سوخته شدن صورت دو دختر دانشجو با اسید

 

 

 

مهر: صبح روز شنبه نوزدهم آذر ماه سال جاری دو دانشجو رشته بیوشیمی در دانشگاه آزاد واحد فلاورجان در حالیکه مشغول آزمایش بودند، دچار حادثه شدند. پدر یکی از این دو دانشجو گفت: دختر من به همراه دوست خود در کلاس عملی آزمایشگاه در حین کار با دستگاه «پیپت» دچار حادثه شد. به گفته وی استاد آزمایشگاه بدون در اختیار گذاشتن عینک ایمنی به این دو دانشجو از آن‌ها خواسته تا با اسید مشغول کار شوند.

 

جعفری همچنین به نقل از دخترش از معیوب بودن وسیله پیپت خبر داد و بیان داشت: علت دیگر وقوع این اتفاق معیوب بودن وسیله آزمایشگاه بوده و دلیل دیگر عدم استفاده از عینک ایمنی و ماسک حین آزمایش با اسید است. این دو دانشجو به هنگامی که نخستین قطره اسید را در این وسیله می‌گذراند اسید از درون آن به بالا پاشیده شده و به صورت آن‌ها می‌رسد که خوشبختانه به علت استفاده از عینک طبی دانشجو این اتفاق منجر به نابینا شدن وی نشد و تنها بخشی از کنار چشم وی را دچار آسیب کرد.

پدر این دانشجوی آسیب دیده افزود: پس از این حادثه این دو دانشجو را به درمانگاه اصلی فلاورجان منتقل کردند و پس از آن نیز به بیمارستان سوانح و سوختگی شهر اصفهان برای مداوا برده شدند.

وی با بیان اینکه بسیار متأثر هستم که دختر من قبل از ازدواج دچار این حادثه شده، اظهار داشت: بدون شک آثار اسید بر روی صورت دختر من و دوست وی باقی می‌ماند و زندگی آینده این دو دختر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

جعفری در زمینه واکنش مسئولان دانشگاه آزاد واحد فلاورجان پس از این اتفاق اظهار داشت: مسئولان دانشگاه با وجود سهل انگاری در بروز این اتفاق در حال حاضر واکنشی بی‌تفاوت به این قضیه دارند.

هنوز گزارشی دریافت نکرده‌ام

شهلا روزبهانی، رئیس دانشگاه آزاد واحد فلاورجان در حالیکه دو روز از این حادثه گذشته گفت: هنوز گزارشی مبنی بر بروز این اتفاق در دانشگاه فلاورجان به دست من نرسیده است. پیپت وسیله است نه دستگاه، بحث خرابی در هر وسیله‌ای قابل قبول است که در این زمینه نیز هیچگونه سهل انگاری از طرف دانشگاه وجود نداشته است.

رئیس دانشگاه آزاد واحد فلاورجان حوادث دانشجویی را در همه جای دنیا مرسوم دانست و تصریح کرد: این گونه حوادث در همه جای دنیا اتفاق می‌افتد و مهم‌ترین کار پیشگیری از این اتفاقهاست که در این مورد هم سر فصل دروس و کسی که درس عملی در آزمایشگاه به دانشجویان می‌دهد، مشخص کننده استفاده از وسائل مختلف در آزمایشگاه است..../مهر

ویدیو مرتبط :
پاشیدن اسید روی صورت دختر...

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سال نو با سوخته شدن صورت "شیرین" در اسید آغاز شد (تصاویر 16+)

سال نو با سوخته شدن صورت "شیرین" در اسید آغاز شد (تصاویر 16+)

دیه و زندان جواب نداد: «اسید» در برابر «اسید»

نتیجه این وضعیت نیز مشخص است: فرد اسیدپاش ، بعد از این که قربانی خود را برای ابد از زندگی متعارف انسانی ساقط کرد ، چند سالی را به زندان می رود و سپس با پرداخت چند میلیون تومان به زندگی عادی برمی گردد ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده باشد! و این در حالی است که قربانی ، تا پایان عمر ، در عذابی دائمی به سر خواهد برد.

 

عصرایران - "ساعت 18 و 45 دقیقه نخستین روز سال‌جاری مردمی كه از بلوار اصلی تهرانسر رد می‌شدند، ناگهان صدای فریادهای دختری را شنیدند كه مرتب تكرار می‌كرد: «سوختم سوختم.» این دختر در یكی از آلاچیق‌های بلوار روی زمین افتاده بود و از درد به خودش می‌پیچید. او دقایقی بعد به بیمارستان شهید مطهری منتقل شد و پزشكان بعد از معاینه اولیه متوجه شدند، دختر 18 ساله كه «شیرین» نام دارد، قربانی اسیدپاشی شده است و مایع سوزاننده روی چشمان و صورت او ریخته شده است... ."

این اولین باری نیست که دختران کشورمان قربانی جنایت هولناکی به نام " اسیدپاشی" می شوند و احتمالاً آخرین مورد نیز نخواهد بود. اسید پاشی در سال های اخیر رواج رعب انگیزی داشته است و علاوه بر قربانیان اصلی که عمدتاً از ناحیه سر و صورت و چشم آسیب می بینند ، جامعه نیز جریحه دار می شود.

برغم این ، هنوز قوانین موجود در جامعه ما برای مقابله با اسید پاشی بسیار ناکارآمد و قدیمی است و این "عقب ماندن قانون از وضع موجود" باعث تشدید این جرم شده است.

