تنبیه بدنی یک کلاس با تجویز مدیر دبستان!

 

اخبار اجتماعی - تنبیه بدنی یک کلاس با تجویز مدیر دبستان!

به گزارش ایرنا، این رخداد روز سه شنبه 15 مهر در شیفت بعد از ظهر دبستان «مشیردوانی» بندرعباس رخ داد و والدین تعدادی از دانش آموزان مضروب، ظهر روز چهارشنبه برای پیگیری ماجرا به مدرسه مراجعه کردند.

مادر یکی از دانش آموزان که به دلیل تبعات احتمالی بعدی و امکان تاثیر منفی بر سرنوشت تحصیلی فرزندش مایل نبود نامی از وی برده شود اظهار داشت:پسرش دیروز در حالی که اثر ضربه لوله پولیکا (پی وی سی) یاد شده بر سر و برخی دیگر از نقاط بدنش مشاهده می شد به خانه برگشته است.

وی به نقل از فرزندش درباره چگونگی و دلیل این اتفاق اظهار داشت: دانش آموزان معلم نداشته اند و بر اساس سن و سال خود سر و صدا کرده اند و مدیر نیز وارد کلاس شده و چون دانش آموزان حاضر نشده اند فرد خاصی را به عنوان عامل شلوغی معرفی کنند،همه به صورت گروهی مورد تنبیه بدنی قرار گرفته اند.

مادر فرحان سنگریان نیز با تایید گفته های یاد شده اظهار داشت انگشت شست فرزندش به شدت آسیب دیده و به نقل از فرحان اضافه کرد:تعدادی از دانش آموزان چون دست خود را جلو نیاوردند ضربه به سر و صورتشان خورده است.

به گفته شهناز شیرماهی والدین تعدادی از دانش آموزان نیز در مدرسه حاضر شدند و پس از مدتی برای پیگیری این اتفاق تلخ راهی اداره آموزش و پرورش شده اند.

مدیر دبستان یاد شده نیز با تایید گفته های والدین ،از عمل خود دفاع کرد و آن را لازمه کنترل و مدیریت دبستان دانست.

غلامعباس عبدلی با نشان دادن یک لوله لاستیکی حدود 50 سانتیمتری سفید رنگ به خبرنگار، تاکید کرد: از این وسیله برای تنبیه دانش آموزان استفاده کرده است.

وی در حالی که حدود 24ساعت از این ماجرا می گذرد، اضافه کرد: بر اساس قانون نظام (پادگان)، تشویق برای یک نفر و تنبیه برای همه است و اگر بازهم دانش آموزان مرتکب خلاف شوند به آنها رحم نمی کند و شخصا آنان را تنبیه بدنی می کند.

عبدلی متذکر شد: تمام دانش آموزان را کتک زده تا هیچ یک از والدین گله نکنند که چرا یک کودک کتک خورده و دیگری کتک نخورده است.

رییس آموزش و پرورش ناحیه دو بندرعباس نیز که این دبستان در زیرمجموعه آن قرار دارد در گفت و گوی تلفنی با ایرنا اظهار داشت: در صورت رسیدن گزارش و شکایت مکتوب، ماجرا در هیات تخلفات و دیگر بخش های اداری مورد رسیدگی قرار می گیرد که فرآیند خاص خود را خواهد داشت.

سیدهادی حسینی اضافه کرد:ممکن است دادستان نیز به عنوان مدعی العموم خواهان پیگیری قضایی این اتفاق باشد که این موضوع نیز روند جداگانه ای را طی خواهد کرد.
اخبار اجتماعی - ایرنا

 

ویدیو مرتبط :
در تقبیح تنبیه بدنی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آیا تنبیه بدنی آخرین چاره است؟

بعضی از والدین آخرین راه چاره را در تربیت فرزندان ، تنبیه بدنی می دانند؛ اما همواره به جای تنبیه و اعمال خشونت راه بهتری هم می توان پیدا كرد. چون تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه فرزند شما به جای خواهد گذاشت. حتی اگر بسیار به ندرت كودك خود را تنبیه می كنید، حتماً این مطلب را مطالعه كنید.

 

 

 

بسیاری از والدین عمداً دست به تنبیه بدنی نمی زنند. معمولاً هنگامی این رفتار از بزرگترها سر می زند كه كنترل خود را از دست بدهند یا احساس ناامیدی كنند.

 

 

ممكن است بابا به خاطر این كه سه بار از كودك خواسته تلویزیون را خاموش كند و او توجهی نكرده عصبانی شود و كتكش بزند. یا وقتی پسر كوچولوی چهار ساله به وسط خیابان می دود شاید مامان او را بزند تا حواسش بیشتر جمع باشد.

 

 

همه پدر و مادرها می دانند كه گوش نكردن كودك به حرف آنها چقدر ناراحت كننده است؛ نگرانی و دلهره از به خطر افتادن سلامت بچه هم به همین صورت. مادری كه گفتیم، از این كه پسرش دوباره به وسط خیابان بدود و مثل این دفعه شانس نیاورد! خیلی نگران است.

