عبدی: ده‌ نمکی دستمزد قابل قبول بدهد

روزنامه اعتماد: اكبر عبدی در چهار دهه فعالیتش در سینمای ایران جزو پركارترین بازیگران سینمای ایران است و بیراه نیست اگر بگوییم در این چهار دهه پر كار‌ترین بازیگر سینمای ایران است. طبعا این پركاری را می‌توان در ضیق وقت گفت‌وگو با رسانه‌ها نیز جست.

 به هر روی عبدی این روزها فیلم «خواب‌زده‌ها» به كارگردانی فریدون جیرانی را بر پرده سینما دارد؛ فیلمی كه حضور بازیگرانی خوش‌نقش‌آفرین چون فرهاد اصلانی، ساره بیات، صابر ابر، شقایق فراهانی، ملیكا شریفی نیا و اكبر عبدی دركنار نام كارگردان آن توجه مخاطب را به خود جلب كرده وانتظار فیلمی خوب بر پرده سینما‌ها می‌رود كه از قضا این فیلم نیز چون بسیاری از فیلم‌ها به اكران كه رسید بی‌نقد از سوی منتقدان نماند.

 میان بازیگران این فیلم او تاكنون دو سیمرغ زرین به خانه برده است؛ یكی سال 1368 برای بازی در فیلم «مادر» ساخته مرحوم «علی حاتمی» و دیگری برای نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «خوابم می‌آد» ساخته رضا عطاران.

 باید گفت : «اكبرعبدی مرد هزار چهره كمدی ایران است، بازیگر خلق كاراكترهای متفاوت در سینماهای ایران، كاراكترهایی كه خلق شده‌اند و ماندگار شده‌اند تا همیشه. مگر می‌شود نام اكبرعبدی بیاید و كودك یا نوجوان سال‌های 50، 60 باشی و با لبخندی بر لب به یاد آن برنامه تلویزیونی نیفتی و زیرلب نگویی «باز مدرسه‌ام دیر شد»! اكبر عبدی كه آن روزها با كاراكتر پسر بازیگوشی به نام «محسن» كه همیشه مدرسه‌اش دیر می‌شد در قلب همه بینندگان آن سریال جای مهربانی یافت، خیلی زود نشان داد، بازیگر نقش آفرین درخشانی در نقش‌های دیگر نیز است و به واقع باید او را ستاره‌یی در سینما و تلویزیون ایران دانست.

 از سال 1362 تا امسال 31 سال گذشته است، یعنی از روزی كه «حسین افصحی» سریال «بازم مدرسه‌ام دیر شد» را ساخت و در این سال‌ها اكبر عبدی هزار نقش آفرید اما این بار به بهانه اكران «خواب‌زده‌ها» با او به گفت‌وگو نشستیم؛ گفت‌وگویی در پشت صحنه فیلم سینمایی «چهار اصفهان گرد در بغداد» به كارگردانی «محمدرضا ممتاز». «اكبرعبدی» در بین سكانس‌هایی كه ضبط می‌شد با ما به گفت‌وگو نشست كه درادامه می‌توانید بخوانید.

قبل ازگفتن از امروزها كمی به گذشته اكبرعبدی برویم، آقای عبدی! اصلاچرا بازیگر شدید؟

از دوران مدرسه عاشق بازی بودم، پای ثابت تئاتر‌های مدرسه بودم. ادای این و آن را درمی‌آوردم، نه اینكه مسخره كنم، مثلا شبیه معلم‌ها و مدیران و بعضی همكلاسی‌ها رفتار می‌كردم، هم بازیگوش بودم و هم وقتی رفتار دیگران را تقلید می‌كردم و همكلاسی‌هایم شاد می‌شدند حس می‌كردم با لبخند آنها روحم حس شادی پیدا می‌كند ولی بازیگری حرفه‌یی‌ام از تئاتر شهر شروع شد، با «سیرك باشكوه جهانی »به كارگردانی سالار هاتفی كه مقابل تماشاگران مردمی بر صحنه رفتم. بعد از صحنه مقابل دوربین قرار گرفتم؛ سال 59 با بازی درسریالی به نام «مثل‌آباد» كه از تلویزیون پخش می‌شد.

این روزها «خواب‌زده‌ها » را بر پرده سینما دارید، فیلمی در ژانر كمدی كه هرچند نقدهایی به فضای داستان آن بعضی منتقدان می‌گیرند ولی این نقد‌ها به بازی شما نیست مثل همیشه وزنه نگاه مثبت منتقدان به بازی شما سنگین‌تر است.

منتقدان كارشان نقد است. نقد هم می‌تواند سازنده باشد اگر درست صورت گیرد. گفتن از فیلم دیدنش را كم لطف می‌كند. تنها می‌توانم بگویم یك فیلم كمدی، اجتماعی برای خانواده‌هاست تا دركنار هم نگاه كنند، شاد باشند و بیاموزند. می‌دانید اهل مصاحبه نیستم ! از فیلم كه نباید گفت، باید بروید نگاه كنید !

بله خب! ولی مقصر خودتان هستید با سریال «بازم مدرسه‌ام دیرشد» فیلم‌هایی چون اجاره‌نشین‌ها، گراند سینما، دزد عروسك‌ها، مادر، ناصرالدین‌شاه آكتور سینما، هنرپیشه، حتی اخراجی‌ها، رسوایی و... هر روز در نگاه‌های مردم و منتقدان تكرار احسنت شدید و این یعنی سخت است كه از كنار گفت‌وگو با شما گذشت.

