رابطه قیمت و مصرف در واحدهای تولیدی ایران

شدت مصرف انرژی همواره یکی از مشکلات بزرگ در اقتصاد ایران بوده است. صنایع مختلف در کشور ما برای تولید یک واحد محصول یا ارائه خدمت، بسیار بیش از استانداردهای جهانی انرژی مصرف می کنند و همین نسبت که از آن به «شدت مصرف انرژی» تعبیر می شود، پیامدهای فراوانی برای زیرساخت های اقتصادی و حتی اجتماعی کشور داشته و دارد.

بررسی های آماری طی دوره زمانی دهه گذشته نشان می دهد بسیاری از صنایع با افزایش مصرف انرژی مواجه بوده اند و با توجه به وابستگی بالایی که میان ارزش افزوده صنایع با عامل انرژی وجود دارد، سیاست هایی مانند هدفمندی یارانه های انرژی به شدت ارزش افزوده صنایع را تحت تاثیر قرار داد.

از سوی دیگر، بررسی های انجام شده در مورد شاخص شدت هزینه مصرف انرژی و اندازه گیری شاخص کارآیی مصرف انرژی برای بیش از 250 بنگاه اقتصادی فعال در 14 صنعت انرژی بر در کشور نشان می دهد میزان هزینه مصرف انرژی در صنعت سیمان، آهک و گچ در مقایسه با سایر صنایع انرژی بر بیشتر و معادل 0.18 است یعنی شرکت های فعال در صنعت سیمان در سال 93 به طور متوسط به منظور تولید و فروش 100 ریال از محصولات خود 18 ریال هزینه‌ انرژی پرداخت کرده اند.

از سوی دیگر، افزایش تجهیزات تولید سهم انرژی در تولید را در صنایع کاهش داده است. افزایش هر واحد در  متغیر داریی های شبه ثابت موجب تغییر منفی 0.26  واحدی در شاخص شدت مصرف انرژی شده است.

در همین حال میزان سرمایه صنایع تأثیر منفی بر شاخص شدت انرژی دارد. افزایش هر واحد در متغیر سرمایه موجب تغییر منفی 0.41 واحدی در شاخص شدت مصرف انرژی می شود.

بررسی این تعداد بنگاه نشان می دهد رابطه عامل تولید نیروی انسانی با انرژی به صورت مستقیم است و افزایش هر واحد (10 هزار نفری) در متغیر نیروی انسانی موجب تغییر 0.05 در شاخص شدت انرژی می شود.

رابطه شدت نهاده سرمایه با شدت انرژی نیز منفی شده است که بیانگر آن است که هر قدر شدت استفاده از نهاده سرمایه در تولید افزایش یابد شدت استفاده از انرژی در تولید کاهش می یابد.

رابطه شدت نهاده سرمایه با شدت انرژی منفی است. به عبارت دیگر، هر قدر شدت استفاده از نهاده سرمایه در تولید افزایش یابد شدت استفاده از انرژی در تولید کاهش می یابد. افزایش هر واحد در متغیر شدت نهاده سرمایه موجب تغییر منفی 3.25 واحدی در مصرف انرژی می شود.

رابطه شدت نهاده نیروی کار با شاخص شدت انرژی مثبت هم است. یعنی هر قدر شدت استفاده از نهاده نیروی انسانی در تولید افزایش یابد، شدت استفاده از انرژی در تولید افزایش می یابد.

 

افزایش هر واحد در شدت نهاده نیروی کار موجب تغییر 5.98 واحدی در مصرف انرژی می شود. در یک جمع بندی کلی می توان گفت شدت مصرف نهاده ها نسبت به قیمت نهاده ها و میزان مصرف نهاده ها در سطح از اهمیت نسبی بالاتری در کاهش شدت مصرف انرژی برخوردار است.

