سخنرانی علیه دولت و رئیس‌جمهور در ۲۲بهمن

آرمان در گفت‌وگو با حسین مرعشی از فعالان سیاسی شناخته‌شده اصلاح‌طلببه مسائل روز و هجمه‌های این روزها به دولت روحانی پرداخت.
 
 چه تفاوت‌هایی میان مخالفان امروز دولت تدبیر و امید و مخالفان دولت اصلاحات وجود دارد؟
واقعیت این است که امروز تندروهای مخالف دولت بسیار تند‌تر از مخالفان دولت اصلاحات در دهه 70 هستند. گاهی رفتارهایی از سوی این افراد صورت می‌گیرد که با هیچ منطقی قابل توجیه نیست.

 منظورتان این است که امروز بی‌احترامی‌ها اوج گرفته؟
بله! تندروها پس از سال 76 به مدت چند سال مراعات رئیس‌جمهور وقت را کردند اما آنها امروز مراعات آقای روحانی را نمی‌کنند. من نمی‌دانم باید با چه زبانی با اینها حرف زد. اینکه برخی در گیت‌های ورودی به استادیوم سخنرانی رئیس‌جمهور، عکس‌های ایشان را پایین بکشند یا در مراسم 22بهمن در اکثر شهرها عکس آقای روحانی را خراب کنند واقعا به چه معناست؟ در بسیاری از شهرستان‌ها، افراد شناخته‌شده‌ای که مخالفت آنها با دولت عیان است، برای سخنرانی 22 بهمن رفتند و علیه دولت سخنرانی کردند. من واقعا نمی‌دانم انگیزه این کار چه بود؟ وقتی اکثریت مردم یک دولت را انتخاب می‌کنند چرا فردی را برای سخنرانی به آن شهر می‌برید که علیه آن اکثریت سخن بگوید؟

 به نظر خودتان، سکوت شما می‌تواند پاسخ خوبی به آنها باشد؟
پاسخ ما به تندروها مثل رفتار آنها نخواهد بود. ما تندروها را به یک رقابت منصفانه در انتخابات دعوت می‌کنیم. آنها بیایند و در انتخابات کاندیدا معرفی کنند و حرفشان را بزنند تا پس از آن، مردم بین ما و آنها قضاوت کنند.

 فکر می‌کنید آنها حاضر به قرارگرفتن در معرض قضاوت مردم هستند؟
اصل ماجرا این است که باید میدان و عرصه را بر تندروهای هر دو جبهه اصولگرایی و اصلاح‌طلبان تنگ کرد و خردورزان این دو جبهه اجازه جولان دادن‌های پوچ و بی‌معنای سیاسی را از این گونه نگاه‌های افراطی بگیرند تا مردم را بیش از این تحت فشار قرار ندهند.

 فکر نمی‌کنید لازم باشد سدی در برابر این دست رفتارهای نیروهای تندرو ایجاد شود؟
به نظر من مسئولان مربوطه باید به حضور این افراد و ادعاهایی که مطرح می‌کنند نگاه جدی‌تری داشته باشد. در این مرحله از نهادهای موثر نظارتی این انتظار وجود دارد که جلوی این رفتارها را بگیرند. این تندروها امید دارند که با رادیکال کردن فضا، عرصه را برای حضور اصلاح‌طلبان تنگ کنند و در نبود اصلاح‌طلبان در مجلس حاضر شوند که این موضوع برای فضای سیاسی خوب نیست. یادمان نرود که تندروها فقط به آقای روحانی و نیروهای اصلاح‌طلب هجمه نمی‌برند بلکه اگر به اینها بها داده شود به هیچ‌کس رحم نخواهند کرد. این تجربه بارها اتفاق افتاده است و در عرصه‌های سیاسی مختلف آزمایش شده که وقتی به یک تندرو یا یک گروه از تندروها بهای زیادی داده شود، اینها به کسی رحم نمی‌کنند. یک مثال ساده بزنم. در مشهد سوار یک تاکسی شدم که نوای توهین‌آمیزی از ضبط او شنیده می‌شد. از راننده جوان پرسیدم که چرا وقتی هیچ‌کدام از مراجع تقلید ما توهین را مجاز نمی‌دانند، این کار را می‌کنید؟ جوان شروع کرد به فحاشی! من مشاهده کردم که این فرد به همه توهین می‌کند و اصلا برایش مهم نیست که موضوع چه باشد. تندروها حد نمی‌شناسند. اینطور نیست که فقط مثلا آقای هاشمی سیبل آنها باشد. 

