تنها ویتامین دنیا که نیمی از جهان آن را ندارند

باشگاه خبرنگاران جوان: یکی از ویتامین‌های بسیار حیاتی برای ادامه اعمال حیاتی و جلوگیری از بروز انواع بیماری‌ها بر اساس برآوردها در سه میلیارد جمعیت کره زمین به مقدار کافی وجود ندارد.

بر اساس جدیدترین پژوهش‌ها بیش از نیمی از جمعیت کره زمین دچار مشکل کمبود ویتامین D هستند.

گفتنی است، کمبود این ویتامین در این افراد به دلیل انواع شرایط بویژه شرایط آب و هوایی مناطقی که در آن زیست می‌کنند، به وجود می‌آید.

بررسی‌ها نشان می‌دهند، کاهش ویتامین D می‌تواند سبب ابتلای افراد به انواع بیماری‌ها مانند انواع سرطان‌ها، ام‌اس، دیابت، بیماری‌های قلبی، سل، افسردگی، سرماخوردگی، طیف‌ بیماری‌های اوتیسم، مرگ زودرس، سفیدی و ریزش مو در افراد شود.

از جمله بیماری‌های دیگری که از کمبود ویتامین D ناشی می‌شوند، می‌توان بیماری‌های قلبی و آلزایمر را نیز نام برد.

کارشناسان به افراد توصیه می‌کنند بویژه اگر در فصل زمستان قرار دارند به دلیل کاهش اشعه نور خورشید برای جذب این ویتامین از مواد خوراکی مانند زرده تخم‌مرغ، ماهی آزاد، ماهی تن، شیر گاو و همین‌طور مکمل‌های ویتامین D با تجویز پزشک استفاده کنند.

مطالعات اخترشناسان بر خلاف تصورات پیشین نشان می دهند بیشتر ستاره های جهان، مانند ستاره زمین تنها هستند و هیچ ستاره همنشینی در کنار آنها حضور ندارد.

 

اخترشناسان با توجه به نتایج مطالعات جدیدی اعلام کردند تعداد ستاره های تنها در جهان هستی بسیار بیشتر از تعدادی است که در گذشته اعلام شده بود، ستاره هایی مشابه خورشید زمین که هیچ ستاره ای همنشین آنها نیست.

 

اخترشناسان بر اساس این فرضیه معتقدند حضور چنین ستاره های تنهایی در جهان می تواند احتمال وجود سامانه های خورشیدی که حیات در آنها جاری باشد و یا زمینه آغاز حیات در آنها وجود داشته باشد را افزایش دهد.

 

مطالعات پیشین نشان داده است بیشتر سامانه های کیهانی که ستاره ای به اندازه خورشید زمین دارند بر خلاف سامانه خورشیدی زمین از دو یا چند ستاره دیگر نیز برخوردارند که در مدار یکدیگر حرکت می کنند.

 

با این همه اخترشناسان با مطالعه بر روی ۴۵۴ ستاره شبه خورشیدی دریافتند ۵۶ درصد از این ستاره ها مانند خورشید ستاره هایی تنها هستند و تنها ۴۴ درصد از آنها از ستاره های همنشین برخوردارند.

 

این یافته ها با نتایج مطالعاتی که در سال ۱۹۹۱ تکمیل شده و نشان می داد بیشتر سامانه های خورشیدی سیستمهای چندگانه ستاره ای هستند، در تضاد است که یکی از دلایل این تضاد می تواند کوچکتر بودن نمونه مورد مطالعه در سال ۱۹۹۱ باشد.

 

ستاره های تنها می توانند سامانه سیاره ای پایداری به وجود آورند، شرایطی که حیات در آن مجال حضور پیدا خواهد کرد.

 

به گفته اخترشناسان سیاره ها در سامانه های ستاره ای چندگانه نیز امکان شکل گیری خواهند داشت اما شدت نیروی گرانش این ستاره ها می تواند سیاره ها را به سوی ستاره های میزبانشان پرتاب کند...../تحلیل:mehrnews.com