تقویم تاریخ - 8 اسفند

 

 

1579م:27 فوریه 1579 میلادی پس از دوسال جنگ، یك پیمان صلح میان ایران و عثمانی امضاء شد. بیشتر صحنه های این جنگ در قفقاز روی داده بود. سپاهیان ایران در قره باغ، شماخی و «دربند» قفقاز عساكر عثمانی را شكست داده بودند. در این جنگها حمزه میرزا صفوی نیروهای ایران را فرماندهی می كرد. در این رشته جنگها، تعرض از جانب عثمانی ها آغاز شده بود كه هربار نیروهای ایران دست به حمله متقابل زده بودند.

1286ش:هشتم اسفند 1286 (27 فوریه سال 1908) در تهران به سوی كالسكه محمدعلی شاه قاجار دو بمب دستی پرتاب شد كه ضمن آن عده ای جلودار و محافظ یمین و یسار كشته شدند، اما به خود شاه آسیبی نرسید. محمدعلی شاه از گاخ گلستان عازم باغ دوشان تپه (شرق تهران) بود كه به سوی كالسكه او بمب پرتاب شد.

در پی این حادثه، به دستور شاه، «ظفر السلطنه» فرماندار تهران را چوب زدند. ظفرالسلطنه همان روز (پیش از رویداد حمله به كالسكه) به عنوان وزیر جنگ کابینه معرفی شده بود كه پس از كتك خوردن به زندان افتاد.

 

1294ش:هشتم اسفند1294 (27 فوریه 1916 و در جریان جنگ جهانی اول) گروهی از كارمندان دولت وقت كه پرداخت مقرری آنان عقب افتاده و نوروز نزدیك بود، دست به اعتراض زده و در سفارت روسیه در تهران متحصن شده بودند! تا مواجب عقب افتاده وصول شود. آنان كه اغفال محرّّكان شده بودند نمی دانستند كه چنین اشتباهات، در تحلیل بیگانگان به ضعف وطندوستی تعبیر می شود و نه تنها به تاریخ و سابقه درخشان ملت آسیب می زند بلكه باعث تشویق خارجی به مداخله می گردد. دو دهه بعد، مهر خیانت به وطن بر پیشانی محرّكان این كارمندان به تحصّن در سفارتخانه خارجی زده شد و محرومیت اجتماعی یافتند.

 

1305ش::هشتم اسفند 1305 هجری خورشیدی ( 27 فوریه 1927 ) لایحه كشیدن راه آهن سراسری به تصویب مجلس شورای ملی رسید. طبق این لایحه قرار بود هزینه این خط از محل عوارض قند و شكر تامین شود. هنگام طرح این لایحه در مجلس، دكتر مصدق نماینده تهران در نطقی گفت كه خط آهن هنگامی اقتصادی و به سود كل جامعه است كه به صورت شبكه باشد؛ خط آهن سراسری از یك بندر در جنوب كشور به یك بندر درشمال جنبه نظامی و هدف سوق الجیشی دارد و خارجیان كه قصد استفاده احتمالی از آن در صورت بروز جنگ را دارند مشوق كشیده شدن چنین خطی ــ آن هم با پول مردم ایران هستند. مرور زمان (تاریخ) 15 سال بعد درستی اظهارات دكتر مصدق را ثابت كرد و یكی از دلایل اشغال نظامی ایران در سال 1320 به خاطر استفاده از همین راه آهن غیر شبكه ای از سوی متفقین بر ضد آلمان بود.

