اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

زنگ خطر در ریاض به خاطر «تهاجم دلفریبی» روحانی و «شرط بندی» اوباما



اخبار,اخبار سیاست خارجی,برنامۀ هسته ای ایران


اخبار سیاست خارجی - زنگ خطر در ریاض به خاطر «تهاجم دلفریبی» روحانی و «شرط بندی» اوباما

تهجام دلفریبی روحانی و به ویژه شرط بندی اوباما در خصوص حصول توافقی با تهران که بر اثر تحریم ها از پادرآمده بود، زنگ خطری را برای ریاض به صدا در آورد.

نشریه ایتالیایی Europa نوشت: رئیس جمهور آمریکا به شیوخ اطمینان داد که سازش با تهران به معنای تغییر راهبرد آمریکا نیست.

به گزارش تیک ، عبدالله ،پادشاه عربستان چهار روز بعد از آغاز شورش در میدان تحریر در یک تماس تلفنی معروف فریاد برآورد که: «مبارک را تحقیر نکنید». آن سوی خط باراک اوباما بود که آمادۀ رها کردن متحد مصری اش و استقبال از قضیۀ تظاهرکنندگان آن هم بعد از چند تردید اولیه، بود و این پادشاه پیر که ضامن برتر وضعیت موجود بود بیم آن داشت که زلزله ای که شمال آفریقا را لرزانده بود بتواند به اقامتگاه های مجلل خلیج [فارس] نیز آسیب بزند.

رئیس جمهور آمریکا به ریاض رفت،لیکن چشم انداز منطقه با آنچه به واسطۀ بهار نمایان شده بود، تفاوت دارد. استبداد آل سعود به لطف رفاه سخاوتمندانه ای که به واسطۀ درآمد نفتی و انبوه پولی که جهت خفه کردن هر گونه فرضیۀ تغییر رژیم در نطفه، در اقتصاد تزریق می شود، هنوز محکم و پابرجاست (علی رغم تنش هایی که در عرصۀ مهاجرت بروز کرده است). بهار عربی متوقف گردید، دورۀ اخوان المسلمین این دشمنان قسم خوردۀ سعودی ها دو سال امتداد داشت و اکنون مارشال مورداعتماد یعنی السیسی مرد قدرتمند و جدید در قاهره به شمار می آید. قطر رقیب بزرگ در دنیای سنی بار دیگر از صحنه خارج شده است.

باری، عربستان سعودی بار دیگر مرکزیتی را یافته است که به نظر می رسید به خطر افتاده باشد. با این حال این پادشاهی به نظر می رسد گرفتار گیجی و آشفتگی است. در هفته های اخیر یک سلسله تدابیر تنبیهی اندیشیده شد و شاهزاده نایف، وزیر کشور عربستان عامل آن بود. ریاض اخوان المسلمین و نیز شاخۀ سعودی حزب الله و بنیادگرایان جبهۀ النصره و Isis [حکومت اسلامی عراق و شام] را تحریم نمود.

 

از بیم یک جهاد خانگی، بازگشت به وطن با مقاصد جنگ طلبانه آن گونه که اواخر دهۀ هشتاد برای رزمندگانی که از افغانستان بازگشتند رخ داد، حکمی را در جهت منع اینکه هر تبعۀ عربستانی به عنوان سرباز در سوریه ثبت نام کند، صادر نمود. به منظور منزوی ساختن قطر، سفیر کشورش را از دوحه فراخواند و حتی خواستار تعطیلی الجزیره گردید.

اگرچه گروه های سنی در تیررس سعودی ها قرار گرفتند، این سندروم محاصره ویژگی های معینی دارد که به ایران مربوط می شود. تهجام دلفریبی روحانی و به ویژه شرط بندی اوباما در خصوص حصول توافقی با تهران که بر اثر تحریم ها از پادرآمده بود، زنگ خطری را برای ریاض به صدا در آورد. توافقی که بسیار قبل تر از اینکه این روحانی میانه رو به ریاست جمهوری برسد، روی آن کار شده بود.

