دعوتنامه ایران برای مقامات آژانس انرژی اتمی

رسانه های غربی با اشاره به دعوت نامه ایران به مقامات آژانس بین المللی انرژی اتمی برای سفر به تهران اعلام کردند هیئت عالیرتبه آژانس اواخر ماه ژانویه به ایران سفر می کند.

چاهی که آژانس انرژی اتمی پیش پای ایران کند!

برپایه این پروتكل بازرسان آژانس می توانند از هر نقطه ایران، در هر زمانی كه بخواهند به صورت «سرزده» و بدون اطلاع قبلی بازرسی كنند.

شاید در نگاه اول، باور كردنی نباشد و شاید هم برداشت مورد اشاره این یادداشت، «ادعای خلاف» و یا «سخن گزاف» تلقی شود! ولی توضیح مستندی كه در پی خواهد آمد از چاهی حكایت می كند كه آژانس بین المللی انرژی اتمی به زعم خود و غافل از هوشمندی مثال زدنی تیم هسته ای ایران در مذاكرات روز جمعه وین -19خرداد/ 8ژوئن- پیش پای نمایندگان كشورمان حفر كرده و با پوشش نازكی از «قانون نمایی»! سعی در استتار دهانه آن دارد!

آژانس به بهانه اطمینان از صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران و در ادامه چالش غیرقانونی و باج خواهانه نزدیك به 10 سال گذشته، این بار پروژه جدیدی را با عنوان من درآوردی -تأكید می شود من درآوردی- «رهیافت سازمان یافته» -STRUCTURE APPROACH- و در قالب یك فرمول و چارچوب -MODALITY- برای ادامه مذاكرات طراحی كرده و به میدان آورده است.

در این به اصطلاح مدالیته، یك دوره بررسی و بازرسی -INVESTIGATION- از تمامی تاسیسات هسته ای، مراكز نظامی، بخش های صنعتی و همه-دست اندركاران فعالیت هسته ای كشورمان درخواست شده است كه انجام آن در كمتر از 200 سال امكان پذیر نخواهد بود!! باور نمی كنید؟! بخوانید؛

1- بعدازظهر روز دوشنبه -15خرداد/4ژوئن- یوكیا آمانو مدیركل آژانس بین المللی انرژی اتمی كه در جمع 35 عضو شورای حكام سخن می گفت، ابتدا به انجام دور جدید مذاكرات ایران و آژانس در وین- جمعه 19خرداد/8ژوئن- اشاره كرد و هدف از این مذاكرات را رسیدن به توافقی برای انجام بازرسی از تاسیسات هسته ای ایران اعلام كرد و سپس گفت؛ من از ایران دعوت می كنم این «توافقنامه را كه گامی به جلوست هرچه سریعتر امضاء و اجرا كند و اجازه دسترسی به سایت پارچین را نیز صادر كند و به تمامی تعهدات بین المللی خود نیز عمل كند» منظور آمانو از تعهدات بین المللی، قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران است كه در تمامی آنها بر توقف غنی سازی اورانیوم و فعالیت های هسته ای مربوط به آن تاكید شده است. تا اینجا جناب آمانو، زیرآب مذاكرات ایران با 1+5 در مسكو را زده است، چرا كه اگر آنگونه كه آقای آمانو می گوید، قرار بر توقف غنی سازی اورانیوم - در همه سطوح و با هر درجه از غلظت- در میان باشد، به آسانی می توان نتیجه گرفت كه كف مذاكرات مسكو، سقف انتظارات باج خواهانه آمریكا و متحدانش است!

مذاكرات مسكو اگرچه موضوع یادداشت پیش روی نیست و به نوشته جداگانه ای نیاز دارد ولی همین جا باید از هوشمندی دكتر جلیلی مسئول تیم مذاكره كننده كشورمان تقدیر كرد كه بعد از بی پاسخ ماندن درخواست ایران برای برگزاری جلسات كارشناسی معاونان- پیش از اجلاس مسكو- به ترفند احتمالی حریف پی برده و در اولین اقدام برای خنثی كردن این ترفند احتمالی، ماجرای درخواست یاد شده و بی پاسخ ماندن آن را رسانه ای كرد و دیروز طی نامه ای خطاب به خانم كاترین اشتون نوشت «تعلل 1+5 در برگزاری جلسه معاونین، مذاكرات مسكو را دچار ابهام می كند».

دوباره به موضوع این وجیزه بازمی گردیم و منظور مدیركل آژانس از «توافقنامه» مورد اشاره را پی می گیریم.

2- آژانس با لغو مدالیته ای كه پیش از این به امضا و تصویب هر دو طرف ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی رسیده بود، توافقنامه جدیدی را با عنوان كش دار، بدون مرز و فاقد تعریف مشخص «رهیافت سازمان یافته» تهیه كرده و در پوشش فرمول و چارچوب -مدالیته- جدید برای ادامه مذاكرات به ایران پیشنهاد كرده است.

