دور تازه حمله کیهان به تیم مذاکرات هسته ای

اکنون دیگر به سیاق 2 ماه پیش نمی‌توان گفت مذاکرات محرمانه است و بعد هم که کیهان مجبور شد به نقل از رسانه‌های آمریکایی و اروپایی و صهیونیستی مفاد مذاکرات را منتشر کند، به آن برچسب اعتماد به صهیونیست‌ها زد!

دور تازه حمله کیهان به تیم مذاکرات هسته ای!! / انتقاد جمهوری اسلامی از ضعف وزیر کشور

اخبار سیاسی - دور تازه حمله کیهان به تیم مذاکرات هسته ای:

حالا دیگر نمی شود گفت کیهان به صهیونیستها اعتماد دارد

 روزنامه کیهان در سرمقاله خود نوشت:

حفظ توافق نیمه‌جان ژنو به هر قیمت امکان‌پذیر نیست. جان‌کری در همان ساعت اول صدور بیانیه ژنو- بامداد سوم آذر به وقت تهران- با خبرنگاران مصاحبه کرد و زیر توافق‌ زد. از دو حال خارج نیست؛ یا بیانیه حق غنی‌سازی ایران را به رسمیت می‌شناسد که در آن صورت، آمریکایی‌ها در این 3 هفته علی‌الدوام اصرار داشته‌اند به نقض این رکن توافق بپردازند. و یا این حق به رسمیت شناخته نشده که در آن صورت متن نامه رئیس جمهور محترم به محضر رهبر معظم انقلاب مبنی بر پذیرش حق غنی‌سازی از سوی طرف‌های مذاکره‌کننده، زیر سؤال می‌رود.

این ابهام را همین حالا باید حل کرد. اکنون دیگر به سیاق 2 ماه پیش نمی‌توان گفت مذاکرات محرمانه است و بعد هم که کیهان مجبور شد به نقل از رسانه‌های آمریکایی و اروپایی و صهیونیستی مفاد مذاکرات را منتشر کند، به آن برچسب اعتماد به صهیونیست‌ها زد!

خوب است جناب دکتر ظریف به این سؤال پاسخ دهند که چرا مفاد مذاکرات محرمانه منتشره در رسانه‌های غربی دست بر قضا دقیق و درست بود و این وسط تنها رسانه‌های داخلی نامحرم ماندند؟ به نظر می‌رسد ضرورت دارد وزیر محترم امور خارجه و تیم ایشان گارد خویش را تغییر دهند و به حریف فاقد حداقل استانداردهای انسانی و اخلاقی تفهیم کنند که به هر قیمت پای میز مذاکره و تفاهم- یکطرفه- نمی‌نشینند.

اگر اکنون این استقلال رأی و شهامت معطوف به تدبیر و حکمت را نشان دهیم به مراتب هزینه‌های کمتری را در برابر حریف گستاخ و طمع‌کرده خواهیم پرداخت. راهبرد نهایی آمریکا در مذاکرات روشن است.

آنها طرحی پلکانی را برای تصاعد مطالبات که تا حوزه قدرت نظامی (نظیر توانایی موشکی)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی در منطقه، و داعیه نقض حقوق بشر امتداد می‌یابد، مد نظر دارند. همین اول کار باید بر این زیاده‌خواهی نقطه پایان نهاد. هیچ توجیهی ندارد استکبار آمریکا را در موضع زیاده‌خواهی‌هایش درک کنیم!

بیانیه ژنو در اصل یک نامعادله با کمترین توازن است. با این حال، اکنون سخن بر سر این عدم توازن نیست، مسئله فوری‌تر آن است که آمریکایی‌ها- به انضمام برخی شرکای اروپایی که تحریم‌های جدیدی را وضع کردند- توافق را نیمه‌جان کرده و زیر چادر اکسیژن فرستاده‌اند؛ اگر که تیر خلاص نزده باشند.

برای احیای این توافق ایرادی ندارد ما به اندازه خودمان تلاش کنیم اما نمی‌توانیم از طرف آمریکا و اروپا نیز نفس مصنوعی بدهیم. این بیانیه حتی با نفس حضرت مسیح(ع) نیز زنده نمی‌شود؛ چه اینکه استکبار هرگز در مقام تفاهم و توافق متعادل نبوده است. آمریکا و جبهه استکبار، انقیاد مطلق ‌طلب می‌کنند و چنین انقیادی در روح ملت ایران و رئیس‌جمهور و وزیر خارجه آن نیست.

حق با دکتر ظریف است که پس از اظهارات اوباما درباره روی میز بودن گزینه نظامی (ملاقات با نتانیاهو) اعلام کرد این سخنان ناامیدکننده بود. روی دیوار هیچ مستکبری نمی‌توان یادگاری نوشت؛ که دکتر مصدق سکولار و مدعی محض ناسیونالیسم نیز نتوانست.

