غم تجزیه ایران ۲۰۰ ساله شد

غم تجزیه ایران ۲۰۰ ساله شد

متن كامل این مقاله كه به همراه نقشه ای از ایران ۲۰۰ سال پیش منتشر شده را می خوانیم:

چگونگی تجزیه سه و نیم‌میلیون كیلومتر مربع از خاك كشور در قرارداد گلستان
بیستم مهر ماه ۱۳۹۲ خورشیدی دویستمین سالگرد یكی از تلخ‌ترین رویداد‌های تاریخ ایران زمین یعنی قرارداد گلستان است، قراردادی كه تجزیه متناوب سرزمین‌های ایرانی بعد از آن، جدایی بیش از سه‌و‌نیم‌میلیون كیلومتر مربع از خاك ایران را به دنبال داشته است.

 

در قرارداد ننگین ۱۱۹۳ خورشیدی برابر با ۱۲ اكتبر ۱۸۱۳ میلادی، تمامی خانات جنوب قفقاز، شامل خانات باكو، خانات شیروان، خانات قره‌باغ، خانات گنجه، خانات شكی، خانات قبا، بخشی از خانات تالش، دربند، داغستان و گرجستان از ایران تجزیه و به روسیه واگذار شد.

یادگاری ننگین از پادشاه بی‌كفایت و بی‌لیاقت قاجار كه غرق در فساد اخلاقی و حیف و میل اموال عمومی، از پاره‌های سرزمین تاریخی ایران زمین چشم پوشید... مروری دیگر بار به سرزمین‌های ایرانی كه در طول زمامداری حاكمان بی‌لیاقت، ضعیف و ضد ملی قاجار در ۲۰۰سال گذشته از ایران تجزیه شده‌اند، برای پیشگیری و جلوگیری از تكرار خطاهای گذشته برای همه مسئولان و قاطبه مردم ایران ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.

 

دشمنان ایران زمین امروزه نیز با تجهیز و پشتیبانی گروه‌های تجزیه‌طلب قومی و زبانی در آذربایجان، كردستان، خوزستان و بلوچستان، همچنان ‌درصدد لطمه به تمامیت ارضی ایران زمین و تجزیه وكوچك‌تر كردن آن هستند، مساله‌ای بسیار مهم كه به هیچ‌وجه نباید مورد غفلت مسئولان، رسانه‌ها و مردم ایران قرار گیرد.

سرزمین‌های جداشده تا پایان قاجاریه
كشور های حوزه تمدن ایران بزرگ كه در طول ۲۰۰ سال گذ شته در سرزمین‌های جداشده از ایران تشكیل شده اند عبارتند از:

۱-حــوزه قفقاز(معـــروف به ۱۷ شهر قفقاز): شامل كشورهای: گرجستان،ارمنستان، اوستیای شمالی و جنوبی،آبخازستان(معروف به آبخازی)، دولت باكو و مناطق تحت تسلط روسیه شامل،داغستان و چچنستان(معروف به چچن)

۲-حوزه ورارود(آسیای میانه یا ماوراءالنهر):شامل كشورهای تاجیكستان،تركمنستان،ازبكستان، قرقیزستان و قزاقستان

۳ -حوزه ایران شرقی : شامل افغانستان و هرات و دو سوم بلوچستان و كلات(در پاكستان)

۴ -حوزه خلیج فارس: شامل بحرین بزرگ (متشكل از جزیره بحرین، قطر و كرانه های فعلی عربستان در خلیج فارس موسوم به منطقه الشرقیه)، عمان و استان جلفاوه (امارات امروزی)

 

۵ - حوزه كردستان بزرگ كه دو سوم آن در جنگ های امپراتوری عثمانی با ایران به اشغال این كشور در آمد و بعد ها بین سه كشور تركیه،عراق و سوریه تقسیم شد. این سرزمین ها یا بر اثر جنگ های نابرابر و یا با قرارداد‌های خفت بار و تحقیر‌آمیز منعقد شده بین شاهان ضعیف ایران و قدرت های استعماری به ویژه دسیسه‌های انگلیس كه بر ایرانیان تحمیل شده است، تجزیه شده است.

