اخبار


2 دقیقه پیش

عکس: استهلال ماه مبارک رمضان

همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ...
2 دقیقه پیش

تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریم

وزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که می‌تواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام می‌شود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ...

دولت گوی رقابت را از مجلس ربوده است



اخبار,اخبارسیاسی,نحوه برگزاری انتخابات مجلس


 اخبار سیاسی  - دولت گوی رقابت را از مجلس ربوده است

طبق واقعیت‌های موجود دولت گوی رقابت را از مجلس ربوده است اما به هرحال انتخابات ریاست‌جمهوری خاصیتی متفاوت از مجلس دارد. در این انتخابات روش‌های پوپولیستی كارایی چندانی در كسب رای ندارد و جلب‌توجه مردم از طریق این روش‌ها آن هم در سطح ملی كار آسانی نیست. اگر انتخابات مجلس رقابتی باشد با قانون فعلی هم می‌توان پارلمانی متاثر از خواسته جامعه تشكیل داد ولی خروج این انتخابات از حالت رقابتی پارلمان را از اراده عمومی دور می‌كند.

انتخابات مجلس در هر دوره با اما و اگرها و هیجانات خاص خود برگزار می‌شود و ٢٩٠ نفر كه قرار است نماینده مردم و وكیل آنها باشند بر كرسی‌های بهارستان تكیه می‌زنند. اما فعالیت هر دوره از پارلمان تاكنون با جنجال‌های زیادی همراه بوده و درگیری‌ها گاهی به تنش‌های شدید لفظی و حتی فیزیكی كشیده است. انتقادات زیادی متوجه عملكرد هر دوره از مجلس شورای اسلامی بوده و برخی هم اعتقاد دارند پارلمان ایران آن‌طور كه باید و شاید فعالیت نمی‌كند و از فضای كلی جامعه و خواسته‌های عمومی دور شده است.

احمد شیرزاد، نماینده اصفهان در دوره ششم در گفت‌وگو با اعتماد، از نحوه برگزاری انتخابات مجلس و شیوه‌های كسب رای توسط نمایندگان شدیدا انتقاد می‌كند و معتقد است تنزل شعارهای انتخاباتی تا مسائل منطقه‌یی و دغدغه‌های خرد محلی پارلمان ایران را از بعد ملی و سیاسی خود جدا كرده است.

 

او كه از كاندیداهای رد صلاحیت شده برای دور هفتم مجلس است دفاع سفت و سختی از عملكرد مجلس ششم می‌كند و باور دارد كه این دوره از مجلس نقطه عطف دموكراسی در ایران است. دفاع سرسختانه شیرزاد تا آنجا ادامه داشت كه حاضر نشد بدون بررسی و تحلیل عملكرد دوره‌های دیگر، انتقادی به دوره ششم مجلس وارد كند. شیرزاد همچنین عملكرد قاطبه دوره‌های مجلس را به چالش می‌كشد و عنوان می‌كند كه از لحاظ زمینه‌های تحصیلی و تجربیات كاری نمایندگان مجلس ایران یكی از غیرحرفه‌یی‌ترین پارلمان‌های دنیاست.

 انتخابات مجلس با تفاوت‌هایی اساسی از نظر نحوه برگزاری و جامعه رای‌دهنده نسبت به دیگر انتخابات‌ها برگزار می‌شود. با توجه به ویژگی منطقه‌یی بودن این انتخابات و همچنین نحوه انتخاب نمایندگان به نظر شما نهاد پارلمان در ایران تا چه اندازه برآیند خواست عمومی جامعه است؟
این مساله وابستگی زیادی به سیستم انتخاباتی و قانون انتخابات دارد. قانون انتخابات در ایران فراز و نشیب زیادی داشته است. شرط اخذ نصف آرای رای‌دهندگان قبلا وجود داشت و كاندیداهایی كه می‌توانستند در دور اول بیش از نیمی از آرای رای‌دهندگان را كسب كنند انتخاب می‌شدند و در غیر این صورت انتخابات به دور دوم كشیده می‌شد.

