اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
حال این روزهای خانه «سیمین و جلال»
خانه در حال تخریب بود و انگار نه انگار که روزگاری محل دلدادگی دو نخبه ادبی کشور بوده است.
خبرگزاری ایسنا: خانه در حال تخریب بود و انگار نه انگار که روزگاری محل دلدادگی دو نخبه ادبی کشور بوده است.
فردا 8 اردیبهشت سالروز تولد یکی از این دو بزرگوار سیمین دانشور و جلال آل احمد است، در پس نامه نگاریهای خانواده این دو نخبه میتوان فهمید که حال خانه، روز به روز بدتر میشود؛ اما حالا مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران میگوید که خانه سیمین دانشور و جلال آل احمد قرار است به «خانه ادبیات» بدل شود با وجود کوچکی خانه کار زیادی دارد و درآینده به سبک «خانه موزه» افتتاح میشود.
مهندس خلیل راحتی مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در مورد حواشی ایجاد شده در خصوص مرمت خانه سیمین و جلال گفت: طبیعتا ترجیح ما بر این است که تلاشمان را بر انجام درست و به موقع کار متمرکز کنیم.
وی با بیان اینکه مردم حق دارند در مورد وضعیت این خانه، نگران باشند و مانیز هرجا که لازم بوده توضیحات کافی را ارایه کردهایم، گفت: در این میان، برخی از نگرانی مردم استفاده می کنند و حاشیه هایی ایجاد می کنند که متاسفانه کمکی به ارتقاء کیفی کار نمی کند.
مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران با اشاره به روند مرمت این خانه گفت: با توجه به حساسیت خاص این خانه تاریخی و اهمیت آن در سطح ملی، مسایل متعددی مطرح بود و نکات ظریفی باید مورد تدقیق قرار می گرفت. از طرفی خود خانه به عنوان یک خانه تاریخی که در فهرست میراث فرهنگی ثبت شده حایز اهمیت است و لازم بود تمهیداتی برای مرمت و نگهداری آن دیده شود، از طرف دیگر این خانه متعلق به دو نفر از بزرگترین نخبگان ادبیات ما بود که باید طرح احیای خانه به گونه ای دیده می شد که حیات جاری خانه معرف زندگی و آثار و افکار این دو بزرگوار باشد.
راحتی با بیان اینکه موضوع سوم ماهیت نهایی بنا به عنوان یک موزه و یک فضای فرهنگی بود، ادامه داد: نوع برخورد جامعه امروز با مقوله موزه به گونه ای است که برخورد نمایشگاهی صرف با موزه را نمی پسندد و در نتیجه باید به ساز و کاری برای رویدادهای آموزشی و پژوهشی در این بنا فکر میکردیم و با در نظر گرفتن مجموعه این حساسیتها مطالعاتی انجام شد که بتواند متضمن برنامه ریزی طرحی با در نظر گرفتن مجموعه این حساسیت ها باشد.
وی با بیان اینکه محدودیت فضایی در خانه ، کار را بسیار دشواری کرده و برهمین اساس کار در این بنا، نیازمند احتیاط و درعین حال خلاقیت فراوان است، یادآورشد: این مطالعات خوشبختانه روند خوبی طی کرد و در جلسات متعددی با حضور نخبگان ادبیات ، فرهنگ و معماری مورد بررسی و تدقیق و تکمیل قرار گرفت و پس از آن با دعوت از تعدادی از بهترین شرکت های مشاور مسابقه ای محدود برای طرح ایده های خلاقانه در احیای خانه در چارچوب مطالعات انجام شده، برگزار شد.
راحتی افزود: ایده های مطرح شده در حضور بزرگان و نخبگانی از حوزه های هنری و ادبی بررسی شد و پس از این بررسی ها این نتیجه حاصل شد که ضمن انتخاب مشاور برگزیده، از همه ایده های مطرح شده در احیای خانه استفاده شود.
وی گفت: مشاور انتخاب شده در فرصتی معین مطالعات تکمیلی مبتنی بر ایده ها و طرح مرمت خانه را تهیه کرد و عملیات اجرایی مرمت از ابتدای اسفندماه 93 آغاز شده است که هم اکنون در دست اجراست.
مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در مورد ایده نهایی خانه جلال و سیمین نیز گفت: آنچه در مورد سرنوشت خانه های تاریخی بزرگان در دنیا شناخته و پذیرفته شده است تبدیل آن به «خانه موزه» است که مشخصات خاص خود را دارد.