اخبار اقتصادی - خبر آنلاین

ویدیو مرتبط :
مشکلات واحدهای تولیدی کوچک

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رابطه گلزار، قیمت دلار و رستمی در ساخت ایران

رابطه گلزار، قیمت دلار و رستمی در ساخت ایران

 منصور سهراب‌پور یكی از تهیه كنندگان سریال در گفت‌وگو با هفت صبح از حواشی این سریال ، انتخاب محمد‌رضا گلزار،  انتقادهای محمد‌حسین لطیفی و پخش آن از تلویزیون می‌گوید.

پخش «ساخت ایران» از شبكه آی‌فیلم بهانه‌ای شد تا پروسه ساخت این سریال را با یكی از تهیه كنندگان آن مرور كنیم. منصور سهراب پور در این گفت و گو از حاشیه‌هایی می‌گوید كه باعث شد ساخت ایران آن طور كه مد نظر سازندگانش بوده ، نشود.

 

ابتدا خشایار الوند و پیمان قاسمخانی كه چند قسمت اولیه آن را نوشته بودند،از گروه جدا شدند و بعد هم امیرحسین رستمی نتوانست گروه را در سفر لبنان همراهی كند. او پاسخ گفته‌های تند محمد‌حسینی لطیفی ، كارگردان سریال، كه در گفت‌و‌گو با هفت صبح مطرح كرده بود ،‌ را داده است.

 

 از شبكه نمایش خانگی تا تلویزیون
پخش یك سریال تولید شده برای شبكه نمایش خانگی از شبكه‌ای تلویزیونی اتفاقی تازه است كه ممكن است بعدا هم ادامه داشته باشد. سازندگان ساخت ایران چندی پیش پیشنهاد پخش سریال‌شان را به آی فیلم دادند كه بعد از توافق نهایی با اندكی اصلاحات روی آنتن رفته است.

 

این سریال هرچند در شبكه ویدئویی با انتقادات زیادی مواجه بود اما به خاطر بازیگران مطرحش توانسته رضایت نسبی مخاطبان تلویزیونی را  فراهم كند. سهراب پور از این اتفاق خشنود است و می‌گوید: « پخش تلویزیونی یك سریال كه برای شبكه نمایش خانگی ساخته شده اتفاق خوبی است.

 

كاری كه برای مردم ساخته می‌شود باید شرایطی فراهم كرد كه در جای خود دیده شود.» البته بعد از چند قسمت ، ساعت پخش سریال همزمان شد با سریال طنز پ‍ژمان. سهراب پور اما معتقد است :«پخش ساخت ایران هم زود‌تر شروع شده هم به خاطر تكرار مخاطبان خود را از دست نداده است.» 

قرار نبود ساخت ایران روی آنتن برود
معمولا كارهایی كه خارج از عرف تلویزیون ساخته می‌شوند در نوع پوشش و دیالوگ‌ها آزادی عمل بیشتری دارند. سازندگان ساخت ایران انگار از اول نیم نگاهی هم به مدیوم تلویزیون داشته‌اند برای همین در پوشش بازیگران حواس‌شان به ممیزی‌های معمول بوده.

 

سهراب پور اما این نوع پوشش را الزام كار می‌داند و می‌گوید: «از ابتدا قرار نبود سریال را به تلویزیون بفروشیم. به هر حال ما در وزارت ارشاد و تلویزیون چارچوبی داریم كه نمی‌توان از آن خارج شد.» با این حال اثری كه برای تلویزیون ساخته می‌شود ، محدودیت‌هایش بیشتر است. به همین خاطر وقتی فیلمی سینمایی روی آنتن می‌رود كلی حذفیات دارد. ظاهرا تیغ ممیزان تلویزیون برای ساخت ایران زیادی تند نبوده:«ممیزی‌ها بسیار پایین بود و اصلا به چشم نمی‌آید.»

