نامه قبلی تصریح شده بود درجه تحصیلی، سنوات خدمت و حوزه قضایی محل خدمت سه عاملی است که موجب افزایش حق الوکاله ها می شود، که مبلغی از یک تا 10 درصد مبلغ پایه را بر حق الوکاله وکلا می گذاشت.
این حق الوکاله ها اکنون که تورم باعث سقوط ارزش پول در کشور شده، مبالغی ناچیز محسوب می شود، اما در سال هایی که ارزش پول ملی بیش از این بود و تورم بسیار کمتر از حال حاضر، پرداخت این حق الوکاله ها از عهده خیلی ها برنمی آمد، گرچه همان زمان نیز وکلا به این دستمزدها اعتراض داشتند.
بعد از سال 85، قوه قضاییه این تعرفه ها را اندکی دستکاری کرد و برخی تعرفه ها را ثابت نگه داشت و برخی را افزایش داد که با وجود این باز هم وکلا به این نرخ ها اعتراض دارند و می گویند تعرفه ها را نه دولت که کانون وکلا باید تعریف کند. درواقع اینها معتقدند حق الوکاله ها کفاف مخارج زندگی شان را نمی دهد و معترضند که مثلا چرا وکلا نمی توانند بیشتر از 20 میلیون تومان حق الوکاله دریافت کنند و کجای دنیا دیده شده که وکلای تسخیری از طرف دادگاه 200 هزار تومان بگیرند و برای هر دادگاه مجدد فقط 50 هزار تومان؟
استدلال وکلا درباره تعرفه ها حتما قابل شنیدن و تفکر است، اما از سوی دیگر ناتوانی بیشتر مردم در پرداخت همین حق الوکاله های به ظاهر اندک نیز حقیقتی است انکار نشدنی. ضمن این که مشکل مبتلابه این حوزه این است که بسیاری از وکلا ترجیح می دهند موکلان خود را دستچین کنند و با آدم های متمول طرف حساب شوند و برخی حتی به تعرفه ها بی اعتنایی کنند و مبلغی توافقی از موکل خود بگیرند.
نتیجه حالا این شده که بسیاری از مردم رغبتی به مراجعه به دفاتر وکلا ندارند و بسیاری از وکلا نیز بر اثر این بی رغبتی، بی مشتری مانده اند.
اشباع بازار وکالت، بیکاری وکلای جوان
هنگام انتخاب رشته دانشگاه هنوز چشم خیلی از داوطلبان دنبال رشته حقوق است، اما فقط تعداد اندکی از کسانی که جلوی این رشته تیک می زنند به چیزی می رسند که در رویا پرورانده اند. این تکرار سرنوشت مشتاقان رشته پزشکی است، داوطلبانی که به شوق داشتن زندگی بهتر و جایگاه اجتماعی بالاتر، شغل طبابت را انتخاب می کنند و در نهایت ناباوری یا بیکاری نصیبشان می شود یا طبابت با درآمد ناچیز یا اجبار برای تغییر شغل.
بازار اشباع شده وکالت، مشکل فارغ التحصیلان رشته حقوق است که بی میلی مردم به انتخاب وکیل و دستمزد بالای برخی وکلا به آن دامن می زند. رئیس کانون وکلای دادگستری از وجود بیش از 60 هزار وکیل در کشور خبر می دهد که یا از کانون های وکلا پروانه کار گرفته اند یا از مرکز مشاوران قوه قضاییه؛ جمعیتی چند ده هزار نفری که فقط عده کمی از آنها توانسته اند در بازار وکالت، جایگاهی آبرومندانه برای خود دست و پا کنند.
ویدیو مرتبط :
به یاد شش ماهه ارباب: کودک، چقدر می خورد از نهر آب، آب؟
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
هر مدال المپیك چقدر آب می خورد؟
هر مدال المپیك چقدر آب می خورد؟
تا به حال فكر كرده‌اید هر مدال المپیك برای ورزش ایران چقدر آب می خورد؟
جام جم آنلاین: از آنجا كه المپیك‌ها در فاصله چهار سال از یكدیگر برگزار می‌شود، از یك منظر باید تمام هزینه‌هایی را كه صرف ورزش قهرمانی در این مدت می‌شود حساب كرد تا با ضرب و تقسیمی ساده متوجه شد كه ورزش ایران به طور تقریبی چه میزان در راه كسب مدال المپیك هزینه و به عبارتی سرمایه‌گذاری می‌كند.
