قطعنامه سازمان ملل تقویت‌کننده برجام است

به گزارش ایرنا، حسن سواری که به همراه میرشهبیز شافع اساتید حقوق بین الملل در برنامه گفت وگوی ویژه خبری با موضوع بررسی حقوقی قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل سخن می گفت،افزود:قطعنامه های پیشین شورای امنیت در ارتباط با موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران بودند.

وی ادامه داد:این قطعنامه ها در چارچوب فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شده بودند و گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی دال بر اینکه ایران به تعهدات خود عمل نکرده است و از ایران انجام اقداماتی را به شکل ایجابی و سلبی صادر شده بود.

این استاد حقوق بین الملل همچنین ادامه داد:علاوه بر تفاوت ذکرشده این قطعنامه یک مروری نیز به نظام عدم اشاعه درحقوق بین الملل کرده است و مانند قطعنامه قبلی مخاطبش فقط جمهوری اسلامی ایران نیست و یک بار دیگر تعهدات همه دولت های عضو سازمان ملل و جامعه بین الملل را به تعهدات خودشان نسبت به مسئله هسته ای گوشزد کرده است.

ضمائم این قطعنامه متفاوت با قطعنامه های قبلی است
سواری گفت: قطعنامه 2231 ضمائمی هم دارد که ازاین حیث با قطعنامه های قبلی متفاوت است که یکی از ضمائم اصلی آن برجام و دیگری بیانیه دولت هایی است که با ما طرف مذاکره بودند و از آنجایی که برجام نیز ضمائمی دارد، پیوست قطعنامه تلقی خواهد شد؛ لذا این قطعنامه ماهیت خاص خود را دارد.

وی اظهارداشت:به اعتقاد بنده این قطعنامه درعین حال که نقش واسط بین ما و 1+5 را داراست، تعهدات ماهوی جدیدی نیز برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است که از این منظر هم با قطعنامه های پیشین تفاوت دارد.

این استاد حقوق بین الملل با بیان اینکه قطعنامه 2231 سرآمد قطعنامه های پیشین شورای امنیت است، تصریح کرد: بر اساس این قطعنامه، قطعنامه های پیشین اثر خود را از دست خواهند داد.
سواری درباره این که قطعنامه 2231 در ذیل فصل هفت منشور ملل متحد قرار می گیرد یا خیر نیز اظهار داشت: ماده 25 منشور ملل متحد مواد اولیه منشور است که صراحت دارد شورای امنیت متولی اصلی حفظ صلح و امنیت بین الملل است اما بعد از ماده 24 بلافاصله در ماده 25 آمده که دولت های عضو سازمان ملل متحد تعهد می کنند که تصمیمات شورای امنیت را رعایت کنند بنابراین این خود ناظر بر این است که تصمیماتی که شورای امنیت در حوزه مسوولیت خود اتخاذ می کند همه باید آن را تمکین کنند.

اصلی ترین ماده منشور ملل متحد، ماده 25 است
وی تصریح کرد:براین اساس اصلی ترین ماده منشور ملل متحد ماده 25 است و فصل هفتم، بخش عملیاتی ماده 25 است اما این که آیا در یک قطعنامه مصوب شورای امنیت فصل هفت قید شود به چه میزان اعتبار دارد، خیلی مهم نیست یعنی ادبیات به آن اندازه که تصور می شود، مهم نیست.
سواری بااشاره به اینکه ماده 41 ناظر بر مجازات ها است،گفت:باید بر این ماده برای برداشتن موارد مرتبط با تحریم استنباط شود.

وی بااشاره به اینکه موضوع انرژی هسته ای با صلح و امنیت به صورت تنگاتنگ در ارتباط است، بیان کرد:شواهد قوی وجوددارد که محتوای این قطعنامه تحت فصل هفت است.

این استاد حقوق بین الملل با اشاره به این که بند بند قطعنامه در ارتباط با حفظ صلح و امنیت بین المللی است،خاطرنشان کرد:حمله نظامی تحت سرپرستی شورای امنیت قرار دارد.