از این روی مرور تاریخ معاصر و حوادث غم انگیز تجزیه ایران بزرگ می تواند ما را در شناخت حدود واقعی مرز های ایران بزرگ وحفاظت هر چه جدی تر از ایران امروزكه یك سوم سرزمین های واقعی ایران بزرگ را در بر می گیرد و فراهم آوری فرصت یكپارچگی فرهنگی این سرزمین های جدا افتاده از هم مصمم تر سازد.

 

نقشه های ایران پیش و پس از قاجاریه نشان از تجزیه بخش های متعددی از ایران دارد بخش هایی كه به ویژه در دوران ۳۷ ساله حكومت فتحعلی شاه قاجار پس از جنگ های پردامنه ایران و روسیه از ایران جدا شدند به بیش از ۲۷۳۰۰۰ كیلومتر مربع می رسند و در دوران حدودا پنجاه ساله حكومت ناصرالدین شاه قاجار نیز جدایی بیش از ۲۱۹۶۵۰۰كیلومتر مربع از سرزمین های تاریخی ایرانیان به وقوع پیوست و آخرین تجزیه نیز در سال ۱۹۷۰ با جدا شدن استان چهاردهم ایرا ن یعنی بحرین به وقوع پیوست .

 

آن چه در این میان حائز اهمیت است این كه پس از جدایی غیر قانونی بحرین از ایران در سال ۱۹۷۰ میلادی كه هیچ گاه به تایید ملت ایران نرسیده توطئه دشمنان ایران زمین برای ادامه تجزیه گام به گام ایران عزیز، ابعاد و شكل جدیدی پیدا كرده است. نقشه شوم تقسیم ایران بین روسیه و انگلیس (نقشه پیوست شماره ۲)، نقشه برنارد لوییس انگلیسی در سال ۱۹۷۸ میلادی جهت تبدیل ایران به ایرانستان (نقشه پیوست شماره ۳) و نقشه تهیه شده توسط رالف پیترز (نقشه شماره ۴) و نیز نقشه خاورمیانه بزرگ با ایران تجزیه شده (نقشه پیوست شماره ۵).

 

تنها بخشی از زوایای توطئه های موجود برای تجزیه باقیمانده سرزمین های بزرگ ایران ارزیابی می شود كه هوشیاری هر چه بیشتر ایرانیان به ویژه دست اندركاران سیاست خارجی ایران را برای پیشگیری و مقابله با هر اقدامی كه منافع بلند مدت ملی و تمامیت ارضی ایران را توسط بیگانگان ضد ایرانی فراهم كند به ویژه در خلیج فارس و دریای كاسپین می طلبد.

بر این پایه پی ریزی « پیوند (اتحادیه) كشور های همسود (مشترك المنافع) فلات ایران»یك راه مقابله با توطئه های تجزیه ایران و ضرورت تاریخی و هویتی تلقی می شود كه چندین دهه است ذهن هم تباران ایرانی و غیر ایرانی را به خود مشغول كرده است.

یك پرسش اساسی ، نام این پیوند( اتحادیه) است .با توجه به این كه ایران بزرگ تاریخی، همه سرزمین ها و اقوام و زبان های متنوع واقع در فلات ایران را در بر می گیرد و محدوده شناخته شده رسمی فعلی كشور ایران در بخشی از ایران بزرگ قرار دارد بنابراین با وجود نام هایی چون پیوند(اتحادیه) فلات ایران،پیوند كشور های آسیای جنوب باختری، پیوند كشور های وارث تمدن ایرانی،پیوند ایران بزرگ،پیوند آریانا و... كشور های این منطقه ممكن است به دلیل نام های متداول فعلی یا زبان رایج هر كشورانتقاداتی به هر یك از این نام ها داشته باشند.