در خلال یک سال گذشته، عربستان برای دو بار احساس کرد که از جانب آمریکا مورد خیانت قرار گرفته است. در سوریه که سعودی ها در آن بیهوده تلاش کردند واشنگتن را متقاعد کنند به شکلی مستقیم از شورشیان حمایت کند (زمانی این درگیری به اوج خود رسید که اوباما عقب نشینی کرد و بعد از آنکه اسد پا را از خط قرمز تسلیحات شیمیایی فراتر نهاد، از دخالت نظامی در این کشور صرفنظر کرد). در ژنو نیز در ماه نوامبر، یعنی زمانی که جامعۀ بین الملل اولین توافق مقدماتی خود را با تهران در خصوص توقف برنامۀ هسته ای در ازای کاهش تحریم ها، به امضا رساند.

ریاض به یک توافق نهایی میان آمریکا و ایران که باعث شود  ایرانی ها در ردۀ یک قدرت منطقه ای قرار گیرند، به مثابۀ یک مترسک می نگرد. به این دلیل نیز که انقلاب شرکت شل در آمریکا ممکن است برگ برندۀ اصلی یعنی باجگیری نفتی (واشنگتن همین سال آینده قرارست به اولین تولید کنندۀ طلای سیاه در جهان تبدیل شود) را از عربستان بگیرد.

سعودی ها بیم آن دارند که ترکیب سازش با تهران/ استقلال در عرصۀ انرژی به نابودی آن رابطۀ ویژه ای بیانجامد که بعد از جنگ دوم جهانی بر پایۀ یک راهبرد معین یعنی نفت در ازای امنیت، ایجاد گردیده بود.

خلاصه اوباما سعی در اطیمنان دهی به شیوخ داشت که سازش با تهران به معنای این نیست که آمریکا راهبردش را تغییر داده است و در باتلاق سوریه نیز باید به سعودی ها قدرت عمل بیشتری نشان دهد.

 

عربستان به ویژه خواستار آن است که آمریکا تسلیحات پیشرفته تری چون موشک های ضدتانک و به ویژه موشک های قابل حمل زمین به هوای دوش پرتاب مدل منپاد را در اختیار گروه برگزیده ای از شورشیان که هم اکنون در اردن آموزش می بینند، قرار دهد. در این عرصه بازگشت به سناریوهای شاهزاده بندر بن سلطان، سفیر سابق عربستان در واشنگتن که حامی یک سیاست تهاجمی تر در قبال دمشق بود، به نظر حائز اهمیت می آید.
اخبار سیاست خارجی - تیک

 


ویدیو مرتبط :
دکتر روحانی و اوباما ... کی زنگ زده !!؟؟؟؟

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری: شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما،خلاف منطق مذاکره است



شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما

شرط گذاشتن روحانی برای مذاکره با اوباما،خلاف منطق مذاکره است

- شرط گذاشتن‌های آقای دکتر روحانی برای مذاکره با اوباما، منجر به عدم ملاقات شده و این خلاف منطق مذاکره است، زیرا آن‌چه باید پس از مذاکره به آن دست می‌یافته‌ایم به عنوان پیش‌شرط مذاکره طرح شده است.

اولین نشست تخصصی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری با هدف بررسی تحلیلی سفر هیئت دیپلماتیک ایران به نیویورک برگزار شد.

 پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری، پس از تشکیل دولت یازدهم، مهم‌ترین اتفاق راهبردی در عرصه سیاست داخلی و خارجی کشور، سفر هیئت دیپلماتیک ایران به اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک بوده است.

این سفر به دلایل متعدد از جمله حساسیت آن برای کشور، دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا، و بالاخص گفت‌وگوی تلفنی رؤسای جمهور دو کشور، از حساسیت و اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. عطف به این اهمیت و حساسیت، اولین نشست تخصصی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست در دوره جدید فعالیت آن، در تاریخ 16/7/1392 به بررسی دست‌آوردها و چالش‌های این سفر اختصاص یافته است.