طبق قوانین موجود ، برای جرم اسید پاشی ، حبس تا 5 سال و دیه و یا قصاص قابل طرح است. با این حال ، عملاً قصاص در اسید پاشی منتفی است زیرا طبق فقه و قانون ، قصاص باید دقیقاً با جنایت برابر باشد و از آنجا که هیچ تضمینی وجود ندارد که در قصاص اسیدپاشی ، فرد مجرم به اندازه قربانی آسیب ببیند ، حکم به قصاص اسیدپاش داده نمی شود.

نتیجه این وضعیت نیز مشخص است: فرد اسیدپاش ، بعد از این که قربانی خود را برای ابد از زندگی متعارف انسانی ساقط کرد ، چند سالی را به زندان می رود و سپس با پرداخت چند میلیون تومان به زندگی عادی برمی گردد ؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده باشد! و این در حالی است که قربانی ، تا پایان عمر ، در عذابی دائمی به سر خواهد برد.

 

 

آمنه ، یکی از دخترانی که قربانی اسید پاشی شد

 

بنابراین تشدید مجازات اسیدپاشی به عنوان یک "جرم مستقل" ، از الزامات گریزناپذیر جامعه ماست. البته بسیاری از کارشناسان بر لزوم کار فرهنگی و ریشه یابی علل اسیدپاشی و درمان ریشه ها تأکید می کنند که قطعاً نظرات آنها محترم و صائب است اما در کنار عمل به توصیه های آنان - که ضمانت اجرایی هم ندارد - باید قانون نیز در این باره محکم و قاطع باشد.

بدیهی است که "پول" و "زندان" نتوانسته است اسیدپاشی را در جامعه ما از بین ببرد و شاید همین خفیف بودن مجازات باعث شده است افراد با خوف کمتری دست به اسید شوند.

بنابراین باید به سطوح بالاتری از مجازات اندیشید ، آن هم نه صرفاً برای مجازات مجرم که برای بازدارندگی.

در این خصوص دو سطح مجازات بالاتر برای این جرم قابل تصور است: اعدام ، مقابله به مثل.

از آنجا که اعدام سالب حیات است و نیز در مواردی مجرم دست از زندگی هم شسته ، بدان ناامید شده و حتی مرگ را رهایی از زندگی نکبت بار و شکست آلود خود می بیند ، مجازات اعدام توصیه نمی شود. به علاوه باید کوشید تا حد امکان از قوانین اعدام زدایی کرد.

 

 

طاهره ، یکی دیگر از قربانیان اسیدپاشی

 

اما "مقابله به مثل" می تواند بازدارندگی قابل توجهی در قبال تصمیم فرد برای اسید پاشی داشته باشد ؛ علت نیز کاملاً مشخص است: فرد اسیدپاش ، سوختن با اسید را فلاکتی بزرگ می داند و درست به همین دلیل است که از میان جنایت های مختلف ، اسید پاشی را انتخاب می کند و به صورت طرف مقابلش اسید می پاشد. حال اگر او بداند که این فلاکت بزرگ گریبانگیر خودش نیز خواهد بود ، در تصمیم خود برای اسیدپاشی مردد خواهد بود و ای بسا به خاطر "حراست از خودش در برابر اسیدپاشی" ، این کار را مرتکب نشود.

ذکر این نکته ضروری است که قانونگذار باید "مقابله به مثل" را نه از باب قصاص که به عنوان یک "مجازات مستقل" ، در نظر بگیرد چرا که در جرم اسیدپاشی ، تساوی آسیب در قصاص میسر نیست.

 

 

 

یکی دیگر از قربانیان اسیدپاشی

که جواب رد یه خواستگارش داده بود

 

شاید در نظر برخی ، مقابله به مثل در جرم اسید پاشی ، هولناک و غیرانسانی به نظر برسد ؛ طبیعتاً این مجازات مخوف است و اتفاقاً درست به همین دلیل است که قدرت بازدارندگی دارد.

نکته مهم این است: اگر قانون مقابله به مثل در اسید پاشی تصویب شود ، ممکن است چند "جنایتکار" با این روش مجازات شوند ولی قطعاً تعداد بسیار بیشتری "انسان بی گناه" که با ادامه شرایط فعلی ممکن است قربانی اسیدپاشی شوند ، نجات خواهند یافت و وجودشان در اسید ذوب نخواهد شد.

وانگهی وقتی مجازات مالی و زندان عملاً بازدارنده نیست و قصاص نیز قابلیت اجرا ندارد ، چه باید کرد؟ آیا باید دست روی دست گذاشت و منتظر ماند که کدام انسان بی رحم بر سر و صورت کدام دختر بی گناه اسید می پاشد و او را به خاک سیاه می نشاند؟

اگر اعلام شود که از این پس ، هر کس اسید بپاشد ، خود نیز به همین سرنوشت دچار می شود ، حتماً کاهش قابل ملاحظه این جنایت در جامعه را شاهد خواهیم بود زیرا هیچ کس دوست ندارد با سر و وصورت سوخته با اسید زندگی کند چه آن که در اغلب موارد ، این زندگی ، حتی از مرگ هم بدتر است.

کسانی که بر کرسی های سبز قانونگذاری تکیه کرده اند ، باید بدانند که اگر می توانند با تصویب این قانون ، زندگی افرادی را نجات خواهند داد ، ولی این کار را نکنند ، در جنایات بعدی شریک گناه محسوب می شوند.

واقعاً تا کی باید مجرمان اسید بپاشند ، دختران بسوزند ، رسانه ها تیتر بزنند و دادگاه ها به همین قوانین موجود بسنده کنند و دوباره و چندباره همین چرخه تکرار شود؟ آیا زمان اقدام فرانرسیده است؟!/عصر ایران