وی با بیان اینکه خانه موزه پیش از هر چیز نمایشگاه زندگی و بیانگر آثار و افکار صاحبان خانه است، خاطرنشان کرد: خانه موزه همچنین مرکزی برای پژوهش در احوال و آثار صاحبان خانه شناخته می شود. در این خانه به طور خاص سعی بر این است که فضاهای اصلی و نشانه دار خانه دقیقا به همان شکل و سیاق زمان حیات سیمین و جلال، به نمایش درآید که در همین راستا، وسایل خریداری شده و پس از مرمت در خانه موزه نگهداری خواهد شد.
راحتی با بیان اینکه در سایر فضاها تدابیری برای فعالیت های آموزشی و پژوهشی در خانه موزه پیش بینی شده است، گفت: فضای خاص و دلنشین حیاط خانه به گونه ای طراحی شده که هم فضایی برای نشستن و پذیرایی بازدیدکنندگان باشد و هم در مناسبتهای خاص فضایی برای یک نشست محدود فراهم کند.
وی در مورد زمان افتتاح این خانه موزه نیز با بیان اینکه مرمت یک خانه تاریخی و تبدیل آن به خانه موزه کار حساسی است و نیازمند دقت و ظرافت فراوان است، افزود: نباید فریب کوچکی خانه را بخوریم. این کار باید در نهایت آرامش انجام شود و تلاش ما هم بر این است که عملیات احیای خانه را از حاشیه ها دور نگه داریم تا در ابتدا کیفیت مورد نظر حاصل شود و در مرحله بعد کار طبق برنامه ریزی زمانی پیش برود.
فردا 8 اردیبهشت سالروز تولد یکی از این دو بزرگوار سیمین دانشور و جلال آل احمد است، در پس نامه نگاریهای خانواده این دو نخبه میتوان فهمید که حال خانه، روز به روز بدتر میشود؛ اما حالا مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران میگوید که خانه سیمین دانشور و جلال آل احمد قرار است به «خانه ادبیات» بدل شود با وجود کوچکی خانه کار زیادی دارد و درآینده به سبک «خانه موزه» افتتاح میشود.
مهندس خلیل راحتی مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در مورد حواشی ایجاد شده در خصوص مرمت خانه سیمین و جلال گفت: طبیعتا ترجیح ما بر این است که تلاشمان را بر انجام درست و به موقع کار متمرکز کنیم.
وی با بیان اینکه مردم حق دارند در مورد وضعیت این خانه، نگران باشند و مانیز هرجا که لازم بوده توضیحات کافی را ارایه کردهایم، گفت: در این میان، برخی از نگرانی مردم استفاده می کنند و حاشیه هایی ایجاد می کنند که متاسفانه کمکی به ارتقاء کیفی کار نمی کند.
مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران با اشاره به روند مرمت این خانه گفت: با توجه به حساسیت خاص این خانه تاریخی و اهمیت آن در سطح ملی، مسایل متعددی مطرح بود و نکات ظریفی باید مورد تدقیق قرار می گرفت. از طرفی خود خانه به عنوان یک خانه تاریخی که در فهرست میراث فرهنگی ثبت شده حایز اهمیت است و لازم بود تمهیداتی برای مرمت و نگهداری آن دیده شود، از طرف دیگر این خانه متعلق به دو نفر از بزرگترین نخبگان ادبیات ما بود که باید طرح احیای خانه به گونه ای دیده می شد که حیات جاری خانه معرف زندگی و آثار و افکار این دو بزرگوار باشد.
راحتی با بیان اینکه موضوع سوم ماهیت نهایی بنا به عنوان یک موزه و یک فضای فرهنگی بود، ادامه داد: نوع برخورد جامعه امروز با مقوله موزه به گونه ای است که برخورد نمایشگاهی صرف با موزه را نمی پسندد و در نتیجه باید به ساز و کاری برای رویدادهای آموزشی و پژوهشی در این بنا فکر میکردیم و با در نظر گرفتن مجموعه این حساسیتها مطالعاتی انجام شد که بتواند متضمن برنامه ریزی طرحی با در نظر گرفتن مجموعه این حساسیت ها باشد.
وی با بیان اینکه محدودیت فضایی در خانه ، کار را بسیار دشواری کرده و برهمین اساس کار در این بنا، نیازمند احتیاط و درعین حال خلاقیت فراوان است، یادآورشد: این مطالعات خوشبختانه روند خوبی طی کرد و در جلسات متعددی با حضور نخبگان ادبیات ، فرهنگ و معماری مورد بررسی و تدقیق و تکمیل قرار گرفت و پس از آن با دعوت از تعدادی از بهترین شرکت های مشاور مسابقه ای محدود برای طرح ایده های خلاقانه در احیای خانه در چارچوب مطالعات انجام شده، برگزار شد.
راحتی افزود: ایده های مطرح شده در حضور بزرگان و نخبگانی از حوزه های هنری و ادبی بررسی شد و پس از این بررسی ها این نتیجه حاصل شد که ضمن انتخاب مشاور برگزیده، از همه ایده های مطرح شده در احیای خانه استفاده شود.