 اشاره کردید باید تندروهای هر دو جناح را کنترل کرد. مگر اصلاح‌طلبان هم تندرو دارند؟
نیروهای افراطی در هر جناحی هستند. افراطیونی در جریان اصلاحات هستند که حتی به رئیس‌جمهور دوره اصلاحات نیز حمله می‌کنند که چرا در انتخابات رای داده یا چرا موضع ملایم گرفته است!؟

 کارگزاران امسال قدرت زیادی پیدا کرد و به نظر می‌رسد این قدرت ناشی از خلأ احزاب دیگر اصلاح‌طلب است که کارگزاران از آن بهره برد. قبول دارید کارگزاران در زمانی که هوا آفتابی و هیچ مشکلی نیست ظاهر می‌شود و در شرایطی که نیاز به همراهی در شرایط سخت است کمتر می‌توان نشانی از آن جست. دلیلش چیست؟
این نظر شماست.

 نظر تنها شخص من نیست و زیاد شنیده می‌شود. با این اوصاف به سوال من به عنوان یک دارنده این تصور پاسخ می‌دهید.
شما نمی‌توانید به عنوان یک محقق فرهیخته، نظرات خود را به جای تاریخ بگذارید. کارگزاران وقتی وارد عرصه شد که چپ از عرصه سیاسی ایران خداحافظی کرده بود. در انتخابات مجلس پنجم از آقایانی خواهش کردیم که وارد عرصه شوند اما وارد نشدند. کارگزاران در آن مقطع وارد شد و در شاخص‌های سیاسی کشور تاثیرگذار بود. شما تاثیر کارگزاران را در انتخابات مجلس پنجم می‌بینید!

 اینکه شاخص معتبری نیست چون آن مقطع، تولد حزب کارگزاران بود و غیر از تاثیرگذاری انتظاری از این حزب نمی‌رفت؟
توجه کنید! بعد از مجلس پنجم هم کارگزاران در عرصه سیاسی کشور حضور داشت. چنانچه در انتخابات دوم خرداد 76 خیلی جدی وارد عرصه انتخابات شد و در انتخابات مجلس ششم نیز حضور جدی داشت. در سال 84 نیز وارد عرصه شد و حتی در سال 88 هم حضور داشت. اگر در مقطعی هم کارگزاران در انتخابات غایب بوده، ناشی از شرایط سیاسی کشور بوده که در آن مقطع اصلاح‌طلبان همه غایب بوده‌اند.

 اما نبود حزب کارگزاران از 88 تا 92 محسوس بود.
چه کسی در آن مقطع حضور داشت که کارگزاران نبود؟ آقای هاشمی در صحنه نبود؟

 شما که زندان بودید البته. من حزب را می‌گویم!
خب چرا من زندان بودم؟ در مقطعی که هیچ‌کس حرف نمی‌زد من به عنوان سخنگوی حزب کارگزاران حرف می‌زدم. یکی باید حرف می‌زد و من مرتب موضع‌گیری می‌کردم. پس کجا نبودیم؟

  کمرنگ بودید؟
پررنگی و کمرنگی فعالیت سیاسی بستگی به شرایط سیاسی روز دارد.

 بگذریم، اکنون کارگزاران چه وضعیتی دارد؟
کارگزاران در یک سال گذشته فعالیت خود را وارد فاز جدیدی کرده است. اساسا کارگزاران در یک دوره، بیشتر شبیه یک نهضت عمل کرد تا یک حزب سازمان‌یافته. بیشتر به یک نیروی فکری پیش‌برنده به کشور فکر می‌کردیم که بر شاخص‌های کشور اثر بگذارد و راه‌هایی را برای پیشرفت کشور پیشنهاد بدهد. بیشتر یک حزب تکنوکرات بود تا یک حزب اجتماعی و سیاسی. الان شرایط برای تبدیل ‌شدن کارگزاران به یک حزب تمام‌‌عیار فراهم است. در واقع بعد از انتخابات سال92 و پیروزی اصلاح‌طلبان شرایطی فراهم شد تا اصلاح‌طلبان مجددا فعالیت خود را از سر بگیرند و به این ترتیب دوره جدیدی از فعالیت‌های احزاب مختلف در سراسر کشور شکل گرفت که در همین راستا، حزب کارگزاران نیز متاثر از این فضای جدید اقدام به بازسازی تشکیلاتی خود کرد. درحال حاضر حرکت قدرتمند و خوبی در کارگزاران شروع شده و در 25 استان کشور، شوراهای استانی کارگزاران تشکیل شده است و برای برگزاری یک اجتماع بزرگ در بهار سال 94 آماده می‌شویم. امروز نزدیک به 600 - 700نفر به عنوان اعضای اصلی کارگزاران در شاخه‌های اصلی استانی و ملی آن فعالیت می‌کنند و نشست بزرگ بهار مقدمه‌ای برای کنگره بزرگ کارگزاران در شهریور 94 خواهد بود.
اخبار سیاسی - آرمان