از سریال «بازم مدرسه‌ام دیرشد» گفتید، اگر برای شما و به قول شما آن سریال برای بینندگانش نوعی نوستالژی شده است باید بگویم برای من یك یادگاری به‌یاد ماندنی است، شاید خود زندگی است. آنقدر این سریال را دوست دارم كه همیشه دلم می‌خواست یك‌بار دیگر فیلم یا سریالی به همین اندازه محبوب مردم بازی كنم تا مردم بار دیگر به همان اندازه بازیگری‌ام را دوست داشته باشند.

بازیگری شما را دوست داشته باشند! شده است فیلمی را كه بازی كرده‌اید دوست نداشته باشند، فكر نمی‌كنم تابه حال بازیگری از شما در تلویزیون و سینما دیده باشیم كه ارزشمند نباشد. شما از معدود بازیگرانی هستید كه مردم و منتقدان بازیگری‌تان را توانا می‌دانند.

امیدوارم این‌گونه باشد.

هست! ولی می‌گویند اكبر عبدی كه با بازی خود همیشه به لبان ما خنده رضایت هدیه داده است در پشت صحنه فیلم گویا كمی بداخلاق است...

حرفه‌یی برخورد كنند اخلاقم تند نمی‌شود. اگر سینمای ما حرفه‌یی است باید همه مراتب آن نیز حرفه‌یی طی شود، تحمل بی‌نظمی ندارم، سرموقع باید همه‌چیز انجام گیرد. زمان رفت و آمد، ایاب و ذهاب، ساعت صرف غذا، زمان ضبط‌ها... همه‌چیز سرجای خود باشد چرا باید كسی ناراحت شود ! سینمای حرفه‌یی معنایی دارد كه ما تنها ادعایش را داریم، اولین اصل حرفه‌یی بودن نظم است.

كمی از فیلم‌هایی كه در گذشته‌های دور‌تر بازی كردید به گذشته‌یی نزدیك‌تر نگاهی داشته باشیم و این سوال كه چطور در فیلم‌های كارگردانی (اخراجی‌ها و رسوایی) بازی كردید كه روزی فیلم دیگر شما (هنرپیشه) را پیش‌تر كه كارگردان نبود از پرده سینما پایین كشید...

همه آدم‌ها در طول زمان تغییر می‌كنند، این تغییرها در رفتار، فكر و دیدگاه‌شان اثر گذار است. یكی از بهترین و راحت‌ترین فضای كار در سینما را با ده‌نمكی داشتم، سیاست راه خود را می‌رود و هنر باید راه خود را برود و من به سیاست كاری ندارم. بازیگر آن كار (هنرپیشه) بودم وسخنی در مورد آن گذشته ندارم. وقتی ده‌نمكی برای بازی در فیلم خود مرا دعوت كرد تنها به فضای حرفه‌یی كار نگاه كردم. برخورد ایشان در فضای كارگردانی مناسب بود و همین شد كه انتخاب كردم با ایشان كار كنم. آن فیلم‌ها خوب فروش رفت، فروش‌هایی میلیاردی كه بی تعارف بخشی از آن فروش خوب به خاطر حضور من به عنوان بازیگر در آن فیلم‌ها بود، ولی دریافتی من به عنوان دستمزد بازی در آن آثار 200 میلیون تومان هم نشد.

برخورد تهیه‌كنندگان سینما با هنرمندانی چون شما كه حضورتان بر پرده سینما یعنی فروش فیلم، چگونه است؟

بارها شنیده‌ام كه می‌گویند «اكبرعبدی، دستمزد بالایی می‌گیرد»! معنای این جمله را نمی‌فهمم. مرا به عنوان بازیگر حرفه‌یی نام می‌برند، دغدغه دستمزد مرا دارند! اگر معتقد هستند بازیگر خوبی هستم پس باید دستمزد مناسبی هم دریافت كنم.

از سوی دیگر حكایت این است كه آنچه روز اول از سوی بعضی از تهیه‌كنندگان به عنوان دستمزد و رقم قرارداد گفته و روی كاغذ ثبت می‌شود آن رقمی نیست كه در نهایت پرداخت می‌شود. تهیه‌كنندگان خوب هم داریم و خیلی‌های‌شان نیز حق هنرمند را پایمال می‌كنند.

پس علت اینكه مدتی است كم كار شده‌اید همین بدقولی‌ها و خلف وعده‌ها بود؟

نه كاملا! مدتی شرایط جسمی مناسبی برای بازی نداشتم، استراحت كردم، هنوز هم امید دارم سلامت كامل را به دست آورم و همان اكبرعبدی قبلی شوم ولی زمان به عقب برنمی‌گردد.

«چهار اصفهانگرد در بغداد» هم ژانر كمدی است؟

بله، داستانش به روزهای اول جنگ برمی‌گردد. نقش نوازنده را دارم، باشروع جنگ با خانواده قصد خارج شدن از كشور را داریم كه اتفاقی سر از خط مقدم جبهه درمی‌آوریم، اسیر می‌شویم و داستان در اردوگاه اسرا می‌گذرد... ارژنگ امیرفضلی و نسرین مقانلو از بازیگرانی هستند كه دراین فیلم با هم همبازی هستیم.

بعد از اخراجی‌ها در فضای جنگ! این سال‌ها در سینمای جنگ خیلی پررنگ بودید.

اتفاقی بود.

این سال‌ها هرجا نام ده‌نمكی بود نام شما هم در آثارش دیده می‌شد، این همكاری ادامه‌دار خواهد بود؟

این روزها «ده‌نمكی»، قصد ساخت، «رسوایی 2» را دارد، پیشنهاد بازی داشته‌ام. اگر قرار باشد دراین فیلم بازی كنم، امید دارم به عنوان یك بازیگر ثابت فیلم‌های «ده‌نمكی» دستمزد مقبول مطرح شود