 

1334ش:علی اكبر دهخدا رجل فرهنگی ـ سیاسی ایران و مولف فرهنگ دهخدا ساعت شش و نیم بعد از ظهر هفتم اسفند 1334 در 78 سالگی درخانه اش در تهران درگذشت و خبر آن با ذکر کارهایی که برای وطن کرده بود روز بعد و تا چند روز در رسانه های وقت انتشار یافت. دهخدا که در سال 1258 هجری خورشیدی در محله سنگلج تهران به دنیا آمده و والدین او قزوینی بودند پس از انجام تحصیلات و دو سال اقامت در اروپا بکار نوشتن در روزنامه صور اسرافیل پرداخته بود. محمدعلی شاه که نیش قلم دهخدارا متوجه خود دید، نخست اورا تهدید به اعدام کرد و چون نتیجه نگرفت در سال 1287 به تبعید خارج از وطن فرستاد که نخست در فرانسه و سپس در سویس اقامت گزید و به نوشتن مقاله و ضدیت با استبداد ادامه داد. وی دربازگشت به وطن به نمایندگی از شهر کرمان به مجلس رفت و بموازات کار مجلس به روزنامه نگاری ادامه داد و در چند روزنامه ازجمله روزنامه مجلس مطلب می نوشت. طنزهای او تحت عنوان «چرند و پرند» کهنه شدنی نخواهند بود. مقالات حساس را به نام «دخو» امضا می کرد.

دهخدا طرح لغتنامه را که با دهها جلد بزرگترین فرهنگ لغات به زبان پارسی است در سال 1293 تهیه کرد و به تصویب وزارت معارف (فرهنگ) و سپس مجلس رسانید تا به هزینه دولت چاپ شود و (همانند کشورهای دیگر که حامی انتشار کتابهای رفرنس هستند) یک سازمان بوجود آید تا دائما آن را تکمیل کند. وی دکتر محمد معین (1297 - 1350) استاد ادبیات فارسی را جانشین و وصیّ خود در تکمیل لغتنامه قرارداد زیرا که نگران بود پیش از اتمام این مجموعه، فوت کند. آخرین جلد لغتنامه در سال 1359 به زیر چاپ رفت. این لغتنامه که در «سی. دی.» هم قرارگرفته بصورت آنلاین و رایگان در دسترس مخاطبان در سراسر جهان است.

دهخدا در سال 1308 مجموعه چهار جلدی خود، «امثال و حکم» را به دست چاپ سپرد و فرهنگ (دیکسیونر) فرانسه به پارسی او در سال 1318 و با کمک مالی دولت (وزارت فرهنگ) چاپ و به توزیع داده شد. وی تالیفات متعدد دیگر دارد و کتاب روح القوانین منتسکیو را که پایه قوانین اساسی کشورها قرارگرفته به پارسی ترجمه کرده و نیز ترجمه های دیگر از زبان فرانسه.

دهخدا که سالها از اعضای شورای عالی معارف ایران و یك بار هم رئیس این شورا و نیز رئیس مدرسه عالی علوم سیاسی و بعدا دانشکده حقوق بود در سال 1320 و در حالت انزجار از جنگ خودرا از خدمات دولتی بازنشسته کرد، ولی از نوشتن و پژوهش و خدمات به وطن دست برنداشت. او در سال 1325 عضو هیات رئیسه کنگره نویسندگان شد و در سال 1328 با صدور یک اعلامیه (اعلامیه ای تاریخی و معروف) از تلاش دکتر مصدق به ملی کردن نفت و قطع هرگونه نفوذ خارجی حمایت کرد و عملا درکنار او قرارگرفت. در سال 1329 جمعیت مبارزه با بی سوادی را تاسیس کرد و پیگیر این کار شد. دهخدا در تابستان 1332 هنگامی که دید جماعتی از سیاسیون به ضدیت با مصدق پرداخته اند مقاله ای در محکوم کردن و تقبیح آنان و حمایت از مصدق نوشت که نهم تیرماه آن سال در روزنامه ها انتشار یافت. وی به این مقاله هم اکتفا نکرد و 23 تیرماه 1332 یک مصاحبه مطبوعاتی عمومی ترتیب داد و دلایل خودرا در حمایت از مصدق بیان کرد و به همین سبب پس از کودتای 28 امرداد و در مهرماه 1332 (دو ماه پس از براندازی) به سازمان قضایی ارتش احضار و دو بار از او بازجویی بعمل آمد که این اقدام دولت کودتا انعکاس جهانی یافت و عمل دولت در داخل و خارج مورد انتقاد قرارگرفت.

