روحانی: فجایع شرم‌آور بوکوحرام، وجدان بشری را متاثر کرده است

رییس جمهوری با اشاره به گسترش تروریسم در منطقه خاورمیانه و آفریقا گفت: فجایع شرم‌آوری که توسط گروه‌های تروریستی نظیر «بوکوحرام» انجام می‌شود، وجدان بشری را در سرتاسر جهان متأثر کرده است.

به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی روز دوشنبه هنگام دریافت استوارنامه سفیر جدید کنیا با تأکید بر اینکه مبارزه با تروریسم نیازمند همکاری جدی کشورهاست، گفت: متأسفانه بسیاری از گروه‌های تروریستی به نام دین و اسلام فعالیت می‌کنند، اما افکار و رفتار آنها هیچ سنخیتی با مبانی اسلام ندارد.

رییس جمهوری به ناامنی‌های ایجاد شده توسط دزدان دریایی سومالیایی اشاره کرد و گفت: باید از لحاظ فرهنگی، سیاسی و اطلاعاتی به یکدیگر کمک کنیم تا زمینه‌های فعالیت گروه‌های تروریستی را از بین ببریم.

روحانی کنیا را کشوری مهم و تأثیرگذار در شرق قاره آفریقا دانست و گفت: روابط با نایروبی همواره برای جمهوری اسلامی ایران اهمیت داشته است و باید تلاش کنیم در همه زمینه‌ها مناسبات فی‌مابین گسترش پیدا کند.

رییس جمهوری با اشاره به موقعیت جغرافیایی و ظرفیت‌های اقتصادی کنیا، اظهار امیدواری کرد تا حضور سفیر جدید کنیا منجر به تعمیق همکاری‌ها به‌ویژه در عرصه‌های اقتصادی، علمی و فرهنگی شود.

روحانی با بیان اینکه همکاری‌ در عرصه‌های علمی و گردشگری می‌تواند در دستور کار کمیسیون مشترک دو کشور قرار گیرد، گفت: کنیا با برخورداری از مناطق زیبای گردشگری حیات‌وحش مورد توجه مردم ما قرار دارد و امیدواریم با پیگیری تفاهم‌نامه‌های دوجانبه، سطح مبادلات تجاری و فرهنگی را ارتقاء دهیم.

سفیر جدید کنیا نیز در این دیدار با اشاره به حضور و زندگی برخی شهروندان ایرانی در کشورش، به گسترش همکاری‌ها با استفاده از ظرفیت‌های موجود تأکید کرد و گفت: کنیا خواهان توسعه روابط در حوزه‌های گردشگری و عمران با ایران است و خوشبختانه امروز مهندسان و شرکت‌های ایرانی در بخش‌های مختلف نظیر راه‌سازی در کنیا حضور دارند.

رقیه احمد سوبو، گفت: تفاهم‌نامه‌های فراوانی میان دو کشور وجود دارد که در صورت اجرایی شدن، سطح مناسبات فی‌مابین را ارتقاء خواهد داد.

وی با اشاره به معضلاتی نظیر تروریسم، قاچاق مواد مخدر و تغییرات اقلیمی و آب و هوا، گفت: ما با مشکل تروریسم به طور مستقیم از ناحیه گروه تروریستی «الشباب» روبه‌رو بوده‌ایم و می‌دانیم که آنها با رادیکالیزه کردن ذهن نوجوانان، افراطی‌گری را پایه‌گذاری کرده و متأسفانه اسلام را تخریب می‌کنند.

 اخبار سیاست خارجی  -   ایسنا
 

ویدیو مرتبط :
وجدان بیدار بشری

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شرم آور ترین واکنش ها به قطع شدن انگشتان زن و بچه مردم

 

 

 

روستای گاودانه در استان کهکیلویه و بویراحمد واقع است. روز گذشته خبرگزاری مهر در گزارشی مکتوب و تصویری از این روستا، به تنها وسیله ارتباطی این روستا با جهان خارج از آن پرداخت: وسیله ای به نام "گرگر" که روستاییان مجبورند برای عبور از رودخانه و رفتن به محل تحصیل، کار، خرید، جاده، شهر و روستاهای دیگر سوار آن شوند.