 

در نخستین انتخابات، نمایندگان به این طریق انتخاب شدند و از طرفی حمایت روحانیون از برخی لیست‌های انتخاباتی باعث شد مردم هم رای قاطعی بدهند و در نتیجه بسیاری از چهره‌های شاخص و پرنفوذ در دور اول به مجلس راه یافتند. در انتخابات دوره اول طبیعتا شور و حال انتخاباتی در جامعه بود و مردم از روحانیون تبعیت می‌كردند. به وی‍ژه لیست‌های مشتركی كه جامعه روحانیت مبارز و مجمع مدرسین حوزه علمیه قم تهیه كرده بودند نیز در مشاركت بالای جامعه نقش داشت. ائتلافی قدرتمند در دوره‌های اول شامل حزب جمهوری اسلامی و انجمن اسلامی معلمان كه البته تشكلی با گرایش چپ بود، تشكیل شده بود كه اگر كسی را معرفی می‌كرد به احتمال زیاد رای می‌آورد و رقابت چندانی میان افراد وجود نداشت.

 

به تدریج شرط اخذ نیمی از آرا انتخابات مجلس را با مشكل مواجه كرد و دیگر كمتر كسی می‌توانست این درصد از آرا را كسب كند. قانون انتخابات به همین خاطر تغییر كرد و شرط یك چهارم آرا از سال ٧٨ در قانون انتخابات قرار گرفت. به این ترتیب اگر در حوزه‌یی درصد مشاركت ٦٠ درصد باشد با یك‌چهارم آرا، ‌یعنی ١٥ درصد جمعیت حوزه كاندیداها می‌توانند وارد مجلس شوند. البته این مساله به خودی خود ایرادی ندارد و اگر واقعا پای رقابت در میان باشد و احزاب و گروه‌های سیاسی مشاركت فعالی داشته باشند مجلس برآمده از چنین انتخاباتی می‌تواند نشان‌دهنده تركیب آرای جامعه باشد.

 

در هیچ جای جهان هم مشاركت مردم صد در صد نیست و نمایندگان هم برای راهیابی به پارلمان موظف به اخذ اكثریت آرای جامعه نیستند. اما قانون یك چهارم باعث می‌شود نمایندگانی به مجلس راه یابند كه بدنه اجتماعی گسترده‌یی نداشته باشند. اما اگر انتخابات رقابتی باشد و امكان ائتلاف احزاب وجود داشته باشد و هر حزب از یك سال قبل بداند كه می‌تواند با كاندیدای مورد نظرش وارد انتخابات شود درصد مشاركت هم بالاتر خواهد رفت.

 آیا می‌توان گفت كاندیداها برای ورود به مجلس به جای مطالبات عمومی و ملی روی روابط و روش‌های غیر سیاسی سرمایه‌گذاری می‌كنند؟
بله، در این وضعیت به جای توجه به مطالبات كلان و ملی بیشتر روی مطالبات اقتصادی سطح پایین و پررنگ كردن جنبه‌های قومیتی و قبیله‌یی تمركز می‌شود. در نتیجه رای افراد در كلانشهرها كاهش پیدا می‌كند و با انجام تلاش‌هایی كه به اعمال رای بیار معروف است شخص با اقناع ١٠ تا ١٥ درصد اهالی منطقه وارد مجلس می‌شود. اخد حداقل یك چهارم آرا صرفا مربوط به دور اول است و اگرانتخابات به دور دوم كشیده شود همین شرط حداقلی هم وجود ندارد. بنابراین با قانون فعلی انتخابات می‌توان با كنار گذاشتن شعارهای كلان سیاسی و انجام مانورهای توده‌یی و پوپولیستی و عوام‌گرایانه رای تضمین شده‌یی كسب كرد.

 چنین روش‌های كسب رای در چه شرایطی اثرگذاری خود را از دست می‌دهند؟
به یاد دارم در انتخابات مجلس ششم وقتی موج اصلاح‌طلبی بلند شد این‌گونه روش‌ها هم به محاق رفت و كارایی خود را از دست داد. موج انتخابات معنی‌دار سیاسی باعث شد رفتارهای پوپولیستی بی‌اثر شود اما زمانی كه این موج‌ها میرا یا متوقف شود این رفتارها باز هم انتخابات را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