 

لذا پیشنهاد نام “ نوروز” برای آن بدین دلیل بسیار مناسب خواهد بود كه هموندی بیش از پیش همه كشور های حوزه فرهنگی ایران زمین و توسعه سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی آنان را به دنبال خواهد داشت. تردیدی نیست كه واژه پر معنای « پیوند نوروز» علاوه بر این كه یاد آور پیشینه سترگ تاریخی فرهنگی مشترك همه ایرانی تباران است ، مورد پذیرش همه كشور های یازده گانه و سایرمناطق نیمه مستقل واقع در این منطقه بوده و اختلاف نظری در باره آن وجود نخواهد داشت.

 

نكته با اهمیت این كه دست دشمن تاریخی ایران یعنی انگلیس درهمه قرارداد های ننگین پیش گفته منجر به تجزیه ایران هویداست. بی‌تردید ادامه بی علاقگی و بی توجهی جامعه ایرانی به مطالعه آن چه بر سرزمین های ایرانی در طول ۲۰۰ سال گذشته است، تهدیدی است برای منافع نسل های آینده ایرانیان.

 

لذاآگاهی رسانی همگانی درباره گذشته عبرت انگیز و تاریخ دو سده گذشته چراغی است فراروی تصمیم گیری های راهبردی بلند مدت مسوولان ایرانی برای افق آینده كه یكی از راه كارهای برون رفت از این خاطره تلخ تاریخی همانا اقدامات عملی برای تشكیل« كانون كشورهای همسود ایران بزرگ» خواهد بود./ایرنا

ویدیو مرتبط :
غم تجزیه ایران

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رادیو در ایران هفتاد ساله شد

 

 

 

چهارم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۱۹ زنگ رادیو نواخته شد و مردم ایران برای نخستین بار صدا را از رادیو سراسری دریافت کردند.

در ایران، تاسیس رادیو با تلگراف بیسیم ارتباط دارد. در اواخر سال ۱۳۰۳ در دویست هزار متر مربع زمینهای "قصر قاجار" مقدمات راه اندازی تلگراف بیسیم توسط وزارت جنگ فراهم شد و نخستین دکل موج بلند به ارتفاع ۱۲۰ متر که هنوز (۱۳۷۹) پایه آن موجود است، نصب شد و در بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۰۴ دستگاه ۲۰ کیلو واتی موج بلند نصب شد و در ششم اردیبهشت ۱۳۰۵کار بیسیم با پخش تلگرافی برای دعوت عمومی برای همکاری به کشورهای مختلف جهان افتتاح شد.

در سال ۱۳۰۷ نصب دو دستگاه موج کوتاه آغاز و در سال ۱۳۰۹ از آنها بهره برداری و مرکز گیرنده به نجف آباد تهران و مرکز مخابرات به میدان توپخانه منتقل شد. اما مقدمات تاسیس رادیو، طبق مقرارت ایران، ورود دستگاه های مخابراتی و استفاده از آنها تنها در حیطه مسوولیت وزارت پست و تلگراف و تلفن بود. این مسئله را می توان از مکاتبه شخصی به نام داوود موشه لازار و دایره تجارت داخلی وزارت فلاحت و تجارت و فواید عامه دریافت کرد: آقای داوود موشه لازار، در جواب مراسله شما مورخه ۱۴ ژوئن ۱۹۲۹(خرداد ۱۳۰۸) راجع به تاسیس دستگاه رادیو در ایران، باید بگویم که ورود دستگاه تلگراف و تلفن بیسیم گیرنده و یا مخابره کننده مطالب و آلات و اسباب آن جز برای اداره تلگراف بیسیم دولت وقت به طور کلی ممنوع است، لکن وارد کردن و استفاده از دستگاه های "رادیو کنیر" که فقط برای شنیدن نغمات به کار می رود و همچنین تاسیس سینمای ناطق در ایران با رعایت مقررات مربوط مانعی ندارد. مقدمات تأسیس رادیو تهران فراهم شد.