 

گرگر، در واقع تله کابینی است که روستاییان سوار آن می شوند و با دست، آن را حرکت می دهند. در این میان شیب تند رودخانه باعث می شود هر از گاهی دست مردم در زیر چرخ های آن گیر کند و انگشتان آنها قطع شود.

تاکنون، بیش از 30 نفر از اهالی روستا دچار چنین حادثه ای شده و حتی برخی از آنان نیز به دلیل سقوط از گرگر دچار قطع نخاع یا مرگ شده اند.

در پی انتشار این خبر و تصاویر تکان دهنده انگشتان قطع شده اهالی روستا به ویژه کودکان مظلوم آن، انتظار می رفت مسوولان و نمایندگان استان ضمن ابراز شرمندگی از اینکه در حوزه استحفاظی آنها چنین فاجعه ای در حال وقوع مداوم است، نسبت به حل مشکلات مردم این روستا و جاهای دیگری که احیانا چنین مشکلی دارند اقدامات فوری انجام دهند و هر چه سریعتر، پلی کوچک در این روستای محروم احداث نمایند.

با این حال، آنچه امروز در همین خبرگزاری راجع به واکنش مسوولان منتشر شد، دود از سر آدمی بلند می کند که "خدایا اینها دیگر چه کسانی هستند؟"

به اظهارات مسوولانه آقایان دقت کنید:

- مدیر روابط عمومی استانداری کهکیلویه و بویراحمد: استاندار وقت ندارد پاسخ دهد.

- سید محمدعلی بزرگواری ؛ نماینده مجلس: مساله را بزرگ کردید... قبل از هر اقدامی باید طرح نوشته شود، اداره راه و ترابری شهرستان آن را آماده کند، اداره راه شهرستان طرح را به کمیته برنامه ریزی استان بدهد، کمیته برنامه ریزی آن را تایید کند، بعد طرح به دولت برود تا در صورت موافقت به اداره راه استان بودجه دهند. بنابراین شاید تا زمان ساخت پل چند سال طول بکشد... روستاییان اغراق می کنند. شما هم مساله را خیلی بزرگ می کنید، همیشه می شود با شنا کردن از رودخانه عبور کرد... روستاییان از پل آن یکی روستا استفاده کنند... حواسشان جمع باشد انگشتشان قطع نشود.

- نصرت الله انصاری، فرماندار: به روستاییان توصیه شده از گرگر استفاده نکنند، مسوولیت هر کسی که از این مسیر عبور کند با خودش هست.

محمدحسین نصیری راد، رییس اداره راه منطقه نیز در مرداد ماهی که گذشت قول داده بود ظرف یک هفته کار ساخت پل برای روستای مذکور آغاز شود اما گویا یک هفته بعضی ها با یک هفته بقیه خیلی فرق می کند و هنوز موعدش نرسیده است!

این در حالی است که از مردادماه تاکنون، انگشتان تعداد زیادی از هموطنان مان در این مسیر قطع شده است و البته با ادامه وضعیت کنونی، تعداد افرادی که دچار سانحه می شوند، همچنان افزایش می یابد.

البته یکی دو نفر از مسوولان مصاحبه شونده توپ را به زمین مردم نینداخته اند مانند رییس بیمارستان امام خمینی دهدشت که گفته مراتب را به مسوولان بالاتر گزارش می کند تا چاره ای بیندیشند و ستار هدایتخواه نماینده دیگر مجلس که وعده داده موضوع را از طریق اداره راه استان پیگیری می کند.

حال مروری دوباره داشته باشید بر روی اظهارات "به اصطلاح مسوولان" فوق:

استانداری که وقت ندارد جواب بدهد که چرا در استان تحت مدیریت اش این فاجعه مدام در حال تکرار است ، فرمانداری که می گوید تقصیر خودشان است که از گرگر استفاده می کنند و نماینده مردم (!)ی که معتقد است روستاییان و رسانه ها دارند بزرگنمایی می کنند و پیشنهاد می کند ملت شناکنان از عرض رودخانه بگذرند و مثلا به مدرسه و مزرعه و شهر بروند!

