اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
رویای جدید دختران ایرانی چیست؟
گزارش فرانس ۲۴ از رواج اباهیگری در فضای مجازی
رویای جدید دختران ایرانی چیست؟
فرانس ۲۴ در زمینه مدل های خیالی ایرانی می نویسد: خودش را با آرایش خفه میکند... اگر عملهای زیبایی هم انجام داده باشد که دیگر عالی است... یک عکاس «این کاره» پیدا میکند، چند عکس «مکش مرگ من» میگیرد، در فیسبوک یک "پیج" (صفحه) باز میکند و به عنوان حرفه یا شغل مینویسد:«مدل» یا «صنعت فشن!»
به همین سادگی و بدون این که حتی در یک آگهی معتبر حضور یافته باشد، میشود مدل.
به گزارش افکارنیوز، فرانس ۲۴ در ادامه نوشت ؛ از این گونه "پیج"ها، همراه با عکس های رنگ و وارنگ دختران و پسران، تا دلتان بخواهد در فضای فیسبوک ایرانیها پر شده است. ناظران فرانس ۲۴ از حدود ده تن از خانمهایی که مدعی "مدلینگ" بودند درخواست مصاحبه کرد اما هیچ کدام قبول نکردند. در واقع بسیاری از آنها از ارایه حتی یک عکس که ثابت کند برای یک برند (مارک) معتبر تبلیغ کردهاند عاجزند.
اما در این میان، خانمهایی هم هستند که واقعا مدلاند، واقعا با کمپانیها و طراحان لباس و مد و تبلیغات کار میکنند اما آهشان از دست دخترانی که فقط برای گرفتن "لایک" و کسب شهرت، به رایگان جلوی دوربین عکاسان میروند، به آسمان رفته است. تا وقتی دخترهایی حاضرند پول هم پرداخت کنند تا کار مدلها را انجام دهند، چرا عکاسان به سراغ مدلهای حرفه ای بروند و دستمزد بدهند؟
اوضاع برای مدلهای پسر ایرانی به علت قانونی بودن فعالیتشان، تا اندازهای بهتر است. بعضی مدلهای مرد پول خوبی از این کار به دست میآورند. کسانی هستند که برای هر "شات" عکس حدود ۸ میلیون تومان میگیرند. تعداد کمی از آنان حتی "بینالمللی" شده اند.
این روزها در ایران از سوی مدلها و عکاسان حرفهای و برخی شرکتها موجی به راه افتاده تا در مقابل صفحات فیسبوکی که توهم مدل شدن را در میان خانمهای مشتاق دامن میزند، مقاومت کنند.
۹۹ درصد دخترانی که مدعی هستند مدلند، دروغ می گویند
عاطفه رحیمزاده طراح لباس و صاحب برند مورگان، که مسئولیت مدلینگ تولیداتش را خود به عهده دارد و در نتیجه مدام با مدلها کار میکند، میگوید:
۹۹ در صد خانمهایی که در فیسبوک مدعی کار مدلینگ هستند، متاسفانه دروغ میگویند. عکسی در یک آتلیه میگیرند و خود را در فیسبوک مدل معرفی میکنند، بدون این که برای هیچ برندی کار کرده باشند. اساسا در ایران، هیچ کس نمیتواند به صورت قانونی و بدون حجاب کار مدلینگ کند.
این قبیل خانمها حتی گاهی یک لباس یا کیف و کفش از یک برند خاص میپوشند و به آتلیه میروند و برای هر "شات" (هر عکس) حدود ۵۰ هزار تومان میدهند و به عکاس میگویند آرم فلان برند را بزند زیر عکس... البته این کار در آتلیههای مخفی و زیر زمینی انجام میشود. این خانمها نه تنها مدل نیستند که پول هم میدهند تا عکس بگیرند و در فیسبوک بگذارند.
برای کار قانونی مدلینگ در ایران باید توجه داشت که شما وقتی محصولی دارید -مثلاً مانتو- یک ژورنال به دست بازایابها میدهید تا با مراجعه به بوتیکها سفارش بگیرند. تصور کنید در همان لحظه از اماکن سربرسند و بپرسند این ژورنال چیست؟ به همین خاطر ژورنال باید کاملا منطبق با قوانین اسلامی باشد، حتی یک تار مو نباید پیدا باشد.
باید بگویم من خودم معمولا به مدلهایی که با من کار میکنند پولی نمیدهم. مدلینگ در ایران پول ندارد. بسیاری از دخترها عاشق معروف شدن هستند.