وی گفت: مشاور انتخاب شده در فرصتی معین مطالعات تکمیلی مبتنی بر ایده ها و طرح مرمت خانه را تهیه کرد و عملیات اجرایی مرمت از ابتدای اسفندماه 93 آغاز شده است که هم اکنون در دست اجراست.
مدیرعامل شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در مورد ایده نهایی خانه جلال و سیمین نیز گفت: آنچه در مورد سرنوشت خانه های تاریخی بزرگان در دنیا شناخته و پذیرفته شده است تبدیل آن به «خانه موزه» است که مشخصات خاص خود را دارد.
وی با بیان اینکه خانه موزه پیش از هر چیز نمایشگاه زندگی و بیانگر آثار و افکار صاحبان خانه است، خاطرنشان کرد: خانه موزه همچنین مرکزی برای پژوهش در احوال و آثار صاحبان خانه شناخته می شود. در این خانه به طور خاص سعی بر این است که فضاهای اصلی و نشانه دار خانه دقیقا به همان شکل و سیاق زمان حیات سیمین و جلال، به نمایش درآید که در همین راستا، وسایل خریداری شده و پس از مرمت در خانه موزه نگهداری خواهد شد.
راحتی با بیان اینکه در سایر فضاها تدابیری برای فعالیت های آموزشی و پژوهشی در خانه موزه پیش بینی شده است، گفت: فضای خاص و دلنشین حیاط خانه به گونه ای طراحی شده که هم فضایی برای نشستن و پذیرایی بازدیدکنندگان باشد و هم در مناسبتهای خاص فضایی برای یک نشست محدود فراهم کند.
وی در مورد زمان افتتاح این خانه موزه نیز با بیان اینکه مرمت یک خانه تاریخی و تبدیل آن به خانه موزه کار حساسی است و نیازمند دقت و ظرافت فراوان است، افزود: نباید فریب کوچکی خانه را بخوریم. این کار باید در نهایت آرامش انجام شود و تلاش ما هم بر این است که عملیات احیای خانه را از حاشیه ها دور نگه داریم تا در ابتدا کیفیت مورد نظر حاصل شود و در مرحله بعد کار طبق برنامه ریزی زمانی پیش برود.
ویدیو مرتبط :
مستند خانه سیمین و جلال آل احمد
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
خانه سیمین و جلال چه شد؟
در سومین سالگرد درگذشت سیمین دانشور، خانه این نویسنده و همسر فقیدش جلال آل احمد، وضعیت مشخصی ندارد.
خبرگزاری ایسنا: در سومین سالگرد درگذشت سیمین دانشور، خانه این نویسنده و همسر فقیدش جلال آل احمد، وضعیت مشخصی ندارد.
علی خلاقی، همسر لیلی ریاحی (خواهرزاده و دخترخوانده سیمین دانشور) درباره سرنوشت خانه سیمین دانشور و جلال آل احمد به خبرنگار ادبیات ایسنا گفت: 93.10.27 دادگاه تجدیدنظر، خط و امضای سیمین دانشور را که او در آن، همسر بنده (لیلی ریاحی) را وصی خود دانسته بود و انتشار کتابها و ثلث کلیه اموالش را به او داده بود، تأیید کرد؛ اما ویکتوریا دانشور (خواهر سیمین دانشور) در تاریخ 10 اردیبهشت امسال خانه جلال را به مبلغ پنج میلیارد تومان به شهرداری فروخت. او مبلغ سه میلیارد تومان از شهرداری چک گرفته و دو میلیارد آن باقی مانده است، تا اینکه حکم دادگاه تجدیدنظر نیز واقعی بودن امضا و نوشته سیمین دانشور در وصی قرار دادن لیلی ریاحی را تأیید کرد. بنابراین دو میلیارد باقیمانده، به ویکتوریا تعلق نگرفت.
او افزود: این خانه در حال حاضر در اختیار شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری قرار دارد و در هر شبانهروز دو نگهبان از آن نگهداری میکنند. ظاهراً این شرکت قصد دارد به منظور استحکامبخشی و سروسامان دادن به خانه، کارهایی بر روی آن انجام دهد اما فعلاً این اتفاق رخ نداده است.
خلاقی در عین حال اظهار کرد: البته هنوز حکم تملک به شهرداری نرسیده، اما پیشبینی من این است که در آینده صددرصد خانه به تملک شهرداری درخواهد آمد و ما هم مجبوریم که دو دانگ حق خود را به شهرداری واگذار کنیم؛ درصورتی که اگر اختیار با ما بود، نمیگذاشتیم این اتفاق رخ دهد؛ اتفاقی که باعث شده خانه سیمین و جلال در سالروز تولد و مرگ این دو نویسنده خالی باشد و هیچ مراسم سخنرانی در آن برگزار نشود.