  در انتخابات ریاست‌جمهوری شاهد هستیم كه كاندیدایی با كسب اكثریت قاطع آرا دولت را به دست می‌گیرد و عامل اصلی این پیروزی هم معمولا میزان توجه او به خواسته‌های عمومی است. در مقام مقایسه، كدام یك از دو نهاد پارلمان و دولت در نمایندگی آرای عمومی پیشروتر است؟
طبق واقعیت‌های موجود دولت گوی رقابت را از مجلس ربوده است. اما به هرحال انتخابات ریاست‌جمهوری خاصیتی متفاوت از مجلس دارد. در این انتخابات روش‌های پوپولیستی كارایی چندانی در كسب رای ندارد و جلب‌توجه مردم از طریق این روش‌ها آن هم در سطح ملی كار آسانی نیست. اگر انتخابات مجلس رقابتی باشد با قانون فعلی هم می‌توان پارلمانی متاثر از خواسته جامعه تشكیل داد اما خروج این انتخابات از حالت رقابتی پارلمان را از اراده عمومی دور می‌كند.

  پیشنهاد شما در این خصوص چیست؟
بخشی از این مساله به تغییر قانون انتخابات برمی‌گردد. در چند سال گذشته طرح استانی شدن انتخابات مجلس در پارلمان مطرح شد اما به سرانجام نرسید. این طرح می‌تواند انتخابات مجلس را از حالت محلی و منطقه‌یی جدا كند و گرایش‌های ملی را پررنگ‌تر سازد. در این حالت افراد نمی‌توانند با آرای پایین به مجلس راه پیدا كنند و در نتیجه نمایندگانی مردمی‌تر در پارلمان حضور خواهند یافت.

 

در شرایط كنونی افراد با دوری از برخی جریان‌ها و همچنین نزدیكی با برخی جریان‌های دیگر وارد مجلس شوند و اینجاست كه موضوع نظارت بر انتخابات اهمیت خود را نشان می‌دهد. گروه‌های سیاسی اصلی تصویر شفافی از برگزاری انتخابات ندارند و بلاتكلیفی جریان‌ها باعث می‌شود كه نتوان بر كاندیداهای قدرتمند سرمایه‌گذاری كرد. مهم‌ترین مساله به نظر من این است كه اگر نپذیریم نمایندگان مجلس باید در رقابت‌های سیاسی وارد این نهاد شوند وضعیت موجود تغییری نخواهد كرد.

  آقای شیرزاد، شما در دوره‌یی نماینده مجلس بودید. آیا هیچ انتقادی به عملكرد مجلس ششم وارد نیست؟ اگر به گذشته برگردید كدام یكی از تصمیم‌ها و مواضع خود را اصلاح می‌كنید؟
انتقاد قطعا وجود دارد اما مایل نیستم كه در این باره صحبت كنم. اگر همه دوره‌های مجلس در ایران را بررسی می‌كردیم ممكن بود انتقاداتی هم به عملكرد دوره ششم وارد كنم اما بدون تحلیل دوره‌های دیگر نمی‌خواهم مجلس ششم را به چالش بكشم.

  در دوره‌های مختلف مجلس ایران معمولا گروه‌های تندرویی از چپ تا راست حضور داشته‌اند. به نظر شما علت این مساله چیست و آیا موضع‌گیری تند این گروه‌ها می‌تواند منفعتی برای جامعه در بر داشته باشد؟
موضع‌گیری‌های تند برخی گروه‌ها لزوما منفی نیست و باید در نظر داشت نبض مجلس به دست كسانی است كه شعار می‌دهند یا افرادی كه بر اساس معیار خود واكنش نشان می‌دهند. طرح برخی مسائل رادیكال در مجلس بهتر از مطرح شدن آنها در خیابان است و اصولا یكی از كاركردهای مهم مجلس انعكاس هیجانات جامعه است. مجلس بی‌سر و صدا نشان‌دهنده فعالیت مثبت مجلس نیست.


 اخبار سیاسی  - اعتماد


ویدیو مرتبط :
نمایندگان مجلس: توقع مجلس از دولت، معرفی وزیر معتدل است

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نهاوندیان در گفت و گوی ویژه خبری: دلالان تحریم مخالفان رفع تحریم​اند/اتفاق‌نظر مجلس و دولت بر تغییر شیوه هدفمندی یارانه‌ها‌



محمد نهاوندیان,تحریم های ایران

نهاوندیان: دلالان تحریم مخالفان رفع تحریم​اند و ممکن است سنگ اندازی کنند

این که از یک طرف قیمت ها را افزایش دهیم و پول نقد را به همه پرداخت کنیم هدفمندی نیست. با اجماع ملی می توانیم به معنای واقعی هدفمندی نزدیک شویم. البته جزئیات مطلب باید در مجلس بررسی شود و باید به سمت هدایت یارانه به سمت تولید حرکت کرد

 رئیس دفتر رئیس جمهور مهمان امشب گفت و گوی ویژه خبری بود.

