دعوای مرضیه برومند با تماشاگران فیلم هندی

خبرگزاری ایسنا: عید نوروز برای مرضیه برومند یادآور روزهای نوجوانی است که همراه دختر عمویش با کت و دامن قرمز عیدی‌هایشان را بر می‌داشتند و سینما می‌رفتند و با تماشاگرانی که فیلم هندی می‌دیدند، دعوا می‌کردند.

مرضیه برومند می‌گوید که عید و سینما همیشه برایش آمیخته به یکدیگر و یادآور روزهایی است که مادرش آنها را دست رفتگر محله می‌سپرد تا با لباس سبز لجنی زمختش که لباس فرم رفتگرها بود و همیشه بر تنش بود، آنها را سینما ببرد.

این هنرمند سینما، تئاتر و تلویزیون که از جای خالی فیلم‌های کودک در اکران نوروزی غمگین است، در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایسنا ادامه می‌دهد: همیشه برای من عید و سینما بسیار آمیخته به یکدیگر‌ند، اما متأسفم که امروزه هیچ فیلمی عید نوروز برای بچه‌ها اکران نمی‌شود. مثلا امسال چرا نباید فیلمی مثل «فرار از قلعه رودخان» برای بچه‌ها اکران شود؟! ای کاش دست کم یک فیلم کودک در سانس‌های صبح برای بچه‌ها نمایش می‌دادند.

برومند با یادآوری روزهای خوش کودکی‌اش در ایام نوروز اضافه می‌کند: آن زمان تمام نوروز، من و دختر عمویم سینما بودیم. مادرم وظیفه خود می‌دانست ما را به سینما ببرد و اگر زمانی خودش برای این کار وقت نداشت، ما را به دست عزیزالله‌ رفتگر محله‌مان می‌سپرد تا به سینما ببردمان. او لباس سبز لجنی رنگی می‌پوشید که خیلی زمخت بود و با همان لباس ما را به سینما می‌برد. یعنی برای مادرم اینقدر مهم بود که ما سینما برویم.

کارگردان «شهر موش‌ها 2» ادامه می‌دهد: خوب به یاد دارم یک سال عید، من و دختر عمویم کت و دامن قرمز دوخته بودیم و با همان کت و دامن‌هایمان به سینما می‌رفتیم و در همان دوران نوجوانی ژست می‌گرفتیم و با آن‌هایی که فیلم هندی دوست داشتند، دعوا می‌کردیم!

برومند می‌گوید: در تمام آن سال‌ها عیدی ما پول بلیت سینما بود و همه فیلم‌های خوب آن دوره را دیده بودیم. سینما «رویال» مخصوص بچه‌ها بود و همیشه هم قبل از نمایش فیلم آتراکسیون داشت.

کارگردان «مربای شیرین» با یادآوری خاطره شیرین دیگری از سینما رفتنش در ایام کودکی اضافه می‌کند: در آن دوره تماشاگرانی که می‌خواستند در سینما «رویال» فیلم ببینند، حتما باید بچه همراه خود می‌داشتند چون هیچ‌کس را بدون بچه راه نمی‌دادند. یعنی در آن سینما فقط بچه‌ها هویت داشتند. در همان سال‌ها مادرم گاهی ما را دست مرد جوانی می‌سپرد که برای خانواده ما کار می‌کرد و او ما را به سینما می‌برد و گاهی هم ما را به دیگر تماشاگران کرایه می‌داد تا آن‌ها هم بتوانند به سینما وارد شوند! کارگر جوان با این شیوه به درآمدی هم می رسید!

برومند ادامه می‌دهد: تمام فیلم‌های خوب آن دوره مثل فیلم‌های «نورمن» را می‌دیدیم. مادرم در قبال سینما بردن ما احساس مسئولیت داشت. با اینکه خانواده خیلی مرفه و بالاشهری نبودیم، اما او وظیفه فرهنگی خود می‌دانست که ما را سینما ببرد. همچنان که در همان سال‌ها مادرم ما را به تئاتر «نصر» هم می‌برد و من بازیگرانی مانند محمدعلی جعفری یا مرحوم تفکری را روی صحنه دیده‌ام. مادرم به سینما و تئاتر بسیار علاقه‌مند بود و فکر می‌کنم علاقه‌ام به هنر ارث مادری است. پدرم هم با اینکه سنتی و مذهبی (البته مذهبی روشنفکر) بود، ادبیات را بسیار دوست می‌داشت و بر ادبیات کلاسیک ایران تسلط داشت و علاقه من به ادبیات هم ارث پدری است.

این هنرمند ابراز تأسف می‌کند که چرا این روزها سینمایی ویژه کودکان نداریم که در کنارش کتاب‌فروشی، فروشگاه محصولات فرهنگی و حتی رستوران ویژه کودکان هم طراحی شده باشد.

