دادستان پاریس : عبدالسلام قصد منفجر کردن خود در ورزشگاه پاریس را داشت

به گزارش خبرگزاری رویترز از پاریس ، فرانسوآ مولن دادستان پایتخت فرانسه در یک کنفرانس خبری گفت : این اظهارات اولیه عبدالسلام که باید با احتیاط بررسی شوند خود یک رشته مسائل دیگر بوجود خواهد آورد که وی باید در مورد آنها توضیح دهد. '

عبدالسلام که پس از حملات تروریستی پاریس تحت تعقیب ترین فرد در اروپا بود، سرانجام توسط پلیس بلژیک دستگیر و بازداشت شده است .

دادستانی بلژیک نیز تایید کرده است که وی اظهارات مشابهی در جریان بازجویی در این کشور ایراد کرده است.
فرانسه خواستار استرداد عبدالسلام مهمترین مظنون بازمانده از حملات ماه نوامبر در پاریس شده است ولی به گفته مولن فرآیند این استرداد حداقل سه ماه طول خواهد کشید.

اخبار بین الملل - ایرنا

تروریست های خوب هم می توانند پاریس را منفجر کنند!

انفجارهای تروریستی شب گذشته در پاریس، به مثابه زنگ هشداری بود که نشان داد دامنه فعالیت گروه های تروریستی فعال در سوریه و عراق، تا آن حد گسترش پیدا کرده که اکنون به راحتی منافع و امنیت کشورهای غربی را از درون مورد تهدید قرار می دهند. در این میان، پاسخگویی به این سوال ضروری است که ریشه واقعی این گونه وقایع در کجاست و چه عواملی زمینه ساز آن بوده اند؟

 در شرایطی که مجموعه ای قدرت های منطقه ای و جهانی امروز برای گفت و گو درباره حل و فصل بحران سوریه گرد هم آمده اند، حملات تروریستی دیشب پاریس کلیت فضای بین المللی را تحت تأثیر خود قرار داده است. از این منظر، جامعه بین المللی در حالی به دنبال یافتن راهی برای پایان دادن به خشونت های تروریستی در خاورمیانه است که دامنه این خشونت ها اکنون به قلب اروپا رسیده است.

طی ساعاتی که از وقوع حملات مذکور می گذرد، درباره جزئیات این ماجرا و واکنش های بین المللی به آن بسیار گفته و نوشته شده؛ اما به نظر می رسد آنچه در این میان کمتر مورد توجه قرار گرفته، ریشه ها و عوامل بنیادینی است که چنین شرایط وخیمی را برای کشورهای غربی و در مرحله نخست، فرانسه به وجود آورده است. ریشه یابی این ماجرا به ویژه از آن جهت اهمیت دارد که فرانسه خود را به عنوان دولتی نشان داده که در صف نخست حامیان تغییر در سوریه، با ادعای پایان دادن به بحران این کشور قرار دارد.

به عنوان نخستین عامل، باید این موضوع را مورد اشاره قرار داد که وقوع این گونه حملات در خاک اروپا، بیش از هر چیز نتیجه سیاست های غیرجدی و تا حد زیادی نمایشی ائتلاف بین المللی است که به رهبری آمریکا با هدف مبارزه با داعش تشکیل شده است. در مدت زمان حدود یک سال که از شکل گیری و آغاز فعالیت این گروه می گذرد، نه تنها هیچ گونه گزارشی مبنی بر وارد شدن ضربه ای جدی به تروریست ها در عراق و سوریه منتشر نشده، بلکه این گروه های تروریستی در مواردی حتی موفق به پیشروی هایی نیز شده اند.

هرچند رسانه های غربی هر از چندگاه آماری از اهداف و مواضع تروریست ها که توسط جنگنده های ائتلاف هدف قرار گرفته منتشر می کنند، اما نکته مهم اینجاست که گروه های تروریستی و در صدر آن ها داعش، همچنان مراکز اصلی فرماندهی و عملیات خود در عراق و سوریه را تحت کنترل دارند و از این جنبه آسیبی به آن ها وارد نشده است.

در این میان، هرچند دولت های غربی مدعی هستند کند بودن روند مقابله با تروریست ها به سبب پیچیدگی شرایط میدانی و مجموعه ای از عوامل در هم تنیده دیگر است، اما ورود روسیه به عرصه درگیری های سوریه نشان داد اوضاع آن گونه که غربی ها در تلاش برای ارائه آن هستند نیز پیچیده نیست و مسئله اصلی، تنها عزم واقعی برای مبارزه با تروریسم است که در میان نیروهای ائتلاف وجود ندارد.

طی مدتی که از آغاز عملیات هوایی روسیه علیه مواضع تروریست ها در سوریه می گذرد، ارتش سوریه با همراهی مستشاران نظامی ایرانی و نیروهای حزب الله در زمین و پوشش هوایی جنگنده های روسی در هوا، توانسته اند پیشروی های چشمگیری در مناطق مختلف، به ویژه در حومه حلب به دست بیاورند. پیشروی هایی که شاید تا همین چند ماه پیش، بسیار بعید و دور از دسترس می نمود.