به گزارش خبرگزاری خبر آنلاین محمد نهاوندیان در برنامه گفت و گوی زنده خبری شبکه دو گفت:موج امید و اعتمادی که در فضای عمومی کشور ایجاد شده در حوزه اقتصاد هم نشاط ایجاد کرده است. یکی از دوستان از اتاق​های بازرگانی شهرستان​ها آمده بود و می گفت کسی به فکر تعدیل نیرو نیست. همه با امیدواری در حال بیرون آوردن طرح​های توسعه هستند.
رئیس اتاق بازرگانی ایران همچنین گفت: الآن یک امید به نشاط اقتصادی کاملا احساس می شود. تغییر شرایط اقتصادی و رسیدن به اهداف سند چشم انداز موتور اصلی اش خود مردم است. همانگونه که در حماسه سیاسی مردم عمل کردند در حماسه اقتصادی هم همینطور است. خوشبختانه در 50 روز گذشته تصمیمات خوبی در این مسیر گرفته شده است. برخی از این تصمیمات از آرزوهای فعالان اقتصادی بود.


وی افزود: برخی می​گفتند که تحریم داخلی بیشتر از تحریم خارجی بود. البته تحریم​های خارجی هم باید از سر راه برداشته شود. دولت در هر دوجهت اقدام کرد. در سیاست داخلی همان مصوبه 35 بندی که در دولت بحث و تصویب شد که بعضی مهلت​های یک تا سه ماهه دارد برای اجرا گشایش ها خوبی برای فعالان اقتصادی ایجاد شد.

اهم سخنان رئیس دفتر رئیس جمهور در ادامه می​آید:

*یکی از مسایلی که واحدهای تولیدی داشتند مسایلشان با گمرک داشتند که مشکلات ترخیصی داشتند. به خاطر تغییر ناگهانی نرخ ارز بین بانک و مشتری اختلاف افتاده بود که با چه نرخی باید حساب کنند.

 

تصمیم گرفتیم که کالاها ترخیص شود و بعد مشکل ارز را حل کنیم. در زمینه دارو چون خیلی سریع به بازار آماد مردم لمس کردند.  حالا کالاها به کارخانه​ها رفت و مردم ورود کالاها را تا یکی دو ماه دیگر شاهد خواهند بود. کنترل تورم تنها از طریق تولید امکان پذیر بود. چندین ماه کشتی​ها لنگرانداخته بودند تا ترخیص شوند اما این کار انجام نمی​شد.

*وقتی می​گویند همیشه حق با مشتری است درباره  دولت هم همین است. وقتی اکثریت یک صنفی می​گویند کار ما گیر است حتما مشکل دارند.

*یکی از مشکلات واحدهای تولیدی این بود که  قبلا با 10 درصد ارز مورد نیاز بانک​ها اعتبار می دادند اما با این قضایای ارز با 120 درصد بانک​ها طلب می​کردند. دولت مصوبه کرد و این مشکل را حل کرد.

* متاسفانه سرمایه گذاری کم شده است. وقتی سرمایه گذاری کم شده است  متاسفانه کار تولید نمی​شود. صندوق توسعه ملی موظف شده که ظرف یک ماه پاسخ متقاضیان سرمایه گذار را بدهد. برای اینکه تولید ملی افزایش پیدا کند به شرکت برق و نیرو و به شرکت نفت اجازه داده شده که تا 40 درصد  سرمایه گذاری کند تا بیشتر دولتی نشود. دولت نمی خواهد بخش دولتی را افزایش بدهد اما پشت بخش خصوصی ایستاده است.

* در مصوبه دولت بخش گردشگری را به عنوان صنعت پذیرفته است تا بتواند از اعتبارات بخش صنعت استفاده کند. کسانی آمده بودند اعتبار ارزی باز کرده بودند و بانک می گفت ریال بگیرند. دولت بانک مرکزی را موظف کرده این مشکل را حل کند.