بیماری دهخدا از آذرماه 1334 شدت یافت، بیمارستان از درمان او عاجز ماند و هفتم اسفند این سال در منزل درگذشت.

 

1336ش:هشتم اسفند 1336 اعلام شد که سرلشكر «ولی قره نی» معاون ستاد و رئیس اداره اطلاعات ارتش بازداشت شده و پس از تکمیل پرونده در یك محكمه نظامی محاكمه خواهد شد. قبلا شایعه دستگیری او انتشاریافته بود.

طبق شایعات آن روز، این ژنرال قصد حذف شاه (کودتا) را داشت. قره نی كه پس از بازداشت، مدتی را در زندان بود پس از پیروزی انقلاب 1357، در کابینه دولت موقت رئیس ستاد ارتش شد. وی که به سرکوب تجزیه طلبان اقدام کرده بود درخانه اش تروز شد و گروه فرقان متهم به قتل او شد.

 

 

1347م:از این روز در سال 1347 (فوریه 1969) مقررات مربوط به محدوده 25 ساله تهران به اجرا در آمد و ایجاد ساختمان و دادن خدمات شهری در خارج از محدوده ممنوع گردید و به همین سبب بهای این اراضی (خارج از محدوده) تا حد سقوط آزاد ارزان شد و این سقوط بها ثابت كرد كه برغم قانون معاملات بازرگانی كه معاملات مستغلات را از ردیف این معاملات خارج ساخته بود، خرید و فروش مستغلات در ایران بورسی و وارد این معاملات شده بود. پس از پیروزی انقلاب در 22 بهمن 1357، این مقررات نادیده گرفته شد و گروهی از موقع و فرصت به دست آمده استفاده كردند و بدون كسب پروانه، حتی در ساعات شب در اراضی خارج از محدوده از جمله اراضی متعلق به غیر به ساختن خانه سرگرم شدند و بدون مجوز، آب و برق دولتی به این ساختمانها وصل كردند و مشكلات شهری تهران و گسترش بی رویه شهر از همان زمان آغاز شد و متعاقب آن سیل مهاجرت به پایتخت سرازیر گردید و ....