**پس از گذشت ده سال از فصل هفت منشور ملل متحد خارج می شویم
سواری بابیان اینکه بعداز 10 سال پرونده ایران از شورای امنیت در چارچوب اشاعه خارج می شود،افزود:پس از گذشت این مدت از ذیل فصل هفت منشور ملل متحد خارج خواهیم شد.
وی باتأکید بر اینکه بیانیه ایران باید به عنوان ضمیمه سوم این قطعنامه مورد پیوست قرار می گرفت،اظهارداشت:دراین صورت می توانست ارزش بیانیه افزایش پیدا کند.

این استاد حقوق بین الملل افزود: بیانیه 1+5 ضمیمه قطعنامه شده است و می تواند در آینده مورد استفاده قرار بگیرد؛ بنابراین بهتر بود بیانیه ایران هم برای استفاده در آینده در قطعنامه مورد توجه قرار می گرفت.

سواری بااشاره به بند 29 قطعنامه، افزود: این بند از قطعنامه خطاب به همه دولت ها است.
وی ادامه داد:با دیپلماسی فعال می توان اعمال نفوذ کرد و جلوی بسیاری از مسائل را گرفت.

این استاد حقوق بین الملل با اشاره به نظام حل و فصل اختلافات خاطرنشان کرد: وقتی صحبت از حل و فصل اختلافات به معنای خاص می شود به یک محکمه بین المللی باید توجه کرد زیرا آن محکمه می تواند نظر نهایی را صادر کند.

سواری اضافه کرد: شورای امنیت نهاد سیاسی به حساب می آید بنابراین نمی توان از آن انتظار دیگری داشت.
وی گفت: در نظام عدم پایبندی، کاش ایران در طرف دعوا و 1+5 هم در یک طرف دیگر قرار می گرفت.

قطعنامه 2231 به دنبال پیش بینی یک چارچوب حقوقی منطقی برای خروج
دربخش دیگری از این برنامه میرشهبیز شافع از اساتید حقوق بین الملل نیز در خصوص تفاوت حقوقی بین قطعنامه 2231 و شش قطعنامه تحریمی قبلی گفت: این قطعنامه مسبوق به یک قطعنامه هایی است که در چارچوب فصل هفتم صادر شده و سعی می کند ضمن رسیدن به یک راه حل برای خاتمه دادن به قطعنامه های پیشین یک چارچوب حقوقی منطقی نیز برای خروج پیش بینی کند.

وی ادامه داد: یکی از مهم ترین تفاوت های این قطعنامه با قطعنامه های پیشین شورای امنیت این است که صراحتاً در این قطعنامه اشاره به فصل هفتم را در ابتدای قطعنامه نمی بینیم.

این استاد حقوق بین الملل یادآور شد: زمانی که شورای امنیت بخواهد قطعنامه فصل هفتمی صادر کند، در همان مقدمه وقتی مطالبی را بیان می کند چارچوبی را مشخص می کند و اعلام می کند که از این پس تمامی قطعنامه ها در چارچوب فصل هفتم منشور ملل متحد صادر خواهد شد که خوشبختانه این امر در قطعنامه 2231 موجود نیست و در پاره ای از بندهای قطعنامه فقط به ماده 41 اشاره کرده است که یکی از مواد فصل هفتم است که این مهم ترین تفاوتی است که این قطعنامه با قطعنامه های پیشین شورای امنیت دارد که آثار حقوقی خاصی را می تواند به نفع ایران به دنبال داشته باشد.

شافع همچنین درباره این که آیا از نظر حقوقی ما در گذشته در ذیل فصل هفت قرار داشتیم و یا بر اساس قطعنامه جدید در ذیل فصل هفت قرار می گیریم یا خیر، اظهار داشت: اگر به قطعنامه های قبلی نگاهی بیندازیم، هم اشاراتی به فصل هفتم منشور ملل متحد دارد و هم ساختار وضع تحریمی که پیش بینی می کند قطعاً در چارچوب فصل هفتم است شما اگر در چارچوب فصل هفت قرار نگیرید اصلاً سیستم و مکانیزم وضع تحریم علیه یک دولت امکان پذیر نخواهد بود؛ لذا بدون تردید قطعنامه های پیشین شورای امنیت در ذیل فصل هفت منشور ملل متحد بوده، پس نیاز به قطعنامه جدیدی داشتیم که بتواند این وضعیت را خاتمه دهد.

