«كلیه» فروشی نیست

آگهی فروش كلیه را پیش از این در اطراف بیمارستان های بزرگ شهر دیده بودم اما اینكه آگهی را مانند فروش یك كالا پشت شیشه خودرو بچسبانند برایم تازگی داشت.

اما واقعا مگر خرید و فروش كلیه به این آسانی ها هست كه با دادن یك آگهی بتوان آن را فروخت؟ آیا بیمارستان ها به راحتی پیوند كلیه دو فردی را كه خرید و فروش كلیه داشته اند، انجام می دهند؟

آیا فروختن یك كلیه برای بدن عوارضی ایجاد نمی كند و مگر یكی از كلیه ها در بدن اضافی است كه بتوانیم آن را برداریم و بفروشیم و آب از آب هم تكان نخورد و اگر یك كلیه كافی است پس چرا خدا دو كلیه به ما داده است.

راستی اگر همه این مشكلات یادشده به راحتی قابل حل باشد و اصلا حتی خرید و فروش كلیه، منع قانونی نداشته باشد و با پول آن تا مدت ها به زندگی ادامه دهیم با پیدا شدن سر و كله مشكل بعدی چكار كنیم.

خوب است كه یكی دیگر از اعضای بدن خود را بفروشیم اما ترس از این است كه با فروختن اعضای بدن به تدریج از صفحه روزگار محو شویم.

«نیكلای گوگول» نویسنده بنام روسی در یكی از داستان های كوتاهش بنام «دماغ»، داستان جدا شدن بینی، از بدن یك فرد را روایت می كند.

داستانی كه گویی این روزها مردم آن را باور كرده اند و فكر می كنند جدا شدن كلیه و كبد از بدن مانند «آقای دماغ» داستان گوگول، امری شدنی است.

اما نكته اینجاست كه مردم باید بدانند در صورت خرید یا فروش كلیه، هیچ بیمارستانی این پیوند را انجام نمی دهد و انجام پیوند كلیه روندی منظم و قانونی دارد كه باید طی شود كه مهمترین آن داشتن معرفی نامه از انجمن حمایت از بیماران كلیوی است.

** خرید و فروش كلیه معنا ندارد
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی در این باره به خبرنگار سلامت ایرنا می گوید: كسانی كه كلیه خود را به بیماران می دهند در مجموع 15 میلیون تومان پول دریافت می كنند كه در مقایسه با پولی كه بیماران دیگر برای بستری شدن در بیمارستان می پردازند، چندان به چشم نمی آید و نمی توان اسم خرید و فروش را روی آن گذاشت.

هاشم قاسمی یادآور می شود: 14 میلیون تومان از این پول از سوی گیرنده كلیه و یك میلیون تومان از سوی دولت به دهنده كلیه پرداخت می شود.

وی تصریح می كند: دهنده كلیه دو ماه باید مریضی بكشد و در بیمارستان بخوابد پس خرید و فروش كلیه چه معنایی دارد؛ اینها حرف هایی است كه در می آورند. اینها صحت ندارد.

** موانعی برای خرید و فروش كلیه
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی می گوید: تمام كلیه دهندگان و كلیه گیرندگان باید در انجمن حمایت از بیماران كلیوی ثبت نام كنند و بیماران هم بنا بر نوبت كلیه می گیرند و اینگونه نیست كه بتوان كلیه خود را به راحتی در خیابان فروخت و عمل پیوند نیز انجام شود.

قاسمی تاكید می كند: اصلا امكان ندارد هیچ بیمارستان دولتی بدون مجوز انجمن بیماران، اقدام به پیوند كلیه كند.

وی خاطرنشان می كند: خرید و فروش كلیه در بیمارستان های خصوصی ممنوع است و همچنین انجام پیوند از بیماران خارجی ممنوع است.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی ادامه می دهد: خرید فروش صحت ندارد. مگر می شود؟ آیا 14 میلیون تومان برای فروش كلیه رقم زیادی است و آیا اصلا می توان نام خرید و فروش كلیه را روی آن گذاشت.

قاسمی می گوید: هزینه های بیمارستانی نیز از این 14 میلیون بیشتر می شود.

** پرداخت پول بیشتر بصورت پنهانی
گرچه به گفته مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی، كلیه دهنده در مجموع فقط 15 میلیون تومان دریافت می كند، اما برخی گزارش های رسیده حاكی از آن است كه برخی بیماران علاوه بر 14 میلیون یادشده، پول بیشتری به كلیه دهندگان، پشت در اتاق عمل یا بیرون بیمارستان می پردازند تا زودتر كلیه دریافت كنند.