در این جلسه حسام‌الدین آشنا سرپرست مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، محمد نهاوندیان رئیس دفتر رئیس‌جمهور، امیرحسین زمانی‌نیا، داوود هرمیداس باوند، محمدحسن خانی، فؤاد ایزدی، اصغر افتخاری، محمدعلی فتح‌اللهی، جلال دهقانی فیرزوآبادی، عباس عبدی، مهدی آهویی، الهه کولایی و محمد فاضلی حضور داشتند.

در این نشست، بر اساس گزارشی از سفر هیئت دیپلماتیک ایران به نیویورک و فعالیت‌های انجام شده؛ دست‌آوردهای سفر و هم‌چنین نقدها درخصوص آن تشریح شده است. آن‌چه در ادامه آمده، خلاصه‌ای از مباحث مطرح شده در این جلسه است.

دست‌آوردهای سفر
به‌طور کلی، حاضران در نشست معتقدند اصلی‌ترین دست‌آوردهای این سفر در محورهای زیر قابل بررسی است.

- اندیشه غیرقابل همکاری بودن ایران شکسته شده و تحرک از سوی غربی‌ها برای مشارکت در اقتصاد ایران آغاز شده است.

- تحریم زیرکانه یک‌ماه و نیم پیش کنگره علیه ایران به منظور محدود کردن باراک اوباما در رابطه با ایران، در دستور کار کنگره قرار نگرفت.

- تلاش برای چارچوب‌بندی رئیس‌جمهور ایران در قالبی که نشان دهد چیزی در ایران تغییر نکرده است شکست خورد.

- مقابله با پروژه ایران‌هراسی تقویت شده و زمینه‌سازی برای توسعه تعاملات با آمریکا صورت گرفته است.

- دکتر روحانی توانایی اجرای نمایش را از نتانیاهو گرفته و شاید اولین بار است که فرصتی فراهم شده تا از انزوای بین‌المللی اسرائیل استفاده شود.

چالش‌ها و انتقادات
اصلی‌ترین نقدها بر کلیت فعالیت دیپلماتیک صورت گرفته، قبل، در حین و بعد از سفر به این شرح است:

- تکرار خواست برداشتن تحریم‌ها که سبب می‌شود ایران در موضع ضعف به هنگام مذاکره قرار گیرد.

- شرط گذاشتن‌های آقای دکتر روحانی برای مذاکره با اوباما، منجر به عدم ملاقات شده و این خلاف منطق مذاکره است، زیرا آن‌چه باید پس از مذاکره به آن دست می‌یافته‌ایم به عنوان پیش‌شرط مذاکره طرح شده است.

- این احتمال وجود دارد که توجه زیاد به دست‌آوردهای سفر، غفلت از تفاوت سیاست‌های اعلامی و اعمالی آمریکا در قبال ایران صورت گیرد.

- مجمع عمومی کلاس درس نیست و متن تدوین شده برای قرائت در مجمع عموم، مثل متون درسی در پی تدریس به حاضران بوده است.

- بالا بردن انتظارات مردم از مذاکرات و شرطی شدن اقتصاد به تحریم‌ها و مذاکرات خطرناک است. در این صورت، تحریم‌ها شاه‌کلید حل مشکلات تصور شده و در صورت شکست مذاکرات، تهدیدهای جدی‌تری روبه‌روی نظام قرار می‌گیرد.

- اگر مذاکرات موفق نباشد ممکن است ده سال یا یک نسل مذاکره را به تعویق بیندازد.

- منتقدان معتقدند واگذار کردن پرونده هسته‌ای به وزارت امور خارجه، ممکن است باعث تقلیل‌گرایی در سیاست خارجی و فراموش شدن بقیه عرصه‌ها غیر از مسأله هسته‌ای و مذاکره با آمریکا شود. در ضمن، وزارت خارجه چالش اجماع‌سازی در عرصه مسأله هسته‌ای را حس نکرده و قابلیت ساخت چنین اجماعی را نیز ندارد.

- با پیشرفت به سوی بهبود روابط با آمریکا، با چالش ترس دیگر کشورها از بهبود رابطه و اتحاد آن‌ها علیه بهبود وضعیت مواجه هستیم.