در حقیقت، همان گونه که بسیاری از ناظران از همان ابتدا اشاره می کردند، هدف واقعی آمریکا از تشکیل ائتلاف بین المللی مذکور، نه مبارزه واقعی با تروریسم، بلکه فراهم کردن زمینه اقدام احتمالی علیه دولت سوریه و همچنین ادامه حضور و مداخله خود در منطقه از یک سو و کاستن از فشار افکار عمومی جوامع غربی بود که در مقابل انفعال این کشورها در مواجهه با تروریست ها، از خود واکنش نشان می دادند.

در همین راستا، کشورهای غربی به جای هدف قرار دادن گروه های تروریستی، اقدام به تقسیم آن ها به دو گروه «تروریست های خوب» و «تروریست های بد» کرده و به گروه نخست حتی کمک مالی و تسلیحاتی نیز ارائه می دهند و فراتر از آن، هدف قرار گرفتن مواضع آن ها توسط روسیه و ارتش سوریه را برنمی تابند.

بر این اساس، می توان گفت که در شرایط کنونی، این نه کشورهای غربی، بلکه محور مقاومت با مشارکت ایران و حزب الله است که به شکلی جدی و واقعی در مقابل همه گونه اشکال و جنبه های تروریسم در منطقه ایستاده و با آن مبارزه می کند. محوری که با اضافه شدن روسیه از یک سو و مشارکت جدی تر دولت عراق از سوی دیگر، به یک ائتلاف چهارجانبه منطقه ای تبدیل شده که تروریست ها را هدف قرار می دهد.

با در نظر داشتن این موضوعات، باید گفت که به هیچ وجه عجیب نیست زمانی که دولت های غربی نه تنها در مقابل اقدامات گروه های تروریستی سکوت کرده و واکنش جدی از خود نشان نمی دهند، بلکه اقدام به ارائه کمک به گروه هایی از آنان نیز می کنند، تهدید برآمده از این گروه ها گریبان خود آن ها را نیز بگیرد. بر این اساس، غرب اکنون ثمره آن چیزی را درو می کند که خود طی چند سال اخیر در منطقه کاشته و به جز عزم جدی در مبارزه واقعی با تروریسم، راه دیگری برای خلاص شدن از شر آن ندارد.

باید خاطرنشان کرد که این روند، یعنی حمایت غرب از گروه های تروریستی به قصد دستیابی به مجموعه ای از اهداف تاکتیکی و در نهایت، تبدیل شدن این گروه ها به تهدیدی برای خود غربی ها، امر تازه ای نبوده و مسبوق به سابقه است. در دهه 1980، ایالات متحده با همراهی عربستان و پاکستان و به بهانه مبارزه با شوروی در افغانستان، به تقویت افراط گرایانی پرداخت که اندکی بعد، طالبان را شکل داده و به دردسری جهانی تبدیل شده اند.

شکل گیری و قدرت یابی القاعده با حمایت های ضمنی غرب و آشکار عربستان نیز نمود دیگری از این جریان بود. در جریان قدرت گیری داعش در عراق و تصرف مناطقی استراتژیک چون موصل نیز آمریکا با هدف براندازی دولت نوری المالکی، در مقابل پیشروی این گروه سکوت کرد و به بحرانی دامن زد که عراق هنوز نتوانسته راه رهایی از آن را بیابد.

البته جالب اینجاست که در تمامی این موارد، نام یک کشور همواره به گروه های تروریستی از این دست گره خورده و این کشور، عربستان سعودی است. اکنون دیگر بر کسی پوشیده نیست که افرادی با وابستگی های بسیار نزدیک به خاندان آل سعود، در طرح ریزی و اجرای حملات تروریستی 11 سپتامبر و اصولاً قدرت گیری القاعده نقش داشتند و طی چهار سال گذشته نیز پول و سلاح های جریان یافته از سوی عربستان، یکی از مهمترین عوامل رشد داعش بوده است. فراتر از آن اینکه منبع تغذیه ایدئولوژیک تمامی این گروه ها، از طالبان و القاعده گرفته تا داعش، قرائت وهابی از اسلام بوده که آل سعود طلایه دار آن است.

به این ترتیب، غرب برای ریشه یابی حوادث کنونی و مبارزه با آن، باید ابتدا به سیاست ها و رویکردهای خود در مقوله تروریسم و گروه های تروریستی در منطقه و سپس به متحد اصلی منطقه ای خود، یعنی عربستان سعودی بنگرد و برای رسیدن به رویکردی موثر، اقدام به بازنگری در سیاست ها و همچنین ائتلاف های منطقه ای خود کند.

در نهایت، نکته دیگری که در این موضوع لازم به اشاره است، این است که بغض و کینه غیرمنطقی و غیرعقلانی غرب نسبت به جمهوری اسلامی ایران، دولت های غربی را نسبت به ماهیت تکفیری ها دچار غفلت کرد. به عبارت دیگر، کشورهای غربی به دلیل تعصبات چند دهه ای خود، از شناخت دشمن واقعی بازماندند و در حالی که سعی داشتند ایران و برنامه هسته ای ایران را به عنوان مبنع اصلی تهدید علیه خود معرفی کنند، ناگهان با دشمنی واقعی روبرو شدند که آن ها در خانه هدف قرار می دهد. شاید تجدیدنظر در این رویکرد و حرکت به سمت همکاری با ایران در موضوع مبارزه با تروریسم نیز راه دیگری باشد که بتواند به این کشورها کمک کرده و جلوی وقوع حوادث مشابه را بگیرد. 

اخبار بین الملل - تابناک