زنان شهردار ایران/تصاویر

 اخبار اجتماعی - زنان شهردار ایران/تصاویر

17 سال پس از آن که یک زن برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی روی صندلی شهرداری منطقه 7 تهران نشست، حالا کلید اتاق شهردار در دو شهر دیگر کشور هم به زنان جوان سپرده شده است.

«مریم پاکزاد»  اولین زنی بود که در روزهای اخیر، نامش خبرساز شد. او توانست رای 5 عضو شورای شهر چهارم شهر «لولمان» را به دست آورد و نامش را به عنوان جوان ترین شهردار استان گیلان ثبت کند. پاکزاد 32 ساله که دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان در رشته IT است ، در انتخابات اخیر شوراها هم وارد میدان رقابت انتخاباتی شده است. خانم شهردار، چند وقت پیش هم بعنوان دهیار نمونه در بین دهیاران استان معرفی شده بودند.

 

 چند روز بعد اما نام یک زن دیگر، در صدر خبرها قرار گرفت. «سامیه بلوچ زهی» دختر26 ساله، مجرد، بلوچ و اهل سنتی است که حالا به عنوان شهردار کلات (مرکز شهر سرباز) در استان سیستان‌وبلوچستان  معرفی شده است. او که  مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته صنایع از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران گرفته، حالا قرار است با رای شورای 5 نفره شهر کلات، در مسند شهرداری ، امور شهرش را رتق و فتق کند.

 

 خانم شهردار 26 ساله در گفتگو با نشریه محلی «پاپایا» هم درباره انگیزه ها و هدف هایش گفته:«امید به آنکه با این حرکت که یک زنگ استارت برای تمام زنان نواخته شده و زنان بیشتری در اجتماع ایفای نقش کنند. امیدوارم شرایطی فراهم شود که نقش کمرنگ زنان در جامعه که به صورت جدی محسوس است همگام با برادرانشان در ساختن بنیادهای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی پررنگ شود.»

شهردار شدن پاکزاد و بلوچ زهی، اگرچه با واکنش های صاحب نظران و کارشناسان و و بازتاب های رسانه های مختلف همراه شد و آنان را خبرساز کرد، اما این دو ، تنها زنان شهردار ایران نیستند. چون پیش از آنها هم چند زن دیگر روی صندلی شهرداری شهرهایشان نشسته اند.

«زهرا صدراعظم نوری» اولین بانوی شهردار جمهوری اسلامی ایران بود. او که در آبان ماه سال 1375، با حکم «غلامحسین کرباسچی» شهردار وقت تهران، به عنوان شهردار منطقه 7 تهران منصوب شد آن موقع 34 ساله بود. خانم شهردار جوان البته در دوره اخیر شورای اسلامی شهر تهران هم کاندیدای ورود به ساختمان این شورا بود که البته ناکام ماند.

 

  سال 1383 هم  در شهر ساوه «مهری روستایی گرایلو» با تصمیم شورای شهر ساوه شهردار این شهر شد که تا سال 1385 دوام آورد.

«الهه موالی زاده»  شهردار منطقه‌ی دو اهواز که در سال 1387 به این سمت منصوب شد، عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی در دانشگاه چمران و نماینده‌ی اسبق شورای شهر اهواز بود.

شهر«املش» پذیرای یک شهردار زن بود.«مژگان نوری» مهرماه سال 1382 با پیشنهاد شورای شهر املش و حکم استاندار گیلان، شهردار املش شد.مژگان نوری متولد سال 1348 ، ساکن شهرستان املش از استان گیلان وفارغ التحصیل رشته حسابداری و البته رئیس اسبق شورای شهر املش بود. او پس از ناکامی در انتخابات دوره هشتم و نهم مجلس، الان به کار تدریس مشغول است.

 

  منطقه 6 شهر مشهد هم شهردار زن به خود دیده است.«شراره معدنیان»  سال 1385 با حکم شهردار وقت مشهد، به ساختمان منطقه 6 شهرداری این شهر رفته بود. او البته تنها 3 ماه بعد از دریافت حکمش، ساختمان شهرداری را ترک کرد و شایعه های مربوط به استعفا یا عزل او تا مدت ها سر زبان ها بود.

شهر تبریز هم روزهای مدیریت یک زن بر شهرداری را دیده است. «شیفته بدر آذر» 43 ساله که  مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری داشت و سابقه معاونت شهرسازی شهرداری منطقه هفت تبریز را هم داشت، آذرماه سال 1389 به عنوان شهردار منطقه 9 تبریز، کارش را اغاز کرد. او هم البته یک ماه پیش از پایان دوره مدیریتش، توسط شهردار تبریز  برکنار شد.

 

 «شکوفه شهابی پور» هم دیگر بانویی بود که در 23 سالگی و درحالی که دانشجوی کارشناسی ارشد معماری در دانشگاه بندرعباس بود، نشستن روی صندلی اتاق شهردار را تجربه کرد. او آذرماه سال 1389 شهردار شهر «سرگز احمدی» حوالی شهر پارسیان در استان هرمزگان شده بود.

