حرف‌های امیلیا کلارک درباره سریال پرطرفدار

آی‌سینما:امیلیا کلارک در پاییز 1986 در حومه لندن به دنیا آمد. مادرش معاون رییس یک شرکت مشاوره و پدرش طراح صداست. او عاشق تئاتر بود و به همین خاطر برای تحصیل به مدرسه بازیگری لندن رفت. بعد از فارغ‌التحصیلی در یک تله فیلم و یک سریال تلویزیونی حضور پیدا کرد و بعد برای بازی در نقش یکی از شخصیت‌های کلیدی «بازی تاج و تخت» انتخاب شد. او به تازگی در یک درام سینمایی با عنوان «من قبل از تو» ظاهر شده که از ژوئن آینده به سالن‌های سینما می‌آید. فصل جدید سریال محبوب شبکه اچ‌بی‌او نیز از 24 آوریل (پنجم اردیبهشت) روی آنتن خواهد رفت.

در ادامه می‌توانید بخش‌هایی از مصاحبه بازیگر 29 ساله با مجله «گلمور» را دنبال کنید.


 

- در کودکی چه جور بچه‌ای بودی؟

عاشق بازی و نمایش بودم. به شدت دلم می‌خواست نقل مجلس باشم و هیچ‌وقت نبودم. همیشه آویزان آدم‌ها بودم و التماس می‌کردم: «با من دوست باش!».

- تو مدرسه بازیگری رفتی. به نظرت هنر بازیگری قابل یاد دادن است؟

به من یاد دادند از خودم مایه بگذارم، شکنندگی‌ام را احساس کنم و نسبت به شخصیتی که قرار است نقش‌اش را بازی کنم متعهد باشم. اما مسیر سختی بود و خیلی دست و پا زدم. هیچ‌وقت برای بازی در نقش ژولیت انتخاب نشدم. بین هم‌دوره‌ای‌هایم چند تا دختر خوش بر و رو و باکلاس وجود داشت که بلوند بودند، شکسپیر را از بر بودند و همه چیز تمام بودند. اما من چی؟ بهم می‌گفتند: «می‌تونی نقش مادربزرگ جهود رو بازی کنی؟» و واکنش من این بود که: «ای بابا! حتما!»

- یک جایی به شوخی گفته بودی بعد از این که به پدرت گفتی دلت می‌خواهد بازیگر بشوی، بدجوری مسخره‌ات کرده بود...

اتفاقا خیلی از دستم ناراحت شد و گفت: «امیلی، بس کن. چرا به بقیه می‌گویی من چه حرف‌های وحشتناکی بهت زده بودم.»

- اما در آن حرف‌ها یک‌جور نگرانی پدرانه موج می‌زند؛ این که این حرفه واقعا سخت است.

اگر خودم بچه‌ داشتم و ازم می‌پرسید: «دلت می‌خواهد من بازیگر بشوم؟» بهش می‌گفتم اگر هر کار دیگری هست که تصور می‌کنی می‌توانی انجام بدهی، آن کار را انجام بده، چون (بازیگری) با کلی غم و غصه و شکست و چیزهای وحشتناک همراه است که روی جلد مجله‌ها چاپ نمی‌شود.

- قبل از این که برای «بازی تاج و تخت» انتخاب شوی، به عنوان بازاریاب تلفنی مشغول کار بودی تا خرج اجاره خانه‌ات را در بیاوری. در آن کار چقدر استعداد داشتی؟

برای خیریه‌ها تبلیغ می‌کردم. روح آدم را نابود می‌کند این کار. مردم با گفتن جمله‌هایی مثل «تو شیطان‌صفتی. من تازه یکی از عزیزام رو از دست دادم»، جوابم را می‌دادند. چهار شیفت کار کردم و دیگر ادامه ندادم.  

- بیا برویم سراغ «بازی تاج وتخت». طبق گزارش‌ها، 40 درصد مخاطبان سریال زن هستند. این میزان بیننده زن برای چنین سریالی احتمالا شگفت‌انگیز است و معادلات ما را درباره عموم بینندگان برنامه‌های فانتزی به هم می‌ریزد.

خوشم می‌آید که برنامه این همه بیننده زن دارد. اگر «بازی تاج و تخت» را از روی ارزش‌های ظاهری‌اش - مثل خون و خون‌ریزی، اژدها، الفاظ رکیک و خشونت علیه زنان - قضاوت کنید، احتمالا فکر می‌کنید، ای بابا این سریال فقط به درد مردها می‌خورد. اما اگر از این جنبه‌ها فراتر بروید، خط داستانی نمایش مسحورکننده کشمکش بر سر به دست آوردن قدرت است. و زن‌ها هم درگیر این بازی هستند!  

- کالیسی تبدیل به نماد قدرت ویرانگر زنانه شده. می‌توانی دقیقا بگویی او از کی به فرهنگ عامه نفوذ کرده؟

احتمالا لحظه مرگم می‌رسد و من هنوز جوابش را نفهمیده‌ام.

- تو بیش‌تر سال‌های دهه دوم زندگی‌ات را مشغول بازی در نقش کالیسی بودی. هیچ وقت پیش آمد که موقع بازی در این نقش به قدرت‌های درونی خودت پی ببری؟

از وقتی بهم گفتند «برای بازی در نقش کالیسی انتخاب شدی» تا امروز بارها و بارها قدرتم را از دست دادم. دوباره پیدایش کردم. از دستش دادم. پیدایش کردم. به عنوان یک زن، نه، به عنوان یک جوان بالغ آدم قسمت اعظم بیست سالگی‌اش را صرف این می‌کند که بفهمد کی هست و چه کار می‌خواهد بکند. دوران ترسناکی است. روزهایی هست که خیلی کم‌تر از آنچه ظاهرم نشان می‌دهد، احساس قدرت می‌کند.

- تا به حال نقشی بوده که به خاطر بازی در این سریال از دست داده باشی؟

نقش آن ربات زن در «اکس ماکینا». آلیشیا ویکاندر در آن نقش درخشید. الان که بازی او را می‌بینم، می‌فهمم من انتخاب اشتباهی برای آن نقش بودم.

- اگر قرار باشد داستان خودت را برای «بازی تاج و تخت» بنویسی، دوست داری از کدام خط داستانی رمزگشایی کنی؟

دلم می‌خواهد دنریس و سه اژدهایش را ببینم که تاج و تخت را تصاحب کرده‌اند و دارند با خیال راحت از گوشت بزی که کباب کرده‌اند، می‌خورند.