محدود كردن جمعیت تهران و ایجاد منطقه مجاز برای ساختن مسكن در آن، دهها سال پیش از طرح محدوده 25 ساله توجه دولتها را به خود جلب كرده بود. یك مورد از این تلاش مربوط به نتایج سرشماری 11 اسفند 1318 است .به تهرانی ها دستور اكید داده شده بود تا در این روز از خانه های خود خارج نشوند تا سرشماری (شمارش یكایك افراد توسط كاركنان اداره سرشماری) دقیق باشد. پس از انجام این سرشماری اعلام شد كه جمعیت تهران 540 هزار نفر است. این رقم مورد تحلیل كارشناسان و استادان دانشگاه تهران قرار گرفت و هشدار آنان نگرانی دولت وقت را برانگیخت زیرا كه اشاره به مسئله تغذیه و بهداشت این جمعیت در صورت بروز جنگ، و نیز سیل و زلزله شده بود كه تهران در معرض هر دو خطر است و تاكید شده بود كه تهران هرچه بزرگتر شود نقطه ضعف دولت هم ابعاد بیشتری به دست می آورد. در پی این بحث قرار شد كه به منظور جلوگیری از افزایش جمعیت تهران و حومه آن طرحی با ضمانت اجرایی سخت تهیه شود كه 18 ماه بعد ایران به اشغال نظامی متفقبن در آمد و موضوع منتفی شد. اواخر دهه 1320پیشنهاد شد كه از نفوس تهران مالیات سرانه بگیرند و زمین های ساختمانی شهر ملی و برای ساختن خانه، تنها به صورت اجاره واگذار شوند و ... كه هیچكدام به اجرا در نیامد كه هیچ، در دو سال اول دهه 1330 مسئله مفت آباد و هجوم شبانه مردم و تصرف اراضی شرق میدان فوزیه مزید برعلت شد. پس از براندازی 28 مرداد، دولت زاهدی با هدف قدردانی از ماموران پلیس و كسانی كه به او در ساقط كردن دولت ملی دكتر مصدق كمك كرده بودند پنج میلیون متر از اراضی دولتی اطراف شهر را به آنان بخشید كه چون مورد اعتراض قرار گرفت قرار شد بهای این اراضی، هرمتر چند قران، شش ساله وصول شود!. ظرف دو سال بعد برای راضی كردن كاركنان دولت كه بیشترشان هنوز به اندیشه های دكتر مصدق وفادار مانده بودند اراضی نارمك و یوسف آباد را میان آنان قسمت كردند كه این چند اقدام نادرست مسئله گسترش تهران را وارد مرحله وخامت كرد. زمین خواران از وضعیت دولتهای پس از براندازی كه خود را مدیون ... می دیدند سوء استفاده كردند، و با كمك برخی از ماموران ثبت اسناد مسیلها، تپه ها و هر زمین بلامالك را به نام خود و بستگانشان به ثبت دادند و بورس بازی عجیبی به راه افتاد كه در نخستین سال دهه 1340 علی امینی به آن پایان داد و بهای زمین و خانه پایین آمد. پس از انقلاب، زمین بخشی دولت موقت و دادن اراضی به دیپلمه ها!! و پس از آن فعالیت هیات های تقسیم زمین و ... مسئله را زنده ساخت. بخشیدن زمین به دیپلمه ها مربوط به تهران نبود ولی این دیپلمه ها بعدا آن زمین ها را به بهای بالا فروختند و در تهران خانه خریدند و مسئله را پیچیده تر ساختند. اینك سالهاست كه جمعیت تهران از رقم ده میلیون تجاوز كرده و اگر درآمد باد آورده نفت برای تامین تغذیه و رفاه نباشد (كه بهای ناشی از فروش ثروت ملی نباید در این راه خرج شود) فاجعه انسانی به وجود خواهد آمد. چند دولت و در صدر آنها دولت برزیل این مسئله را با انتقال پایتخت حل كرده اند كه باید از تجربه آنها استفاده برد.

 

1355ش:چهار سال و چند ماه پس از برگزاری مراسم تاسیس دولت مركزی ایران به دست کوروش بزرگ در 25 قرن پیش از آن، در تهران اعلام شد كه تصمیم گرفته شده است مبدآ تقویم رسمی ایران از هجری خورشیدی به سالروز ایجاد دولت واحد ایرانیان به رهبری کوروش و آغاز شاهنشاهی (امپراتوری) ایران تغییر کند كه دو هفته بعد (24 اسفند 1354) با مصوبه پارلمان، این تصمیم قطعی شد و به صورت قانون درآمد و از نوروز (شش روز بعد) در تقوبم رسمی ایران به جای سال «1355هجری» سال «2535شاهنشاهی» قرار گرفت. سران مذهبی ایران با این اقدام مخالف بودند و آن را سرآغاز تغییرات دیگری از این دست از جمله تغییر الفبای نوشتن و حذف برخی از تعطیلات مذهبی و ... می پنداشتند.این تقویم تا شهریور 1357 (شهریور 2537) به همین صورت بود که از این زمان دوباره همه سربرگهای نامه های دولتی كه قبلا چاپ شده بود تغییر یافت.

جعفر شریف امامی که در شهریور 1357 (و در جریان انقلاب) نخست وزیر شده بود، مبدأ تقویم ایران را باردیگر به هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه بازگردانید. وی دو دهه پیش از آن هم نخست وزیر شده بود.

طبق برخی تفسیرهای منتشره در آن زمان، قدرت های جهانی وقت نمی خواستند که ایران باردیگر و پس از گذشت دو قرن قرارداشتن در رخوت و ضعف به صورت یک قدرت درآید. به تشخیص قدرت های وقت، راهی که ایران پس از برگزار کردن جشن دو هزار و پانصد ساله شدن تامین وحدت در آن گام نهاده بود به «قدرت شدن» ختم می شد. از قرن 21 ایران با روشی دیگر به همان راه بازگشته است و تحولات جهان اینک به گونه ای است که این بار سدّی استوار در سر راه وجود ندارد.