من اکثر کارهایم را در کیش انجام میدهم. تنها خرج برای من، هزینه رفت و آمد و اسکان و خورد و خوراک خانمهای مدل در کیش است.
تقریبا تمام پول به جیب عکاسها میرود. عکاسهای مدلها، به جز معدودی که اکثراً مرد هستند، پولی به مدلها نمیدهند. برخی از آقایان پول خوبی میگیرند. کسانی هستند که شاتی ۸ میلیون تومان میگیرند.
اما در مورد خانمها همانطور که گفتم ماجرا کاملا متفاوت است. به طور مثال مدل روس به ایران میآید، یک ژورنال کامل را انجام میدهد و در کنار خرج رفت و آمد و اسکانش در ایران، تنها یک میلیون تومان دستمزد میگیرد.
روزی صد تا دویست هزار تومان دستمزد مدلها
یکی دیگر از مدل هایی که هم کار مدلینگ زیرزمینی را تجربه کرده و هم در برخی آگهیهای تبلیغی صدا و سیما شرکت داشته است، می گوید:
سال ۸۷ خانمی من را بطور اتفاقی توی باشگاه دید و برای مدل عروس به من پیشنهاد داد. بعد از آن مدل بسیاری از برندها برای محصولاتی مثل لباس، لباس عروس، تشک... مدل عکاسی بودم و سپس راهم به تلویزیون باز شد و در چند تبلیغ تلویزیونی هم بازی کردم.
متاسفانه این کار پولی ندارد، علت هم این است که بسیاری از خانمها و حتی آقایان، کار مدلینگ را ارزان و یا حتی رایگان انجام میدهند. در نتیجه دیگر کسی حاضر نیست پول چندانی به مدلهای حرفهای پرداخت کند. عکاسها خودشان بر اساس هر شات پول میگیرند، اما در عوض دستمزد مدلها را بر پایۀ تعداد روز کار پرداخت میکنند. تقریبا برای هر روز کار به مدلها چیزی حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان میدهند.
یکی از تفاوتهای اصلی میان مدلهای ایرانی و خارجی -به غیر از درآمد- این است که در ایران به هیکل خانمها زیاد اهمیت نمیدهند. صرفاً اگر جراحیهای زیبایی کرده باشند و لنز هم گذاشته باشند و آرایش زیاد کرده باشند، میتوانند مدل شوند. معمولا عکاسها هیکل خانمها را با فتوشاپ "راست و ریست" میکنند.
متاسفانه الآن موجی در فیسبوک آمده که همه دوست دارند معروف بشوند. همینها هستند که حاضرند برای دو عدد عکس، مجانی به عنوان مدل کار کنند. فقط میخواهند به هر ترتیب شهرت برسند. برخی هم موفق میشوند: در فیسبوک پیج باز میکنند و وقتی تعداد "لایک"هایشان بالا رفت، عکاسها میبینند استقبال از آنها زیاد است. در نتیجه به آنها پیشنهاد کار میدهند که غالباً مجانی است. یعنی دیگر نه خانمها پولی میدهند و نه عکاسها.
ما اولین آژانس قانونی مدلینگ را در ایران تاسیس کردهایم
بنیانگذار آژانس مدلینگ ویولت میگوید این آژانس تنها موسسه رسمی مدلینگ در ایران است که دفتر رسمی و مجوز کار دارد. او به فرانس ۲۴میگوید:
این کار نیز مانند موسیقی پاپ در ایران است. اوایل چندان رسمی نبود ولی حالا کمکم رسمی میشود. ما در آژانس خود سعی میکنیم کار مدلینگ را به صورت آکادمیک آموزش دهیم. ابتدا متقاضیان از طریق سایت، فرم درخواست ارسال میکنند و با توجه به مشخصات حرفهای (رزومه)، از جمله قد و وزن و سابقۀ کاری و ورزشی و البته عکسها، گزینش میشوند. در مرحلۀ بعد و با مصاحبۀ حضوری، تعدادی از این داوطلبان برای آموزش، و یا اگر تجربه داشته باشند، مستقیماً برای کار مدلینگ انتخاب میشوند.
کار آموزش حدود شش ماه طول میکشد، که سه ماه آموزش "کتواک" (سکوی نمایش مد) است و سه ماه دیگر "فوتو مدلینگ".
مدلهای ما روزانه چیزی حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزارتومان دریافت میکنند و کسانی نیز داریم که حتی تا حدود یک میلیون تومان میگیرند.