 

 لطمه از فیلمنامه
ساخت ایران خوب شروع كرد . چند قسمت اول همه را به اثری شسته رفته با موقعیت‌های خوب طنز امیدوار كرد اما به یك باره كار با افت مواجه شد. سهراب‌پور این نكته را می‌پذیرد و به این نكته اشاره می‌كند:« خیلی ساده بگویم وقتی كار را شروع كردیم فقط سه قسمت فیلمنامه آماده بود.

 

تا زمانی كه در ایران بودیم پیمان قاسمخانی و خشایار الوند با ما همكاری داشتند از وقتی از ایران خارج شدیم ارتباط‌مان قطع شد و پروسه همكاری سخت پیش می‌رفت. این دوستان شرایط حضور در خارج از كشور را نداشتند و ما هم از آرش قادری برای ادامه همكاری دعوت كردیم.الان از من به عنوان تهیه‌كننده بپرسید كدام پارت را دوست دارید دقیقا می‌گویم قسمت‌هایی كه خشایار الوند و پیمان قاسمخانی نوشتند.»

 خودم مقصر بودم نه لطیفی
بدیهی‌ترین پرسش این است كه چرا برای ساخت سریالی كه در خارج از كشور ساخته می‌شود فیلمنامه كامل نبوده. البته خیلی‌ها معتقدند این هم شگرد لطیفی است كه فقط با چند برگ فیلمنامه می‌رود توی دل كار. سهراب‌پور این بار از لطیفی حمایت می‌كند:« نه اینجا مقصر خودم بودم . با توجه به شرایطی كه به لحاظ افزایش دلار پیش آمد، ما تصمیم گرفتیم كار را زودتر جمع كنیم كه البته به موقع هم به سرانجام رسید. از طرفی نویسندگان نتوانستند ما را همراهی كنند و ما مجبور شدیم بدون فیلمنامه به لبنان برویم. .»

 

 الوند قهر نكرد
الوند در چند مصاحبه اشاره كرده بود كه كاراكتر محمد‌رضا گلزار گنجایش اضافه كردن داستان بیشتری ندارد. دلیل عمده جدایی او از سریال، جدای از مشكلش برای حضور در لبنان، این مسئله عنوان شد. سهراب‌پور اما نظر دیگری دارد:« نه این طور نبود كه ایشان با چیز یا كسی مشكل داشته باشد. شاید آن موقع تحت تاثیر شرایطی اعتراض‌هایی داشت ولی الان معقول‌تر صحبت خواهند كرد. عرض كردم ایشان نتوانست ما را همراهی كند.»

 شوك امیرحسین رستمی به ساخت ایران
اتفاق عجیبی كه در این سریال پیش آمد حضور محمد‌رضا گلزار به جای امیرحسین رستمی بود. بعد از اینكه رستمی از گروه جدا شد، اول قرار بود دستیار لطیفی به جای او بازی كند و حتی در مقطعی شایعه شد خود سهراب‌پور این نقش را بازی خواهد كرد. سهراب‌پور درباره این اتفاق، نظر دیگری دارد:« من اگر با كسی مشكلی دارم سعی می كنم با خودش حل كنم نه در مطبوعات.

 

  ولی امیرحسین رستمی لطمه‌ای كه به زندگی من و شریكم آقای پروین حسینی زد قابل بخشش نیست. ایشان با من قرارداد داشت اما چهار ساعت قبل از پرواز كه می‌دانید برای یك گروه 40 نفره گرفتن ویزا و اقامت چقدر سخت است ، گفت نمی‌توانم بیایم. حساب كنید چه شرایطی داشتم. از این بی‌اخلاقی محض شوكه شده بودیم. من تا الان حتی تلفن‌های ایشان را جواب نداده‌ام.»