وی یادآور شد: این مهم برای اولین بار در تاریخ شورای امنیت اتفاق افتاده است که دولتی در چارچوب فصل هفت منشور ملل متحد قرار گیرد و بتواند با دیپلماسی موفق به آن خاتمه دهد.
این استاد حقوق بین الملل تأکید کرد: به هیچ وجه در قطعنامه 2231 صراحتاً اشاره ای به فصل هفتم بودن قطعنامه را نمی بینید و اساساً به ماده 25 اشاره شده که ساختار ماده 25 نیز تفاوت هایی با فصل هفت بودن کل قطعنامه دارد.

شافع در ادامه برنامه در پاسخ به سوالی مبنی بر این که چرا این قطعنامه موفقیت بزرگی به حساب می آید، افزود: در سال 1999 قطعنامه ای که بر علیه جمهوری اسلامی ایران در چارچوب فصل هفت صادر شد، خطری برای صلح و امنیت بین المللی این قطعنامه به حساب می آمد.
وی با بیان این که فصل هفت سازوکار از جمله حمله نظامی و تحریم دارد، بیان کرد: غربی ها صرفاً با چارچوب قطعنامه اول حمله نظامی به یوگسلاوی را آغاز کردند.

این استاد حقوق بین الملل ادامه داد: قطعنامه های پیشین می توانست توجیهی برای حمله احتمالی به ایران از سوی غربی ها باشد.

امکان مشروع سازی حمله به ایران با این قطعنامه از بین رفت
شافع مهم ترین موفقیت ایران را در قطعنامه جدید، گرفتن ابزار از دست غربی ها دانست و عنوان کرد: امکان مشروع سازی حمله به ایران با این قطعنامه از بین رفته است.

وی با بیان اینکه برای همیشه ادعای روی میز بودن حمله نظامی به ایران سلب شده است، افزود: عدم پایبندی به تحریم های موشکی و نظامی کاملاً مسیری جدا از برجام دارد؛ لذا اگر برجام رعایت شود، اما قطعنامه مورد رعایت قرار نگیرد با مکانیزم مستقیم برخورد روبرو نخواهیم شد.
این استاد حقوق بین الملل بیان کرد: اگر غرب بخواهد قطعنامه دیگری را علیه ایران وضع کند، احتمال موفقیت آمریکا با توجه به وتوی چین و روسیه کم خواهد بود.

  اخبار  سیاست  خارجی  -  ایرنا 

ویدیو مرتبط :
قطعنامه های سازمان ملل ، طنز تلخ تاریخ

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تصویب قطعنامه محکومیت ترور سفیر سعودی در مجمع عمومی سازمان ملل

 

 

مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اکثریت آرا، قطعنامه پیشنهادی عربستان سعودی را برای محکومیت طرح مورد ادعای ترور سفیر سعودی در واشنگتن تصویب کرد.

به نقل از خبرگزاری ها، در رای گیری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد 106 رای موافق، 9 رای مخالف و 40 رای ممتنع ارائه شد. رای گیری مجمع عمومی سازمان ملل متحد عصر روز جمعه به وقت نیویورک و بامداد امروز شنبه به وقت تهران انجام شد.

آمریکا و اتحادیه اروپا از این قطعنامه حمایت کردند اما کشورهای روسیه، چین، کوبا، اکوادور و ونزوئلا از جمله کشورهای مخالف این قطعنامه بودند. لبنان هم در جمع 40 کشور رای دهنده ممتنع بود.

193 کشور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد عضویت دارند.

متن قطعنامه

براساس این قطعنامه، برنامه ترور سفیر عربستان سعودی در واشنگتن محکوم و از ایران خواسته شده همکاری کند.

در این قطعنامه تاکید شده است: تمامی اشکال تروریسم  و خشونت ها علیه دفاتر نمایندگی دیپلماتیک محکوم می شود.

این قطعنامه، برنامه ترور سفیر سعودی در واشنگتن را محکوم و از ایران می خواهد در این موضوع، ضمن پایبندی به قوانین بین الملل و همکاری ، هر فردی را که در برنامه ترور سفیر سعودی مشارکت داشته، به محاکمه بسپارد.