موضوعی كه قاسمی آن را رد نمی كند و می گوید: اگر بیماری بخواهد مبلغی بیشتر یا پاداشی به كلیه دهنده خارج از بیمارستان بدهد، نمی توانیم آن را كنترل كنیم.

این معضل، موجب به وجود آمدن بازار خرید و فروش كلیه هرچند بصورت معدود و سوءاستفاده دلالان شده است، درحالیكه مردم باید بدانند خرید و فروش كلیه علاوه بر داشتن محدودیت های اخلاقی، انسانی و دینی جرم محسوب شده و غیرقانونی است و در صورت مشاهده، مسئولان امر با آن برخورد خواهند كرد.

جدیت این موضوع تا آنجاست كه برخی بر این باورند كه خرید و فروش كلیه باید در حوزه قاچاق انسان قرار گیرد.

** به روز بودن عمل پیوند كلیه برخی گروه های خونی
انتظار، یكی از دلایل اصلی سوق دادن بیماران به سمت خرید كلیه است.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی دراین باره می گوید: اكنون حدود 200 تا 300 بیمار كلیوی در نوبت دریافت كلیه هستند.

قاسمی می افزاید: انجام عمل برخی گروه های خونی به روز است و ظرف یك ماه عمل پیوند آنان انجام می شود اما برخی دیگر از بیماران گروه های خونی باید تا سه ماه و حتی بیشتر هم منتظر بمانند.

وی خاطرنشان می كند: برخی بیماران كلیوی مبتلا به هپاتیت بوده و ممكن است تا زمانی كه پزشك آنان اجازه عمل بدهد، دو سال طول بكشد.

** 14 میلیون به جای 100 میلیون
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی می گوید: چرا بیماران در شرایطی كه می توانند با پرداخت 14 میلیون تومان كلیه دریافت كنند، بدنبال خرید غیرقانونی كلیه با قیمت های نجومی و حتی تا 100 میلیون تومان هستند.

قاسمی یادآور می شود: برخی كلیه دهندگان بصورت كاملا خیرخواهانه، كلیه خود را اهدا می كنند و نه تنها 14 میلیون تومان را دریافت نمی كنند بلكه هزینه های بیمارستانی بیماران را نیز می پردازند.

** كلیه یكی یكدانه و دردسرهای خاص آن
بسیاری از افراد كه با بروز مشكلات متعدد زندگی به فكر فروش كلیه می افتند كمتر به پیامدهای داشتن كلیه منفرد پس از عمل فكر می كنند.

وجود پروتئین در ادرار و بروز فشارخون خفیف یكی از پیامدهای كلیه منفرد است اما افراد دارای یك كلیه بصورت منظم باید به پزشك مراجعه كنند.

** چرا كلیه از فرد زنده باید گرفته شود؟
امروزه پیوند اعضا از جسد در دنیا رو به توسعه است تا نیازی نباشد كه یك فرد سالم یكی از اعضای خود را اهدا كند.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی در این باره می گوید: اكنون پیوند كلیه از جسد زیاد است اما برخی پزشكان اجازه نمی دهند كه برخی بیماران از جسد، پیوند شوند، بویژه اگر بار دوم و سوم پیوند كلیه باشد.

قاسمی می افزاید: اكنون تقریبا 50 درصد پیوندهای كلیه كشور از فرد زنده است و 50 درصد بقیه از جسد است.

وی تصریح می كند: اخیرا پیوند كلیه از جسد خیلی خوب شده و امیدواریم روزی برسد كه اصلا كلیه از فرد زنده گرفته نشود.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی ادامه می دهد: اكنون در دانشگاه های علوم پزشكی شیراز و مشهد با هماهنگی انجمن حمایت از بیماران كلیوی، پیوند كلیه فقط از جسد انجام می شود.

** چه كسانی كلیه خود را می فروشند؟
فكر بیماری برای هر فردی هراس آور بوده و موجبات رنجش او را فراهم می كند حال چه برسد به جراحی و برداشتن یك عضو از بدن.

هرچقدر هم كه فرد نترس باشد به هرحال جراحی، میزانی از اضطراب و استرس را در فرد ایجاد می كند اما چه می شود كه فردی تصمیم به فروش كلیه خود می گیرد، یعنی عضوی از بدن خود را با پول معامله می كند.