2009م:«الطیّب صالح» اندیشمند و داستان نگار عرب ـ آفریقایی، نویسنده ای كه با قلم خود میهندوستی را ترویج می كرد هجدهم فوریه 2009 در هشتاد سالگی در لندن درگذشت. وی كه در سودان شمالی به دنیا آمده بود معتقد بود كه جز با تقویت ملی گرایی در مردم سرزمین هایی كه زمانی مستعمره بیگانه بودند نمی شود به ساخت یك آینده بهتر اطمینان داشت. این ملل تنها در سایه غرور ملی خواهند توانست پیشرفت كنند، حاكمیت ملی خودرا از هرگونه گزند محفوظ بدارند و سربلند زیست كنند. صالح می گفت كه همه انسانها با جزیی تفاوت؛ از استعداد و شعور برخوردار هستند. میهندوستی و همبستگی ملی باعث تقویت این استعداد و استفاده بهینه از آن می شود. تقویت شعور و وجدان باعث می شود كه گوش بزنگ باشند؛ اشتباهات و خیانت ها را به موقع تشخیص دهند و متوقف سازند و در چارچوب وطن خوشبخت و راضی زیست كنند. هر عمل خیانت آمیز و جرمانه نتیجه خودخواهی و فرد نگری است كه باید از دبستان با آن مبارزه شود. صالح از جمله اندیشمندان معتقد به پرورش و ساخت انسان كامل بود و فروپاشی شوروی را نتیجه شكست در این تلاش می دانست كه هفت دهه موفق نشد انسان اخلاقی و غیر مادی بسازد. دیدیم كه یك روز پس از فروپاشی بسیاری از مردمان آن اتحادیه بمانند گرگ و رمه ـ شكارگر و شكار ـ شدند و رسانه ها این ناهنجاری ها بازتاب دادند. صالح از مبارزان ضد استعمار بود و كلنی كردن ملل را زننده ترین رویداد در تاریخ بشر می شمرد كه دولت های برتر اروپایی در طول پنج قرن به اتكاء گان بوت هایشان مرتكب آن شدند و از صدور و فروش سیاهان آفریقا شرم نكردند.

مبارزات قلمی صالح به استقلال یافتن كشورهای آفریقایی در دهه 1960 كمك بسیار كرد. وی ایجاد انگیزه در نوجوانان را تكلیف مدارس و پرورشگران هرملت می دانست و رادیو ـ تلویزیون های ملی (دولتی) را تشویق به انتشار نظر اندیشمندان خیرخواه ‍ از طریق مصاحبه با آنان و یا شرح و تفسیر نظرات شان می كرد كه می توان با این كار، خواست و خیز (انگیزه و عمل) در مردم و بویژه جوانان به وجود آورد.

نقدنگاران از صالح به عنوان یكی از بزرگترین داستان نگاران تاثیرگذار قرن بیستم جهان نام برده اند. وی در قالب داستان كوشید كه به افكار خود جامه عمل بپوشاند و دادستان صالح تحت عنوان «فصل مهاجرت به شمال» بهتر از داستانهای دیگرش نظرات او را منعكس و مشوق ملی گرایی عربی ـ آفریقایی شده است.

 

 

1691م:ادوارد كیو Edward Cave ناشر مجله «The Gentleman's Magazine» بیست و هفتم فوریه 1691 در انگلستان به دنیا آمد و 53 سال عمر كرد. وی مجله خودرا كه یك نشریه عمومی تمام ـ عیار بود در چهل سالگی و در سال 1731 منتشر ساخت.

كیو قبلا برای جلب شریك و جمع آوری پول تلاش بسیار بعمل آورده بود ولی موفق نشده بود زیرا كه در آن روزگار، افراد باور نمی كردند نشر مجله سودآور باشد و بیم از آن داشتند كه پولشان از دست برود.