بعد هم به جای آنکه از وضعیت اسفناک موکلین اش متاسف شود و مثل اسپند بر روی آتش، از جا جهد و کاری کند، خیلی آسوده خاطر می گوید که باید طرحش نوشته شود و به دولت برود تا اگر مصوب شد، پلی ساخته شود.

واقعا جای تاسف است که بعضی ها فکر می کنند برای ساختن یک پل روستایی هم باید دولت جلسه بگذارد و مصوبه بگذراند!

اگر هیات وزیران باید به این امور مستقیما رسیدگی کنند، پس مسوولان محلی و نمایندگان مجلس، این وسط چه کاره اند؟

این چه حرف مضحک و چه استدلال تاسف انگیزی است برای توجیه تاخیر در ساخت پل؟

آن یکی مسوول هم که رسما زیر قولش زده و از مرداد تاکنون، حقوق ماهیانه اش را گرفته و خبری از پلی که وعده داده بود، نیست!

واقعا باید به این آقایان گفت اگر مرهمی بر زخم نیستید، لااقل نمک بر زخم مردم نپاشید. یعنی چه که تقصیر خودشان است که انگشتشان قطع می شود یا بروید شنا کنید؟!

به خدا سوگند، "خجالت" هم یکی از بزرگترین نعمت های الهی است!

اگر آقایان این قدر عرضه ندارند یک پل روستایی درست کنند، اعلام بی کفایتی کنند تا همین خوانندگان سایت های خبری اعم از راست و چپ و مستقل خودشان دست به کار شوند تا بلکه آقایان خجالت زده شوند!

واقعا برای کشوری که در آن سوی دنیا هم طرح های عمرانی دارد و پل و سد و کارخانه و نیروگاه، می سازد، زشت و زننده است که در داخل مرزهایش، مردمی آن هم مردمی به شرافت و مظلومیت روستاهای کهکیلویه و بویراحمد، این چنین محروم و درمانده شوند و هر روز شاهد زخم و مرگ خود یا عزیزانشان باشند و آن وقت آقایان پایشان را روی پای دیگر بیندازند و بگویند: تقصیر خود مردم است.

واقعا اگر در همین مجلس شورای اسلامی، به دلیل مثلا خرابی یک در، انگشت یک نماینده قطع شود، آقایان چه جار و جنجالی راه می اندازند و خبرش تا آن سوی دنیا می رود ولی وقتی ده ها هموطن در یک روستا، دچار چنین سرنوشتی می شوند، واکنش آقایان این است: بزرگنمایی می کنید!

آیا خون تهران نشینان و مسوولان از خون بچه های روستای گاودانه کهکیلویه و بویراحمد رنگین است؟

دقت کنید که مردم این روستا نمی گویند بیایید برای ما ورزشگاه بسازید یا نیروگاه خورشیدی برایمان بیاورید، فقط می گویند پلی درست کنید تا انگشت های بچه هایمان قطع نشود؛ همین!

از دولت که همواره بر رسیدگی به مناطقه محروم را تاکید دارد، انتظار می رود ضمن بازخواست مسوولان استان به دلیل اهمال در خدمت رسانی ، به طور جدی پیگیر این موضوع باشد که چرا آقایان مسوول در استان کهکیلویه و بویراحمد تا این حد در برابر مشکلات مردم بی تفاوت اند. در واقع هر چند قطع مداوم انگشتان دست مردم منطقه فاجعه بار است ، نوع واکنش مسوولان محلی به این مساله، فاجعه ای بسیار بسیار بزرگ تر است.

فاجعه نخست را می توان با ساخت پل از بین برد، و می ماند فاجعه بزرگ تر دوم که باید دید چه برخوردی با مسوولان سهل انگار می شود.../عصرایران