بیشتر كسانی كه اقدام به فروش كلیه خود می كنند، فقر مالی را دلیل اصلی آن عنوان می كنند؛ آنان حاضرند به خاطر مبلغی پولی با مشكلات احتمالی جراحی و نداشتن یك عضو، دست و پنجه نرم كنند.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران كلیوی نیز این مساله را تایید كرده و می گوید: افرادی كه كلیه خود را می فروشند از اقشار فقیر جامعه هستند.

قاسمی در عین حال تصریح می كند: البته اهدایی نیز داریم. كسی بوده كه حتی هزینه بیمارستانی بیمار كلیوی را پرداخت كرده است.

به هر حال در كشوری كه حتی تبلیغ فروش كلیه از فرد زنده ممنوع است، زیبنده نیست كه آگهی های مختلف فروش كلیه به روش های گوناگون در معرض دید قرار گیرد.

چه بسا با این كار، بسیاری از افراد بویژه جوانان با بروز اولین مشكل مادی به فكر فروختن كلیه خود بیافتند كه هرچند اهدای كلیه كار بسیار خداپسندانه و دارای ثواب اخروی است اما به همان اندازه فروش آن كاری غیراخلاقی و غیرانسانی و غیرقانونی و غیرشرعی است و با این كار بیماران نیازمند پیوند را با هزینه های سرسام آور و گرفتاری های بیشتر روبرو می كنند.

 

 اخبار  اجتماعی  - ایرنا 

ویدیو مرتبط :
انیمیشن غددهاى فوق كلیه

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

محسن هاشمی: شهرفروشی كرد‌‌ند‌ مثل «كلیه فروشی»!

 محسن ‌هاشمی‌:
شهرفروشی كرد‌‌ند‌ مثل «كلیه فروشی»!

 به احتمال فراوان فردا تكلیف شهردار تهران مشخص می شود و یكی از این دو نفر ؛ محمد باقر قالیباف شهردار فعلی تهران یا محسن‌هاشمی شهردار می شوند.

 

قالیباف از حمایت اصولگرایان و‌هاشمی هم از حمایت اصلاح طلبان شورای شهر تهران برخوردار هستند . آرای این 2 آنقدر به‌هم نزدیك است كه نمی توان با جرات گفت از فردا به بعد شاید دیگر قالیباف شهردار نباشد.

 

اما اگر همه  گمانه زنی‌ها را هم نخواهیم باور كنیم اشاره ای كوچك این احتمال را تقویت می كند كه شاید از فردا به بعد قالیباف دیگر آقای شهردار نباشد . المانیتور می نویسد كه روحانی به قالیباف گفته است نمی توانم كمكی كنم چرا كه محسن‌هاشمی 17 رای دارد.

 

اگر فردا فرزند آیت ا...‌هاشمی این تعداد رای را داشته باشد، كار تمام است. او شهردار می شود . محسن‌هاشمی از چند هفته پیش‌، دیپلماسی رسانه ای به راه انداخته و در گفت و گو با رسانه‌های مختلف آسیب‌ها و مشكلات مدیریتی تهران و فرصت‌های پیش رو  را تشریح كرده است.

 

وی در آستانه رای گیری نهایی در شورای شهر در گفت و گو با «قانون»  از برنامه ریزی در تهران می گوید.
نه بعنوان یك گزینه احتمالی شهرداری تهران بلكه بعنوان فردی كه بیش از دو دهه از عمر  كاری اش را در نهاد شهرداری سپری كرده است‌، درباره مدیریت و برنامه ریزی در این نهاد چه نظری دارید؟
از  سال 1290 تا كنون حدود 59 شهردار در تهران مشغو ل به‌كار شدند . یعنی به‌طور متوسط هر شهردار كمتر از دو سال  در پایتخت روی كار مانده است .
علم مدیریت می گوید كه تصدی یك پست چنانچه در كمتر از دو سال باشد امكان اعمال برنامه وجود ندارد . چراكه برنامه یعنی تدوین‌، تصویب و اجرا كه این مراحل در یك سازمان آنهم به عریض و طویلی شهرداری تهران وجود ندارد. بنابراین در این سال‌ها تهران همیشه از برنامه چشم انداز دراز مدت‌، برنامه‌های هم راستا منطبق بر آن چشم انداز محروم بوده است. اگر در سابقه  برنامه ریزی بخواهیم بعد از انقلاب را بررسی كنیم می‌بینیم كه فقط دو شهردار یعنی آقایان کرباسچی و قالیباف توانستند هر كدام مدت 8 سال در مدیریت شهرداری تهران بمانند .  بقیه شهردارها‌، مدت كمی در مسند شهرداری بودند که نتوانستند برنامه ریزی دقیقی داشته باشند.