مجله «ادوارد كیو» یك نشریه اصطلاحا «جنرال اینترست (دارای همه گونه مطلب و باب سلیقه همگان)» بود و قبل از انتشار در اعلان های چاپی كه بر در و دیوار چسبانیده بود وعده داده بود كه هر مطلبی را كه برای عامه مفید باشد و آموزش عمومی دهد و سطح معلومات مخاطبان را بالا ببرد منتشر خواهد كرد و به هركس كه برایش مطلب بنویسد و بفرستد «حق التحریر» خواهد داد.

1848م:27 فوریه 1848 لوئی فیلیپ پادشاه فرانسه سه روز پس از كناره گیری به لندن گریخت. وی پس از دو سال زندگی در انزوا در انگلستان در این كشور درگدشت . فرانسویان در جریان انقلابات سال 1848 اروپا از 23 فوریه شعار تظاهرات خودرا بركناری لویی فیلیپ قرارداده بودند و او عصر روز بعد ( 24 فوریه ) كتاره گیری كرد.

در پی كناره گیری لویی ناپلئون، در این كشور جمهوری دوم برقرار شد. نظام جمهوری فرانسه پس از انقلاب اواخر قرن 18 این كشور دوباره سلطنتی شده بود.

لویی فیلیپ از جمله شاهزادگانی بود كه در 1789 از انقلاب فرانسه حمایت كرده بود و یك بار در زیر پرچم انقلاب به نام ژنرال فرانسه با اتریش به جنگ پرداخته بود. انقلاب فرانسه عنوان دوك دو ارلئان را از لویی فیلیپ نگرفته بود.

پس از سقوط امپراتوری ناپلئون كه با رای مستقیم فرانسویان امپراتور آنان شده بود ، لویی فیلیپ با بازگشت فرانسه به دوران اشراف ( دارای لقب ، ولی بعضا بدون ثروت زیاد) مخالفت كرد و این مبارزه ، او را عملا در كنار بورژواها ( توانگران بدون لقب ) قرارداد كه پس از فرار شارل دهم جانشین لویی 18 از فرانسه با كمك همین بورژوا ها پادشاه فرانسه شد.

وی برای این كه به پادشاهی خود مشروعیت بدهد شرط پادشاه شدن را رای پارلمان قرار داد و پارلمان كه در صدد رفع بحران ناشی از فرار شارل دهم به انگلستان بود رای به پادشاه شدن لویی فیلیپ داد .

لویی فیلیپ به دلیل حمایت از بورژوا ها به تدریج علاقه و حمایت كارگران و روشنفكران را از دست داد و سرانجام بر اثر فشار آنان مجبور به كناره گیری و فرار شد. وی نزدیك به 18 سال پادشاه مشروطه فرانسه بود.

1965م:27 فوریه سال 1967 ژنرال سوهارتو از مقامات نظامی اندونزی دكتر احمد سوكارنو موسس جمهوری اندونزی و نخستین رئیس جمهوری این كشور را كه قبلا تحت نام هند هلند مستعمره این كشور بود مجبور كرد كه اختیارات اجرایی خود را به او تفویض كند و از آن پس تنها عنوان پدر اندونزی را داشته باشد و رئیس تشریفاتی (بدون اختیار) كشور باشد. سوکارنو برای کسب استقلال اندونزی تلاش بسیار کرد و مرارت فراوان کشید.

سوكارنو از بانیان جنبش كشورهای غیر متعهد مانع ورود شركتهای اصطلاحا چند ملیتی به اندونزی و استثمار این كشور توسط آنها بود و به علاوه از حزب كمونیست اندونزی كه از احزاب كمونیست بزرگ جهان بود حمایت می كرد و این عمل او برای غرب قابل تحمل نبود.

یك اقدام حزب كمونیست بر ضد ژنرالهای هوادار غرب در اندونزی در نیمه دهه 1960 كه پیروزی بادوام نداشت بهانه را به ژنرالها از جمله سوهارتو داد تا اختیارات سوكارنو را به تدریج از او سلب كنند و .... ژنرال سوهارتو که سالها دیکتاتور اندونزی بود، چند سال پیش از ریاست كشور اندونزی معزول شد و به اتهام سوء استفاده های متعدد تحت تعقیب قضایی قرار گرفت. وی در سال 2007 درگذشت.