برخی مدلها را آنقدر آرایش می کنند که دیگر جزییات صورتشان مشخص نیست
یکی از عکاسان حرفهای مدلینگ در ایران که کارهایش به صورت رسمی و با مدلهای باحجاب انجام میشودنیز می گوید:
تنها چند مرکز مدلینگ رسمی و قانونی در ایران داریم. جاهای دیگری هستند که قانونی نیستند. کسانی که به صورت رسمی و با حجاب با مراکز رسمی مدلینگ کار میکنند حق ندارند کار بیحجاب انجام دهند... تاکنون برای خانمهای مدلی که من با آنها کار کرده ام مشکلی پیش نیامده چون باحجاب بوده اند. حتی برای مدلهای باحجاب که با عکاس مرد کار کرده اند مشکلی پیش نیامده است. اما مثلا اگر کار "نود" (برهنه) انجام دهند و یا با موی باز باشند و یا در کلیپهای موسیقی شرکت کنند، برایشان مشکل پیش خواهد آمد.
متاسفانه کار مدلینگ در ایران حرفه ای نیست. مدلها را آن قدر آرایش میکنند که دیگر جزییات صورتشان، مانند هاشور طبیعی ابروها، غیرقابل تشخیص میشود.
برخی از مدلها را میشناسم که قبلا در خارج کار میکردهاند و دستمزهای چند هزار دلاری میگرفته اند اما از وقتی به ایران برگشتهاند، دستمزدشان به چند صدهزار تومان کاهش پیدا کرده و به شدت دلسرد شدهاند. برخی از مدلها هم تجربۀ رفتارهای نامناسب عکاسان مرد را دارند./افکارنیوز
ویدیو مرتبط :
رویای هرشب دختران(بهنوش بختیاری-آبرنگ)
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
دختران ایرانی در رویای باربی شدن!
واقعا مصرف داروهای لاغری تا چه حد در میان مردم رواج پیدا کرده؟ اصلا چرا تعداد طرفداران لاغری افراطی اینقدر زیاد شده؟ چرا بیشتر دختران با گرسنگی دادن به خود و مصرف انواع داروهای لاغری میخواهند لاغر شوند؟
صبح بخیر: باید یک فکر اساسی کنم و تا وقتی لاغر نشدهام، دیگر نمیخواهم از خانه بیرون بروم؛ چند وقت پیش یکی از دوستانم گفت که با قرصهای لاغری در عرض 2 ماه 15 کیلو وزن کم کرده. فکر کنم من هم باید از همین قرصها بخورم تا زود لاغر شوم و دیگر مجبور نباشم خودم را از کسی قایم کنم...»
شما هم، چنین احساسی در مورد خودتان دارید؟ آیا خودتان را با هنرپیشهها مقایسه میکنید و دوست دارید هرچه زودتر لاغر شوید؟ البته شما تنها نیستید و متاسفانه خیلیها با مقایسه خودشان با بازیگران سینماهای دنیا و حتی عروسک باربی (!) کم میآورند و احساس میکنند اگر شبیه آنها نباشند، زیبا نیستند و کل اعتماد به نفسشان را از دست میدهند... برای همین است که این روزها خیلیها برای لاغری عجله دارند؛ انگار که برای رژیم اصولی گرفتن وقت ندارند و کسی دنبالشان کرده و برای همین دنبال کوتاهترین و راحتترین راهها میگردند... حتی اگر به قیمت از دست رفتن سلامتشان تمام شود...
اما واقعا مصرف داروهای لاغری تا چه حد در میان مردم رواج پیدا کرده؟ اصلا چرا تعداد طرفداران لاغری افراطی اینقدر زیاد شده؟ چرا بیشتر دختران با گرسنگی دادن به خود و مصرف انواع داروهای لاغری میخواهند لاغر شوند؟ برای یافتن پاسخ این سوالات به سراغ متخصصان تغذیه و رژیمدرمانی رفتیم و توصیه میکنیم اگر شما هم حاضرید برای لاغر شدن به هر روشی متوسل شوید، این مطلب را از دست ندهید.