دلواپسی‌های» پرحاشیه حامیان احمدی‌نژاد و سعید جلیلی علیه دولت/رابطه برگزار کنندگان مراسم"ما دلواپسیم" با پرتاب کنندگان کفش به رئیس جمهور

 اخبارسیاسی -  دلواپسی‌های» پرحاشیه حامیان احمدی‌نژاد و سعید جلیلی علیه دولت/ روحانی چه زمانی عصبانی می‌شود؟

به گزارش نامه نیوز؛  گرچه محمود احمدی نژاد می گوید سکوت سیاسی خود را نخواهد شکست و سعید جلیلی به ظاهر سر به زیر حرکت می‌کند، اما یاران و حامیان آنها که بیش از گذشته پابه پای هم راه می روند و گعده‌های سیاسی شان را برپا می کنند، زبان گویای آنها شده اند، زبانی که می گوید جریان احمدی نژاد چه نزدیکان صدیق و همیشه همراهش چون الهام و محصولی و ...چه دوستان پایداری اش دست به کار شده اند تا آنقدر فضا را بر رییس دولت فعلی سخت کنند تا او را به واکنش متقابل واداشته و از مسیر اصلی حرکتش باز دارند.

زبانی که می گوید سعیدجلیلی هنوز زخم خورده شکست از روحانی در انتخابات ریاست جمهوری است و حامیانش هنوز هم با طرح دوگانه «نماد مقاومت - نماد سازشکار» درصدند فشار بر مذاکره کنندگان فعلی و شیخ دیپلمات را روز به روز بیشتر کنند.

«دلواپسیم از اینکه انرژی هسته‌ای را با فناوری هسته‌ای اشتباه گرفته‌اند»، «دلواپسیم از بر باد دادن حقوق ملت در ازای گرفتن حقی ناچیز»، «دلواپسیم از استراتژی غلط دولت در سیاست خارجی» و «دلواپسیم از ترک برداشتن حقوق ملت به جای ترک برداشتن ساختمان تحریم‌ها»، «مقدم قاتلان شهدای هسته‌ای را بر قامت بازرسان آژانس گرامی می‌داریم»، «ضمن احترام برای آقایان روحانی و احمدی‌نژاد، ما انقلابی هستیم»، «جزییات مذاکرات برای آیندگان محرمانه نخواهند ماند»، «نه سانتریفیوژ می‌چرخد، نه چرخ زندگی مردم» و... اینها شعارهایی بود که در شلوغ کاری ها و هیاهوهای روز گذشته ساختمان سفارت آمریکا در سه راه طالقانی به گوش می رسید و به چشم دیده می شد. دلواپسی هایی پرحاشیه که حامیان دیروز و امروز احمدی نژاد و طیف تازه پا گرفته حامیان سعید جلیلی آن را ساماندهی کرده بودند.

منتقدان روحانی در همایشان دلواپسان همانظور که پیش از آن اعلام شده بود رنگ و بو و جنسی از جنس پایداری، حامیان صدیق و وفادار احمدی نژاد و طرفداران تفکر آیت الله مصباح داشتند، از قاسم روانبخش و سقای بی‌ریا تا کوچک‌زاده و سلیمانی و حسینیان و نبویان و رسایی و اسماعیل کوثری و کریمی قدوسی. پناهیان نیز چون بسیاری دیگر از مراسم این طیف سیاسی سخنران ویژه این مراسم بود.

فریدون عباسی رییس سازمان انرژی اتمی در دوران دبیری سعید جلیلی در شورای عالی امنیت ملی که بعد از کنارگذاشته شدن از ریاست این سازمان، روشن و آشکار سنگ جلیلی را بر سینه می زند در این مراسم از سعید جلیلی به عنوان «قهرمان واقعی دیپلماسی هسته‌ای» یاد کرد تا شعار «جلیلی، جلیلی حمایتت می کنیم» در فضای سفارت آمریکا بپیچد.

بهره برداری سیاسی از بیانات مقام معظم رهبری برای فشار آوردن بر دولت و در راس آن تیم مذاکره کننده هسته ای شاه بیت سخنان سخنرانان این مراسم بود، آنجا که کریمی قدوسی از تریبون به دستان مجلس علیه روحانی، گریزی به اظهارات رییس جمهور در گفتگوی تلویزیونی با مردم زد.

او با اشاره به اینکه روحانی گفته است خوش بینی و بدبینی در سیاست خارجی معنا ندارد و ما واقع بین هستیم، گفت«رهبری گفته اند به مذاکرات خوش بین نیستند، این حرف رییس جمهور یعنی ایستادن در برابر نظرات رهبری.» توسل به روشی که از قضا این طیف سیاسی بارها و بارها در طول حیات سیاسی شان به آن پناه برده اند تا خود را ولایتمدارتر و اصولگراتر و دلسوزتر نشان دهند اما همان ها گوش و چشم خود را بر بیاناتی روشن از رهبری که مذاکره کنندگان را فرزندان انقلاب دانستند و بارها از دولت حمایت کرده اند بسته اند.