 

 

2008م:باستانشناسان این میدان عمومی (پلازا) پنج هزار و پانصد ساله را در منطقه كاسما واقع در 370 كیلومتری شهر لیما پایتخت كشور «پرو» از دل خاك خارج ساخته اند. آنان و ازجمله باستانشناسان آلمانی در فوریه 2008 روزنامه نگاران را برای دیدار از این آثار دعوت كرده بودند. این پلازا و آثار دیگری كه در «پرو» و سایر نقاط قاره آمریكا و به ویژه در مكزیك به دست آمده حكایت از پیشرفته بودن تمدن بومیان (سرخپوستان) این قاره می كند كه اروپائیان پس از ورود به اینجا و مخصوصا در شمال و منطقه ای كه انگلیسی ها پای نهاده بودند، این بومیان را به بهانه عدم تمدن و وحشی بودن نابود كردند و اراضی شان مالك شدند!. در سالهای دهه یکم قرن 21 در سه کشور آمریکای لاتین، سه بومی ریاست کشور را به دست گرفته اند: ونزوئلا، بولیوی و اکوادور. با وجود این، بومیان آمریکای شمالی همچنان در رزرویشن های سکونت دارند و ....

اسپانیایی ها در سال 1492و انگلیسی ها در سال 1607 در قاره آمریكا مستقر شدند و سایر اروپاییان در آن فاصله.

 

 

2008م:پوشیدن كفش برپای سگهای پلیس كه كار تازه ای است از فوریه 2008 در شهر دوسلدورف Duesseldorff آلمان آغاز شده و می رود تا اجباری و عمومی شود. این کفش ها همان طور كه در عكس دیده می شود پارچه ای (اصطلاحا كتانی) و همانند یونیفورم پلیس، آبی رنگ هستند. در فوریه 2008 شهر دوسلدورف آلمان دارای بیش از 20 سگ پلیس بود.

 

280: كنستانتین كه باا قتدار تمام از 306 تا 336 میلادی بر امپراتوری روم حكومت كرد، مسیحی شد و شهر قسطنطنیه (استانبول) را ساخت به دنیا آمد.

1797: بانك انگلستان پوند كاغذی(نوت) به جریان گذارد و این كار را از اسكناس یك پوندی شروع كرد.

1801: كنگره امریكا با وضع یك قانون اداره امور شهر واشنگتن كه عنوان ناحیه كلمبیا (D.C) را دارد و به هیچ ایالتی تعلق ندارد زیر نظر خود قرار داد.

1844: دومینیكن از هائیتی جدا شد. این دو كشور همسایه در یك جزیره به نام هیسپانیولا واقع شده اند.

1900: حزب كارگر (زحمتكشان) انگلستان تاسیس شد.

1909: عثمانی بر ضمیمه شدن بوسنی به قلمرو امپراتوری اتریش صحه گذارد.

1951: با اینكه عملا روسای جمهور آمریكا ـ جز روزولت و آن هم به دلیل ادامه جنگ جهانی دوم ـ نه بیش از دو دوره در این مقام بودند، در این روز اصلاحیه 22 قانون اساسی آن كشور دوره ریاست جمهوری آمریكا را محدود به دو دوره 4 ساله كرد.

1964: (اسفند 1342) حكومت نظامی در تهران كه از 15 خرداد آغاز شده بود تمدید شد.

1986: سنای آمریكا از آن پس با پخش تلویزیونی جریان بحث و مذاكرات آن مجلس موافقت كرد.

1991: جورج بوش (پدر) تكمیل كار پس گرفتن كویت از تصرف عراق را رسما اعلام داشت.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو مرتبط :
رضا عطاران و تقویم تاریخ :))

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تقویم تاریخ 22 اسفند

1309ش:با تصويب متمم قانون انحصار تجارت، از اين روز در اسفندماه 1309 بازرگاني خارجي ايران در دست دولت قرار گرفت.