بعد از صدور فرمان تأسیس رادیو، قرارشد از دو فرستنده موج کوتاه ۲۰کیلوواتی و متوسط ۲کیلوواتی وزارت پست و تلگراف و تلفن، که برای ارسال تلگراف بیسیم توسط کارخانه آلمانی تلفنکنtelefunken دربیسیم قصر، نصب شده بود استفاده شود. برای آمادگی پخش برنامه پس ازافتتاح رادیو جمعی ازاستادان و نویسندگان عالی قدر از جمله استاد سعید نفیسی و دکترذبیح الله صفا و عده ای از بانوان یک سلسله گفتارهای ادبی، تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی و خانه داری را قبلاً تهیه کرده بودند به طوری که احتیاجات رادیو را برای مدت سه ماه تأمین می کرد.

عده ای مترجم و ماشین نویس را هم استخدام شده بودند و برای انتخاب گوینده درباشگاه افسران و با حضور عده ای از دانشمندان و ادبا و متخصصان صوت ازجمله عده ای آلمانی جلساتی تشکیل شد و امتحانات دقیقی به عمل آمد. کارهای فنی رادیو با وزرات پست و تلگراف و تلفن بود و امورمربوط به دستگاههای فرستنده و استودیو زیرنظر دکتر داریوش، رئیس کل بیسیم اداره می شد. موسیقی زیرنظر سرگرد غلام حسین مین باشیان، رئیس مدرسه عالی موسیقی بود.

بودجه رادیو که فقط هشتاد هزارتومان بود، توسط سازمان پرورش افکارتأمین می شد. بعد ازفراهم شدن مقدمات، بالاخره رادیو در ساعت ده با مداد روز چهار اردیبهشت ماه ۱۳۱۹افتتاح شد. درشروع کار ساختمان رادیو ازدو طبقه در بیسیم قصرتشکیل می شد، که طبقه اول شامل یک اتاق انتظار و دستگاههای فرستنده و تقویت کننده بود و طبقه دوم از یک اتاق که با نصب پرده درسقف و دوبل کردن در ورودی و خروجی و سیمان کاری دیوارهای داخلی به صورت استودیو درآمده بود.

تا سال ۱۳۴۲که کل تشکیلات رادیو به وزارت اطلاعات منتقل شد و این وضعیت تا ایجاد سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران در سال۱۳۵۰ادامه داشت. اداره و تشکیلات رادیو به این نامها خوانده می شد: انتشارات و تبلیغات، رادیو و خبرگزاری، انتشارات و رادیو، انتشارات و اطلاعات و اداره کل انتشارات و رادیو. ازسال۱۳۱۹تا سال۱۳۲۷برنامه های رادیو در همان استودیوی اولیه اجرا و پخش می شد، ولی فاصله نه کیلومتری فرستنده از شهر و وجود تنها یک اتومبیل برای رفت و آمد اعضای ارکستر و گویندگان باعث شد واقع درضلع غربی میدان توپخانه درجوار اداره راهنمایی و رانندگی محلی در نظر گرفته شد. درمیدان ارک دو استودیوی کوچک ساختند که اخبار از آن محل پخش می شد. البته رسماً از ساعت شش بعد ازظهر و با اجرای برنامه منظم رادیو شروع به فعالیت نمود. مراسم عصر درمدرسه دارالفنون با پخش سرود آغاز شد و به این صورت ادامه یافت.

در طول این سال ها نیز رادیو گسترش پیدا کرد و هم اکنون در کنار شبکه های رادیویی تخصصی، عمومی و اختصاصی، رادیوهای استانی در معاونت صدا تاسیس شده است. هر کدام از این شبکه های رادیویی ( سراسری، تهران، جوان، قرآن، معارف، فرهنگ، ورزش، سلامت، پیام، صدای آشنا، گفت و گو و...) با اهداف خاصی راه اندازی شده اند و به فعالیت خود ادامه می دهند..../خبرگزارى مهر