براساس این طرح؛

الف: ایران باید پروتكل الحاقی را بپذیرد. برپایه این پروتكل بازرسان آژانس می توانند از هر نقطه ایران، در هر زمانی كه بخواهند به صورت «سرزده» و بدون اطلاع قبلی بازرسی كنند. البته پروتكل الحاقی اجازه بازرسی از مراكز غیرهسته ای را نمی دهد ولی بازرسان آژانس می توانند با این ادعا كه در فلان مركز غیرهسته ای فعالیت هسته ای صورت می گیرد، خواستار بازرسی از آن مركز شوند. ادعایی كه تاكنون با تكیه بر آن، دو بار از مركز نظامی پارچین بازدید و بازرسی كرده اند!

براساس مفاد پروتكل الحاقی، بازرسان آژانس برای كسب اجازه بازرسی از مراكز غیرهسته ای كه در آن به زعم آژانس فعالیت هسته ای انجام می شود، بایستی «سند» ارائه دهند اما، آژانس با تكیه بر پذیرش منابع باز -OPEN SOURCE- این بخش را نیز- در دورانی كه ایران پروتكل الحاقی را داوطلبانه اجرا می كرد- زیر پا گذاشته بود.

گفتنی است كه آمریكا و بسیاری از كشورهای اروپایی و برخی از كشورهای آسیایی، از پذیرش پروتكل الحاقی خودداری كرده اند و در حالی كه پرونده این كشورها در شورای حكام با عنوان «خاكستری» یعنی غیرشفاف مطرح است، آژانس هیچگونه اقدامی برای شفاف سازی فعالیت هسته ای كشورهای یاد شده انجام نداده است.

ب: آژانس بین المللی انرژی اتمی- بخوانید نهاد تحت قیمومیت آمریكا و متحدانش- برای عبور از موانع پروتكل الحاقی، بخش من درآوردی تازه ای- باز هم تاكید می شود كه من درآوردی و تعریف نشده در اسناد و قوانین آژانس- ابداع كرده و با عنوان «بازدیدهای شفاف كننده»! -TRANSPARENT VISITS- در مدالیته جدید جای داده اند.

این بخش از مدالیته جدید كه آقای یوكیا آمانو بر پذیرش آن از سوی ایران اسلامی اصرار دارد به بازرسان آژانس اجازه می دهد از تمامی تاسیسات هسته ای، مراكز نظامی، بخش های صنعتی و هر نقطه ایران كه مورد نظر آژانس باشد بازرسی كنند و به تمامی اسناد و مدارك عادی و سرّی و طبقه بندی شده كشورمان اعم از هسته ای، نظامی و یا هر سند دیگری دسترسی پیدا كنند و با هر یك از دست اندركاران برنامه هسته ای یا نظامی ایران اعم از دانشمندان و سایر كاركنان اجازه ملاقات و گفت وگو - بخوانید بازجویی- داشته باشند! و... آیا این مدالیته و اصرار آژانس و 1+5 بر پذیرش آن از سوی ایران اسلامی، شما را به یاد قرارداد ننگین «تركمانچای» نمی اندازد؟! و آیا با توجه به هوشمندی بارها آزمون شده تیم هسته ای كشورمان و صلابت مثال زدنی جمهوری اسلامی ایران، ارائه مدالیته مورد اشاره نشانه آن نیست كه چالش هسته ای با ایران برای آمریكا و متحدانش فقط یك بهانه است و به قول حضرت آقا؛ آنچه دشمن از آن وحشت دارد، ایران اسلامی است، نه ایران هسته ای؟

ج: اكنون جای این سؤال است كه بر فرض محال- تاكید می شود بر فرض محال- اگر جمهوری اسلامی ایران مدالیته جدید را بپذیرد!! آیا چالش درباره پرونده هسته ای ایران پایان خواهد یافت؟ پاسخ آن است كه هرگز!! چرا...؟! بخوانید؛

مسئولان هسته ای كشورمان در مذاكرات خود با مدیركل و سایر مقامات آژانس از آنها پرسیده اند؛ بر فرض صدور اجازه بازرسی از مراكز مورد نظر، مثلا بعد از صدور اجازه بازرسی از پارچین و اثبات آن كه در این مركز هیچگونه فعالیت هسته ای صورت نمی پذیرد آیا آژانس ادعای خود را پس می گیرد و فقدان فعالیت هسته ای در مركز بازرسی شده را به عنوان نتیجه نهایی بازرسی ها- CONCLUSION- اعلام می كند؟ پاسخ آقای آمانو به این پرسش منفی بوده است و رسماً اعلام داشته است؛ از كجا معلوم كه فعالیت هسته ای غیرصلح آمیز در مراكز نظامی یا مراكز هسته ای اظهار نشده و یا مراكز و تاسیسات غیرنظامی دیگر در حال انجام نباشد؟! این نگاه باج خواهانه و غیرحقوقی مانند آن است كه مثلا راننده ای به تصادف منجر به مرگ یا جراحت یك عابر متهم شود و بعد از تحقیقات و بررسی ها كمترین تردیدی باقی نماند كه این اتهام بی اساس بوده است ولی قاضی- منظور قاضی بلخ است- اعلام كند كه این راننده باید همچنان تحت نظر بوده و از برخی حقوق اجتماعی محروم باشد! و در پاسخ به این سؤال كه چرا؟! گفته شود از كجا معلوم بعداً مرتكب تصادف منجر به مرگ یا جراحت یك عابر فرضی نشود؟!