 

 

 

1642:«آبل تاسماني» دريانورد هلندي و مامور كمپاني هند شرقي هلند ( اندونزي ) كه به دستور مدير اين كمپاني مامور يافتن راهي از جنوب اقيانوس آرام به جنوب شيلي و ورود به اقيانوس اطلس و رسيدن به اروپا شده بود 13 مارس 1642 به جزايري رسيد كه انها را به نام ايالت نيوزيلند هلند « نيوزيلند » نا ميد.

 

1881:الكساندر دوم تزار روسيه 13 مارس 1881 هنگامي كه با كالسكه سلطنتي از خيابان مي گذشت با پرتاب بمب كشته شد.

 

 

1921:درست يك ماه پس از قتل پتر كروپوتكينPeter Kropotkin فرضيه پرداز آنارشيسم ، پيروان او در شهر مادريد « ادواردو داتو » نخست وزير وقت اسپانيا را كه ازجلسه پارلمان به خانه اش مي رفت هدف گلوله قراردادند كه چند روز بعد در 13 مارس 1921 درگذشت.

1938:مارس 1938 وحدت آلمان و اتريش تامين شد و اين دو سرزمين ژرمن ها يكي شدند كه به زبان آلماني انشلوس Anschluss (اتحاديه) تشكيل دادند.

 

 

12:2003 مارس 2003 در شهر بلگراد "زوران جينجيچ Zoran Djindjic " نخست وزير 50 ساله هوادار غرب جمهوري صربستان هنگام خروج از ساختمان دولتي محل كارش هدف گلوله قرار گرفت و كشته شد.

1848: انقلابات اين سال اروپا كه اتريش را هم در برگرفته بود در اين روز « مترنيخ » صدر اعظم اين كشور را مجبور به كناره گيري كرد . او پس از تسليم استعفاءنامه اش گفت كه امپراتوري اتريش هم به دنبال او خواهد رفت . تاريخ نشان داد كه چنين شد.

1868: محاكمه پارلماني ( ايم پيچمنت ) اندرو جانسون رئيس جمهوري وقت آمريكا به اتهام ناديده انگاشتن يك قانون مصوب، از 13 مارس سال 1868 در كنگره اين كشور آغاز شد.
1921: مغولستان خارجي (قسمت شمالي مغولستان ) از چين جدا شد و به نام جمهوري مغولستان اعلام استقلال كرد.

1954: ژنرال جياپ دستور حمله و محاصره دژ « دين بين فو » را صادر كرد كه به شكست فرانسه و خروج اين كشور از هندوچين منجر شد.

1963: دو جت نظامي شوروي براي سنجش ميزان آمادگي دفاعي آمريكا برفراز قلمرو اين دولت در آلاسكا پرواز اكتشافي انجام دادند و سالم به پايگاه خود بازگشتند.

1973: كاسيگين نخست وزير وقت شوروي در اين روز در اسفند 1351 براي شركت در مراسم گشايش پولادسازي اصفهان وارد ايران شد. تاسيسات پولاد سازي اصفهان با كمك شوروي ساخته شده است. قبل از جنگ جهاني دوم، ايران در صدد برآمده بود باكمك آلمان در كرج يك كارخانه پولادسازي داير كند.

1989: سازمان دولتي دارو وغذاي آمريكا در پي مسموم شدن چند تن از اتباع اين كشور با خوردن انگور وارداتي از كشور شيلي كه به دانه هاي آن ماده سمي تزريق شده بود دستور جمع آوري ميوه هاي محصول اين كشور و منع واردات ميوه از شيلي تا اطلاع ثانوي را اعلام كرد.

1955: پليش تركيه در استانبول به سوي علوي ها ( شيعيان ) تيراندازي و باعث مرگ 16 تن از آنان گرديد.

1999: به رغم مخالفت روسيه ، سه كشور عضو سابق پيمان ورشو ــ لهستان ، چك و مجارستان ــ به عضويت ناتو ( پيمان نظامي غرب) پذيرفته شدند.