و بالاخره باید به این حقیقت برسیم که؛ اگر چرخ سانتریفیوژها نچرخد هیچ چرخ دیگری در حوزه عزت و استقلال و اقتدار و امنیت و پیشرفت ملی نخواهد چرخید.

----------------------

 انتقاد جمهوری اسلامی از ضعف وزیر کشور

دولت یازدهم در مواردی براساس اعتدال عمل كرده و از این بابت قابل تحسین است، ولی هرچه زمان می‌گذرد احساس می‌شود در بعضی موارد از چارچوب اعتدال خارج می‌شود و در مسیر ترسیم شده حركت نمی‌كند.

از جمله مواردی كه دولت توانسته قاطعیت نشان دهد، اعتراض سریع و آشكار به تحریم‌های غیرقانونی جدید دولت آمریكا علیه ایران است. متوقف ساختن مذاكرات كارشناسی مربوط به توافق‌نامه هسته‌ای و بازگشت هیأت مذاكره كننده به تهران و همچنین موضعگیری مسئولان وزارت امور خارجه علیه این اقدام آمریكا، از مصادیق برخورد سریع، صریح و قاطع بودند.

دولت آمریكا هر چند از یكطرف با تلاش وزارت خارجه‌اش توانست سنا و كنگره را به خودداری از افزودن تحریم‌های جدید علیه ایران قانع كند ولی از طرف دیگر، نتوانست مانع اقدام وزارت دارائی خود برای اعلام فهرست 18 موردی تحریم شركت‌های ایرانی شود.

هر چند هنوز نمی‌توان كلیت دولت آمریكا را به دلیل همین تفاوت در موضعگیری‌های وزارتخانه‌ها عامل اصلی این اقدام خلاف دانست ولی این واقعیت را نیز نمی‌توان انكار كرد كه تحریم‌های جدید، نقض آشكار توافق نامه ژنو توسط دولت آمریكاست.

این واقعیت آنقدر روشن و آشكار است كه حتی خود اعضای گروه 1+5 نیز به آن اعتراض كرده‌اند. سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران را مخالف روح توافق نامه ژنو دانسته و اعلام كرده این اقدام آمریكا اجرای توافق ژنو را بطور جدی با پیچیدگی مواجه می‌كند. وزیر خارجه روسیه نیز گفته است اكنون وقت آنست كه تحریم‌ها علیه ایران كاهش یابند زیرا در توافق ژنو علاوه بر ایران، كشورهائی كه تحریم‌های یك جانبه را اعمال كرده‌اند نیز تعهداتی دارند.

دولت جمهوری اسلامی ایران، علاوه بر اقداماتی كه تاكنون در واكنش به تخلف دولت آمریكا از توافق ژنو كرده، باید شیوه‌ای در پیش بگیرد كه واشنگتن را وادار به لغو تحریم‌های جدید نماید. بدیهی است كه ادامه مذاكرات كارشناسان برای اجرائی شدن توافق ژنو به عقب نشینی آمریكا بستگی دارد. در این زمینه، سایر اعضای گروه 1+5 نیز باید همچون روسیه موضعگیری كنند و با قاطعیت این اقدام آمریكا را محكوم نمایند تا راه برای از سرگرفته شدن مذاكرات كارشناسان و اجرائی شدن توافق ژنو باز شود.

اظهارات بعضی از مسئولین آمریكائی در توجیه اعلام فهرست جدید تحریم‌ها نیز بهیچوجه قابل قبول نیست. اینكه سخنگوی كاخ سفید گفته مسدود كردن دارائی شركت‌های ایرانی براساس تحریم‌های قبلی صورت گرفته و اقدام جدیدی نیست و شخص اوباما متعهد شده كه از هرگونه اعمال تحریم‌های جدید مرتبط با برنامه هسته‌ای جلوگیری نماید، توجیه غیرموجهی است كه از مصادیق عذر بدتر از گناه است.

بنابر این، دولت جمهوری اسلامی ایران باید درست در همین نقطه تكلیف خود را با دولت آمریكا روشن كند و اوباما را كه می‌گوید متعهد شده از هرگونه اعمال تحریم‌های جدید مرتبط با برنامه هسته‌ای جلوگیری كند، به انجام تعهدی كه كرده است وادار نماید بطوری كه اولین مورد آن پس گرفتن همین فهرست جدید باشد.

در بخش خروج از چارچوب اعتدال، می‌توان از كوتاهی‌های دولت یازدهم در زمینه روشن ساختن تكلیف بعضی استان‌ها و حتی مسئولیت‌های كلیدی بعضی وزارتخانه‌ها نمونه‌های زیادی آورد. اكنون چهار ماه و نیم از استقرار دولت و 4 ماه تمام از تشكیل كابینه دولت یازدهم می‌گذرد و هنوز دو استان حساس و مهم خراسان رضوی و قم از نظر استاندار بلاتكلیف هستند.