 

 گلزار به جای رستمی، چرا؟!
خیلی عجیب است كه برای نقشی كه قرار بوده امیرحسین رستمی آن را بازی كند بازیگری در حد گلزار انتخاب شود:« بازیگران دیگری برای این نقش مطرح بودند كه هر كدام به نوعی مشكلاتی داشتند . نهایتا به تصمیمی رسیدیم كه در این تصمیم آدمی كه می‌تواند نظر بدهد تهیه‌كننده است. با همه این اوصاف با آقای لطیفی هم مسئله را مطرح كردیم . ایشان گفت آوردن محمد رضا گلزار آن هم به این سرعت خیلی سخت است. گفتم شما اگر موافق باشید من می‌توانم این كار را انجام بدهم. قبول كردند و آقای گلزار را آوردیم. ضمن اینكه این تصمیم را با آقای پروین حسینی با هم گرفتیم و یك تصمیم شخصی نبود. الان هم اصلا از این تصمیم پشیمان نیستیم. »

 نقشی  كه زیادی كش‌دار شد
طبیعی است كه وقتی گلزار وارد یك سریال می‌شود باید نقشی پررنگ داشته باشد. از آنجا كه از اول نقش گلزار برای بازیگری دیگر و در حد نقش دو نوشته شده بود، طبیعی است این نقش برای اینكه بیشتر به چشم بیاید ، گاهی بیخودی كش دار شود. سهراب‌پور در پاسخ به این نكته می گوید:«خب شرایط این گونه پیش رفت.

 

تازه شرایط سوریه شروع شده بود و سینه موبیل ما در این كشور گیر افتاده بود. حساب كنید چقدر استرس روی ما بود. از آن طرف هم  امیرحسین رستمی با معرفت كه دست ما را در پوست گردو گذاشت. در كشور غریب یك گروه منتظر كلید خوردن پروژه هستند.

 

نویسنده‌های مان در ایران نمی‌توانستند بیایند لبنان. این بحران هست یا نه؟ با همه این بحران‌ها نباید بگذاریم كیفیت كار افت  پیدا كند . چون اگر كار ضعیف می‌شد حتما زمین می‌خورد. پس در این شرایط من مجبورم یك امتیازی بدهم . ممكن است فلانی را بیاورم ارزان‌تر باشد اما دیگری را می‌آورم كه كستم محكم‌تر باشد. گلزار برای تقویت نمای بیرونی كار آمد و خدا را شكر نتیجه هم خوب شد.»

 

 از صحبت‌های آقای لطیفی متحیر شدیم
محمد حسین لطیفی در گفت وگو با هفت صبح مدعی بود كه شرایط تولید به قدری سخت بوده كه فقط می‌خواسته پلان‌ها را بگیرد و زودتر برگردند. سهراب پور در پاسخ به لطیفی می‌گوید: «من و دیگر تهیه كننده سریال یعنی سید امیر پروین حسینی متحیر شدیم از این صحبت‌های لطیفی.

 

موضوعاتی كه ایشان مطرح كرده بودند متاسفانه تحت تاثیر یكسری چیزها بود كه برای ایشان سوء تفاهم به وجود آورده بود و تن به این مصاحبه داده بودند. من خواستم جوابیه ای برای ایشان تهیه كنم كه به احترام ایشان و چندین كار خوب كه با هم انجام داده ایم از این تصمیم صرف نظر كردم. وقتی دلار گران می‌شود كسی كه قرارداد بسته دستمزدش را می‌گیرد. كار برای من سخت می‌شود كه باید پول بپردازم.»

 ساخت قسمت دو با الوند
سهراب پور قصد دارد از تجربیات قسمت اول برای بهتر شدن فصل دوم كار استفاده كند. گزینه اصلی او در این قسمت خشایار الوند است. او البته شرایط فعلی بازار شبكه نمایش را مناسب نمی‌داند و به گفته خودش منتظر شرایط مناسب است. او تصمیمی برای ساخت «ساخت ایران 2 » برای تلویزیون ندارد:« قسمت دوم سریال اینقدر جذابیت و قابلیت دارد كه از یك خیلی بهتر خواهد بود . ضمن اینكه  پس از پخش از آی فیلم تعداد بیشتری منتظر قسمت بعدی هستند.»/ هفت صبح,برترینها