«اصولا وزن زیاد و بهخصوص بدشکلی بدن باعث کاهش اعتمادبهنفس و ایجاد خلل شخصیتی برای فرد میشود؛ البته موضوع مهمتری که در این میان مطرح میشود این است که آیا فرد واقعا چاق است و بدنش واقعا دچار بدشکلی شده یا کمی اضافهوزن دارد و بدشکلی آنچنانی هم در کار نیست اما چون خودش را با مدل و مانکنهای ماهوارهای مقایسه میکند و تفاوت زیادی حس میکند، فکر میکند چاق است؟ که اگر مورد دوم باشد، این حس چاق و زشت بودن بسیار کاذب است و ذهن فرد بیمار شده است.» دکتر راستمنش، متخصص تغذیه و رژیم درمانی با بیان این مطلب به سیبسبز ادامه میدهد: «به این ترتیب اگر فردی واقعا چاق باشد، تاحدودی به عنوان بیمار میتوان به او حق داد که به دنبال میانبرهایی برای سریعتر لاغر شدن باشد. البته این موضوع اصلا به معنای صدور مجوز استفاده از قرصهای لاغری و سایر روشهای پرخطر نیست؛ افراد واقعا چاق هم صرفا با کمک گرفتن از تیم متخصص، مجاز به راههای اصولی متعددی هستند تا بتوانند کمی سریعتر از حد معمول وزن کم کنند.» به گفته کارشناسان، خیلی از افراد به خاطر احساس کاذب چاقی و خلل شخصیتی که در ذهنشان ایجاد شده، لاغر بودن را به عنوان یک ارزش انسانی میشناسند و به دنبال انواع و اقسام راهها میگردند که این طرز تفکر میتواند فرد را به بیراههها کشانده و پایان خطرناکی را برای او رقم زند. در واقع وقتی ما برای وجود خود و هر فرم بدنی که داریم، ارزش قائل شویم و بخواهیم برای حفظ سلامت و تناسباندام اقدام به کاهش وزن کنیم، کاملا عاقلانه و پسندیده است اما اینکه بخواهیم برای شبیه شدن به فرد دیگری به هر راهی متوسل شویم تا وزن کم کنیم، در واقع خودمان را قبول نداریم و کار نادرستی هست.
بعد از بحث آسیبشناسی کاهش اعتمادبهنفس که ناشی از یک خلا شخصیتی است و ما را به سمت راههای نادرست میکشاند، باید به آسیبشناسی چاقی هم بپردازیم؛ به عقیده دکتر راستمنش، افرادیکه میخواهند لاغر شوند، باید این سؤالها را به خود پاسخ دهند که مگر چاقی یکشبه ایجاد شده که بخواهیم یکشبه آن را از بین ببریم؟ مگر تناسب بدنمان یکباره از بین رفته که بخواهیم با یک قرص معجزهآسا آن را خیلی سریع بازگردانیم؟حتی با یک روش ایمن مثل ورزش کردن هم نمیشود یکشبه لاغر شد!
همه کارشناسان حوزه تغذیه متفقالقولند که تنها با مجموعهای از راهها از جمله رژیم غذایی اصولی، کمی ورزش و فعالیت بدنی و در نظر گرفتن مدتزمانی معقول، میتوان به تناسباندام سالم رسید. چه بسا افرادیكه در باشگاههای ایروبیک و... زیر نظر افراد غیرمتخصص ورزشهای سخت و رژیمهای ریاضتگونهای را تحمل میکنند که به گفته راستمنش نتیجهای جز خراب شدن پوست، عصبی شدن، آسیبهای کیسه صفرا و... به دنبال ندارد: «البته بسیاری افراد هم هستند که بعد از تجربه کردن راههای نادرست و حتی تجربه عوارض زیاد، نمیتوانند اشتباه خود را قبول کنند و نارضایتیشان را ابراز نمیکنند تا مورد شماتت کسی قرار نگیرند و حتی ممکن است مروج همان روشهای نادرست شوند!»
بنابراین اگر قرار است فردی تصمیم به اصلاح سبک زندگی خود گرفته و برای همیشه از اضافهوزن و چاقی خلاص شود، بهتر است توصیههای کارشناسان رشته تغذیه را اجرا كند که سالهاست شیوههای مطمئن درمانی را آزمودهاند و قاعدتا بهتر از کسی هستند که هیچ سررشتهای از این موضوع ندارد و صرفا برای اینکه مورد شماتت اطرافیان قرار نگیرد چشمش را روی عوارض راه انتخابی خود میبندد.
دکتر راستمنش در ادامه صحبتهایش آمار جالبی از مقدار شیوع مصرف داروهای لاغری ارائه میدهد و میگوید: «تقریبا از هر 100 مراجعی که داریم، 70 نفرشان یا حتی بیشتر آنها اذعان میکنند که در حال مصرف قرصهای لاغری بوده یا حداقل طی 6 ماه اخیر از چنین داروهایی استفاده کردهاند». این آمار در مقایسه با تعداد قرصهای لاغری مجاز که بسیار هم محدود هستند، نگرانکننده است! زیرا بسیاری از داروهای لاغری هم که قبلا مجوز داشتهاند، با گذشت زمان عوارض خود را بروز داده و حالا در فهرست داروهای غیرمجاز FDA قرار گرفتهاند.