تا به حال فكر كرده‌اید هر مدال المپیك برای ورزش ایران چقدر آب می‌خورد؟ یك میلیون،دو میلیون، نه، باید از میلیون عبور كرد و به میلیارد رسید، آن هم نه یك میلیارد و دو میلیارد، بلكه 50 میلیارد تومان.بله، 50 میلیارد تومان ناقابل و البته ما برای به دست آوردن این رقم كلی چرتكه انداخته‌ایم تا آن را استخراج كنیم. می‌گویید چگونه؟ توضیح می‌دهیم.
از آنجا كه المپیك‌ها در فاصله چهار سال از یكدیگر برگزار می‌شود، از یك منظر باید تمام هزینه‌هایی را كه صرف ورزش قهرمانی در این مدت می‌شود حساب كرد تا با ضرب و تقسیمی ساده متوجه شد كه ورزش ایران به طور تقریبی چه میزان در راه كسب مدال المپیك هزینه و به عبارتی سرمایه‌گذاری می‌كند.
این نیز به این خاطر است كه جملگی كشورها در راه حضور در المپیك از چند سال قبل دست به سرمایه‌گذاری روی تیم‌ها و ورزشكاران خویش در رشته‌های انفرادی می‌زنند تا در وهله نخست با كسب سهمیه‌های حضور در المپیك و سپس با حضور در تورنمنت‌ها و مسابقات بین‌المللی مختلف برای حضور در بازی‌های المپیك آماده شوند.
اگرچه عمده این نظر متوجه مسوولان ارشد ورزش است كه با حمایت و پشتیبانی از ورزش قهرمانی، تیم‌ها و قهرمانان را در راه حضور در این بازی‌ها، تحت پوشش قرار می‌دهند، اما در مقابل هم هستند عده‌ای كه معتقدند از بدو ورود یك ورزشكار به عرصه قهرمانی، برای باروری و رشد وی هزینه می‌شود كه به طور بدیهی اگر خواسته شود این هزینه‌ها نیز محاسبه گردد، رقم 50 میلیارد مورد اشاره خیلی بیشتر از اینها می‌شود.
البته باید این نكته را در نظر داشت كه كسب مدال المپیك برای هر كشوری جدا از هزینه‌های مادی صورت گرفته، به لحاظ معنوی، ملی و سیاسی برای هر كشور از ارزش زیادی برخوردار است كه اگر برای آن نیز ده‌ها میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شود، منطق هزینه‌كرد آن پذیرفتنی است و نباید چنین پنداشت كه پول عبثی خرج ورزش شده است.
غرور و افتخار ملی ایرانیان در هنگامه بازی‌های المپیك سیدنی، آتن و پكن و كسب مدال طلا از سوی حسین رضازاده و هادی ساعی را به یاد آورید تا شما نیز در زمره كسانی قرار بگیرید كه معتقدند هزینه‌كرد در ورزش خود یك نوع سرمایه‌گذاری پربازده است. این را از این نظر گفتیم تا عده‌ای نگویند چرا باید این همه پول را صرف ورزش كرد. اما برسیم به اصل قضیه...
350 میلیارد تومان، بودجه ورزش قهرمانی
نگاهی به بودجه چهار ساله دستگاه‌های ورزش شامل وزارت ورزش و جوانان (سازمان تربیت بدنی سابق) و كمیته ملی المپیك نشان می‌دهد در فاصله چهار ساله بین المپیك‌های پكن و لندن (از سال 87 تا 91) حدود 350 میلیارد تومان بودجه به بخش ورزش قهرمانی تزریق شده یا می‌شود.
بدون در نظر گرفتن این‌كه در پكن تنها 2 مدال (یك طلا و یك برنز) گرفته‌ایم، ما در اینجا بیشترین تعداد مدال كسب‌شده برای ورزش ایران را مبنای محاسبه قرار می‌دهیم، یعنی هفت مدال كسب‌شده در المپیك 1952 هلسینكی فنلاند بنابراین اگر 350 میلیارد را بر عدد هفت تقسیم كنیم عدد 50 میلیارد تومان برای هر مدال به‌دست می‌آید كه رقمی نزدیك به واقع به حساب می‌آید.