آنوقت برنامه ریزی در دوره آقایان كرباسچی و قالیباف اعمال شد ؟
این دو البته كه به فکر برنامه ریزی افتادند ولی خیلی دیر و با مسائلی كه خواهم گفت در  دوره آقای کرباسچی تهران 80 نوشته شد. ولی همین طرح تا نوشته شد و تصویب شده سال‌های  76_ 75 فرارسید و تا اجرا بکنند آن اتفاقات برای آقای کرباسچی افتاد از آن تاریخ به بعد ما دیگر برنامه نداشتیم تا سال 1388 . آقای قالیباف هم که سال 1384 شهردار شد.

 

اولین برنامه ایشان را سال 1388 دادند تا سال 1392 علت اش هم این بوده که بعد از آقای کرباسچی  آقای الویری 2 سال‌، آقای ملک مدنی 1 سال‌، آقای مقیمی‌چند ماه‌، آقای احمدی نژاد 2 سال و بعد آقای قالیباف بود . در نتیجه می‌بینید که تهران کاملا بی برنامه بود.

 

 اگر بخواهیم همین برنامه 4 ساله اخیر را در دوره آقای قالیباف بعنوان دم دست ترین برنامه نقد كنیم چه می توان گفت ؟
در سال 1388 هم برنامه نوشته و تصویب شده است. سال 1389 کم وارد فضای انتخاباتی 92 می‌شدیم. افرادی که در شهرداری فکر انتخاباتی داشتند برنامه تصویبی را به برنامه عملیاتی 92 – 90 تبدیل كردند كه متأسفانه  در آن  آرامش در طراحی و تصمیم گیری برنامه ریزی و اجرا  نبود  چون انتهای اكثر فعالیت‌ها را اردیبهشت 1392 بستند.

 

یكماه قبل از انتخابات . بنابراین، برنامه ای حالتی انتخاباتی  داشت. برای اجرای این برنامه بودجه شهرداری تهران جهش بالایی پیدا کرد و به رقمی‌کمتر از 11 هزار میلیارد تومان رسید . چرا که برای اجرای این برنامه به نقدینگی  بالایی احتیاج بود  و چون درآمد پایداری در حد 10 یا 11 هزار میلیارد در تهران نبود مجبور به شهرفروشی شدند. برای اینکه بودجه شفاف باشد باید درآمد شفاف باشد .

 

قبل از شفافیت هزینه باید به شفافیت درآمد بپردازیم . برای اینکار مهم خرد جمعی است و آرامش در تصمیم گیری و اجرا. چهار اصل اساسی را مهم‌ترین ویژگی‌های مدیریت بهینه شهر تهران می‌دانم  .

 

" اتکا به خردجمعی و آرامش در تصمیم گیری و اجرا "، "پرهیز از قانون‌گریزی"‌، "درآمد پایدار " و " توسعه پایدار" چهار اصلی است که شهرداری تهران باید به انها پایبند باشد تا به برنامه‌های بعدی ورود کند و نهایتا هم در برنامه صورت گرفته از شفافیت برخوردار باشد.

همین بودجه شهرداری تهران چگونه هزینه می شود ؟ شما آن‌را چقدر درست می‌دانید؟
 بودجه شهرداری برای سال 92 حدود 10 هزار میلیارد تومان است.  از این مبلغ 3هزار 800 میلیارد‌تومان را برای حقوق و نگهداشت شهر بصورت بودجه جاری هزینه می‌شود.  اگر فرض کنیم درآمد شهرداری حدود 10 هزار میلیارد است .

 

باید دید از این مبلغ چند درصد درآمد پایدار است. به گفته مسئولان شهرداری حدود 30 درصد درآمد پایدار است و 70 درصد غیر پایدار. یعنی 7 هزار میلیارد از روش غیر اصولی و تغییر كاربری و در شهر صدمه می‌زنیم .

 

در حالیکه وظیفه شهرداری حفظ و اداره شهر است نه اینکه با مجوزهای بی قاعده ساخت و ساز و تراکم فروشی به شهر صدمه بزند. مثل فردی که کلیه یا دیگر  اعضای بدن خود را بفروشد‌، شهر لطمه دید. متاسفانه هم آمار و ارقام و هم ظاهر شهر از ساخت و سازهای بی‌قاعده حکایت دارد که علاوه بر کارشناسان شهری مردم عادی هم می‌توانند این نابسامانی را مشاهده کنند.