مشکل چاقی جهانی است و همه دولتها با مشکلات و مضرات چاقی آشنا هستند اما اگر عوارض چنین داروهایی کم بود و مسئولان بهداشت سراسر دنیا میتوانستند این عوارض را نادیده بگیرند، به خصوص با توجه به سود سرشاری که فروش این داروها به دنبال دارد، قاعدتا مراجع قانونی هیچ دولتی به این داروها «نه!» نمیگفت. اما عوارض این داروها به قدری زیاد است که حتی پزشکان کشورهای جهانسوم هم استفاده از آنها را به هیچوجه توصیه نمیکنند، زیرا رسوایی بزرگی برایشان به دنبال خواهد داشت.
به گفته دکتر راستمنش، مضرات داروهای لاغری بهقدری زیاد و در بسیاری موارد شدید است که حتی یکی از آن عوارض هم برای منع کردن ما از مصرفشان کافی است: «مگر قرار است ما بابت کاهش وزنمان به کسی پاسخگو باشیم که بخواهیم برای خودمان ضربالاجل تعیین کنیم؟! ما قرار است به دلیل سلامت و خوشحالی خودمان وزن کم کنیم؛ پس چرا باید با عجله نابجا، راههای اصولی با نتایج ماندگار را که ممکن است 3-2 ماه بیشتر از ما وقت بگیرند، رها کنیم و سراغ روشهایی برویم که فقط دردسر و عذاب روحی و جسمی برایمان دارند و نتیجه ماندگاری نخواهند داشت. همانطور که برای همه کارهایمان وقت میگذاریم و مدتزمانی را برای به انجام رساندنش در نظر میگیریم، باید برای رژیم گرفتن و دستیابی به هدف نهاییمان که همان تناسباندام است نیز، مدت زمان معقولی را در نظر بگیریم.»
در مورد اینکه ما مجاز به استفاده از چه داروهایی برای لاغری هستیم، باید یادتان باشد که معمولا فهرست داروهای مجاز در هر کشوری توسط وزارت بهداشت و درمان همان کشور منتشر میشود، به دلیل حساسیتی که در مورد داروهای لاغری وجود دارد، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نیز نقش تعیینکنندهای در قابل اعتماد بودن داروها دارد و به همین علت میتوان گفت هر قرص و داروی لاغری که در فهرست داروهای غیرمجاز FDA وجود ندارد، قابل اطمینان است و میتوان با توصیه پزشک معالج از آن استفاده کرد. که دکتر راستمنش در این مورد میگوید:«هر سال هزاران داروی لاغری مثل قارچ تولید و وارد بازار میشود و مسلما سازمان FDA فرصت ندارد که با چنین سرعتی هماهنگ باشد و داروهای تولید شده را با همان سرعتی که تولید میشوند، آزمایش کرده و تایید یا رد کند و ممکن است این مرحله سالها طول بکشد و بسیاری افراد سودجو از این موضوع سوءاستفاده میکنند؛ به این ترتیب که تولیدکنندگان سودجو با ابراز اینکه اسم داروی تولیدیشان در میان داروهای غیرمجاز FDA ثبت نشده، اطمینان بسیاری از خریداران را جلب کرده و خریداران فراموش میکنند که ممکن است این دارو، هنوز در مرحله آزمایش یا حتی پیش از آن باشد و هنوز مجاز یا غیرمجاز بودنش مشخص نشده باشد!»
همین است که بسیاری داروهای خطرناک با عوارضی مثل خونریزی شبکیه چشم، خونریزیهای داخلی، سکتههای مغزی، مشکلات کلیوی، بازگشت سریع وزن و... توسط علاقهمندان لاغری مصرف میشود و جیب شرکتهای تولیدکنندهشان را حسابی پرمیکند.
البته تبلیغاتی که در شبکههای ماهوارهای غیرمجاز پخش میشود هم بیتاثیر نیست؛ دکتر راستمنش در این خصوص تاکید میکند: «بسیاری افراد تصور میکنند داروهایی که از این طریق تبلیغ میشوند، مجوز دارند وگرنه این شرکتها با چه جراتی این کار را انجام میدهند؟! غافل از اینکه هیچ نظارتی بر آگهیهای شبکههای غیرمجاز وجود ندارد! بنابراین مصرفکنندگان نباید گول این تبلیغات را بخورند و بهتر است به هیچ وجه خودسرانه سراغ داروهای لاغرینروند.»