راه‌حل‌های چالش‌های روابط ایران و آمریکا
برخی معتقدند باید ایران اقداماتی انجام دهد تا گروه در ایالات متحده که که در نهایت ایران هسته‌ای را پذیرفته‌اند و سیاست‌های آمریکا تاکنون را ناموفق می‌دانند و با توجه به اهمیت ایران خواهان بازبینی در سیاست آمریکا علیه ایران هستند، تقویت شوند.

- اصطلاح لابی ایرانی که دکتر روحانی به‌کار برده‌اند اصلاح شود. ما به «لابی ایرانی» احتیاج نداریم بلکه «لابی ایران» نیاز داریم. ضرورتی ندارد اعضای لابی ایران، حتماً ایرانی باشند.

- ظاهراً گزینه دیدار با طرفداران ضدجنگ در این سفر وجود نداشته است.

- یک رکن مهم لابی برای ایران شرکت‌های نفتی است. این شرکت‌ها را باید در ایجاد لابی ایران فعال کرد. لابی ارامنه خیلی قدرتمند است و ایران می‌تواند با توجه به مسائل منطقه‌ای از این لابی برای اهداف خود استفاده کند.

تحلیل دیپلماسی در ارتباط با تهدید نظامی
- در حوزه نظامی تهدید نظامی ایالات متحده آمریکا تشدید شده است. لذا شاید برخی که به سیاست دولت در مذاکره با آمریکا انتقاد دارند احتمالاً از منظر تشدید تهدید نظامی به کلیت مسأله می‌نگرند.

- با توجه به این‌که سیاست نظامی و دیپلماسی آمریکا در کنار هم فعالیت می‌کنند، ضرورت همگرایی در ساخت تصمیمات بر مبنای مشارکت بخش‌های سیاسی و دفاعی کشور احساس می‌شود. مناسب است سیاست خارجی و سیاست دفاعی باید در هم تنیده شوند.

ارتباط سیاست داخلی و دیپلماسی
مسأله اساسی در این بحث آن است که نسبت بین دیپلماسی و سیاست داخلی چیست. اصلی‌ترین ایده آن است که بدون هم‌صدایی و وحدت رویه در سیاست داخلی، حل مسائل سیاست خارجی ناممکن است. در تمام اظهارنظرها درباره دیپلماسی انجام گرفته، بحث موازنه قوای سیاسی در داخل نادیده گرفته می‌شود.

 

از این منظر، مهم‌ترین انتقاد به رویکرد آقای روحانی آن است که ایشان در حوزه سیاست داخلی ضعف دارد و پشتیبان ندارد. نگاه ایشان آن است که مسأله سیاست داخلی را با سیاست خارجی حل کند. این کار غیرممکن است. تیم سیاست خارجی نمی‌تواند لجستیک سیاست داخلی را فراهم کند.

- هر تصمیمی که در داخل بازتابش این باشد که یک گروه پیروز شده و یک گروه شکست خورده، نتیجه‌اش عدم انسجام و وحدت در داخل است. بر این اساس، احتمال شکاف در حاکمیت بر سر مذاکرات وجود دارد. از آن‌جا که غربی‌ها و خارجی‌ها نگاه می‌کنند ببینند در داخل چه صدایی شنیده می‌شود، نرسیدن به این شکاف و حفظ وحدت بسیار مهم است.

درخصوص مذاکرات ژنو
درخصوص مذاکرات آتی در ژنو نیز برخی نکات مطرح شده است که بیشتر پیشنهادهای افراد حاضر در نشست درخصوص چگونگی نگاه به مذاکرات و پیشبرد آن است.

- برای به نتیجه رسیدن در مذاکرات باید نقشه راه را باید بر اساس پاسخ‌گویی به اهداف و راهبردهای آمریکا در مذاکرات تعریف کرد، یعنی در دو حوزه شفافیت و نظارت بر برنامه هسته‌ای ایران به نحوی که اعتمادساز باشد و منافع ایران نیز تأمین شود، راهبرد مشخص تعریف شود.

/فارس