* رویکرد اصلی دولت این بوده است که از حداکثر ظرفیت موجود استفاده کند که بخش خصوصی وارد بشود. اما دولت سعی کرده با یک دیپلماسی فعال مشکلات تحریم​ها را کاهش بدهد.

* برای انتقال وجوه بعضی کسانی که خدمات می دهند تا 15 درصد هزینه بر می​دارند. این هزینه را مصرف کننده نهایی می​دهد. مخالفان رفع تحریم دلالان تحریم هستند. آن کسانی که از شرایط تحریم سود می​برند از اقدامات حل تحریم خوششان نیاید و ممکن است سنگ اندازی کنند.

تشریح پیروزی‌های دیپلماتیک ایران در نیویورک/نهاوندیان:تورم 40 درصد به دوره جدید ارث رسیده است/2

محمد نهاوندیان می گوید یک تورم 40 درصد به دوره جدید به ارث رسیده است و باید مهار شود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمد نهاوندیان رئیس دفتر رئیس جمهور در ادامه برنامه گفت و گوی ویژه خبری درباره حذف یارانه 3 دهک گفت: دولت خود را موظف به اجرای قانون می داند و علت این هم که لازم دیده شد اصلاحیه به مجلس ارسال شود این بود که بودجه تصویب شده واقعی نیست و بیش از یک سوم درآمدها واقعی نیست و به بدهکاری دولت می انجامد.

وی ادامه داد: بر همین اساس در هماهنگی میان دولت و مجلس قرار شد بودجه اصلاح شود و یکی از بخش هایی که عدم توازن وجود دارد در بخش هدفمندی است و منابع لازم کفایت پرداخت یارانه را ندارد.

اهم سخنان رئیس دفتر رئیس جمهور در ادامه می آید:
 اگر قرار بود یارانه به همه پرداخت شود هدفمندی نیست و هدفمندی این است که اقشار هدف را شناسایی کرد و آسیب ها را برطرف کنیم و یارانه را به جای این که در مصرف کور برود به سمت تولید هدایت کنیم.


این که از یک طرف قیمت ها را افزایش دهیم و پول نقد را به همه پرداخت کنیم هدفمندی نیست. با اجماع ملی می توانیم به معنای واقعی هدفمندی نزدیک شویم. البته جزئیات مطلب باید در مجلس بررسی شود و باید به سمت هدایت یارانه به سمت تولید حرکت کرد اما باید از افراد آسیب پذیر حمایت شود و پیشنهادهای خوبی در این زمینه مطرح شده است اما این که عزم بر اصلاح شیوه اجرای قانون وجود دارد مورد اتفاق دولت و مجلس است.


بعضی از نوسان ها حاصل تصمیمی است که در بودجه گرفته شده که مبنای نرخ ارز را از 1226 به حدود 2470 تومان افزایش داده است و در دوره دولت قبل هم این تغییر نرخ مرجع ارز صورت گرفت و طبق قانون غیر از این نرخ بانک مرکزی مجاز به ارائه ارز با نرخ دیگری نبود. آثار آن تغییر نرخ ارز در محصولات وارداتی خود را نشان می دهد.


یک تورم 40 درصد به دوره جدید به ارث رسیده است و باید مهار شود و چالش اصلی برای مدیریت اقتصاد است و برای این موضوع باید آرامش اقتصادی فراهم شود. خود مردم هم آمادگی دارند تا از التهابات گذشته فاصله بگیرند. در کمتر از 50روز هدف اول که آرامش بود محقق شد و کنترل تورم هدف بعدی است و باید محقق شود.


نرخ رشد نقدینگی که عامل اصلی تورم در ایران است با تصمیمات اتخاذ شده در این چند ماه اخیر نصف شده است و زمانی که این اتفاق رخ دهد نرخ رشد تورم در 2 و یا 3 ماه کاهش می یابد.

 

دولت برای این که بخش خصوصی در بخش تجهیزات صنعت نفت سرمایه گذاری کند برنامه ویژه دارد و از بخش خصوصی حمایت می کند. البته انحرافاتی در آنچه که به عنوان خصوصی سازی شمرده می شد رخ داده است و در آن روند و شیوه اجرا اصلاحاتی باید صورت بگیرد. خصوصی سازی که اسم مالکیت را عوض کند و مدیریت شبه دولتی بماند خصوصی سازی نیست.