درآمد‌های شهرداری تهران از كجا می‌آید؟
درآمد پایداری شهرداری در تهران از طریق عوارض نوسازی و خدمات پسماند و عوارض كسب و پیشه تامین می‌شود. البته تهرانی‌ها مالیات‌های مختلفی را به دولت پرداخت می‌كنند از جمله مالیات بر ارزش افزوده كه اخیرا تجمیع شده.

 

دولت و وزارت اقتصادو دارایی وصول می‌كنند و بخشی از آن را به شهرداری تهران باز می‌گردانند. در سال 90 حدود 400 میلیارد تومان عوارض نوسازی و كسب پیشه و خدمات پسماند دریافت شده است. 

 

از مالیات ارزش افزوده هم در حدود 1000 میلیارد تومان دریافت می‌شود. نهایتا حدود 2000 میلیارد تومان درآمد پایدار از جهات مختلف به دست می‌آید. البته عوارض ساخت و ساز و تراكم و پذیره بحث دیگری است كه البته در وضعیت فعلی شهر باید محدود شود. شهرداری فرصت‌هایی را هم برای سرمایه گذاری در شهر تهران برای بخش خصوصی فراهم می‌سازد كه از این جهت نیز درآمدهایی به دست می‌آورد.

خب، شهرداری تهران كه چاه نفت ندارد. چگونه می شود برای این نهاد دارآمد پایدار داشت ؟
درآمد پایدار، درآمدی است که برای کسب آن به شهر صدمه نزنیم. در دنیا شهرهای بزرگ به هیچ وجه شهرفروشی نمی کنند مگر براساس طرح جامع، موضعی و تفصیلی، جایی باشد که طرح اجازه دهد و کاملابراساس قانون شکل می گیرد و درآمدی که به دست می آورند مانند درآمد حاصل از فروش نفت است.

اما در طول این هشت سال نزدیک به 60 هزار میلیارد تومان، هزینه شده است. از این 60 هزار میلیارد تومان متوسط 20 درصد آن پایدار بوده است. یعنی بین 12 تا 15 هزار میلیارد تومان درآمد پایدار داشته ایم و باقیمانده اش که چیزی در حدود 45 هزار میلیارد تومان است عمدتا از طریق فروش مازاد تراکم و صدمه زدن به شهر بوده است. علت این است که به سراغ ساده ترین روش برای کسب درآمد رفته ایم. در نتیجه باید راه حل‌های بهتری پیدا کنیم.

همان‌طور كه گفتم یكی از اثرات بی‌برنامگی در شهر تهران این است كه میلیاردی هزینه كنیم ولی با اولویت نباشد.  
 از 10 هزار میلیارد تومان در قانون بودجه سالیانه شهر تهران حدود 3 هزار و 500 میلیارد آن در حوزه حمل و نقل هزینه می‌شود كه عمدتا خودرو محور است و در مواردی مانند فرهنگ‌، هویت اسلامی‌و ملی هزینه‌های قابل توجهی در بودجه شهرداری دیده نمی شود . اگر هم كه هست كه قاعدتا باید باشد هزینه‌ها عمدتاً جاری است و عمق فرهنگی – اجتماعی آن كم است.

البته هزینه میلیاردی در بخش حمل و نقل ظاهرا خوب است ولی برخی می گویند طرح‌هایی مانند پل صدر ضرورت نداشت ؟
بر اساس برنامه‌های كلان كشوری و همچنین اولویت‌های شهر تهران‌، باید هزینه‌های حمل و نقل در پایتخت به سمت حمل و نقل عمومی‌گرایش پیدا کند تا نهایتا وضعیت آلودگی هوا و دیگر مشکلات جاری شهری حل شود ولی این هزینه‌ها متاسفانه بیشتر در حوزه حمل و نقل شخصی و خودرو محور است. 

 

یعنی عمده هزینه برای ساخت معابر‌، اتوبان و در جهت استفاده خودروهای شخصی است. پل هوایی صدر و... عمدتا بر اساس سیاست خودرو محوری بود که هم هزینه‌های زیربنایی را بالا می‌برد و متأسفانه به حمل و نقل عمومی‌کمک نمی‌کند.

یعنی برای شما اولویت مواردی جز كارهایی مانند پل صدر است؟
 قرار است که حمل و نقل عمومی‌را اولویت بدانیم باید بجای این کار‌ها خطوط مترو و اتوبوسرانی شهری را گسترش بدهیم . کارشناسان به اجماع معتقدند که توسعه خطوط مترو عدالت محورتر از توسعه حمل و نقل خودوریی آنهم از نوع پل صدر است.