 

 

اكثر والدین حداقل یك بار فرزندشان را تنبیه بدنی كرده اند یا احساس كرده اند او یك كتك مفصل لازم دارد. اما به راستی چرا این تعداد از پدر و مادرها از تنبیه بدنی استفاده می كنند؟ شاید بگویید: چون مؤثر است. ولی واقعیت این است كه اگر تنبیه بدنی مؤثر باشد فقط و فقط در كوتاه مدت تأثیرگذار است.

 

 

 

 

مادر سمیرا كوچولو گهگاه او را تنبیه بدنی می كند، ولی آن سوی ماجرا اینست که ، مربی او در مهدكودك مرتب باید مراقبش باشد تا بچه های دیگر را آزار ندهد!

 

 

در سال 2002 یك تحقیق وسیع در مورد آثار و عوارض تنبیه به عمل آمد. خانم «الیزابت تامسون» از مركز ملی كودكان فقیر در دانشگاه كلمبیا، اطلاعات گردآوری شده طی 62 سال را مورد بررسی قرار داد و دریافت كه: هر قدر كودك بیشتر تنبیه شود احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه در او بیشتر می شود.

 

 

 

ضمناً چنین كودكی بیشتر رفتارهای نادرستی مثل دروغگویی ، حقه بازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان خواهد داد. كودكانی كه با تنبیه بزرگ شده اند كمتر درست و نادرست را از هم تشخیص می دهند، و در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام می دهند.

 

 

یكی از مادران كه معمولاً فرزندش را تنبیه بدنی می كند می گوید: «بچه من موقعی رفتارش درست است كه او را تنبیه می كنم. اما راستش، نمی دانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا این كه واقعاً خوب و بد را از هم تشخیص داده است.»

 

 

 

 

 

 

پس چه باید كرد؟

آیا جایگزین مناسبی به جای تنبیه بدنی وجود دارد؟ رفتارهایی كه در ذیل آورده شده با این اعتقاد فهرست شده كه یك كودك سزاوار احترام است، حتی وقتی رفتارش آنگونه كه باید نیست.

 

 

سعی كنید در رفتارتان ملایم و مهربان باشید. وقتی تن (TONE) صدایتان عادی و طبیعی باشد كودك بهتر حرفتان را می شنود.

 

 

كمی تأمل كنید. یك مكث كوتاه در عكس العمل و اندكی صبر هنگام هیجان، می تواند گره گشا باشد. چه اشكالی دارد كه بگوییم: «الآن برای مواجهه و حل این مسئله خیلی ناراحت هستم و موقعیت مناسب نیست. بعداً در موردش صحبت می كنیم.»

 

 

به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر كار نادرستش، كار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می كنی من این كارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در كمد بگذاری.»

 

 

 

 

مثبت باشید. به جای آنكه بگویید :«چند مرتبه باید به تو بگویم كه دندانهایت را مسواك بزنی؟!» می توانید بگویید : «دندان های قشنگت را مسواك بزن كه همین طور قشنگ بماند. بعد منو خبر كن كه بعد از تو مسواك بزنم.»

 

 

«توضیح» به جای «تهدید». می توانید با یك توضیح مختصر، علت زشتی رفتار او را روشن كنید تا در ذهنش دلیلی برای تغییر رفتار داشته باشد.

 

 

از عصبانیت دوری كنید. به جای تمركز روی اشتباه یا رفتار نادرست كودك، كه شما را برای هیجان و عكس العمل احساسی آماده می كند، از هر یك از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده كنید.

 

 

انگیزه بدهید. به او با جملات خاصی انگیزه بدهید و صحبت های تشویق كننده داشته باشید.

 

 

انعطاف پذیر باشید. وقتی كودك می پرسد: «می تونم این برنامه تلویزیون رو تا آخر ببینم، بعد بریم بیرون؟» منطقی باشید. اگر فرصت دارید، به درخواستش جواب مثبت بدهید. بدین ترتیب كودك رفته رفته با هنر گفتگو و مذاكره آشنا می شود.

 

 

از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید. هیچ كاری مخربتر و بی فایده تر از زور آزمایی با فرزند نیست. او را به همكاری كردن تشویق كنید. مثلاً می توان گفت : «من مشكلی دارم. من دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم كه تو بازهم همون قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور می شه این مسئله رو رفع كرد؟». وقتی مشكل را با كودك در میان بگذارید احتمالاً بیشتر علاقه مند می شود كه در حل آن كمك كند و با شما همكاری كند.

 

 

زیرك باشید. اگر عملكرد فعلی شما اثر ندارد با زیركی راه دیگری پیدا كنید. تغییر خط مشی شما آسان تر است تا این كه همیشه بخواهید اول او تغییر كند. از خودتان بپرسید: «چه كار دیگری می توانم بكنم تا او را به عكس العمل بهتری ترغیب كند؟»

 

 

نكته: در رابطه با مجازات كودك این سه قاعده را به یاد داشته باشید:

 

- هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.

 

- برای تلافی كردن یا انتقام گرفتن، مجازات نكنید.

 

- همیشه مجازات شدیدتر، مجازات بهتر نیست.