اگر وزارت كشور از وزارتخانه‌هائی بود كه تكلیف آن در مرحله اول رأی اعتماد روشن نشده بود، تأخیر در انتخاب استانداران قابل توجیه بود، ولی درحالی كه وزیر كشور در 24 مرداد به وزارت رسید نمی‌توان هیچ توجیهی را درباره تأخیر چهار ماهه تعیین بعضی از استانداران پذیرفت. آیا این نشانه ضعف وزیر كشور نیست؟!

وقتی استاندار تعیین نمی‌شود، مناصب كلیدی استان نیز بلاتكلیف باقی می‌مانند، ادارات كل در بلاتكلیفی بسر می‌برند و تحولی در ادارات و بدنه اجرائی استان رخ نمی‌دهد. اكنون ماه هاست كه این وضعیت بر بعضی استان‌ها حاكم است و همه چیز درحال ركود می‌باشد.

اطلاعات موجود نشان می‌دهند دولت برای تصمیم گیری در مورد استان‌های خراسان رضوی و قم به دلیل تنوع سلایق و جناح‌های متوقع، تحت فشار قرار دارد. ائمه جمعه، نمایندگان مجلس، بعضی افراد ذی نفوذ، ستادهای انتخاباتی رئیس جمهور، جناح‌ها و فعالان سیاسی از شش جهت و با شش گرایش، انتظارات و توقعات متفاوت به دولت فشار وارد می‌آورند و همین امر موجب تأخیر در تعیین استانداران شده است. چنین وضعیتی برای دولتی كه عنوان "تدبیر و امید" را برای خود برگزیده و خط مشی خود را برمبنای "اعتدال" استوار ساخته، بهیچوجه شایسته نیست.

دولتمردان به ویژه شخص رئیس‌جمهور و وزیر كشور نباید با كسی یا جمعی رودربایستی داشته باشند و خود را گرفتار توقعات و انتظارات و محذورات كنند. مناسب‌ترین موقعیت برای كاربردی كردن "تدبیر" درست همین موقعیت است كما اینكه مناسب‌ترین مصداق برای برخورد اعتدالی را در چنین شرایطی می‌توان یافت. از آنجا كه هیچیك از آن شش جمع در آینده پاسخگوی عملكرد استانداران نخواهند بود، این دولت است كه باید تصمیم بگیرد چرا كه مردم، دولت را پاسخگوی این تصمیم خواهند دانست نه جناح‌ها و افراد دیگر را.

در مورد بعضی از وزارتخانه‌ها نیز همین بلاتكلیفی وجود دارد. اینكه یك وزیر نتواند درباره معاونان خود و یا رؤسای بعضی از سازمان‌های مهم تابعه خود تصمیم بگیرد، نه تدبیر است و نه اعتدال. عجیب اینست كه در عین حال كه دولت یازدهم را به درو كردن نیروهای دولت گذشته متهم می‌كنند، بعضی از وزرا و حتی استانداران هنوز اجازه نیافته‌اند افرادی را كه وجودشان را در زیرمجموعه خود مضر تشخیص داده‌اند تغییر دهند و افراد شایسته‌ای را جایگزین آنها كنند.

چنین وضعیتی را شاید بتوان زیر عناوینی از قبیل اجبار و تحمیل قرار داد ولی نمی‌توان مسئولیت دولتمردان را در قبال این ضعف‌ها نادیده گرفت و آنها را تبرئه كرد. دولتمردان در هر حال مسئولند و هیچكس به جای آنها پاسخگوی نارسائی‌های پدید آمده در اثر این ضعف در تصمیم گیری‌ها نخواهد بود.

به نظر می‌رسد دولتمردان كه در تصمیم گیری هایشان، ملاحظاتی را اعمال می‌كنند تا جناح‌ها، افراد ذی نفوذ و فعالان سیاسی را به حساب بیاورند، اصلی‌ترین عنصری كه آنها را به حاكمیت رسانده است را از یاد برده‌اند. واقعاً مردم كه با حضور خود در پای صندوق‌های رأی، اعتدال را برگزیدند و به "تدبیر" امید بستند، چه سهمی در تصمیم‌گیری‌های دولتمردان برای عزل و نصب‌ها دارند؟

مردم چرا حتی به اندازه یكی از گروه‌ها و جناح‌ها و افرادی كه در تصمیم سازی‌ها سهیم هستند، به حساب نمی‌آیند؟ دولتمردان دولت یازدهم از هم اكنون باید توجه داشته باشند كه بدون در نظر گرفتن مردم و بدون دخالت دادن آنها در تصمیم گیری‌ها، نه در تدبیر توفیقی خواهند یافت و نه در اعتدال.

اخبار سیاسی - کیهان،جمهوری اسلامی