آمار و ارقام اعلام شده از سوی كمیته ملی المپیك نیز نشان می‌دهد هزینه‌های هر ورزشكار المپیكی فقط طی دو سال منتهی به المپیك، حدود 500 میلیون تومان می‌شود.
با توجه به این‌كه حدود یكصد ورزشكار در اردوهای تداركاتی المپیك حاضر هستند كه در نهایت از بین آنان 40 تا 60 ورزشكار برای حضور در المپیك انتخاب می‌شوند، می‌توان استنباط كرد كه نزدیك به 50 میلیارد تومان تنها به فاصله دو سال منتهی به المپیك، روی ورزشكارانی كه شانس حضور در این بازی‌ها را دارند، هزینه می‌شود.
در جدول زیر، ریز این هزینه‌ها به ازای هر ورزشكار حاضر در اردوهای المپیك، ذكر شده است.
احمد ارشدی، معاون اداری و مالی كمیته ملی المپیك در این باره می‌گوید: بعد از پایان المپیك پكن، دیوان محاسبات با محاسبه ساده‌ای، ارقام بودجه صرف شده ورزش در مقابل تعداد مدالهای به دست آمده را هنگفت خواند و این قضیه یكی از سه بندی بود كه در تحقیق و تفحص به عمل آمده، فضای مدیریت ورزش را به چالشی بزرگ كشاند. البته با توضیحات كارشناسی ارائه شده، مسوولان مربوط قانع شدند تا این چالش فرو نشیند.
هر مدال چقدر می‌ارزد؟
شاهرخ شهنازی، عضو كمیته اجرایی كمیته ملی المپیك با بیان این كه به دلیل وجود فاكتورها و پارامترهای مختلف، محاسبه هزینه‌های مدال‌آوری سخت است، تصریح می‌كند: شرایط برای مدال‌آوری ورزشكاران در رشته‌های مختلف كاملا متفاوت است.
برای مثال در رشته‌هایی مثل كشتی، تكواندو و وزنه‌برداری، با هزینه‌هایی به مراتب پایین‌تر، شانس مدال‌آوری می‌یابیم.
در حالی كه در رشته‌هایی چون شنا و پینگ‌پنگ، برای كسب حتی یك مدال برنز المپیك، باید میلیاردها تومان صرف هزینه‌های زیرساختی و قهرمان‌پروری كرد كه البته مهم‌تر از حجم این سرمایه‌گذاری، كیفیت و برنامه‌ریزی و زمان مناسب است تا طی دوره‌ای بلند، پیشرفت پله به پله در این گونه ورزش‌ها را شاهد باشیم.
ده‌ها میلیون دلار می‌ارزد
«خیلی از كشورهای دنیا حاضرند حتی برای دریافت یك مدال المپیك، میلیون‌ها دلار هزینه كنند».
رضا مهماندوست سرمربی پیشین تیم ملی تكواندو (رشته‌ای كه تك مدال طلای المپیك پكن را برای كشورمان به ارمغان آورد) در تشریح این جمله خود می‌گوید: در ابعاد حكومتی و سیاسی، كسب مدال المپیك ارزش‌های راهبردی مثبت فراوانی برای هر كشور دارد. علاوه بر آن، تاثیر اجتماعی این كار نیز بسیار بارز است؛ به طوری كه باعث تشویق جامعه به سوی ورزش و دوری آنها از اعتیاد می‌شود. از این گذشته، اتحاد و انسجام ملی با كسب پیروزی‌های ممتاز المپیكی به میزان بالایی تقویت می‌شود. عكس موضوع هم صدق می‌كند یعنی وقتی كاروان ورزشی به المپیك، نتواند نتایج مطلوبی كسب كند اثرات منفی زیادی در جامعه به وجود می‌آید.
احمدرضا طالبیان، نخستین قایقرانی كه در تاریخ ورزش كشورمان مجوز ورود به المپیك را به دست آورده است، اعتقاد دارد ورزشكاری كه به حد دریافت مدال المپیك می‌رسد، دست‌كم دو میلیارد تومان روی او سرمایه‌گذاری شده است كه این سرمایه‌گذاری هم در ابعاد مالی و هم معنوی است./جام جم آنلاین