خصوصی سازی واقعی این است که بخش خصوصی بتواند سرمایه گذاری های جدید و بدونه دغدغه داشته باشد و بتواند از منابع داخلی و خارجی استفاده کند. اما چیزی که در وزارت نفت تصمیم گیری شد در مورد فروش نفت بود. تحریم شکنی نباید بهانه ای شود برای این که سرمایه ملی به صورت های نا مطمئن در معرض آسیب قرار بگیرد. بسیاری از پیشنهادها و یا حتی اقداماتی که صورت گرفته است مورد تایید نیست و انضباط جدی باید در این رابطه اعمال شود و وزارت نفت هم اعلام کرده است که از هر گونه همکاری استقبال می کند.


    تیترهایی زده شده بود که دولت از فعالیت بخش خصوصی استقبال نمی کند اما تنها می توان گفت که عکس این موضوع صحیح است و مشکلات کشور را باید با کمک بخش خصوصی برطرف کرد.


به نظر بنده هر ناظر منصفی آنچه را که در 4 روز حضور رئیس جمهور و 2 هفته حضور ظریف در نیویورک را بررسی کند به دستاوردهای قطعی روشنی می رسد. اولین دستاورد این بود که تحریم شکسته شد و نفس ملاقات مقامات اتحادیه اروپا با مقامات ایران یکی از بندهای تحریم بود و محتوای ملاقات ها اکثرا ابراز علاقه برای گسترش فعالیت اقتصادی بود.


این که کشورها به دنبال گسترش روابط اقتصادی با ایران بودند و به این موضوع حتی در مذاکره با مقامات آمریکایی هم اشاره شود پیروزی ایران است و این که بعضی از مقامات عالی ربته اروپایی اعتراف کنند که تحریم عاقلانه نیست پیروزی ایران است. این که در کشوری که 35 سال ایران را تحریم کرده است جلسه خصوصی برگزار شود و موضوع آن جلسه بحث همکاری های اقتصادی باشد و نگرانی از این که فرصت های عظیم اقتصادی که در ایران است در حال از دست رفتن است نشانه این است که خود آنها به این رسیده اند که تحریم باید به سر برسد.


 کشورهای دیگر که می بینند آمریکا که سردمدار تحریم بوده است در حال مذاکره است می گفتند با لغو تحریم مشکلی نداریم و مشکل ما تحریم های آمریکایی است و این جو شکسته شده است و مراجعات فراوانی به ایران برای گسترش روابط شده است. البته بعضی از بحث هایی که شده امیدواری جدی است برای این که از تحریم ها کاسته شود.


در این سفر برنامه جدی که برای تشدید تحریم ها در سنای آمریکا بود به تحریم افتاد و در ژنو امکان این وجود دارد که به سمت کاهش تحریم ها حرکت کنیم.


در مباحث هسته ای تحریم امر فرعی است و حقوق کشور باید حراست شود و در برنامه هسته ای جواب قانع کننده داریم. فرق است بین کشورهایی که واقعا نگرانی هسته ای دارند و به دلیل هسته ای به تحریم روی آورده اند و برخی کشورها و دشمنان که هسته ای را بهانه ای برای جلوگیری از پیشرفت ایران قرار داده اند و باید بهانه را از آنها گرفت و باید بین این ها فاصله ایجاد کرد و توفیق بزرگ این سفر این بود که 75 درصد مردم آمریکا بعد از این سفر گفته اند که طرفدار مذاکره هستند و این پیروزی دیپلماسی سازنده است.


ما همچنان که باید از حق هسته ای ایران حراست کنیم باید از حق پیشرفت و فناوری ایران هم باید حراست کنیم و خوشبختانه در این رویکرد دیپلماتیک که مورد حمایت قاطع رهبری قرار گرفت آثارش در اقتصاد تجلی می کند.


 حمایت واقعی از نخبگان این است که از فکر او که سرمایه اصلی او است استفاده شود و احساس کند که به فکر او احترام می گذارند و روحانی این قول را داده است و از نخبگان خواست که دولت را با فکر خود کمک کنند./خبرآنلاین