در این مصوبه به صراحت از ایران به عنوان عامل این ترور یاد نشده و مسئولیت آن متوجه تهران نشده است.

در این قطعنامه از کشورهای عضو سازمان ملل متحد خواسته شده تا به محاکمه افرادی اقدام کنند که در برنامه ریزی، حمایت، سازماندهی و اجرای طرح ترور سفیر سعودی در واشنگتن دخالت داشته اند.

مقامات آمریکا چندی پیش دو نفر از شهروندان ایرانی را به برنامه ریزی ترور سفیر سعودی در واشنگتن متهم کرد و مدعی شد این دو شهروند ایرانی با مقامات رسمی ایران مرتبط بودند موضوعی که به شدت از سوی تهران تکذیب شد. این موضوع هنوز به تایید دادگاه های آمریکا نیز نرسیده است و محاکمه حضور تنها متهم بازداشتی این ماجرا ادامه دارد.

عربستان سعودی و با حمایت آمریکا، پیش نویس این قطعنامه را برای رای گیری به اعضای مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه کرده بود.

موضع نماینده عربستان

عبدالله المعلمی سفیر عربستان سعودی در سازمان ملل متحد در سخنرانی قبل از رای گیری گفت: این قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران نیست لذا از تهران می خواهیم از آن حمایت کند و اتباع ایرانی تحت تعقیب در ماجرای ترور سفیر سعودی در واشنگتن را تسلیم دادگاه کند.

وی همچنین ایران را متهم کرد که در برنامه ریزی برای انفجار سفارت عربستان سعودی در منامه و پل ملک فهد (بین بحرین و عربستان) دخالت داشته است.

المعلمی قبل از این در نشست های مقدماتی بررسی قطعنامه پیشنهادی گفته بود: این طرح ترور، آنقدر وقاحت بار است که لازم است مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره آن تصمیم گیری کند.

وی همچنین این موضوع را رد کرد که قطعنامه مجمع عمومی ، زمینه را برای صدور قطعنامه های بیشتر در موضوعات مشابه فراهم می کند. او از ایران خواست بی گناهی خود را ثابت کند.

موضع نماینده ایران

در مقابل محمد خزاعی نماینده ایران در سازمان ملل متحد در سخنانی قبل از رای گیری با رد ادعاهای نماینده عربستان از قطعنامه پیشنهادی که بر پایه ادعاهای آمریکا استوار است انتقاد کرد.

وی همچنین دخالت مقامات ایرانی در طرح مورد ادعا درباره ترور سفیر سعودی در واشنگتن را به شدت رد کرد و از مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواست به قطعنامه پیشنهادی عربستان رای ندهد.

خزاعی قبل از این هم گفته بود آنچه درباره طرح ترور سفیر سعودی در واشنگتن می داند از رسانه ها و سایت های اینترنتی دریافت کرده است و تهران هیچ اسناد رسمی را برای پاسخگویی به آنها دریافت نکرده است.

موضع روسیه

"سرگی کاریف" معاون نماینده روسیه در سازمان ملل متحد هم در سخنانی اعتراض آمیز گفت: در سال گذشته شاهد بسیاری از اقدامات علیه دیپلمات ها بودیم ولی کسی پیش نویس قطعنامه ای را به مجمع عمومی ارائه نکرد.

وی همچنین قطعنامه پیشنهادی عربستان را رد کرد زیرا حداقل از عبارت "توطئه مورد ادعا" استفاده نکرده و اصل "همه بی گناه هستند مگر اینکه جرم آنها ثابت شود" را نادیده می گیرد.

معاون نماینده روسیه در سازمان ملل اضافه کرد: مسکو این قطعنامه را  نمی پذیرد زیرا این توطئه همچنان در سطح ادعاست. این قابل پذیرش نیست که از مجمع عمومی خواسته شود موضوعی را محکوم کند ولی تحقیقات درباره آن موضوع به پایان نرسیده باشد.

وی ادامه داد: هنگامی که از ایران خواسته می شود به تعهدات خود پایبند باشد این یعنی اینکه ایران تنها کشوری است که به تعهداتش پایبند نبوده ولی مشکل در حال بحث و بررسی است و همچنان بحث و رویارویی میان دو کشور در چارچوب حقوقی صرف است.../عصرایران