او توضیح می‌دهد: باید سینمایی ویژه کودکان داشته باشیم که حتی صندلی‌هایش مناسب آن‌ها باشد. اما ما هیچ چیزی برای بچه‌ها نداریم و بعد گله می‌کنیم که چرا بچه‌ها مدام پای کامپیوتر هستند و فردگرا شده‌اند. مگر ما چه چیز دیگری به آن‌ها داده‌ایم؟!

این هنرمند که به تازگی به عنوان یکی از اعضای شورای سیاستگذاری سینمای کودک و نوجوان انتخاب شده، امیدوار است اعضای این شورا کمتر حرف بزنند، بیشتر عمل کنند و با در نظر گرفتن منافع جمعی به جای منافع فردی، سر و سامانی به سینمای کودک و نوجوان بدهند.

خبرگزاری ایسنا: مرضیه برومند گفت که با دیدن فیلم‌های جشنواره‌ی سبز (درباره‌ی محیط زیست) اشک‌اش درآمده است. عضو هیات داوری پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم سبز با اشاره به اینکه داوران بخش ملی با دیدن فیلم‌های این بخش یک هفته غمگین به خانه‌هایشان رفتند به ما گفت: با وجود این که من شاخک‌های بسیار حساسی در مورد اتفاقات محیط زیستی دارم اما بازهم از بسیاری از این اتفاقات محیط زیستی خبر نداشتم. فکر می‌کنم در تمام طول این هفته، همه ما غمگین به خانه رفتیم و حتی در چند مورد من نتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم.مرضیه برومند درباره کیفیت فیلم‌های حاضر در بخش سینمای ملی، تصریح کرد: ما فیلم‌های خوبی در بخش سینمای ملی دیدیم، به‌خصوص فیلم‌های مستند که پیشرفت محسوسی از نظر فنی و محتوایی داشتند.

سینمای مستند به طرز حیرت انگیزی از سینمای داستانی پیشی گرفته و نسبت به گذشته ما را بیشتر راضی کرد.وی افزود: سینمای مستند راضی کننده بود اما سینمای داستانی کاستی‌ها و مشکلاتی داشت و تاثیرگذاریش به آن اندازه‌ای که انتظارش را داشتیم نبود. سینمای مستند نیازمند توجه بیشتری است زیرا مستندسازان برای تامین منابع مالی‌شان با مشکلات بسیاری مواجه هستند.کارگردان سریال«آب پریا» فیلم‌های بخش مسابقه ملی جشنواره بین المللی فیلم سبز را راضی کننده دانست و عنوان کرد: در عین حال که فیلم‌های زیبا و هیجان انگیزی دیدیم، تماشای این فیلم‌ها اعصاب ما را تحت فشار گذاشت زیرا یک هفته تمام فیلم‌هایی را دیدیم و متوجه شدیم که چه آسیب‌ها و بلاهایی انسان بر سر طبیعت آورده است.برومند با بین اینکه بسیاری از این آسیب‌ها جبران ناپذیر هستند تصریح کرد: می‌توان جلوی برخی از این آسیب‌ها را گرفت بنابراین باید از همین امروز برای متوقف کردن آنها اقدام کرد زیرا فردا دیر است و شعار دادن و حرف زدن کاری را از پیش نمی‌برد.وی در ادامه خاطرنشان کرد: تماشای این فیلم‌ها اطلاعات بسیاری درباره آسیب‌های وارد شده به طبیعت به ما داد البته اطلاعاتی که ما را آزرده کرد. با وجود این که من شاخک‌های بسیار حساسی در مورد اتفاقات محیط زیستی دارم اما بازهم از بسیاری از این اتفاقات محیط زیستی خبر نداشتم.