د: گفتنی است كه مجلس شورای اسلامی در ماده 4 از مصوبه 29/4/89 خود آورده است: دولت مكلف است صرفاً در چارچوب «توافقنامه پادمان» معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای با آژانس بین المللی انرژی اتمی همكاری نماید و اجابت درخواست های فراتر از توافقنامه پادمان توسط دولت ممنوع است.

بنابراین آژانس و 1+5 باید آرزوی پذیرش مدالیته جدید از سوی ایران را برای همیشه برباد رفته تلقی كنند.

3- اكنون به نقطه آغازین این نوشته بازمی گردیم. آنجا كه زمان لازم برای اجرای خواسته پیشنهادی آژانس را چندصد سال! دانسته بودیم ابتدا این پرسش را پیش می كشیم كه آیا آمریكا و متحدانش در پی پایان دادن به چالش هسته ای با ایران هستند؟ پاسخ این سؤال به استناد دلایل و شواهد ذكر شده، منفی است و نشانه های غیرقابل انكار از تلاش حریف برای كش دادن چالش یاد شده حكایت می كند. حالا فرض كنید- فرض محال كه محال نیست!- جمهوری اسلامی ایران با مدالیته پیشنهادی آژانس موافقت كند و اجازه بازرسی ها و دسترسی به تمامی مراكز و اشخاص و اسناد مورد درخواست آژانس را صادر كند. خب! مگر نه این كه در مدالیته پیشنهادی تصریح شده است كه آژانس بعد از هیچیك از بازرسی ها و دسترسی ها و با وجود اطمینان از فقدان فعالیت هسته ای غیرصلح آمیز در مراكز مورد بازرسی، حاضر به تائید نهایی صلح آمیز بودن برنامه هسته ای كشورمان نیست و بازرسی و دسترسی به نقاط دیگر را نیز ضروری می داند؟! بنابراین می تواند و اجازه خواهد داشت كه برای تائید نهایی- CONCLUSION- تمامی یك میلیون و ششصد هزار كیلومتر خاك ایران اسلامی را وجب به وجب در پی فعالیت هسته ای غیرصلح آمیز جستجو كند! و این جستجو به تنهایی حداقل 200 سال به طول خواهد انجامید و تازه آژانس می تواند ادعا كند كه ایران در فاصله این 200 سال در فلان مركز كه قبلا تحت بازرسی قرار گرفته بود، دست به فعالیت هسته ای نظامی زده است! و... این قافله تا به حشر، لنگ خواهد بود!

4- آمریكا و متحدانش به خوبی دریافته اند كه ایران اسلامی نه فقط اهل باج دادن نیست، بلكه به حریف اجازه باج خواهی از دیگران را نیز نمی دهد كه دخالت ما در جنگ 33 روزه و 22 روزه لبنان و غزه و الگو شدنمان برای انقلاب های اسلامی منطقه، تسخیر عقبه های استراتژیك آمریكا و متحدانش در بسیاری از نقاط دنیا و... فقط بخشی از این نمونه هاست و به قول دكتر جلیلی در اجلاس بغداد، ایران اسلامی در آن سال های اولیه علی رغم هجوم تمامی كشورها و قدرت های شرق و غرب و در اوج تنهایی در برابر دشمن سر تسلیم فرود نیاورد چه رسد به امروز كه به قول حضرت آقا در اوج قدرت و درخشان ترین دوران خود هستیم و آمریكا و اسرائیل و متحدان اروپایی و منطقه ای آنها به اعتراف خود روی قوس نزولی قدرت با شتاب در حركتند. بنابراین به آسانی می توان نتیجه گرفت كه فرصت سوزی حریف فقط به فقط با هدف درگیر كردن بخشی از ظرفیت جمهوری اسلامی به چالش هسته ای و پیشگیری از به كارگیری این ظرفیت در مدیریت و الگودهی به تحولات منطقه و ممانعت از پی گیری پیشرفت های پرشتاب علمی و فنی و تكنولوژیك ایران اسلامی است و حال آن كه جمهوری اسلامی ایران بی اعتناء به تهدیدها، تحریم ها و قطعنامه های بی خاصیت شورای حكام آژانس و یا شورای امنیت سازمان ملل به فعالیت همه جانبه خود مشغول است و از سوی دیگر به هوشمندی و توان مثال زدنی تیم مذاكره كننده هسته ای خود اعتماد و اطمینان كامل دارد. بنابراین هرجا كه ادامه این بازی را به مصلحت ندانیم در توقف آن كمترین تردیدی روا نخواهیم داشت و از هم اكنون به ضعف و دست خالی 1+5 در مذاكرات پیش روی پی برده ایم و می دانیم كه «چاه وین» برای عبور حریف از «چاله مسكو» حفر شده است و... در این باره باز هم گفتنی هایی هست كه مجال دیگری می طلبد.

حسین شریعتمداری.../صراط