سیمین دانشور - داستاننویس و مترجم - متولد هشتم اردیبهشتماه سال 1300 در شیراز بود. در سال 1328، دکتری خود را در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. یک سال بعد با جلال آل احمد ازدواج کرد و در سال 1331 برای مطالعه در رشته «زیباییشناسی» در دانشگاه استنفورد، به آمریکا سفر کرد و دو سال بعد از آن به ایران بازگشت. از جمله تألیفها و ترجمههای دانشور عبارتند از: «آتش خاموش» (1327)، «سرباز شکلاتی» از برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف (1331)، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل کارنگی (1332)، «کمدی انسانی» از ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون (1334)، «شهری چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پیتون (1351)، «به کی سلام کنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابی» (داستانهای ملل مختلف) (1362)، «جزیره سرگردانی» (1372)، «شناخت و تحسین هنر» (مجموعه مقالات) (1375)، «از پرندههای مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان سرگردان» (1380).
او نخستین زن ایرانی است که به شکل حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او، رمان «سووشون» است که نثری ساده دارد و به زبانهای متعددی ترجمه شده است. این کتاب از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب میشود.
سیمین دانشور 18 اسفندماه سال 1390 در سن 90 سالگی درگذشت.
علی خلاقی، همسر لیلی ریاحی (خواهرزاده و دخترخوانده سیمین دانشور) درباره سرنوشت خانه سیمین دانشور و جلال آل احمد به خبرنگار ادبیات ایسنا گفت: 93.10.27 دادگاه تجدیدنظر، خط و امضای سیمین دانشور را که او در آن، همسر بنده (لیلی ریاحی) را وصی خود دانسته بود و انتشار کتابها و ثلث کلیه اموالش را به او داده بود، تأیید کرد؛ اما ویکتوریا دانشور (خواهر سیمین دانشور) در تاریخ 10 اردیبهشت امسال خانه جلال را به مبلغ پنج میلیارد تومان به شهرداری فروخت. او مبلغ سه میلیارد تومان از شهرداری چک گرفته و دو میلیارد آن باقی مانده است، تا اینکه حکم دادگاه تجدیدنظر نیز واقعی بودن امضا و نوشته سیمین دانشور در وصی قرار دادن لیلی ریاحی را تأیید کرد. بنابراین دو میلیارد باقیمانده، به ویکتوریا تعلق نگرفت.
او افزود: این خانه در حال حاضر در اختیار شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری قرار دارد و در هر شبانهروز دو نگهبان از آن نگهداری میکنند. ظاهراً این شرکت قصد دارد به منظور استحکامبخشی و سروسامان دادن به خانه، کارهایی بر روی آن انجام دهد اما فعلاً این اتفاق رخ نداده است.
خلاقی در عین حال اظهار کرد: البته هنوز حکم تملک به شهرداری نرسیده، اما پیشبینی من این است که در آینده صددرصد خانه به تملک شهرداری درخواهد آمد و ما هم مجبوریم که دو دانگ حق خود را به شهرداری واگذار کنیم؛ درصورتی که اگر اختیار با ما بود، نمیگذاشتیم این اتفاق رخ دهد؛ اتفاقی که باعث شده خانه سیمین و جلال در سالروز تولد و مرگ این دو نویسنده خالی باشد و هیچ مراسم سخنرانی در آن برگزار نشود.
سیمین دانشور - داستاننویس و مترجم - متولد هشتم اردیبهشتماه سال 1300 در شیراز بود. در سال 1328، دکتری خود را در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. یک سال بعد با جلال آل احمد ازدواج کرد و در سال 1331 برای مطالعه در رشته «زیباییشناسی» در دانشگاه استنفورد، به آمریکا سفر کرد و دو سال بعد از آن به ایران بازگشت. از جمله تألیفها و ترجمههای دانشور عبارتند از: «آتش خاموش» (1327)، «سرباز شکلاتی» از برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف (1331)، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل کارنگی (1332)، «کمدی انسانی» از ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون (1334)، «شهری چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پیتون (1351)، «به کی سلام کنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابی» (داستانهای ملل مختلف) (1362)، «جزیره سرگردانی» (1372)، «شناخت و تحسین هنر» (مجموعه مقالات) (1375)، «از پرندههای مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان سرگردان» (1380).
او نخستین زن ایرانی است که به شکل حرفهای در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او، رمان «سووشون» است که نثری ساده دارد و به زبانهای متعددی ترجمه شده است. این کتاب از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب میشود.
سیمین دانشور 18 اسفندماه سال 1390 در سن 90 سالگی درگذشت.