فکر می‌کنم در تمام طول این یک هفته همه ما غمگین به خانه رفتیم، حتی در چند مورد نتوانستم جلوی اشک‌هایم را بگیرم. البته فیلم‌های امیدوارکننده و زیبا هم در بین فیلم‌ها وجود داشتند مخصوصا در فیلم‌های مستند. عضو هیات داوران بخش سینمای ملی درباره مشکلات سینمای که به موضوعاتی مثل محیط زیست می‌پردازند گفت: اکثر ارگان‌ها، سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها برای انجام کارهای فرهنگی و تحقق بخشیدن به شعارهایشان بودجه‌هایی دارند، بودجه‌هایی که باید صرف تشویق و جلب توجه مردم برای انجام کارهایی یا رعایت مواردی استفاده شود اما به نظر می‌رسد این بودجه‌ها باری به هر جهت و در روابط خاص و از پیش تعیین شده‌ای تقسیم می‌شوند.وی عنوان کرد: به همین دلیل همه ما عصبانی هستیم زیرا فیلم‌هایی با بودجه‌های اختصاص یافته این سازمان‌ها، ارگان‌ها و وزارتخانه‌ها ساخته شده اما هیچ نتیجه یا تاثیری دربر نداشته است. اگر با دقت بیشتری این مساله را موشکافی کنیم، متوجه می‌شویم که دلیل اصلی این اتفاق نبود انگیزه درست و دلسوزانه در هر دو طرف و ناآگاهی بوده است.کارگردان فیلم«شهر موش ها» با تاکید بر این که برای ساخت اکثر این فیلم‌ها تحقیق و پژوهش انجام نمی‌شود یا اگر هم انجام می‌شود بسیار عوامانه و سطحی است، توضیح داد: اگر فیلم داستانی باشد باید تاثیرگذار ساخته شود و به قول معروف آنچه از دل برآید بر دل نشیند.

 البته فیلم‌هایی هم در جشنواره فیلم سبز حضور داشتند که به صورت اتفاقی داستانی را در چنین فضایی روایت می‌کردند اما با این هدف ساخته نشده بودند. نیاز داریم در سینما تحول ایجاد کنیم مخصوصا در سینمایی که به مسائلی همچون محیط زیست، پاسداری از میراث ملی، معنوی، ثروت ملی و... توجه می‌کند.وی افزود: باید فیلمسازان دلسوز، فیلمنامه‌های خوب و بودجه‌های کافی در کنار هم قرار بگیرند تا فیلم‌های تاثیرگذاری ساخته شود اما اینکه بودجه را چه فردی بگیرد و چطور انتخاب شود این موضوع همیشه برای من زیر سوال بوده است.برومند با بیان این که افراد اهل فرهنگ و هنر بیشتر از مردم عادی به حفاظت از محیط زیست توجه می‌کنند، گفت: اکثر مردم فکر می‌کنند چون یک نفر هستند اگر مساله‌ای را رعایت کنند مثلا موقع مسواک زدن شیر آب را ببندند یا هنگام برق کمتری مصرف کنند تاثیر زیادی ندارد در حالیکه حتی کوچکترین مساله بسیار تاثیرگذار است.وی با اشاره به این که همه مشکلات محیط زیست به بی‌توجهی مردم برنمی‌گردد، افزود: تصمیمات نادرست مسئولین که اکثرا با انگیزه‌های سیاسی صورت می‌گیرد، بزرگترین آسیب‌ها را به محیط زیست وارد کرده است.

این موضوع را همه می‌دانند مثلا نماینده مجلس برای آنکه رای بیاورد وعده می‌دهد که جاده می‌سازم یا سد احداث می‌کنم، در حالیکه این تصمیمات بدون مطالعه و اکثرا برای استفاده‌های کوتاه مدت انجام می‌شوند و با عملی شدن آنها در طبیعت دخل و تصرف بسیاری صورت می‌گیرد.عضو هیات داوری بخش سینمای ملی توجه به مسائل محیط زیستی را وظیفه اشخاص شناخته شده دانست و بیان کرد: همه کسانی که مردم به نوعی به آنها علاقه، توجه و محبت دارند مانند نویسندگان، شعرا، کارگردانان، بازیگران، ورزشکاران و به صورت کلی آدم‌های شاخص باید به حفاظت از محیط زیست توجه کنند.وی تاکید کرد: البته نباید توجه کردن در حد شعار باقی بماند و بخواهند فقط در مقطعی سرو صدا به پا کنند و بعد این کار را به فراموشی بسپارند. همه ما بسیار وظیفه داریم تا مردم و دوستداران طبیعت را با خودمان همراه کنیم.برومند با بیان این که جشنواره فیلم سبز می‌تواند تاثیرگذار باشد به شرطی که تنها فعالیت مسئولان آن به برپایی این جشنواره ختم نشود، گفت: آنهایی که در برابر محیط زیست احساس مسئولیت می‌کنند نباید تنها به برپایی یک جشنواره اکتفا کنند و بگویند ما کارمان را انجام دادیم. چون مخاطبان این فیلم‌ها بسیار مهم هستند و فیلم‌های جشنواره فیلم سبز باید دائم در مدارس، فرهنگسراها و... به نمایش در بیایند و تماشای آنها نباید به زمان و سینمای خاصی محدود شود.وی تاکید کرد: زمانی جشنواره فیلم سبز می‌تواند موفق عمل کند که اکران فیلم‌هایش تداوم پیدا کند و موجب بحث و گفت و گو بین مخاطبان به‌خصوص مخاطبان جوان‌تر بشود.