روحانی اما اگر در دوران سکوت سیاسی اش متهم به سازشکاری سیاسی و وادادن در پرونده هسته ای شده بود، حال که بر صندلی ریاست پاستور هم تکیه زده باز هم سازشکار است، با این تفاوت که گویی فضا از انتقاد کردن صرف گذشته و منتقدان حال با شعار «مرگ بر سازشکار» از او استقبال و پذیرایی می کنند. مقصود شعاردهندگان از این شعار آنجا روشن تر شد که مهدی کوچک‌زاده تریبون را به دست گرفت و گفت: «منظور ما از سازشکار تیم هسته‌ای نیست. اما آنها هم مواظب باشند که مثل خیلی از قبلی‌ها سازشکار نشوند.»

دلواپسان در نهایت بعد از چند ساعت شعار دادن و فریاد زدن و هیاهو کردن سفارت آمریکا را ترک کردند تا برنامه بعدی که پرسروصداتر دولت را آماج حملات انتقادی خود قرار دهند. تلاش هایی که به نظر می رسد به رغم آنکه شرکت کنندگان در مراسم دیروز اصرار داشتند احمدی نژادی نیستند و تنها منتقد دلسوز دولت هستند، اما پشت پرده و سرچشمه را باید در تحرکات و برنامه ریزی های نزدیکان احمدی نژاد چون الهام و جوانفکر جستجو کرد.

گویی بعد از ایجاد سایت‌های گوناگون و نشریه و حتی هیات مذهبی به نام «هیات منتظران بهار» از سوی حامیان و یاران احمدی نژاد، حال با تاسیس موسسه هما (هواداران محمود احمدی‌نژاد) تحرکات این طیف وارد فاز و کانال جدیدی شده است و توافق ژنو بهترین دستمایه برای تخریب و فشار آوردن بر دولت تازه پا گرفته. گرچه جنبش عدالتخواه که طرفدار سعید جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری بودند، را هم باید در پشت صحنه این قسم تصمیمات و شلوغ کاری ها نقش آفرین دانست.

هویت برگزارکنندگان چه پایداری و نزدیکان به تفکر آیت الله مصباح باشند یا حامیان احمدی نژاد و طرفداران سعید جلیلی اما هدف گویی تنها یک چیز تعریف شده است«روحانی را باید عصبانی کرد»«صدای روحانی باید درآورد» و ...

منتقدان تندرو روحانی تمام عزم خود را جزم کرده اند که دولت فعلی را با تحرکات حاشیه آفرین خود به حاشیه ببرند، چه آنکه آنها به فراست دریافته اند موفقیت دولت در مذاکرات هسته ای و سیاست خارجی از یک سو و بازگرداندن آرامش به فضای سیاست داخلی کشور از سوی دیگر در کنار آرام سازی فضای اقتصادی کشور همه و همه پاشنه آشیل آنها برای ماندگاری در فضای سیاست ایران است.

موفقیت روحانی در هریک از سه بعد بی شک تندروها و افراطیون را سیاست ایران محو خواهد کرد. شاید از همین روست که تندروها و افراطیون بیش از دلواپسی برای دولت دلواپس جایگاه متزلزل خود با روی کار آمدن دولتی اعتدالی شده اند. افراطیون اشکار نگران و دلواپسند، دلواپس جایگاه رو به زوال شان.
                                                  .......................................

رابطه برگزار کنندگان مراسم"ما دلواپسیم" با پرتاب کنندگان کفش به رئیس جمهور

گروه برگزار‌کننده مراسم نامش «کمیته صیانت از منافع ایران» بود، همان گروهی که مسوولیت تجمع در مقابل فرودگاه مهرآباد هنگام بازگشت روحانی از سفر نیویورک را پذیرفت، اما پرتاب کفش به سوی رییس‌جمهوری را گردن نگرفت. شاکله آنها از جنبش عدالتخواهی ایران شکل گرفته است؛ جمعیتی که در انتخابات 24 خرداد هوادار سعید جلیلی بودند، مثل تقریبا تمام مهمانان روز شنبه‌شان در سفارت سابق امریکا. بیرون هم میان جمع‌های ده، بیست نفره بحث این بود که چگونه برنامه هسته‌یی و مذاکرات می‌تواند به روند سابق در دولت دهم بازگردد.
اخبار سیاسی - نامه نیوز ,  روزنامه اعتماد