روایت زندگی روزانه در «زندگی خانگی»

بانی فیلم: درفرانسه بیش هراز هرکشوری فیلمساز زن وجود دارد که روز به روز به تعداد آنها نیز افزوده می شود. با یک حساب سرانگشتی تعداد آنها حتی از 40 کارگردان تجاوزکرده است که خود این موضوع می تواند یک پرونده کامل و گسترده ای را به خود اختصاص دهد که در آن ریشه یابی کنیم که علت این که این همه تعداد کارگردان زن نسبت به سایر کشورها، به فیلمسازی روی آورده اند چیست.

البته بین این فیلمسازان، تعدادی هنرپیشه نیز وجود دارند، که شاید چون نقش های مناسبی به راحتی پیدا نمی کنند، به پشت دوربین فیلمبرداری می روند و دلایل بسیار دیگر.

از تازه ترین این کارگردانان، خانم ایزابل سیزاجکا ست که با سومین فیلم خود توانسته نظر منتقدین فرانسه به خود جلب کند . فیلم  « زندگی خانگی» با بازیگری هنرپیشه معروف  امانوئل دووس،. همچون فیلم های قبلی او، در اطراف شخصیت زنان دور می زند. این کارگردان این بار، از سناریو اریژینال استفاده نکرده بلکه آنرا  از یک کتاب انگلیسی اقتباس کرده که در سال 2007منتشر شده بود.

داستان فیلم: ژولیت، زنی خانه داربا دو فرزند، چندان رغبتی برای زندگی کردن در حومه شهری چون پاریس، درمنطقه ای بورژوا، نداشته است، اما به خاطر کار شوهرش تن به چنین کاری می دهد. زنان این محله آرام وکسل کننده، همگی چهل ساله اند و همگی خانه دار وبا فامیل خود زندگی روزمره و خارج ازشور وهیجان را سپری می کنند. شوهران آنها شب ها، دیر به خانه می آیند، و هرکس خودرا به شکلی مشغول کرده... پس از مدت کوتاهی، ژولیت که نمی خواهد مثل همسایه های خود باشد سعی می کند تغییری در زندگی خود ایجاد کند. او بدنبال کاردیگری می گردد  ومنتظر خبری از سوی یک مدیر انتشاراتی  است. از این لحظه به بعد قرار است روزمر گی او دگرگون شود...

کارگردان که همواره در فیلم هایش به شخصیت زنانی که به سختی روزگار می گذرانند، می پردازد، توانسته با بازی خوب  امانوئل دووس، تلاش این زن را برای رسیده به هد ف ،به شکلی غیرمنتظره نشان دهد. در بیست و چهار ساعت از زندگی یک زن خانه دار چه اتفاقی می تواند بیفتد؟

 این چهار زن همسایه که کاردیگری ندارند، خیلی معمولی به مسائل روزمر خود می پردازند و فیلمساز با نگاه موشکافانه این روزمرگی را به تصویر می کشد. فیلم « زندگی خانگی» طوری شما را باخود همراه می کند که انگار با شخصیت ها به داخل خانه انها می روید، با کودکان انها همراه  ودر زندگی خانگی انها شریک می شوید.

امانوئل دووس هنرپیشه اول فیلم در گفتگوئی با یک رادیو فرانسوی  می گوید: « من کتابی را که فیلم از ان اقتباس شده را چهار سال پیش خوانده بودم  وبنظرم امروزه کارگردان کاملا به کتاب وفادار مانده است. چیزی که سخت مرا تحت تاثیر قرار داد، نشان دادن تنهائی این زنان است که در خانه هایشان زندگی پیش پا افتاده ای را می گذرانند. پرسوناژی که من نقش اش را بازی کردم تنها کسی است متفاوت از آنهاست با اینکه در همان فضای بسته دارد زندگی می کند. او در حال مبارزه است تا وضع و شرایط را تغییر دهد. حرکاتی که روزانه او انجام می دهد برایم جالب بود و بویژه رابطه من با شوهرم در داستان جالب است . در این داستان مردان  زنان خود را تحت فشار قرار می دهند، اگر چه فشاری آرام است اما تفکر مردسالاری خود را تحمیل میکنند. انها به زنان خود می فهمانند که زنان باید در منزل بمانند و بچه داری کرده وانها را تربیت کنند. این نقش مهم انها در جامعه است».

 در پاسخ به این سئوال که بنظر شما زنان خانه دارهمواره کم اهمیت تر از دیگران هستند، امانوئل دووس می گوید:» این نکته از سوی بسیاری تا همین چند وقت قبل تلقی عمومی و همگانی بود. اخیرا در یک رستورانی داشتم شام می خوردم و به حرفهای میزبغلی هم گوش می کردم. یک خانمی به خانم دیگری درباره دخترش می گفت: این دخترهیچ گفتگوئی با کسی ندارد، تنها چیزی که در سر می پروراند این است که زن خانه دار شود!  چیزی که در این فیلم جالب توجه است و کارگردان به آن پرداخته این است که برخی از زنان در خود یک نور امیدی دارند و می خواهند آن را به نمایش بگذارند و در این راه تلاش می کنند. این تکان دهنده است. همواره زنانی بوده اند که سالها تلاش کرده اند تا متفاوت بودن خودرا بنمایانند، وقت وتلاش بسیاری در این راه گذاشته اند، من شانس این را داشته ام که سالهای زیادی را برای عشق وشوقم به هنرپیشگی صرف نکنم و این نور درونی که از ان صحبت کردم، زود خودش را نمایاند.

این نور را باید روشن نگاه داشت. سینمای فراگیر و مردمی، سینمائی مردانه است و دوست دارد مردانه بماند. برایتان بگویم که تعداد ما زنان زیاد نیست که بتوانیم شاه نقش بدست اوریم و نقش قهرمان بازی کنیم. اما اضافه کنم که من بهرحال خوش شانس هستم، صورتم برای تصویر شدن دلپذیر است. دوربین فیلمبرداری دوست من است، من براحتی می گذارم که افسون او شوم، واو هم با من همدلی میکند واحساس نزدیکی دارد. من دوست دارم که نقش های قوی و دشواره به من بدهند. من با نگاه کردن به فیلمهای دیگران تکست های خودم را فرا میگیرم. از آنها تکه هائی را جذب می کنم، در خودم هضم می کنم و از ان لحظه به بعد مال خودم می شود.»

درباره ایزابل سیزاجکا کارگردان فیلم: در سال 1962 در شهر پاریس به دنیا آمده  و اولین تجربه فیلمسازی را از سال 1988  با فیلم کوتاه «همه چیز را ازنو باید ابداع کرد» شروع کرد، بعد ازآن هم  چندین فیلم کوتاه ساخت که در جشنواره های (کلرمون فران) و( لوکارنو) نیز شرکت کرده  و جایزه هائی بدست آورده است. وی تاکنون سه فیلم بلند را کارگردانی کرده است.