 

   اخبار اجتماعی - مجله مهر

ویدیو مرتبط :
رای گیری شورای شهر تهران برای انتخاب شهردار جدید و انتصاب محمدعلی نجفی به عنوان شهردار

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

روزهای غم انگیز زنان مشهور سینمای ایران +تصاویر

اخبار فرهنگی - روزهای غم انگیز زنان مشهور سینمای ایران +تصاویر

سیمای زیبای چهره بازیگران در کنار اندوه روزهای غمگین آنان، غصه را چندین برابر می‌کند؛ بازیگرانی که سال‌ها تصویرشان روی پرده سینما و قاب تلویزیون تحسین بسیاری را برمی‌انگیخت، به مرور از دوران اوج فاصله گرفتند و وارد مقطعی شدند که گذران امور و زندگی دشوار و دشوارتر شد تا جایی که ثریا حکمت در گفت‌وگویی اعلام کرد سال قبل سه روز در چادر زندگی کرده و امسال هم مجبور است چنین کاری کند، چون پولی برای تامین خانه ندارد.

 

گفته‌های حکمت اقدام سریع خانه سینما و سازمان سینمایی را به همراه داشت، با این حال خواندن خبر مربوط به ثریا حکمت که روز دوشنبه 13 مرداد در خبرگزاری «ایسنا» منتشر شد، در میان دوستداران این بازیگر نیز واکنش‌هایی را به همراه داشت به گونه‌ای که بسیاری شماره حسابی از این هنرمند خواستند تا به او کمک کنند، اما به نظر می‌رسد بیش از هر چیز این روزها سینمای ایران با خلا آنچه که در این سال‌ها برای راه‌اندازی‌اش باید تلاش می‌کرد و نکرده، مواجه شده است؛ صندوق حمایت از هنرمندان.

 

 

زمانی که جواد شمقدری معاون امور سینمایی دولت دهم، خانه سینما را تعطیل کرد، یکی از طرح‌هایی که به صورت جدی در این خانه پیگیری می‌شد، صندوق حمایت از هنرمندان بود، آن طرح به دلیل شوک تعطیلی خانه سینما همچنان به نتیجه‌ای مشخص نرسیده است.

 

ماجرای غم‌انگیز این روزهای ثریا حکمت، خاطره تصویر فریماه فرجامی را در قاب تلویزیون که واکنش بسیاری را به همراه داشت به خاطر آورد. ستاره سینمای دهه 60 با چشمان براقش، وقتی پای مصاحبه برنامه «هفت» نشسته بود دیگر برقی در چشم نداشت. آن تصویر هرچند رنگ و زیبایی ثبت شده از چهره فریماه فرجامی را ذهن دوستدارانش، کدر کرد، اما بسیاری را به این فکر انداخت که سراغی از بازیگر باسابقه سینما بگیرند، مدتی بعد بود که مسعود کیمیایی در کنار فرجامی نشست و عکسی گرفت و تصویر آنان در صحفه اول یکی از روزنامه‌های صبح نقش بست. آنچه در مورد فرجامی به شکل حسرتی بر دل دوستدارانش درآمد بر باد رفتن آن زیبایی و شکوه بازیگر بود.

 

 

حضور این بازیگران و فرصتی که همچنان برای مدیران و دوستدارانشان فراهم است تا به یاری‌شان بشتابند، در جای خود ارزشمند است، اما برخی از بازیگران مطرح سینما زمانی از میان دوستدارانشان رفتند که کسی همراه آنان بود؛ تنهایی غم‌انگیز ستاره‌های دیروز.
مهری مهرنیا، که سال‌ها نقش مادر را در سینما بازی کرده بود، در سال‌های پایانی عمرش همواره از تنهایی گلایه داشت. او اواخر عمرش را در آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک گذراند. او از اینکه هیچیک از بازیگران و مسئولان سراغی از او نمی‌گرفتند، گله‌مند بود و در مصاحبه‌ای با خبرگزاری ایسنا در آستانه روز مادر در سال ۱۳۸۶ اظهار داشت: «تا سر پایی و می‌توانی کاری انجام بدهی، همه مریدت هستند و همه تو را می‌خواهند، اما وقتی از دست و پا افتادی، دیگر هیچ‌کس نگاهت هم نمی‌کند.

 

 

روح‌انگیز سامی‌نژاد، نخستین بازیگر زن سینمای ایران، بازیگر فیلم سینمایی «دختر لر» فرزندی نداشت و حدود 30 سال پایانی عمر خود را در تنهایی گذراند. او روز دهم اردیبهشت سال ١٣٧۶ در سن ٨١ سالگی در شرایطی كه بسیاری از مورخان سینمایی تصور می‌كردند سال‌هاست درگذشته است، چشم از جهان فرو بست.

 

 

به نظر می‌رسد در شرایطی که خانه سینمای ایران فعالیت خود را از سر گرفته است، می‌تواند پناهی برای هنرمندان پیشکسوت باشد، جایی که نه در نقش تامین‌کننده نیاز مالی بلکه واسطه‌ای برای رساندن حمایت‌ها به هنرمندان باشد. علاوه بر ضرورتی که جهت راه‌اندازی صندوق حمایت از هنرمندان در خانه سینما احساس می‌شود، به نظر می‌رسد نهادهای مسئول نسبت به هنرمندان می‌توانند به واسطه خانه سینما کمک‌های خود را به دست آنان برسانند، به این ترتیب شان و جایگاه هنرمندان نیز بیش از پیش حفظ خواهد شد. اینکه شهرداری تهران با امکاناتی که در اختیار دارد، خانه‌ای را به هنرمندانی که دیگر توانی برای کار ندارند، اختصاص دهد، می‌تواند، راهکاری برای تامین مسکن این گروه باشد.
اخبار فرهنگی - خبرآنلاین