البته آقای قالبیاف گفته اند كه بعد از شما مترو رشد داشته است ؟
هم اكنون باید حداقل 250 كیلومتر خطوط مترو داشته باشیم که متأسفانه 130 کیلیومتر خطوط مترو راه اندازی شده است. باید 30 در صد آمد و شد در شهر با مترو باشد که الان 6 درصد آن فقظ با متروست .

 

براساس قانون توسعه حمل و نقل عمومی‌و مدیریت مصرف سوخت باید 25 درصد تاکسی 20 در صد اتوبوس و 30 درصد مترو و ریل باشد. برنامه شهرداری این بوده که طول این 8 سال 120 کیلومتر مترو بسازیم. 50 کیلومتر ساختیم و حدود 35 کیلومتر تونل آماده است. كه متأسفانه هنوز باید هزینه زیادی شود تا امكان مسافرگیری فراهم شود.

یعنی اینکه آقای قالیباف می‌گوید 166 کیلومتر ساخته ام درست نیست ؟
130 کیلومتر به اضافه 35 كیلومتر تونل آماده است .

یعنی ایراد در برنامه پر تنش است یا در دیدگاه غلط ؟ شما چه اعتقادی دارید؟
من می‌گویم اگر آرامش در تصمیم گیری و برنامه ریزی  نباشد ناخود آگاه به پرو‍ژه‌هایی ورود می‌کنید که مدیریت آن را بر عهده ندارید. تعداد پروژه‌های نیمه تمام زیاد می شود و مجبور می‌شوید كاملاً از برنامه خارج شوید.

زلزله هم از مهم‌ترین دغدغه‌های شهروندان تهرانی است‌، شما هم در برنامه خود به این موضوع توجه كردید ؟
تهران در منطقه فعال زلزله‌خیزی با ساختمان‌هایی آسیب‌پذیر در برابر زلزله قرار دارد. یكی از پرمخاطره‌ترین شهرهای جهان است. اكنون در تهدید جدید زلزله خانمان سوز قرار دارد. آمارها نشان می‌دهد كه در طول سال‌های گذشته حدود هزار زلزله كوچك و نسبتا بزرگ در شعاع 100 كیلومتری تهران ثبت شده است. بزرگ ترین زلزله تاریخی ثبت شده تهران بیشتر 7 ریشتر بوده است. این موضوع از نكات مهم طرح‌های جامع و تصمیم گیری مسوولان محلی، استانی و كشوری است.

و در انتها بیكاری و اشتغال برای مردمی كه بیشتر ایشان با سواد هستند‌، شما این مسئله را چگونه ارزیابی می كنید؟
 تهران جمعیتی نسبتا جوان دارد یعنی 70درصد بین 15 تا 60 ساله هستند. پیرها كمتر از 6درصد است لذا مسئولیت مسئولان را برای ایجاد شغل و كار دو چندان می‌كند. تعداد مردان در تهران از زنان بیشتر است. داشتن آمار بالای طلاق و زنان بیوه نمی‌تواند مناسب تهران باشد. 95درصد مردم تهران باسوادند كه بسیار مهم است.

 

تهران مهاجر پذیری بالایی را تجربه كرده است. به‌طوری‌كه در زمان پیروزی انقلاب حدود 5/4 میلیون نفر جمعیت داشته است. اكنون از 8 میلیون نفر عبور كرده است. جمعیت شب و روز آن حداقل 1 تا 2 میلیون نفر تفاوت دارد. تهران رشد سالانه 5درصد را در سال‌های 1335 تا 1355 تجربه كرده است.

 

ولی هم اكنون رشد متعادلی حدود 4/1درصد از نظر جمعیتی پیدا كرده است. ولی شهرهای اقماری اطراف آن كه اكنون نمی‌شود آنها را از تهران جدا دید، هم اكنون رشدی حدود 5درصد تا 7درصد را نیز تجربه می‌كنند.

 

البته اگر مدیریت نشوند خطر بالقوه‌ای را از نظر اجتماعی و اقتصادی برای تهران ایجاد می‌كنند. سهم جمعیتی تهران از جمعیت كل كشور حدود 12درصد ولی از جمعیت شهری كشور بیش از 16درصد است در تهران حدود 5/2 میلیون خانوار زندگی می‌كنند./روزنامه قانون